Download
1 / 53
530 likes | 1.14k Views
مراقبت هاي پرستاري در جراحي نوزادان ناهنجاري هاي مادرزادي. ارائه دهنده: روح انگيز محمدي كارشناس ارشد آموزش پرستاري. ناهنجاري هاي آنوركتال. اين ناهنجاري ها از شايعترين ناهنجاري هاي مادرزادي مي باشند كه به ميزان يك مورد در هر 4000-5000 تولد مي باشند.
E N D
مراقبت هايپرستاري در جراحينوزادانناهنجاريهايمادرزادي ارائه دهنده: روح انگيزمحمدي كارشناس ارشد آموزش پرستاري
ناهنجاريهايآنوركتال • اينناهنجاري ها از شايعترينناهنجاريهايمادرزاديمي باشند كه به ميزانيك مورد در هر 4000-5000 تولد مي باشند.
اينناهنجاري به صورت هايزيرديدهمي شود: • تنگي و آترزيركتومRectal atresia and stenosis و هنگاميايجادمي شود كه سوراخ مقعد به نظر طبيعي است و گوديميانيبين دو بخش عضله گلوتئال موجود است ولي نوزاد به سختي قادر به دفع مكونيوممي باشد. • در اين حالت معمولا هيچارتباطيبينركتوم و سيستمادراري وجود ندارد. • اين نقص ممكن است تا انتهاي دوره شيرخوارگي مشخص نشود و معمولا مبتلايان تاريخچه اي از اشكال در دفع مدفوع و نفخ شكم و مدفوع نواری شكل را دارند.
كلوآكاي ثابت Persistent cloaca: • كلوآكاي ثابت ناهنجاري است كه در آن ركتوم، واژن و مجراي ادرار از طريق يك مجراي مشترك به ناحيه پرينه راه يافته و در آنجا تخليه مي شوند.
مقعد بسته: • نوعي از ناهنجاري است كه سوراخ مقعد بطور مشخص باز نمي باشد و غالبا توسط فيستوليناحيهركتوم با پرينه و ياسيستمادراري و تناسلي ارتباط دارد.
پاتوفيزيولوژي: تكاملسيستمهايادراري، تناسلي و ركتال در هفته هاي اول زندگيرويان از طريقكانالمشتركي به نام كلوآكا صورت ميگيرد. در هفته ششم زندگيجنينيكلوآكا به دو بخش قدامي و خلفيتقسيممي شود و سيستمادراري و ركتومبصورت جداگانه در ميآيند. وقفه در اين روند تكاملي منجر به بروز اينناهنجاريمي شود.
علائم باليني: • در بررسي نوزاد فاقد سوراخ مقعد مي باشد. • نفخ شكم، استفراغ • عدم دفع مكونيوم و يا وجود مكونيوم در ادرار و ياناحيهپرينه • جهت ازريابيبيشترناهنجاريهايآناتومي در شيرخوارسونوگرافيشكم و لگن انجام مي شود.
تدابيردرماني: • درمان شامل مداخلات جراحيفوريمي باشد. • ابتدا وضعيت نوزاد را تثبيتميكنيم و براي انجام ارزيابيهايبيشترNPOمي گردد. • مايعاتوريدي جهت حفظ قند خون و برقراري تعادل مايعات و الكتروليت ها شروع مي شود. • امروزه جراحان توصيهميكنند عمل جراحي تا 24 ساعت به تعويق انداخته شود تا در اين فرصت وجود فيستولياسايرآنوماليهاياحتمالي مورد ارزيابياحتمالي قرار گيرند.
تدابيرپرستاري • نوزادان دارايفيستولناحيهپرينه تحت عمل جراحيآنوپلاستي قرار ميگيرند. • تغذيه بعد از عمل جراحيترميميبرايكاهشيبوست با شير مادر شروع مي شود. • در نوزادان با آنوماليهايكلوآكا، فيستولركتواورترالپروستاتيك و فيستولوستيبولار جهت كاهشآلودگي بخش ديستال مقعد با مدفوع و در نوزادان با فيستولاوروكتال در جهت كاهش عفونت هايادرارينياز به تعبيه ي كلستومي در ناحيهكولوننزوليمي باشد.
