Cyfrowe aparaty fotograficzne

1. Budowa, rodzaje i zasada działania Cyfrowe aparaty fotograficzne

2. Natychmiastowy podgląd zdjęcia bez czekania na wywołanie filmu. • Większe możliwości retuszu. • Małe koszty przechowywania dużej ilości zdjęć (jeśli pozostają w formacie cyfrowym, a nie jako odbitki). • Zdjęcia mogą być kopiowane bez utraty jakości. • Możliwość wydruku własnych zdjęć na drukarce, czasami nawet bezpośrednio z aparatu (bez użycia komputera). • Aparaty cyfrowe mogą być o wiele mniejsze od aparatów tradycyjnych o jednakowej jakości. • Możliwość dołączania do zdjęć dodatkowych danych (EXIF), takich jak data i czas wykonania zdjęcia, model aparatu, czas naświetlania, użycie lampy błyskowej, itp. Zalety cyfrowych aparatów fotograficznych

3. Aparat cyfrowy zapisuje obraz podobnie jak informacje w pamięci komputera. Obiektyw tworzy obraz na przetworniku optoelektronicznym (CCD, CMOS), a współpracujący z nim układ elektroniczny odczytuje informacje o obrazie i przetwarza na postać cyfrową w układzie zwanym przetwornikiem analogowo-cyfrowym. Zasada działania

4. Dane w postaci cyfrowej są zapisywane w jednym z formatów zapisu obrazu - zazwyczaj JPEG (kompresja stratna), TIFF (kompresja bezstratna) lub RAW (pełna informacja z matrycy aparatu) - w cyfrowej pamięci aparatu (w pamięci półprzewodnikowej, na miniaturowym dysku magnetycznym lub optycznym) albo przesyłane bezpośrednio do komputera. Format zdjęć

5. Aparaty kompaktowe – posiadają małą matrycę światłoczułą, o przekątnej mniejszej niż 10 mm i charakteryzują się niewielkimi rozmiarami, mniej więcej wielkości dłoni. Typy aparatów cyfrowych

6. Lustrzanki cyfrowe - konstrukcja oparta jest na klasycznej lustrzance jednoobiektywowej, gdzie błonę światłoczułą zastąpiła matryca. W optycznym wizjerze widoczny jest obraz rzutowany na matówkę bezpośrednio z obiektywu aparatu poprzez uchylne lustro zasłaniające migawkę i matrycę. • W momencie robienia zdjęcia lustro się unosi a światło kierowane jest na matrycę. Istotną zaletą lustrzanek jest możliwość wymiany obiektywów. Typy aparatów cyfrowych

7. Budowa aparatów cyfrowych • Obiektyw • Matryca światłoczuła • Migawka • Stabilizator obrazu • Autofukus • Lampa błyskowa • Karta pamięci

8. Zdjęcia wykonane aparatem cyfrowym rejestruje się na matrycy elementów światłoczułych, zwanych pikselami (reagują na poziom natężenia światła nie barwę). Nad fotodiodami umieszcza się mozaikę filtrów RGB. Każdy element światłoczuły mierzy poziom natężenia światła w jednym z kolorów. Pozostałe dwie barwy są obliczane programowo na podstawie wartości z sąsiednich pikseli. Matryca aparatu cyfrowego

9. Rozmiar matrycy światłoczułej

10. Czułość matrycy wyraża się w skali ISO, tak jak filmów tradycyjnych. Typowa maksymalna czułości matrycy w aparatach średniej klasy to 800 lub 1600 ISO. Dwukrotny wzrost czułości powoduje dwukrotne zmniejszenie czasu naświetlania. Większa czułość matrycy powoduje większe szumy na zapisanym obrazie. Wyższe czułości - od 3200 ISO posiadają matryce drogich, profesjonalnych aparatów. Czułość matrycy

11. Matryca a wielkość zdjęcia

12. Popularne karty pamięci

13. Histogram pokazuje rozkład punktów o różnej jasności na zdjęciu. Nawiązując do tradycyjnego wykresu, na osi poziomej mamy jasność punktów, od całkowicie czarnych - po lewej stronie, do intensywnie białych - po prawej. Histogram

14. Histogram Zdjęcie ma prawie połowę powierzchni całkiem ciemną (zieleń na dole), drugą połowę intensywnie jasną (niebo). Mamy dużo wysokich "słupków" na początku i na końcu osi poziomej, wzdłuż której jest skala jasności. W przedziale średnich jasności (środek osi poziomej) słupki są bardzo krótkie. Histogram informuje nas, że na zdjęciu mamy obszary albo bardzo ciemne albo bardzo jasne i minimalna ilość obszarów o średniej jasności.

15. Stabilizator obrazu to układ zapobiegający poruszeniu zdjęcia wynikającego z drżenia aparatu przy długich czasach naświetlania. Stabilizacja położenia matrycy - zamontowany jest czujnik drgań, który wykrywa i przekazuje do procesora wielkości i kierunki wychylania się aparatu. Matryca aparatu jest tak zamontowana, że odpowiedni mechanizm elektromagnetyczny może ją przesuwać w pionie i w poziomie. Stosowany głównie w lustrzankach z wymiennymi obiektywami . Stabilizacja optyczna - czujnik drgań wykrywa drgania aparatu. Elementem kompensującym te drgania jest dodatkowa soczewka (lub układ soczewek) wbudowana w obiektyw. Położenie tej soczewki, sterowane sygnałami z procesora, zmienia się zależnie od kierunku i wielkości drgań aparatu. Stabilizator obrazu

16. Ogniskowa w fotografii jest w przybliżeniu równa przekątnej klatki rejestrowanego obrazu (dla fotografii małoobrazkowej - najczęściej stosowanej - wynosi ona 43 mm). Jest to format o rozmiarach 24x36 mm (zwany formatem 135 lub w skrócie 35 mm), a kąt widzenia w tym formacie wynosi 53 stopnie. Każdy obiektyw o ogniskowej krótszej niż przekątna klatki jest obiektywem szerokokątnym. Z kolei każdy obiektyw o ogniskowej dłuższej od standardowej jest teleobiektywem. Ze względu na różnorodność rozmiarów matryc światłoczułych w aparatach cyfrowych, długość ogniskowych ich obiektywów podawana jest już w przeliczeniu na długość ogniskowej aparatu formatu 35mm. OGNISKOWA OBIEKTYWU

17. Parametr stosowany w optyce i fotografii do określania zakresu odległości, w którym obiekty obserwowane przez urządzenie optyczne sprawiają wrażenie ostrych. Duża głębia ostrości zapewnia ostrość większości elementów na zdjęciu, natomiast mała głębia ostrości (czyli precyzyjne ustawienie i nieostre tło) bywa wielce pożądana przy zdjęciach portretowych i artystycznych, ponieważ wyodrębnia fotografowany obiekt na tle otoczenia. Głębia ostrości • Na zakres głębi ostrości mają wpływ: • przysłona – im mniejszy otwór względny jest pozostawiony (czyli: czym wyższa liczba przysłony, np. 16 lub 22), tym większa głębia; • odległość na jaką ustawiona jest ostrość obiektywu (odległość między przedmiotem a aparatem) - im odległość ta jest mniejsza, tym głębia ostrości również, • ogniskowa.