Analiza związku ilości zawartych małżeństw oraz ilości rozwodów W latach 2000 i 2006

1. Analiza związku ilości zawartych małżeństw oraz ilości rozwodów W latach 2000 i 2006

2. Uwagi Ogólne: Małżeństwo: Związek między dwiema osobami płci odmiennej pociągający za sobą pewne wzajemne prawa i obowiązki, ustalone w przepisach prawnych i zwyczajach. W Polsce rozpatruje się tylko problematykę monogamicznych związków małżeńskich co oznacza, iż jedna osoba nie może pozostawać w związku małżeńskim z kilkoma osobami jednocześnie. Bieżąca sprawozdawczość statystyczna obejmuje wyłącznie małżeństwa zawarte formalnie w świetle obowiązujących przepisów prawnych. Od 15 XII 1998 r. na mocy ustaw około konkordatowych zawierane są także małżeństwa wyznaniowe ze skutkami cywilnoprawnymi, wynikającymi dotychczas ze związków zawartych w urzędach stanu cywilnego. W powszechnych spisach ludności stan cywilny jest ustalany na podstawie dobrowolnego oświadczenia osób. Do spisu z 1988 r. rejestrowano wyłącznie stan cywilny faktyczny, a nie formalno-prawny, w spisie z 2002 r. zgromadzono informacje o obydwu. Wyróżnia się również związki nieformalne

3. Uwagi Ogólne: Stan ludności: Wynikająca z bilansu ludności liczba osób (ogółem lub według określonych cech) zamieszkujących w danym momencie czasu określone terytorium. Najczęściej stosuje się stan ludności na koniec każdego roku, tj. w dniu 31.XII, na połowę roku, tj. w dniu 30.VI. Jako średni stan ludności w badanym roku przyjmuje się stan na połowę roku. Średni stan ludności może być także liczony jako średnia arytmetyczna ze stanu ludności na początku i końcu badanego okresu (praktycznie za stan na początku okresu przyjmuje się stan z końca okresu poprzedniego). Rozwód: Rozwiązanie związku małżeńskiego przez odpowiedni sąd w formie określonej prawem.

4. Cel Badania:Analiza liczby par które zawarły związek małżeński oraz liczbę rozwodów w latach 2000 i 2006Przedmiot Badania:-Zbiorowość statystyczna:16 województw w Polsce w latach 2000 i 2006-Jednostka statystyczna:województwoCechy stałe:-Rzeczowa:województwo-Czasowa:rok 2000 i 2006-Przestrzenna:PolskaCechy zmienne:-Liczba zawartych małżeństw: jakościowa-Liczba rozwodów: jakościowaŹródło danych:-Roczniki statystyczne województw GUS-Grupowanie: typologiczne

5. Analiza Struktury ilości zawartych małżeństw

6. Dane z roku 2000

7. Charakterystyka liczbowa danych Tendencja centralna -Miary klasyczne: Średnia arytmetyczna =13 196 par -Miary pozycyjne: Me=12 235 par Q1=8 132 par Q3=16 405par Zróżnicowanie -Miary klasyczne: s²=45 522 230,25 s=6 747,0164 V(s)=51,13% -Miary pozycyjne: Maksimum=27 862 par Minimum=5 162 par R=22 700 par Q=4 136,5 V(Q)=33,81% Asymetria -Miary pozycyjne: A(Q)=0,0081 Koncentracja -Kurtoza K=0,2235 -Skośność=0,9

8. Kolor ciemniejszy oznacza liczbę małżeństw wyższą od średniej

9. Interpretacja charakterystyk liczbowych na rok 2000 Liczba małżeństw zawartych w Polsce w 2000 roku wyniosła 211 150. Średnia liczba małżeństw ukształtowała się na poziomie 13 196 par, co oznacza, że średnio na każde województwo w Polsce przypada 13 196 małżeństw. Wartość ta odchyla się przeciętnie o 6 747 małżeństw. Tylko sześć województw liczy więcej sakramentów małżeństwa niż średnia. A w dziesięciu województwach liczba par po ślubie jest mniejsza od średniej. Mediana (wartość środkowa) wynosi 12 235 – wynika z tego to, że w połowie województw liczba zawartych małżeństw jest nie większa niż 12 235 , a w drugiej połowie jest nie mniej niż 12 235. . Mediana jest mniejsza od średniej arytmetycznej co wskazywałoby na asymetrię dodatnią. W wyniku obliczenia kwartyli otrzymujemy wnioski, że 25% województw posiada nie więcej małżeństw niż 8 132 a 75% posiada nie mniej 16 405 małżeństw. . Względna miara dyspersji wskazuje na dość duże zróżnicowanie liczby par po ślubie w poszczególnych województwach, bowiem odchylenie standardowe stanowi ok. 51% średniej arytmetycznej.Odchylenie ćwiartkowe wynosi 4 136 małżeństw, a zróżnicowanie jest mniejsze niż w całej zbiorowości i wynosi 33,81% - jest umiarkowane.

