Cła i procedury celne

1. Pojęcie ogólne – polityka celna, prawo celne, cło. Wspólnotowe i krajowe prawo celne Cła i procedury celne Dr Piotr Witkowski dr Piotr Witkowski

2. Teoretyczne określenie prawa celnego napotyka na różnorodne problemy definicyjne, nie posiadając w zasadzie identycznego ujęcia ani w doktrynie, ani w literaturze poświęconej temu zagadnieniu. Autorzy definicyjnych pojęć prawa celnego wskazują na ewolucyjny charakter wyodrębnienia się tej gałęzi prawa, zgodnie z tym ujęciem zaprezentowanym przez A. Huchlę w ,Encyklopedia prawa, określa prawo celne - jako gałąź prawa wyodrębniającą się ze względu na swoistość przedmiotu regulacji z prawa finansowego i prawa daninowego, obejmując regulacje zasad obrotu towarowego z zagranicą, pobieranie z tego tytułu ceł i innych należności celnych, postępowania celnego, kontroli celnej, organizacji i funkcjonowania administracji celnej.

3. Szeroko i opisowo ujmuje prawo celne F. Prusak pisząc, że prawo celne - to nie tylko sama ustawa, lecz również liczne przepisy wykonawcze (…) obejmujące wiele przepisów związkowych z zakresu różnych dziedzin prawa, regulujących różnorodne zagadnienia powiązane z obrotem towarowym z zagranicą oraz ustrojem organów celnych i postępowania przed nimi w sprawach objętych regulacją prawa celnego. W publikacjach W. Wójtowicz prawo celne określane jest - zespołem norm prawnych regulujących dokonywanie obrotu towarowego z zagranicą, pobieranie z tytułu takiego obrotu ceł i innych należności celnych, a także przeprowadzenie kontroli dokonywanego obrotu.

4. Zbliżony pogląd w zakresie zdefiniowania prawa celnego prezentuje A. Kuś stojąc na stanowisku, - że jest to zespół norm prawnych regulujących międzynarodowy obrót towarami, pobieranie z tytułu takiego obrotu ceł, innych należności oraz podatków pośrednich, prawa i obowiązki podmiotów dokonujących tego obrotu oraz ustrój, prawa i obowiązki organów stanowiących, kontrolujących i egzekwujących przestrzeganie tych norm. Definiując bezpośrednio pojęcia wspólnotowego prawa celnego W. Czyżowicz wskazał, - że jest to ogół norm i procedur regulujących międzynarodowy obrót towarami, prawa i obowiązki podmiotów dokonujących tego obrotu oraz ustrój, prawa i obowiązki władz stanowiących i egzekwujących przestrzeganie tych norm w interesie racji stanu państwa lub państw członkowskich międzynarodowej organizacji integracyjne. .

5. Przeprowadzając analizę przepisów celnych można wyodrębnić kilka jego podstawowych funkcji prawa celnego. Są one następujące; - funkcja fiskalna, - funkcja regulacyjna wielkość obrotu towarowego z krajami trzecimi, - funkcja społeczna, - funkcja organizacyjno - porządkowa, - funkcja równowagi finansowej.

6. Ze względu na konieczność jednolitości obowiązywania i stosowania prawa celnego na całym wspólnym obszarze celnym rozporządzenia tworzą prawną podstawę wspólnotowego systemu celnego. Możemy do niego zaliczyć; - rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny, - rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, - rozporządzenie Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustawiający wspólnotowy system zwolnień celnych, - rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, - rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 450 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny). .

7. Specyfika prawa wspólnotowego stanowiącego pośrednie ogniwo pomiędzy prawem międzynarodowym a prawem krajowym powoduje, że elementem niezbędnym do właściwego funkcjonowania wspólnotowych regulacji prawnych, w tym również tworzących wspólnotowy system prawa celnego niezbędne jest jego uzupełnienie przez krajowy, wewnętrzny porządek prawny państwa członkowskiego. Podstawowymi aktami krajowego prawa celnego wprowadzonymi w celu stworzenia możliwości pełnego i prawidłowego stosowania Wspólnotowego Kodeksu Celnego i jego przepisów wykonawczych są następujące ustawy; - prawo celne, - wprowadzająca przepisy ustawy prawo celne.