تدابيرپرستاري: تشخيصناهنجاري با بررسيدقيق نوزاد، عدم دفع مكونيوم ظرف 24 ساعت اول پس از تولد و يا مشاهده مكونيوم در محل ديگري به غير از ناحيه مقعد مشكوك است و نياز به بررسيدقيقتري دارد.
مراقبت هاي قبل از عمل شامل: • ارزيابيتشخيصي • كاهش فشار دستگاه گوارش و برقراريمايعاتوريديمي باشد.
مراقبت هاي پس از عمل شامل: • در صورت وجود كلستومي مراقبت از پوست ناحيهاستوما • كنترل درد پس از عمل جراحي • مايعدرمانيوريدي و تجويزآنتيبيوتيك ها مي باشد • در صورت جراحيآنوپلاستي مراقبت در رابطه با بهبود ناحيه عمل و پيشگيري از بروز عوارض مي باشد. • در صورت وجود كلستومي پرستار بايد قبل از عمل والدين را آماده نمايد و نحوه مراقبت از كلستومي را به آنان آموزش دهد.
آمفالوسل: • ناهنجاري است كه به علت نارسايي در بهم پيوستگيديوارههايجانبيشكمرويمي دهد. • در نتيجه روده ها نمي توانند بين هفته هاي 10-12 جنيني بطور كامل به درون شكم باز گردند و موجب بيرون زدن احشاء شكمي از طريق حلقه نافيمي شود. • معمولا لايهشفافي از صفاق آمفالوسل را مي پوشاند.
ساكآمفالوسلمي تواند بخش كوچكي از روده و يااكثريت روده به همراه ساير احشاء شكمينظيركبد را درون خود جاي دهد. • آمفالوسلكوچكممكن است در بدو تولد اغماض شود و سپس بصورتيكبرآمدگي در طناب نافي مشخص شود. • بنابراين ضرورت دارد يك طناب نافي بزرگ را قبل از گيره زدن از نظر آمفالوسلبررسيكرد چون موجب جلوگيري از آسيبرسيدن به بافت روده مي شود. • با سونوگرافي قبل از تولد اينناهنجاريتشخيص داده مي شود.
تدابيردرماني: • درمان طبي اوليه جهت تثبيتوضعيت نوزاد انجام مي شود. • برايپيشگيري از خشكي، از دست دادن مايعات و حفظ درجه حرارت بدن در اولين اقدام پس از تولد محتوياتشكم و غشاي آن با گازهاي آغشته به نرمال سالين و پوشش پلاستيكي بطور شل پوشانده شود. • مايعاتوريدي و آنتيبيوتيك ها تجويز شده و نوزاد از نظر سايرآنومالي ها مورد ارزيابي قرار ميگيرد.
عمل جراحي با هدف بستن آمفالوسل در ادامه درمان طبي اوليه انجام مي شود كه شامل برگرداندن محتويات داخل ساك به درون حفره شكميمي باشد. • در موارديكه اندازه آمفالوسلبسيار بزرگ بوده و يا حفره شكم فاقد فضايكافيبراي برگرداندن محتوياتساك باشد، درمان در چندين مرحله انجام مي شود. • در مرحله اول پس از برداشتن ساككيسهاي از جنس سيلاستيك را به لبه هاي پوست بخيهمي زنند و سيلويي را در رويشكمتعبيهميكنند و سپس با اتصال قسمت بالايسيلو از سقف انكوباتورديوارهسيلو را بتدريج تحت كشش قرار مي دهند. • از پمادهايآنتيبيوتيكبرايپيشگيري از عفونت موضعيرويسيلو و خطوط بخيه استفاده مي شود. • طيروزهاي 7-10 نوزاد را به اتاق عمل مي برند و سيلو را برمي دارند و سپس فاشيا و پوست شكم را بخيهمي زنند.