10. Interpretacja charakterystyk liczbowych na rok 2000 • Współczynnik asymetrii zbudowany na podstawie kwartyli wynosi 0,008 co także potwierdza asymetrię dodatnią. Ta Wartość dotyczy połowy badanych województw (środkowych ośmiu z szesnastu) tych których liczb małżeństw zawiera się w przedziale rozstępu kwartylowego. W tym przedziale asymetria jest mała. Co oznacza, że na ogólną asymetrię rozkładu mają największy wpływ województwa których liczba małżeństw znajdują się na początku lub końcu rozstępu R. • kurtoza, najpopularniejsza miara skupienia wyników wokół średniej jest większa od zera (rozkład wysmukły) i wynosi K = 0,2235, im dalej od zera tym bardziej wysmukła krzywa liczebności, a zatem większa koncentracja wartości zmiennej wokół średniej. • Wsp. Skośności który wynosi 0,9 ukazuje nam rozkład o prawostronnej (dodatniej ) asymetrii

11. Dane z roku 2006

12. Charakterystyka liczbowa danych Tendencja centralna -Miary klasyczne: Średnia arytmetyczna = 14 136 par -Miary pozycyjne: Me= 13 144 par Q1= 8 265 par Q3= 17 275par Zróżnicowanie -Miary klasyczne: s²= 53 463 808 s= 7 311,8950 V(s)=51,72% -Miary pozycyjne: Maksimum= 29 819 par Minimum= 5 598 par R= 24 221 par Q=4 505 V(Q)=34,27%% Asymetria -Miary pozycyjne: A(Q)=-0,083 Koncentracja -Kurtoza K=0,2775 -Skośność =0,9

13. Kolor ciemniejszy oznacza liczbę małżeństw wyższą od średniej

14. Interpretacja charakterystyk liczbowych na rok 2006 Liczba małżeństw zawartych w Polsce w 2000 roku wyniosła 226 181. Średnia liczba małżeństw ukształtowała się na poziomie 14 136 par, co oznacza, że średnio na każde województwo w Polsce przypada 14 136 małżeństw. Wartość ta odchyla się przeciętnie o 7 311 małżeństw. Tylko sześć województw liczy więcej sakramentów małżeństwa niż średnia. A w dziesięciu województwach liczba par po ślubie jest mniejsza od średniej. Mediana (wartość środkowa) wynosi 13 144 – wynika z tego to, że w połowie województw liczba zawartych małżeństw jest nie większa niż 13 144 , a w drugiej połowie jest nie mniej niż 13 144. . Mediana jest mniejsza od średniej arytmetycznej co wskazywałoby na asymetrię dodatnią. W wyniku obliczenia kwartyli otrzymujemy wnioski, że 25% województw posiada nie więcej małżeństw niż 8 265 a 75% posiada nie mniej 17 275 małżeństw. . Względna miara dyspersji wskazuje na dość duże zróżnicowanie liczby par po ślubie w poszczególnych województwach, bowiem odchylenie standardowe stanowi ok. 52% średniej arytmetycznej.Odchylenie ćwiartkowe wynosi 4 505 małżeństw, a zróżnicowanie jest mniejsze niż w całej zbiorowości i wynosi 34,27% - jest umiarkowane.

