170 likes | 294 Views
Inwazyjna choroba meningokokowa. Materiały prezentacyjne dzięki uprzejmości firmy Novartis. Choroba meningokokowa jest rzadką, ale jednocześnie jedną z najbardziej groźnych chorób zakaźnych człowieka, wywoływaną przez bakterie Neisseria meningitidis. Otoczkowa Gram-ujemna dwoinka
E N D
Inwazyjna choroba meningokokowa Materiały prezentacyjne dzięki uprzejmości firmy Novartis
Choroba meningokokowa jest rzadką, ale jednocześnie jedną z najbardziej groźnych chorób zakaźnych człowieka, wywoływaną przez bakterie Neisseria meningitidis • Otoczkowa Gram-ujemna dwoinka • Patogen występujący u ludzi • Częste bezobjawowe nosicielstwo • ~1%–35% • <1% nosicieli ma objawy • Transmisja patogenu • Kontakt z wydzieliną z dróg oddechowych • Kontakt bezpośredni • Okres wylęgania: 2–10 dni N. meningitidis w płynie mózgowo-rdzeniowym Strzałka wskazuje komórki bakterii.5
I H Z K W-135 E-29 X Y B C A L M 5 najważniejszych serogrup powodujących 90 % zakażeń Serogrupy meningokoków • Jest 13 serogrup bakterii Neisseria meningitidis • A, B, C, W - 135 i Y to serogrupy, które wywołują większość zakażeń • Polisacharydy otoczki bakteriisą podstawą do budowy większości szczepionek przeciwko Neisseria meningitidis
13% 71% 57% 17% 21% 50% 35% 78% 78% Zróżnicowane występowanie serogrup bakteriiNeisseria meningitidisna świecie 57% 40% 25% 26% ROSJA10 EUROPA5 KANADA1 14% TURCJA6 JAPONIA11 USA2 59% 23% ARABIA SAUDYJSKA7 20% 31% 48% 30% TAIWAN12 18% 43% 36% KOLUMBIA3 BRAZYLIA3 29% 38% PAS AFRYKAŃSKI8 21% AUSTRALIA13 29% 71% NOWAZELANDIA14 ARGENTYNA4 11% 10% 27% 47% 48% 43% 48% AFRYKA POŁUDNIOWA9 B C X Y A W-135 Serotypy niezidentyfikowane, dla każdego pojedyńczego Państwa
Y Y Y Szczepienie przeciwko serogrupom A, C, W-135, Y zapewnia ochronę w kraju oraz podczas wyjazdów zagranicznych Zmienność i nieprzewidywalność rozprzestrzeniania się meningokoka wpływają na potrzebę stosowania szerokiej profilaktyki B C A C B C A W-135 B C W-135 A B C W-135 B C
Nieprzewidywalna epidemiologia Globalne podróże1 Modyfikacje genetyczne2 Zmienność i nieprzewidywalność bakterii Neisseria meningitidis Epidemiologia meningokoka jest zmienna, dynamiczna i nieprzewidywalna Dystrybucja serogrup może się zmienić w krótkim okresie czasu Globalne podróże zwiększają ryzyko „sprowadzenia” do kraju uprzednio mniej rozpowszechnionych serogrup Genetyczne modyfikacje N. meningitidis mogą prowadzić do zmian w epidemiologii
Nie Narażona Osoba nie będąca nosicielem Narażona Nie Skolonizowana Skolonizowana Nosiciel Choroba • Bakteremia • Posocznica • Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych Sekwencje zdarzeń prowadzących do choroby meningokokowej
Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i posocznica: wiek i rodzaj patogenu
Inwazyjna choroba meningokokowa rozwija się szybko i może spowodować śmierć w ciągu 24 godzin, często atakując ludzi, którzy byli ogólnie zdrowi • Nawet z odpowiednim leczeniem i intensywną opieką, odsetek przypadków śmiertelnych jest wysoki • U 11%–19%osób, które pozostały przy życiu występują poważne powikłania • Osoby które pozostały przy życiu, mogą mieć osłabionefunkcje motoryczne, zdolności poznawcze i zachowanie • Koszty leczenia są znaczące
Wczesne objawy mogą nie być charakterystyczne i przypominać objawy grypy 4–8 godzin 15–~24 godziny 12–15 godzin Rozwój inwazyjnej choroby meningokokowej w czasie
Dzień 1 Dzień 2 Dzień 3 Dzień 4 Dzień 5 Dzień 6 Rozwój inwazyjnej choroby meningokokowej vs reaktywacja pamięci immunologicznej Bakterie dostają się do organizmu Inkubacja 3–4 dni (przeciętnie) Początek choroby Wrodzona odporność i krążące przeciwciała Podstawowe źródło ochrony Pamięć immunologiczna Reaktywacja może trwać >5 dni—zbyt długo, aby zatrzymaćrozwój bakterii
Objawy choroby meningokokowej i powikłania
Dwa szczyty zachorowań na inwazyjną chorobę meningokokowąWielka Brytania, Kwiecień 1998–Marzec 1999 Drugi szczyt obserwowany u nastolatków Liczba przypadków inwazyjnej choroby meningokokowej Wiek (lata)
Szczepionki polisacharydowe vs skoniugowane
Szczepionki skoniugowane mają kilka przewag nad szczepionkami polisacharydowymi PL1210057765 1.Harrison LH. ClinMicrobiol Rev. 2006;19:142-164.