Toneel in de Oudheid

1. Tragedie Toneel in de Oudheid

2. Griekse tragedie is ontstaan uit een koorlied (dithyrambe) voor Dionysos Tragedie is een combinatie van zang, dans en gesproken woord Eerst slechts 1 acteur (+ koor) Tragedieschrijver Aeschylus => 2 acteurs (+koor) Tragedieschrijver Sophocles => 3 acteurs (Volledige) stukken over van de tragedieschrijvers Aeschylus, Sophocles en Euripides Ontstaan en verdere ontwikkeling

3. 1. Tragediedichter: De tragediedichter deed bijna al het werk zelf: hij schreef het stuk, de muziek, de choreografie en speelde oorspronkelijk ook de hoofdrol (protagonist). Daarnaast was hij de regisseur en studeerde muziek en dans in. 2. Acteur: In het begin een spel van het koor met één acteur(protagonist=hoofdrolspeler) Aeschylus voegde een tweede acteur (deuteragonist/antagonist=tegenspeler) Sophocles een derde acteur (tritagonist=derde speler) Acteurs speelden meerdere rollen, die te herkennen waren aan de verschillende maskers Componenten van een tragedie~Personen ~

4. Alle rollen werden doormannen gespeeld Acteurs moesten ook kunnen zingen 3. Koor: Koor nam een belangrijke plaats in de tragedie in: in een liedgaf het adviezen en commentaar en leefde mee, terwijl ze erbij dansten Koor telde 50 leden tot in de laatste werken van Aeschylus    Daarna herleid tot 12 koorleden Koor was tijdens het hele stuk op het toneel Het koor steldegewone mensen voor Componenten van een tragedie~Personen ~

5. Componenten van een tragedie~Opbouw van een tragedie ~ Klik hier

6. Componenten van een tragedie~Materiaal ~ • 1. Maskers: • Stellen de verschillende mannen- en vrouwenrollen voor • Benadrukten en overdreven de gevoelens en karakter van personage voor de zichtbaarheid voor het publiek 2. Kostumering: • Hoge schoenen om betergezien te worden • Kleurrijke kostuums => verschil jong, oud, rijk arm Overdreven gezichtsuitdruk-king is zo ook voor het publiek zichtbaar Dikke zolen om goed te worden gezien

7. Componenten van een tragedie~ Inhoud~ • De tragedieschrijvers wilden 'algemene lessen' aan de toeschouwer geven en putten daarom uit de mythologie en de heldenverhalen. • De belangrijkste bronnen waren de Ilias en de Odyssee van Homerus, met name de Trojaanse Oorlog. • De toeschouwers kenden deze verhalen, maar de tragedieschrijver er tot op zekere hoogte vrij mee omgaan (grote lijnen en afloop stonden wel vast): karakters van de personages anders neerzetten en andere motieven voor hun handelen aanvoeren. • De hoofdpersoon is niet uitzonderlijk goed of slecht, maar die aanzien geniet, die het goed gaat, maar door een vorm van falen (hamartia) in het ongeluk stort. Zo kan de toeschouwer zich met hem identificeren en vormde het toneel een uitlaatklep voor het publiek. • De omslag van geluk naar ongeluk peripetie (de ontknoping)

8. Componenten van een tragedie~Inhoud (vervolg)~ • Een goede tragedie moest voldoen aan de “drie eenheden”: • Dramatische ironie: van dramatische ironie is sprake als het publiek meer weet dan een van de personages (bijv. Romeo die denkt dat Julia dood is en daarom zichzelf dood, maar het publiek weet dat ze schijndood is. Het publiek weet dat Oedipus met zijn moeder getrouw is en zijn vader heeft vermoord, maar hij weet dit zelf nog niet).

9. De drie grote tragedieschrijvers: Aeschylus, Sophocles en Euripides • Van duizenden tragedies die geschreven moeten zijn, hebben we er ruim dertig kompleet over. Deze zijn van de drie grote tragedieschrijvers Aeschylus, Sophocles en Euripides. Ze zouden elkaars werk ook kennen. Aeschylus (525-456) de vroegste tragedieschrijver Sophocles (495-406) Euripides (480-406) de jongste tragedieschrijver