8. Wspólnotowe prawo celne, którego podstawowe regulacje zostały określone w przepisach Wspólnotowego Kodeksu Celnego możemy podzielić na trzy główne części. Należą do nich; Instytucje techniczno - organizacyjne Przeznaczenia celne towarów Dług celny i elementy kalkulacyjne

9. Wspólnotowe prawo celne ustala zasady i tryb postępowania, którym podlegają towary przywożone z krajów trzecich od chwili ich faktycznego wprowadzenia na wspólny obszar celny do momentu nadania im właściwego przeznaczenia celnego a w szczególności objęcia ich procedurą celną. Zasadom tym odpowiadają prawa i obowiązki osób uczestniczących w międzynarodowym obrocie towarowym oraz zadania organów celnych odpowiedzialnych za przestrzeganie prawa celnego, a także innych regulacji prawnych mających zastosowanie do towarów będących przedmiotem przywozu - importu na wspólny obszar celny i wywozu - eksportu ze wspólnego obszaru celnego.

10. W praktycznym trybie stosowania regulacji prawa celnego wobec towarów wprowadzanych na wspólny obszar celny można wyodrębnić określone etapy kształtujące prawa i obowiązki osoby prowadzającej towar na wspólny obszar celny ewentualnie osoby przejmującej odpowiedzialność za ten towar po jego wprowadzeniu oraz odpowiednio relacjonujące z nimi obowiązki i uprawnienia organów celnych. Owe etapy są swoistą drogą, którą musi pokonać osoba wprowadzająca towar, aby mógł być on przez nią wykorzystywany zgodnie z faktycznym celem przywozu.

11. Zasadą ogólną determinującą tryb postępowania w stosunku do towarów faktycznie wprowadzanych na wspólny obszar celny jest objęcie ich dozorem celnym. Determinującą ponieważ obligującą organy celne w ramach dozoru celne zobowiązane są do dokonania wszelkich czynności zapewniających prawidłowość stosowania przepisów prawa celnego oraz innych regulacji prawnych odnoszących się do towarów będących przedmiotem obrotu z krajami trzecimi. Wprowadzenie towaru na wspólny obszar celny ma miejsce w chwili faktycznego przywozu, przemieszczenia towaru przez granicę celną, a więc będzie to granica zewnętrzna Unii Europejskiej jak i linia oddzielająca wolny obszar celny od pozostałej części terytorium Wspólnoty. Od tego momentu kształtują się wzajemne relacje pomiędzy osobami odpowiedzialny za importowane towary i organami celnymi.

12. Towary niewspólnotowe pozostają pod dozorem celnym tak długo, jak to będzie niezbędnedo określenia ich statusu celnego, - w przypadku towarów niewspólnotowych aż do zmiany statusu celnego bądź do wprowadzenia do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, - ich powrotnego wywozu, - zniszczenie lub zrzeczenia się na rzecz Skarbu Państwa.

13. Status celny precyzuje sytuację prawną towarów w międzynarodowym obrocie towarowym, dokonując ich podziału na towary wspólnotowe i towary niewspólnotowe. Towarami posiadającymi status towarów wspólnotowych są; • towary całkowicie uzyskane • na terytorium Wspólnoty - towary przywiezione z krajów trzecich i objęte procedurą dopuszczenia do obrotu - towary powstałe z połączenia tych dwu grup towarów

14. Prawidłowo realizowany obrót towarowy z krajami trzecimi może być dokonywany przez wyznaczone przejścia graniczne, natomiast przez inne przejścia jedynie po uzyskaniu pozwolenia organu celnego. A więc nielegalnym wprowadzeniem towaru na wspólny obszar celny będzie wprowadzenie go przez inne przejście niż wyznaczone do tego celu. Nielegalnym wprowadzeniem towaru na wspólny obszar celny będzie również przemieszczenie go przez linię oddzielającą wolny obszar celny od pozostałej części Wspólnoty w innym miejscu niż do tego celu ustanowione.