15. Interpretacja charakterystyk liczbowych na rok 2000 • Współczynnik asymetrii zbudowany na podstawie kwartyli wynosi -0,083 co także potwierdza asymetrię ujemną. Ta Wartość dotyczy połowy badanych województw (środkowych ośmiu z szesnastu) tych których liczb małżeństw zawiera się w przedziale rozstępu kwartylowego. W tym przedziale asymetria jest mała. Co oznacza, że na ogólną asymetrię rozkładu mają największy wpływ województwa których liczba małżeństw znajdują się na początku lub końcu rozstępu R. • kurtoza, najpopularniejsza miara skupienia wyników wokół średniej jest większa od zera (rozkład wysmukły) i wynosi K = 0,2775, im dalej od zera tym bardziej wysmukła krzywa liczebności, a zatem większa koncentracja wartości zmiennej wokół średniej. • Wsp. Skośności który wynosi 0,9 ukazuje nam rozkład o prawostronnej (dodatniej ) asymetrii

16. Analiza zmian w liczbie małżeństw w 2000 i 2006 roku Liczba małżeństw w Polsce w 2006 r. była większa o 15 031 niż w 2000 r. Przeciętna liczba małżeństw w 2006 roku była średnio o 940 wyższa od przeciętnej liczby małżeństw w roku 2000 roku. Osiem województw Polski w roku 2006 miało przeciętnie nie więcej niż 13 144 małżeństw, a w roku 2000 nie więcej niż 12 235 W obu rozkładach na rok 2000 i 2006 występuje asymetria dodatnia gdyż, mediana jest mniejsza od średniej. Przeciętne liczba pracujących w 2006 roku odchylała się średnio od swego poziomu o 7 311 małżeństw, zaś w 2000 roku odchylenie to wynosiło 6 777 osób.

17. Analiza zmian w liczbie małżeństw w 2000 i 2006 roku Natężenie dyspersji przeciętnej liczby małżeństw w województwach Polski zarówno w 2000r. jak i w 2006r. oceniamy jako znaczące, ponieważ odchylenia standardowe stanowiły odpowiednio 51,13 % i 51,72 % średniego poziomu przeciętnej liczby par w badanych latach. Rozstęp – różnica pomiędzy maksymalną liczba małżeństw a minimalną w roku 2006 był o większy o 1 521 osób od rozstępu w roku 2000. Wskaźniki koncentracji są podobne dla roku 2000 i 2006. W tych dwóch okresach rozkład liczby małżeństw charakteryzuje się widoczną asymetrią dodatnią,Punkt skupienia znajduje się przy niskich wartościach.

18. Wskaźnik podobieństwa struktur

19. Wskaźnik podobieństwa struktur Z=0,9837 Zestawienie wskaźników pokazują, że w strukturze małżeństw nastąpiły niewielkie zmiany. Wskaźnik podobieństwa struktur wynosi Z=0,9837, a zatem pomimo zaobserwowanych zmian struktura liczby małżeństw w Polsce w roku 2000 i 2006 jest bardzo silnie podobna.

20. Analiza związku liczby rozwódów w latach 2000 i 2006

21. Dane z roku 2000

22. Charakterystyka liczbowa danych Tendencja centralna -Miary klasyczne: Średnia arytmetyczna =2 668 par -Miary pozycyjne: Me=2 388 par Q1=1 526 par Q3=3 379par Zróżnicowanie -Miary klasyczne: s²=2 200 633 s=1 483,4531 V(s)=55,58% -Miary pozycyjne: Maksimum=5 727 par Minimum=707 par R=5 020par Q=926,5 V(Q)=38,80% Asymetria -Miary pozycyjne: A(Q)=0,069 Koncentracja -Kurtoza K= -0.2248 -Skośność=0,85232

23. -oznaczenie wartości powyżej średniej

24. Interpretacja charakterystyk liczbowych na rok 2000 Liczba rozwodów zawartych w Polsce w 2000 roku wyniosła 42 694. Średnia liczba rozwodów ukształtowała się na poziomie 2 668 par, co oznacza, że średnio na każde województwo w Polsce przypada 2 668 rozwodów. Wartość ta odchyla się przeciętnie o 1 483. Tylko sześć województw liczy więcej rozwodów niż średnia. A w dziesięciu województwach liczba rozstań po ślubie jest mniejsza od średniej. Mediana (wartość środkowa) wynosi 2 388 – wynika z tego to, że w połowie województw liczba rozwodów jest nie większa niż 2 388 , a w drugiej połowie jest nie mniej niż 2 388 . . Mediana jest mniejsza od średniej arytmetycznej co wskazywałoby na asymetrię dodatnią. W wyniku obliczenia kwartyli otrzymujemy wnioski, że 25% województw posiada nie więcej rozwodów niż 1 526 a 75% posiada nie mniej 3 379 rozwodow. . Względna miara dyspersji wskazuje na dość duże zróżnicowanie liczby rozwodów w poszczególnych województwach, bowiem odchylenie standardowe stanowi ok. 56% średniej arytmetycznej. Odchylenie ćwiartkowe wynosi 926 par rozwodowych , a zróżnicowanie jest mniejsze niż w całej zbiorowości i wynosi 38,80% - jest umiarkowane.

