Techniki poszukiwań na wodach szybko płynących

1. Techniki poszukiwań na wodach szybko płynących

2. Rzeka - naturalny, powierzchniowy ciek wodny płynący w wyżłobionym przez erozję rzeczną korycie, okresowo zalewający dolinę rzeczną. • W Polsce przyjmuje się, że rzekę stanowi ciek wodny o powierzchni dorzecza powyżej 100 km²

3. Rzeka - naturalny, powierzchniowy ciek wodny płynący w wyżłobionym przez erozję rzeczną korycie, okresowo zalewający dolinę rzeczną. W Polsce przyjmuje się, że rzekę stanowi ciek wodny o powierzchni dorzecza powyżej 100 km²

4. Rzeka może być: • stała, • okresowa (prowadząca wodę okresowo, co jakiś czas) • efemeryczna (prowadząca wodę rzadko i nieregularnie).

5. Polskie rzeki charakteryzują się: • silnym prądem, • bardzo małą przejrzystością (czasami wręcz nie ma żadnej przejrzystości np. Wisła, San itp.) • dużym zanieczyszczeniem oraz • nie unormowanym dnem.

6. Jednym z czynników powodujących największe utrudnienia jest przejrzystość wody.

7. Wszystkie te czynniki powodują że prowadzenie akcji poszukiwawczych jest bardzo trudne i znalezienie jednej metody która będzie odpowiednia dla wszystkich rzek jest nie możliwe W zależności od miejsca poszukiwań, rodzaju rzeki, rodzaju brzegu oraz układu dna trzeba dobrać odpowiednia metodę poszukiwań Duży wpływ na metody poszukiwań ma również ilość nurków oraz ich doświadczenie.

8. W odpowiednim doborze metody poszukiwań ma znaczenie: • poziom wyszkolenia nurka, • wytrzymałości psychofizycznej ratowników, • sprzęt jakim dysponuje • Ilość gapiów,

9. metoda wahadłowa (półokrężna) • polegająca na przesuwaniu przez nurków liny prostopadłej do liny kierunkowej o odległość mniejszą niż widoczność w wodzie i penetrowania dna wzdłuż tej liny. Metodę wahadłową stosuje się najczęściej w pobliżu brzegu z reguły nie dalej niż 25 m,

10. metoda wahadłowa (półokrężna)Źródło: R. Tyblewski „Płetwonurkowanie” Zagadnienia teoretyczne i praktyczne, Gniezno 1999 r., s. 110

11. metoda poszukiwania polami (sektorowa) • polega na ułożeniu na dnie gęstej sieci lin wygradzających wąskie pola, które może penetrować płynący nurek. W przeszukiwaniu dna kwadratami nurek płynie nad dnem podzielonym na kwadraty oznako­wane, jak szachownica. Swą pracę kontroluje osobiście, a przechodząc cały obszar według określonego systemu, może sygnalizować obsłudze asekuracyjnej, np. ukończenie pracy w polu B-5. Możliwość wykorzystania GPS do oznaczania sektorów

12. metoda poszukiwania polami (sektorowa)Źródło: R. Tyblewski „Płetwonurkowanie” Zagadnienia teoretyczne i praktyczne, Gniezno 1999 r., s. 110

13. metoda cyrkulacyjna (okrężna) • polega na ustawieniu siatki boi ustawionych na ciężarkach opustowych, wokół których płetwonurek zatacza na linie dystansowej zamknięte kręgi. Długość liny dystansowej nie powinna przekraczać 15 m. Metoda cyrkulacyjna stosowana jest zwykle na małych akwenach i w sytuacjach, gdzie udaje się dosyć precyzyjnie ustalić (zlokalizować) miejsce zatopienia obiektu, lub gdzie występują trudne warunki nurkowania (duża głębokość, mała widoczność, ciemność, prąd wody).

14. metoda cyrkulacyjna (okrężna)

15. Szukanie w nurcie rzeki • Polega ona na wejściu nurka do wody w miejscu którym osoba utopiona wchodziła i pozwala na niesienie się przez prąd wodny. Jest to bardzo niebezpieczna metoda ale dająca bardzo dobre efekty pod warunkiem że czas od utonięcia do wejścia nurka nie jest dłuższy niż 5-6 godzin. Po tym czasie ciało może być już na tyle daleko oraz w takim miejscu że do znalezienia ciała trzeba zastosować inną metodę.

16. Następna metoda to metoda zbliżona do poszukiwań sektorowej. Polega na rozciągnięciu liny wzdłuż rzeki, w taki sposób aby lina była zanurzona, natomiast nurek trzymając tę linę prowadzi poszukiwania. Po przepłynięciu szerokości rzeki ratownicy przenoszą linę o maksymalnie 1m, natomiast nurek wzdłuż liny prowadzi dalej poszukiwania.