15. Na osobie wprowadzającej towar na wspólny obszar celny ciąży obowiązek wykonania czynności wskazanych w przepisach prawa celnego. Należy do nich; - dostarczenie towaru wprowadzonego z kraju trzeciego, ewentualnie wolnego obszaru celnego do urzędu celnego, - dostarczenie towaru do innego miejsca wyznaczonego lub uznanego przez urząd celny.

16. Do obowiązków osób wprowadzających towar lub przejmujących za niego odpowiedzialność po wprowadzeniu na wspólny obszar celny jest przedstawienie towaru organowi celnemu. Polega to na zawiadomieniu w określonej formie o dostarczeniu towaru do urzędu celnego, miejsca uznanego lub wyznaczonego. Zgodnie z regulacjami wspólnotowymi formami tymi jest deklaracja skrócona lub zgłoszenie celne.

17. Towary niewspólnotowe po wprowadzeniu ich na wspólny obszar celny i przedstawieniu w urzędzie celnym obejmowane są właściwą procedurą celną lub nadawane jest im inne przeznaczenie celne. Do obowiązków osoby przejmującej odpowiedzialność za towary wprowadzone na wspólny obszar celny, w sytuacji, gdy zawiadomienie o ich dostarczeniu miało miejsce w formie deklaracji skróconej należy przedstawienie dokumentów umożliwiających wykonania tych czynności przez organy celne.

18. W sytuacji, gdy zawiadomienie o dostarczeniu towarumiało miejsce w formie deklaracji skróconej do obowiązków importera należy przedstawienie dokumentów umożliwiających dokonanie zgłoszenia celnego lub nadanie towarom innego przeznaczenia celnego. Do ich realizacji zostały określone następujące terminy: - dla towarów przewożonych drogą morską 45 dni - dla towarów przewożonych inną drogą 20 dni

19. Przedstawiony w urzędzie celnym towar, nadal pozostaje towarem, niewspólnotowym, nabywa natomiast status towaru czasowo składowanego. Status ten nie reguluje w sposób ostateczny sytuacji prawnej takiego towaru, może być on zachowany w terminach obowiązywania deklaracji skróconej. Posiada charakter statusu przejściowego, stanowiąc kolejny etap w sprawowaniu przez organy celne dozoru celnego w procesie właściwego uregulowania sytuacji prawnej towaru niewspólnotowego wprowadzonego na wspólny obszar celny.

20. Wspólnotowe przepisy celne uzależniły możliwość dysponowania towarem od aktywności osoby praktycznie realizującej operacje z zakresu międzynarodowego obrotu towarowego. Aktywność ta powinna wyrażać się poprzez złożenie zgłoszenia celnego, które należy rozumieć jako czynność wykonaną przez takową osobę wyrażającą w wymaganej formie i określony sposób zamiar objęcia towaru wnioskowaną procedurą ewentualnie nadanie takiemu towarowi innego przeznaczenia celnego. Tym samym zgłoszenie celne jest publicznoprawnym oświadczeniem woli zgłaszającego, poprzez które ma on prawo wyboru i decyzji, co do rodzaju ekonomicznego korzystania z procedur celnych.

21. Osobą uprawniona do złożenia zgłoszenia celnego jest osoba wykonująca te czynność we własnym imieniu ewentualnie osoba, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne. Osoba dokonująca obrotu towarowego pomiędzy krajami trzecimi a wspólnym obszarem celnym ma prawo do działania przez przedstawiciela reprezentującego ją przed organami celnymi w celu realizacji wszelkich czynności i formalności przewidzianych przepisami prawa celnego, w tym związanych ze zgłoszeniem celnym.