تدابيرپرستاري: • عفونت به عنوان عامل تهديدآميز دائم در اين نوزادان قبل از عمل جراحي محسوب مي شود. • مراقبت از ساكآمفالوسل و پيشگيري از صدمه و آسيبرسيدن به آن از نكات مهم پرستاري است. • پوشاندن ساك جهت جلوگيري از اتلاف مايعات و تنظيم درجه حرارت نوزاد ضروري است. • پيش از عمل جراحي با قرار دادن سوند معده دستگاه گوارش تخليه شده و از فشار روده ها كاسته شود. • حمايت از والدين و توضيحمختصري از نقص به آنها ضروري است.
مراقبت هاي پس از عمل جراحي شامل: • كنترل علائم حياتي • كنترل علائم مربوط به عوارض و بررسيفعاليت روده ها • انجام تغذيه وريدي • شروع تغذيهخوراكيبستگي به وضعيت روده ها دارد. • گاهي اوقات برگشت عملكردطبيعي روده ها از چند روز تا چند هفته زمان مي برد. • در صورت به تعويق افتادن تغذيهدهاني توجه به محركاتدهانيضروري است.
فتق ديافراگماتيكDiaphragmatic Hernia • عدم تشكيلديافراگم بطور كامل موجب مي گردد تا روده ها و احشايشكميديگر مانند كبد وارد فضاي قفسه سينه شده و ريه ها را تحت فشار قرار دهند. • رشد ريه در طرف مبتلا متوقف شده و ريه طرف مقابل نيز با درجات كمتر تحت تاثير قرار ميگيرد. • شيوعاين نوع فتق 3 به ازاي هر 3300 تولد مي باشد. • كاهش مرگ و ميراين نقص جدي، در گرو تشخيص زود هنگام و درمان تهاجمي است.
تظاهرات باليني: • شايعترين علامت ديسترستنفسي حاد در نوزادان است. • ورود هوا به روده ها پس از تولد موجب افزايش اختلال تنفسيمي شود. • اينشيرخواران دچار تنگي نفس و سيانوزمي باشند. • شكم آنها ناويشكليااسكافوئيدمي باشد. • بازده قلبي مختل شده و شيرخوار علائم و نشانه هايشوك را نشان مي دهد. • فتق ديافراگمي در دوران جنيني قابل تشخيصمي باشد كهاين مساله كمكزيادي به انجام مداخلات سريع در مرحله حاد و افزايش شانس بقاي نوزاد ميكند.
تدابيردرماني: • جراحي درون رحمي: شناساييبيماري در دوره جنيني و توسعه روش هايجراحيامكانترميماينناهنجاري را در دوران جنيني مطرح ساخته است. • هر چند كهاين روش از ترميم در اغلب موارد به دليل وجود آنوماليهاي محدود كننده ي رشد جنينيريه و زايمان زود رس ناموفق بوده است. • امروزه ترميم داخل رحمي فتق صرفا زماني انجام ميگيردكهكبد وارد قفسه سينه شده باشد و سن جنينيكمتر از 26 هفته بوده و نسبت ريه و سر مناسب باشد. • درمان پس از تولد نيازمندحمايتهايفوريتنفسيمي باشد كه شامل: • لوله گذاري ناي و كاهش فشار روده و معده با گذاشتن NGTمي باشد.
در زمان تولد تهويه با ماسك منع مي شود كه براي پيشگيري از ورود هوا به روده ها و معده است. • شيرخواربايد در حالتي قرار داده شود كه سر و سينه بالاتر از شكم قرار گيرد. • در نوزادان با ديسترستنفسيخفيفاكسيژن از طريقهود داده مي شود. • نوزاد NPOمي شود و مايعات از طريقوريد شروع مي شود. • توجه به تنظيم درجه حرارت نوزاد و برآوردن نيازهايتغذيهاي در مرحله حاد مهم مي باشد. • درمان سنتي انجام عمل جراحيسريعمي باشد كهطي آن احشاء شكمي به درون شكم بازگردانده شده و نقص ديافراگمترميممي گردد.