25. Interpretacja charakterystyk liczbowych na rok 2000 • Współczynnik asymetrii zbudowany na podstawie kwartyli wynosi 0,069 co także potwierdza asymetrię dodatnią. Ta Wartość dotyczy połowy badanych województw (środkowych ośmiu z szesnastu) tych których liczb małżeństw zawiera się w przedziale rozstępu kwartylowego. W tym przedziale asymetria jest mała. Co oznacza, że na ogólną asymetrię rozkładu mają największy wpływ województwa których liczba małżeństw znajdują się na początku lub końcu rozstępu R. • kurtoza, najpopularniejsza miara skupienia wyników wokół średniej jest mniejsza od zera (wypukły) i wynosi K = -0.2248, im dalej od zera tym bardziej wysmukła krzywa liczebności, a zatem większa koncentracja wartości zmiennej wokół średniej. • Wsp. Skośności który wynosi 0,85232 ukazuje nam rozkład o prawostronnej (dodatniej ) asymetrii

26. Dane z roku 2006

27. Charakterystyka liczbowa danych Tendencja centralna -Miary klasyczne: Średnia arytmetyczna =4 482 par -Miary pozycyjne: Me=4 333par Q1=2 248par Q3=5 285par Zróżnicowanie -Miary klasyczne: s²=7 933 943 s=2 816,2258 V(s)=62,83% -Miary pozycyjne: Maksimum=5 727 par Minimum=707 par R=9 848par Q=1 518 V(Q)=34,89% Asymetria -Miary pozycyjne: A(Q)=-0,37 Koncentracja -Kurtoza K=0,5487 -Skośność =1,0162

28. -oznaczenie wartości powyżej średniej

29. Interpretacja charakterystyk liczbowych na rok 2000 Liczba rozwodów zawartych w Polsce w 2000 roku wyniosła 71 722. Średnia liczba rozwodów ukształtowała się na poziomie 4 482 par, co oznacza, że średnio na każde województwo w Polsce przypada 4 482 rozwodów. Wartość ta odchyla się przeciętnie o 2 816. Siedem województw liczy więcej rozwodów niż średnia. A w dziesięciu województwach liczba rozstań po ślubie jest mniejsza od średniej. Mediana (wartość środkowa) wynosi 4 333 – wynika z tego to, że w połowie województw liczba rozwodów jest nie większa niż 4 333 , a w drugiej połowie jest nie mniej niż 4 333 . . Mediana jest mniejsza od średniej arytmetycznej co wskazywałoby na asymetrię dodatnią. W wyniku obliczenia kwartyli otrzymujemy wnioski, że 25% województw posiada nie więcej rozwodów niż 2 248 a 75% posiada nie mniej 5 285 rozwodow. . Względna miara dyspersji wskazuje na dość duże zróżnicowanie liczby rozwodów w poszczególnych województwach, bowiem odchylenie standardowe stanowi ok. 63% średniej arytmetycznej. Odchylenie ćwiartkowe wynosi 1 518 par rozwodowych , a zróżnicowanie jest mniejsze niż w całej zbiorowości i wynosi 34,89% - jest umiarkowane.

30. Interpretacja charakterystyk liczbowych na rok 2000 • Współczynnik asymetrii zbudowany na podstawie kwartyli wynosi -0,37 co także potwierdza asymetrię ujemną. Ta Wartość dotyczy połowy badanych województw (środkowych ośmiu z szesnastu) tych których liczb małżeństw zawiera się w przedziale rozstępu kwartylowego. W tym przedziale asymetria jest mała. Co oznacza, że na ogólną asymetrię rozkładu mają największy wpływ województwa których liczba małżeństw znajdują się na początku lub końcu rozstępu R. • Kurtoza, najpopularniejsza miara skupienia wyników wokół średniej jest większa od zera (rozkład wysmukły) i wynosi K = 0,5487, im dalej od zera tym bardziej wysmukła krzywa liczebności, a zatem większa koncentracja wartości zmiennej wokół średniej. • Wsp. Skośności który wynosi 1,0162 ukazuje nam rozkład o prawostronnej (dodatniej ) asymetrii