22. FORMY PRZEDSTAWICIELSTWA PRZEDSTAWICIELSTWO BEZPOŚREDNIE PRZEDSTAWICIELSTWO POŚREDNIE Przedstawicielstwo bezpośrednie ma miejsce w sytuacji gdy przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby a przedstawicielstwo pośrednie jeżeli przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

23. Zgłoszenie celne może być dokonane następujących formach; pisemnej elektronicznej ustnej lub poprzez wykonanie pewnych czynności Zgłoszenie towarów do procedury celnej w formie pisemnej dokonywane jest zgodnie ze sposobem postępowania określonym przez procedurę zwykłą lub procedurę uproszczoną.

24. Procedura zwykła to pisemna forma zgłoszenia do właściwej procedury celnej. Wiąże się ona ze złożeniem odpowiedniego formularza Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD, który powinien zawierać wszystkie dane o osobach dokonujących transakcji w zakresie obrotu towarowego oraz informujące o przedmiotowym towarze niezbędne do objęcia go wnioskowaną procedurą celną.

25. W przypadku przyjęcia pisemnego zgłoszenia celnego przez urząd celny w trybie zwykłym możliwe są dwa sposoby. Należy do nich; Odstąpienie od weryfikacji zgłoszenia celnego weryfikacja zgłoszenia celnego

26. Przyjęte przez urząd celny zgłoszenie może zostać poddane weryfikacji pod względem danych i informacji w nim zawartym oraz w dokumentach stanowiących załączniki do niego. Weryfikacja zgłoszenia celnego należy do katalogu uprawnień mających na celu zapewnienie sprawowania efektywnego dozoru nad przestrzeganiem porządku prawnego obowiązującego w obrocie towarowym pomiędzy krajami trzecimi a wspólnym obszarem celnym.

27. Po przyjęciu zgłoszenia celnego przez urząd celny możliwość aktywności zgłaszającego ulega daleko idącemu ograniczeniu. Mimo to przysługuje prawo do; sprostowania zgłoszenia celnego unieważnienia zgłoszenia celnego

28. W celu ułatwienia, uproszczenia i odformalizowania realizacji czynności przewidzianych przepisami prawa celnego w związku z objęciem towarów procedurą celną, uwzględniając prawidłowość operacji w zakresie międzynarodowego obrotu towarowego, organy celne mogą zezwolić na ustalonych warunkach, aby czynności związane ze zgłoszeniem towaru dokonywane były w następujących formach: Zgłoszenia niekompletnego Zgłoszenia uproszczonego Zgłoszenia poprzez wpis do rejestru

29. Wprowadzane o 1 stycznia 2008 r. zmiany w regulacjach Wspólnotowego Kodeksu Celnego rozszerzają możliwości związane z ułatwieniami w dokonywaniu zgłoszeń celnych przez osoby posiadający odpowiedni mandat zaufania organów celnych. Od stycznia 2008 roku wprowadzone zostaną regulacje stwarzające możliwość funkcjonowania instytucji upoważnionego przedsiębiorcy (AEO). Uzyskanie statusu upoważnione przedsiębiorcy (AEO) będzie uzależnione od uzyskania pozwolenia wydawanego przez organy celne na podstawie wniosku składanego przez zainteresowane osoby. Zakres ułatwień przysługujących na jego podstawie będzie dotyczył ułatwień dotyczących kontroli w kwestii kontroli celnej odnośnie bezpieczeństwa i ochrony oraz uproszczeń przewidzianych przepisami prawa celnego a także ewentualnego łączenia wykorzystania tych dwu uproszczeń.

30. Instytucją kluczową Wspólnotowego Kodeksu Celnego odnośnie możliwości dysponowania towarem w międzynarodowym obrotem towarowym są przeznaczenia celne. Stanowią one najszerszą w obszarze wspólnotowych regulacji celnych emanacje zasady swobodnego obrotu towarowego. Zgodnie z przyjętą zasadą towary niezależnie od ich rodzaju, ilości, pochodzenia, miejsca wysyłki lub miejsca ich odbioru mogą być przedmiotem przeznaczeń celnych. Owo przeznaczenie celne powinno być nadane towarom w każdym czasie zgodnie z ustalonymi dla niego warunkami. Przeznaczenie celne może być nadawane towarom bez względu na ich status celny.