تدابيرپرستاري: • مسئوليت مهم پرستار بررسي و شناخت نوزاد مبتلا در بدو تولد است. • نوزاديكه در هنگام تولد ديسترستنفسي داشته و به احيا پاسخ نمي دهد بايد از نظر وجود اين اختلال ارزيابي شود. • لوله گذاري بلافاصله پس از تولد جهت پيشگيري از تجمع بيشتر هوا در معده و روده ها و جلوگيري از ايجاد اختلال تنفسي مجدد ضروري است.
مراقبت قبل از عمل جراحي شامل: • شناساييسريع • احيا و تثبيتوضعيت نوزاد به همراه حمايتتهويهاي • كنترلگازهايخوني • برقراريمايعدرماني • وضعيت نوزاد بايد به طرف مبتلا باشد • با قرار دادن سوند در داخل معده از فشار آن كاسته شود
مراقبت هاي بعد از عمل شامل: • مشاهده دقيق علائم ديسترستنفسي • كنترل علائم حياتي • برقراري تعادل مايعات و الكتروليت ها • كنترل درد و كاستن استرس و تحريك نوزاد از مراقبت هاي ديگر پرستاري است. • وضعيت نوزاد بايد به طرف سالم باشد • به دليلماهيتجديبيماري و درمان سريعوالديننيازشديد به حمايت و آموزش در رابطه با مراقبت هاي پس از عمل جراحي دارند.
اكستروفي مثانه • يك نقص شديد سيستم ادراري تناسلي است كه با باز بودن مثانه در سطح ديواره شكم، نارسايي در تشكيل مجراي ادرار و جداشدگي استخوان لگن مشخص مي شود. • شيوعاكستروفي مثانه 1 در هر 10000-50000 تولد است. • در پسران شايع تر از دختران مي باشد.
پاتوفيزيولوژي: • اكستروفيناشي از نقص تكاملديوارهشكم و ساختمان هايزيرين از جمله ديوارهقدامي مثانه است. در نتيجهسيستمادراريتحتاني در معرض ديد قرار گرفته است.
علائم باليني: • مثانه بصورت قرمز روشن در ديوارهشكم قابل رويت است. • ريزش مداوم ادرار از مجاريحالبنيزديدهمي شود كه همراه با استشمام بوي نامطبوع مي باشد. • پوست اطراف نقص نيز حساس شده و مستعد عفونت مي شود. • در جنس مذكر اختلال غالبا توام با اپيسپادياس مي باشد. • ممكن است با عيوبديگرينظير نهان بيضگي و فتق اينگواينال همراه باشد. • در زنان ممكن است كليتوريس دو شاخه، فقدان واژن و جدا شدگي كامل لبها در ناحيه ژنيتال رويت شود.
تدابيردرماني: • اهداف درماني شامل: حفظ فعاليتكليه • دسترسي به كنترل ادرار • ترميم در راستايكنترل مسائل رواني • پيشگيري از عفونت سيستمادراري و حفظ ژنيتالخارجي مناسب توام با دفع ارادي و فعاليتجنسي مناسب مي باشد. • ترميمكاملاپيچيده بوده و نيازمندچندين مرحله جراحي همراه با كنترل مداوم سيستمادراريمي باشد. • مثانه در دوران نوزادي و ترجيحاطيروزهاي اول و دوم زندگي بسته مي شود. • پيش از ترميم، سطح مثانه توسط پوشش پلاستيكييا پانسمان نازك شفاف بدون استفاده از چسب كاملا پوشانده مي شود.