31. Analiza zmian w liczbie rozwodóww 2000 i 2006 roku Liczba rozwodów w Polsce w 2006 r. była większa o 29 028 niż w 2000 r. Przeciętna liczba rozwodów w 2006 roku była średnio o 1 814 wyższa od przeciętnej liczby rozwodów w roku 2000 roku. Osiem województw Polski w roku 2006 miało przeciętnie nie więcej niż 4 333 rozwodów, a w roku 2000 nie więcej niż 2 388 W obu rozkładach na rok 2000 i 2006 występuje asymetria dodatnia gdyż, mediana jest mniejsza od średniej. Przeciętne liczba rozwodów w 2006 roku odchylała się średnio od swego poziomu o 1 483 rozowdy, zaś w 2000 roku odchylenie to wynosiło 2 816 par.

32. Analiza zmian w liczbie rozwodów w 2000 i 2006 roku Natężenie dyspersji przeciętnej liczby rozwodów w województwach Polski zarówno w 2000r. jak i w 2006r. oceniamy jako znaczące, ponieważ odchylenia standardowe stanowiły odpowiednio 55,58 % i 62,83 % średniego poziomu przeciętnej liczby par w badanych latach. Rozstęp – różnica pomiędzy maksymalną iloscią rozwodów a minimalną w roku 2006 był o większy o 4 828 osób od rozstępu w roku 2000. Wskaźniki koncentracji są podobne dla roku 2000 i 2006. W tych dwóch okresach rozkład liczby małżeństw charakteryzuje się widoczną asymetrią dodatnią.

33. Wskaźnik podobieństwa struktur

34. Wskaźnik podobieństwa struktur Z=0,8803 Zestawienie wskaźników pokazują, że w strukturze rozwodów nastąpiły małe zmiany. Wskaźnik podobieństwa struktur wynosi Z=0,8803, a zatem pomimo zaobserwowanych zmian struktura liczby rozwodów w Polsce w roku 2000 i 2006 jest silnie podobna.

35. Analiza współzależności liczby zawartych małżeństw oraz ilości rozwodów w latach 2000 i 2006

38. a=134,1747 b=0,1921 y=134,1747+0,1921x y-liczba małżeństw x-liczba rozwodów Charakterystyka liczbowa współzależności danych roku 2000 ^ Kowariancja=8195295,5 Wsp. Korelacji liniowej Pearsona=0,8734 Determinacja(r²)=0,762 Indeterminacja=0,237 Współczynnik korelacji większy od zera świadczy , że między badanymi cechami istnieje korelacja dodatnia. Siła badanego związku jest dość mocna. Współczynnik determinacji pokazuje że prawie 76% zmienności każdej z badanych cech jest określone zmiennością drugiej, a 24% zmienności jest spowodowane działaniem innych czynników. Wzrost liczby małżeństw o 1 tys. Powoduje wzrost rozwodów o 0,1921

39. a= -319,3725 b=0,3397 y= -319,3725+0,3397x y-liczba małżeństw x-liczba rozwodów Charakterystyka liczbowa współzależności danych roku 2006 ^ Kowariancja=17026169,93 Wsp. Korelacji liniowej Pearsona=0,8818 Determinacja(r²)=0,777 Indeterminacja=0,223 Współczynnik korelacji większy od zera świadczy , że między badanymi cechami istnieje korelacja dodatnia. Siła badanego związku jest dość silna. Współczynnik determinacji pokazuje że prawie 78% zmienności każdej z badanych cech jest określone zmiennością drugiej, a 22% zmienności jest spowodowane działaniem innych czynników. Wzrost liczby małżeństw o 1 tys. Powoduje wzrost rozwodów o 0,3397

40. Analiza szeregu czasowego

43. Średnie temp zmian=1,15% W latach 2000-2006 liczba małżeństw średnio z roku na rok wzrasta o 1,15%

44. Koniec Dziękuje za uwagę Przygotował: Marcin Szczygielski Grupa 104 Informatyka i Ekonometria