31. Przeznaczenia celne zostały zostały określone w następujący sposób: objęcie towaru procedurą celną wprowadzenie towaru do wolnego obszaru celnego bądź do składu wolnocłowego powrotny wywóz poza wspólny obszar celny zniszczenie towaru zrzeczenie się towaru na rzecz skarbu państwa

32. Ogólna zasada nadawania towarom przeznaczenia celnego nie stanowi przeszkody dla stosowania zakazów lub ograniczeń wynikających n. im. z racji moralności publicznej ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego ochrony zdrowia, życia osób lub zwierząt ochrony środowiska naturalnego ochrony dóbr kultury ochrony własności intelektualnej

33. Przeznaczenie celne objęcia towaru procedurą celną. Wspólnotowa procedura celna jest najczęściejstosowaną instytucją określającą sytuację prawną towarów w obrocie towarowy z krajami trzecimi, Wskazuje ona sposób i tryb postępowania z towarem w zależności od celu jego przywozu na wspólny obszar celny lub wywozu ze wspólnego obszaru celnego. Stosowana jest wyłącznie na wniosek zgłaszającego, po przyjęciu zgłoszenia przez urząd celny lub w rezultacie zastosowania procedur uproszczonych. Urzędem celnym w tym znaczeniu jest każda jednostka organizacyjna służby celnej, w której mogą zostać dokonane, w całości lub w części, formalności, czynności przewidziane przepisami celnymi np. objęcia towaru procedurą celną.

34. WSPÓLNOTOWY KODEKS CELNY WYODRĘBNIA NASTEPUJĄCE PROCEDURY CELNE: Dopuszczenie do obrotu Uszlachetnianie bierne Tranzyt Przetwarzanie pod kontrolą celną Odprawa czasowa Skład celny Uszlachetnianie czynne Wywóz

35. Instytucjami wspólnotowego prawa celnego kształtującymi trwale lub w dłuższym dystansie czasowym sytuację prawną towarów w obrocie towarowym z krajami trzecimi jest są tzw. procedury zmiany statusu celnego towaru. Należą do nich; Procedura wywozu (exportu) Procedura dopuszczenia do obrotu (importu)

36. Procedura dopuszczenia do obrotu może dotyczyć towaru niewspólnotowego sprowadzonego bezpośrednio z kraju trzeciego lub posiadająca ten status celny na wspólnym obszarze celnym. Warunkiem umieszczenia towaru pod procedurą dopuszczenia do obrotu jest złożenie zgłoszenia celnego. Zgłaszający musi być przygotowany do uiszczenia należności celnych i podatkowych ciążących na towarze objętym zgłoszeniem oraz spełnienie ewentualnych wymogów wynikających ze zastosowaniem przepisów odrębnych i procedur ochronnych.

37. W zasadzie wyłącznie z wykorzystaniem procedury celnej wywozu towar wspólnotowy może opuścić wspólny obszar celny, wyjątkami jest wyprowadzenie towaru wspólnotowego zgodnie z regulacjami właściwymi dla procedury uszlachetnienia biernego i tranzytu zewnętrznego. Zgłoszenie wywozowe musi zostać złożone urzędzie celnym właściwym ze względu na siedzibę osoby dokonującej wywozu lub w miejscu gdzie towary zostaną zapakowane ewentualnie załadowane do transportu wywozowego. Urząd ten jest określany mianem urzędu objęcia. W procedurze wywozu poza urzędem objęcia istotne znaczenie pełni tzw. urząd wyjścia. Uogólniając można określić nim urząd celny, w którym towar objęty procedurą wywozu zostanie faktycznie wyprowadzony poza wspólny obszar celny.