تدابيرپرستاري: • يكي از مسائل رايج در اينبيماران ظاهر ناهنجار آنان مي باشد. • والدينبدليل تنش عاطفيناشي از نقص به سختيمسئوليتطولاني مراقبت را بر عهده ميگيرند. • پرستار بايدوالدين را حمايت نموده و آگاهيهاي مورد نياز در مورد نحوه مراقبت و پيامدبيماري را به آنان بدهد.
مراقبت هايپرستاري قبل از عمل شامل: • رعايت بهداشت ناحيه مثانه جهت پيشگيري از عفونت و زخم پوست اطراف مي باشد. • جهت جلوگيري از چسبندگي دياپر به مخاط مثانه، قسمت باز با يك پانسمان استريل غير چسبنده بايد پوشانده شود. • براي حفاظت پوست اطراف از پماد استفاده مي شود. • جهت گرفت نمونه ادرار از نوزاد، از طريق آسپيره كردن مستقيم ادرار از داخل مثانه توسط سرنگ يا قطره چكان نمونه گرفته مي شود. • ساير مراقبت ها مشابه ديگر جراحي هاي بزرگ شكمي است.
مراقبت پس از عمل نيز شامل: • مراقبت از ناحيه عمل • كنترلدقيق بازده ادراري مثانه و سوندهايدرناژ حالبها
آترزيمري esophageal atresia • آترزيمريناهنجاري است كه در آن مري و نايبصورت دو مجراي مستقل شكل نگرفته اند. • شيوع آن به ميزانيك نوزاد در هر 3000-4500 نوزاد زنده مي باشد. • ميزان بروز آن در هر دو جنس يكسان است.
آترزيمري • وزن هنگام تولد نوزاد به ميزان قابل توجهيكمتر از حد ميانگين است. • تولد زود رس در اين نوزادان شيوعبالايي دارد. • سابقه پليهيدرآمنيوسنيز در مادران اين نوزادان شايع است. • اينناهنجاريممكن است به تنهايي و يا توام با سايرآنوماليهايمادرزادينظيرآنوماليهايقلبي و مهره اي و ... همراه باشد.
آترزيمري • آترزيمري و فيستولمري به نايناهنجاريشايعي است كهمري مانند يكمجراي واحد شكل نگرفته و ناي و مريبصورت دو مجراي مستقل از يكديگرنيستند. • تقريبا 50 درصد از موارد آترزي مري/ ناي با نقايص مهره اي، مقعد بسته، فيستول مري به ناي و ديسپلازي راديال و كليه همراه است يا با نقايص مهره اي، مقعدي، قلبي، ناي، مري، كليه و اندام همراه است. • ناهنجاريهايقلبيشايعترين اختلال در آترزيمريمي باشد.
پاتوفيزيولوژي: • مري از اولين بخش روده جنيني ساخته مي شود. • طي هفته 4-5 زندگيجنيني بخش ابتدايي روده بطور طوليتقسيممي شود. • و هر يك از اين قسمت ها دو كانالموازيناي و مري را تشكيلمي دهند كه صرفا در ناحيه حنجره با هم ارتباط دارند. • نا هنجاريهايمري و ناي مربوط به جداشدگيمعيوبويا رشد مختل سلولي در جريانتكاملجنينيمي باشد.
علائم بالینی • در هنگام تولد، نوزادان داراي بزاق كف آلود در دهان و بيني، آبريزش از دهان، چوكينگ و سرفه از نظر ابتلا به آترزيمريمشكوكتلقيمي شوند. • در صورت تغذيه، نوزاد ممكن است بلعطبيعي داشته باشد اما به سرعت دچار سرفه، اوغ زدن و بازگشت مايع از دهان و بيني خواهد شد. • نوزاد ممكن است به دليلآسپيراسيونشيريا بزاق دچار سيانوز و وقفه تنفسي گردد.
