Conclusie:

1. Uitstekende strekking en goede hoek schouder-heup-enkel tov de baan. Alleen hoofd zit teveel naar voren agv verkrampte schouders. Knie iets te hoog opgetrokken. Voet wordt goed onder het lichaams-zwaartepunt neergezet. Teveel buiging in heupen. Schouders teveel opgetrokken. Goede strekking, maar niet in een rechte lijn. Teveel buiging in heupen. Hoek enkel-heup tov baan te groot. Hoek schouder-heup ok. Voet zit te hoog tov de baan. Uitstekende strekking. Knie voorste been te hoog opgetrokken. Schouders te hoog opgetrokken. Voorste arm te kort. Heup-schouder Enkel-heup Dit lijkt een uitstekende strekking, maar je heupen en voeten zitten al te hoog om daadwerkelijk te kunnen duwen. Je bent hier eigenlijk al aan het lopen, maar dan voorover gebogen. Een garantie voor knieblessures: hoge heupen en grijppas in combinatie met een buiging in de heupen. Kun je je voorstellen hoeveel druk er op je knieen komen en hoe weinig je uit je heupen kunt halen. Hier zie je duidelijk de buiging in je heupen. Terwijl je een typische sprinthouding hebt: pendel, plaatsing voet voor de heupen. Voet wordt al voor de heup neergezet maar dit wordt gecompenseerd door buiging in de heup. Het gevolg hiervan is dat het achterste been begint al te pendelen wat bij een stuwingsfase niet kan. M.a.w. je begint hier met lopen i.p.v. duwen. • Conclusie: • De essentiele fysieke vaardigheden voor een topsprinter zijn aanwezig: reactieve voeten, souplesse in bewegen en makkelijk explosief kunnen strekken vanuit enkel-knie-heup. • Je lijkt laag en diep te zitten en zodoende goed te kunnen duwen, maar vanwege de buiging in de heupen ben je eigenlijk vanaf pas 3 al aan het lopen. • Na 40 meter ga je tegen je voeten in lopen, waardoor je acceleratie stokt, je je knieen zwaar belast en je heup (=60% van de power) uitschakelt. • Je doet een aantal dingen extreem goed, maar een aantal andere zaken moeten nog flink verbeterd worden.