38. Określenie procedura zawieszająca charakteryzuje procedurę, którą mogą być objęte towary niewspólnotowe znajdujące się na wspólnotowym obszarze celnym w stosunku, do których nie powstaje dług celny i nie są stosowane środki polityki handlowej. Pozostają towarami posiadającymi status celny towarów niewspólnotowych. Do procedur zawieszających zaliczamy następujące procedury celne: tranzyt zewnętrzny skład celny uszlachetnianie czynne w systemie zawieszeń przetwarzania pod kontrolą odprawa czasowa

39. Mimo nie stosowania regulacji dotyczących powstania długu celnego i środków polityki handlowej należy podkreślić, że towary objęte procedurami zawieszającymi podlegają przepisom związanym z barierami pozaekonomicznymi w obrocie z krajami trzecimi a więc stosowane są środki ochronne przewidziane w przepisach odrębnych lub umowach międzynarodowych związane z ochroną podstawowych wartości społecznych. Należą do nich m.in.: • ograniczenia i zakazy dotyczące obyczajowości, • ograniczenia i zakazy dotyczące porządku publicznego i bezpieczeństwa powszechnego, • ograniczenia i zakazy dotyczące ochrony środowiska naturalnego, • ograniczenia i zakazy dotyczące ochrony dóbr kultury, • ograniczenia i zakazy dotyczące ochrony własności intelektualnej

40. Wspólnotowy kodeks celny wprowadza w odniesieniu do niektórych procedur celnych termin procedury gospodarcze. To pojęcie nie zostało zdefiniowane w przepisach celnych, należy rozumieć, że co do zasady pod gospodarczymi procedurami celnymi umieszczane są towary, które w międzynarodowym obrocie towarowym znalazły się ze względu prowadzoną działalność gospodarczą przez osoby z nich korzystające. Może być to m. in. działalność produkcyjna lub handlowa ewentualnie promocyjna lub akwizytacyjna prowadzona w ramach zarejestrowanej aktywności gospodarczej.

41. Do gospodarczych procedur celnych zaliczamy: procedurę składu celnego procedurę uszlachetnienia czynnego procedurę przetwarzania pod kontrolą procedurę odprawy czasowej procedurę uszlachetnienia biernego

42. Objęcie towarów procedurą gospodarczą uzależnione zostało od uzyskania pozwolenia na korzystanie z określonej gospodarczej procedury celnej. Wydawane jest ono na podstawie wniosku pełnego lub skróconego złożonego przez zainteresowaną osobę. Osoba ta powinna zagwarantować; - prawidłowy przebieg procedury, - możliwość sprawowania skutecznego dozoru celnego i kontroli celnej, bez stosowania środków administracyjnych niewspółmiernych do realnej potrzeby gospodarczej.

43. Procedura celna tranzytu podzielona została na tranzyt zewnętrzny i tranzyt wewnętrzny. Pozwala na naokreślony w przepisach prawa celnego sposób postępowania z towarem, umożliwiający jego przewóz z jednego do drugiego miejsca położonego na wspólnym obszarze celnym. Procedura tranzytu zewnętrznego wykorzystywana jest do przewozu towarów: • niewspólnotowych, wobec, których nie powstają należności celne oraz nie stosuje się środków polityki handlowej, • wspólnotowych, wobec, których stosowane są środki preferencyjne w wywozie poza obszar celny Wspólnoty.

44. W przypadku towarów objętych procedurą tranzytu zewnętrznegozasadą jest, że miejsce wysyłki towarów lub miejsce ich przeznaczenia powinno znajdować się poza wspólnym obszarem celnym. Procedura tranzytu wewnętrznego pozwala, na realizację przewozów towarów wspólnotowych, z ich czasowym, niezbędnym na przejazd, opuszczeniem wspólnego obszaru celnego np. towar przewożony z Włoch do Niemiec przez terytorium Szwajcarii.

45. Gospodarcza procedura celna składu celnego jest związana z instytucją prawa celnego jakim jest skład celny. Instytucją mającą charakter preferencyjnego traktowania towarów w zakresie stosowania przepisów dotyczących powstania długu celnego i środków polityki handlowej. Składem celnymjest każde miejsce zaakceptowane przez organy celne i podlegające ich kontroli, w których towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami.