انواع آترزيمري • شايعترين نوع آترزي مري و فيستول تراكئوازوفاژ (82 درصد موارد) بخش فوقاني مري به صورت كيسه كور بوده و قسمت تحتاني آن توسط يك فيستول كوچك به ناي يا برونش اوليه متصل شده و يا در نزديكي محل انشعاب تراشه قرار دارد. • در اين نوع قفسه سينه و شكم به دليل پر شدن معده از هوا تحت فشار قرار گرفته (به خصوص هنگام گريه) و در نتيجهمحتويات معده از طريقفيستول به طرف ناي برگشته و موجب پنومونيتشيمياييمي گردد.
انواع آترزيمري • دومينشكلشايع، مريدر هر دو انتها به صورت كور بوده و هيچگونهارتباطي با ناي ندارد. اين نوع تحت عنوان آترزيمري خالص معروف است. • در فرم نادر، ناي و مري طبيعي بوده و بوسيله فيستولي به يكدیگر ارتباط دارند كهاين نوع تحت عنوان نوع C نامگذاري شده است. • سيانوز يا چوكينگ در هنگام تغذيه ممكن است تنها علامت فيستول این نوع باشد. • آترزي مري نوع C با علائمي نظير مشكلات تنفسي مزمن، پنوموني مكرر و نشانه هاي ريفلاكس معده به مري در سال هاي بعدي زندگي تشخيص داده مي شود.
در نادرترين نوع آنومالي بخش فوقاني مري با ناي ارتباط داشته و يا اينكه هر دو بخش فوقاني و تحتاني آن با ناي ارتباط دارد كه در اين دو نوع كودك با بلع هر ماده اي در معرض آسپيراسيون قرار مي گيرد.
تظاهرات باليني: • نوزادان مبتلا به اين نوع ناهنجاري در هنگام تولد داراي بزاق كف آلود در دهان و بينيمي باشند و حالت چوكينگ دارند و سرفه ميكنند. • در صورت شروع تغذيهدهانيممكن است بلعطبيعي داشته باشند. • اما به سرعت دچار سرفه، اوغ زدن و بازگشت مايع از دهان و بينيمي شوند. • ممكن است به دليلآسپيراسيونشيريا بزاق دچار وقفه تنفسي شوند. • در صورتيكهسوند معده گذاشته شود، سوند از مري عبور نميكند.
ارزشيابيتشخيصي: • در نوزاد مشكوكيكسوندNGياOG به مري عبور مي دهند. • عدم عبورسوند پايه ايبرايارزيابيهايبيشترمي باشد. • همچنينبرايتشخيص از عبور يككاتتر حاجب و مشاهده پيچخوردگي آن در بن بست مري در عكسراديوگرافي قفسه سينه استفاده مي شود و يا تجمع ماده حاجب در مريآترزييافته مشاهده مي گردد.
تدابيردرماني: • باز نگه داشتن راه هوايي • جلوگيري از پنوموني • كاهش فشار معده • درمان حمايتي و انجام جراحيترميمي • در نوزاد مشكوك به آترزيمريبايد از تغذيهدهاني اجتناب شود و مايعدرماني شروع شود. • وضعيت نوزاد براساس نوع آترزيتعيينمي شود. نوزاد در وضعيتي قرار داده مي شود كه خروج ترشحات از دهان تسهيل شده و احتمال آسپيراسيونكاهشيابد.
تدابيردرماني • در صورت ابتلا به نوع شايع نوزاد در وضعيت سر به بالا نگه داشته مي شود و جهت تسهيل خروج ترشحات در قسمت كيسه كور فوقاني يك سوند در اين ناحيه گذاشته مي شود . با فیسچول به نای((A,D,C,Eسر بالا با زاویه 30-45 بدون فیسچول به نای(B, ) سر به پایین • اكثر ناهنجاريها با انجام عمل جراحي در يك و يا چند مرحله ترميم مي شوند. • جراحي شامل: توراكتومي به منظور بستن فيستول مرتبط با ناي و آناستوموز دو انتهايمريمي باشد.
تدابيردرماني • سوند قفسه سينهممكن است جهت تخليه هوا و مايع داخل فضاي جنب گذاشته شود. • اگر انجام آناستوموز مقدور نباشد، ازوفاگوستوميگردني جهت تخليه ترشحات دهاني انجام مي شود. • گاستروستومينيز جهت تغذيه نوزاد انجام ميگيرد. • ترشحات با ساكشنمكرر از دهان و حلق تخليهمي گردد و درمان با آنتيبيوتيكوسيعالطيف آغاز مي گردد و ترميمجراحي انجام مي گردد.
ترميمجراحي: • جراحي شامل توراكتومي به منظور برش و بستن فيستول مرتبط با تراشه و آناستوموز دو انتهايمريمي باشد. • سوندسينهممكن است جهت تخليه هوا و مايع داخل فضاي پلور تعبيه شود. • در شيرخواران مبتلا به آنوماليهاي متعدد مرحله اول جراحي شامل گاستروستومي، ليگاتورفيستول و تخليه مداوم كيسهكورمي باشد. • آناستوموزمري به چند هفته يا چند ماه بعد يعنيزمانيكهكيسهكورفوقانيمريطويل شود، موكولمي گردد.
ترميمجراحي • اگر انجام آناستوموز مقدور نباشد يعني دو بخش مري 3-4 سانتي متر يابيشتر از يكديگر فاصله داشته باشند ازوفاگوستوميگردني جهت تخليه ي ترشحات بزاق انجام ميگيرد و يا از كولونيا معده بصورت لوله جهت جايگزين در بخش خالي استفاده مي شود.
تدابيرپرستاري قبل از عمل: • اولينمسئوليت پرستار بررسي نوزاد از نظر وجود آترزيمي باشد كه با علائم گفته شده مشخص مي شود. • در صورت مشكوك بودن بهتر است اولينتغذيه با آب باشد. • بهتر است نوزاد در انكوباتور گذاشته شود و در صورت نيازاكسيژن مرطوب داده شود. • وضعيت نوزاد طوري باشد كهتخليه ي ترشحات به راحتي انجام شود. • در صورت بروز ديسترستنفسي از بكار بردن كيسهاحيا و ماسكخودداري شود زيرا موجب ورود هوا به معده و روده ها شده و باعث افزايش فشار در قفسه سينهمي شود. • ترشحات مرتبا بايد جهت جلوگيري از بروز آسپيراسيونساكشن شود. • كنترل جذب و دفع و وزن نوزاد جهت بررسيكفايتتغذيهضروري است. • جهت ابقاء رفلكسبلع در نوزاد تحريكاتدهاني و يا استفاده از پستانكضروري است.
مراقبت هايپرستاري بعد از عمل: • بعد از عمل جراحينيز نوزاد بايد در بخش مراقبت هايويژهبستري شود. • تغذيهكاملوريدي داشته باشد ترشحات توسط نيروي جاذبه و ياساكشن با فشار كمتخليه شود. • ساكشن ناي بايد از طريق سوند با اندازه مناسب انجام شود تا به محل بخيه آسيبي وارد نشود. • در زمان شروع تغذيه از طريقگاستروستومي شروع مي شود و تا زمان ترميم محل آناستوموزمري ادامه مييابد. • اولين تغذيه دهاني با آب قند (سرم قندی5%) شروع مي شود و متعاقبا با مقادير كم از شير مادر يا شيرخشك ادامه مي يابد. • عدم خروج NGT بعد از عمل
پيشآگهي • ميزان بقا در نوزادانيكه به موقع به دنيا آمده اندوهيچگونهناهنجاري ندارند بيش از 90 درصد است. • عوارض پس از ترميم شامل نشت از ناحيهآناستوموز، تنگيناشي از فشار، ديسفاژيناشي از اختلال حركتيمري، مشكلاتتنفسيناشي از اختلال در عملكرداسفنگترتحتانيمري و ريفلاكس معده به مريمي باشد. • تنگي ها اغلب با روش هاي گشاد سازيمري با بوژينه درمان مي شوند.