46. Prowadzenie składu celnego uzależnione jest od otrzymania pozwolenia organów celnych, chyba, że skład celny prowadzony jest przez te organy. Osoba zamierzająca prowadzić skład celny powinna złożyć pisemny wniosek zawierający informacje niezbędne do otrzymania pozwolenia. Informacjami tymi są m. in. - dane dotyczące miejsca, w którym ma być usytuowany przyszły skład celny, - uzasadniające gospodarczą potrzebę jego utworzenia, - dotyczące osoby wnioskodawcy pozwalające na ocenę jego gwarancji związanych z realizacją przyszłych obowiązków. Pozwolenie na prowadzenie składu celnego jest decyzją właściwego organu celnego państwa członkowskiego określając warunki prowadzenia składu celnego. Udzielane jest ono bezterminowo. Przywilej prowadzenia składu celnego przysługuje wyłącznieosobom mającym swoją siedzibę na terytorium Wspólnoty.

47. Wspólnotowy kodeks celny dokonuje podziału składów na: • SKŁAD PUBLICZNY • dajemożliwość korzystania z niego przez każdą osobę zamierzającą składować w nim towary. W przypadku składu publicznego należy rozróżnić osobę prowadzącą skład celny a więc posiadającą pozwolenie organów celnych od osoby korzystającej ze składu celnego a więc osoby, której towary objęte są procedurą składu celnego. • Ten typ składu celnego często nosi potoczną nazwę składu usługowego, świadczącego usługi na rzecz innych osób uczestniczących w obrocie towarowym z państwami trzecimi. Prowadzony jest on najczęściej przez agencje celne, firmy spedycyjne i transportowe. • SKŁAD PRYWATNY • Przeznaczony jest do składowania w nim towarów przez prowadzącego skład. Towary te nie muszą być jego własnością ale powinny być wykorzystywane do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W tym przypadku zarówno osoba prowadząca skład celny jak i korzystająca z procedury składu celnego to ta sama osoba uczestnicząca w obrocie towarowym z państwami trzecimi.

48. Gospodarcza procedura celna uszlachetnienia czynnegopozwala na poddanie - na wspólnym obszarze celnym - towarów przywożonych z krajów trzecich jednemu lub większej liczbie procesów produkcyjnych wchodzących w zakres uszlachetnienia czynnego. Procedura ta może być stosowana w dwu formach mających wpływ na określenie statusu celnego towarów, które zostały nią objęte: SYSTEM CEŁ ZWROTNYCH,który ma zastosowanie w sytuacji, gdy towary przywożone umieszczane są pod procedurą dopuszczenia do obrotu, nabywają status towarów wspólnotowych, następnie są wywożone ze wspólnego obszaru celnego w postaci produktów kompensacyjnych, co z kolei może być związane ze zwrotem lub umorzeniem należności celnych przywozowych. SYSTEM ZAWIESZEŃpozwalający, aby w stosunku do przywożonych towarów niewspólnotowych (zachowujących w trakcie działania procedury niezmieniony status celny) przeznaczonych do powrotnego wywozu poza wspólny obszar celny, w postaci produktów kompensacyjnych, nie stosowane są obciążenia należnościami celnymi przywozowymi oraz nie stosowane są środki polityki handlowej.

49. Procesy uszlachetnienia to: • obróbka towarów, włączając w to montaż, składowanie lub instalowanie ich w innych towarach, • przetwarzanie towarów; • naprawa towarów, włączając w to ich odnawianie i regulację;

50. PRODUKTY KOMPENSACYJNE = wszelkie produkty powstające w wyniku procesu uszlachetnienia czynnego. UBOCZNE PRODUKTY KOMPENSACYJNE resztki i odpady powstałe obok produktów głównych w ilości proporcjonalnej i właściwej dla konkretnego procesu produkcyjnego GŁÓWNE PRODUKTY KOMPENSACYJNE wyroby uzyskane w wyniku procesów produkcyjnych wchodzących w zakres uszlachetniania, dla wytworzenia których był on organizowany i dla realizacji którego uzyskiwano właściwe pozwolenie na korzystanie z tej procedury