1 / 26

Podstawy projektowania i grafika inżynierska

Podstawy projektowania i grafika inżynierska. Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska 2008 r. Proces projektowania – Część 2. Podejście systemowe. Wiedza o wielu wielkościach, cechach, zdarzeniach, zależnościach, … Sytuacja praktyczna jest skomplikowana i zróżnicowana,

tave
Download Presentation

Podstawy projektowania i grafika inżynierska

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Podstawy projektowania i grafika inżynierska Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska 2008 r.

  2. Proces projektowania – Część 2

  3. Podejście systemowe • Wiedza o wielu wielkościach, cechach, zdarzeniach, zależnościach, … • Sytuacja praktyczna jest skomplikowana i zróżnicowana, • Wiedza cząstkowa – o poszczególnych fragmentach sytuacji praktycznej, • Sytuacje praktyczną trzeba więc potraktować systemowo Wyróżnianie poszczególnych elementów oraz relacji między nimi

  4. Podejście systemowe - uwarunkowania • Cechy danej sytuacji – obszaru rzeczywistości (np. umiejscowienie w czasie i w przestrzeni); • Cechy projektanta (np. wiedza, spostrzegawczość, przyjęte kryteria); • Warunki uzyskiwania wiedzy (np. środki techniczne, ograniczenia finansowe); • Cel dokonania podziału (np. ujednolicenie wykonania pomiarów)

  5. Wyróżnianie fragmentów • Rola poszczególnych fragmentów w całości; • Relacje z innymi fragmentami – stopnie swobody; • Im mniej relacji tym mniej są od siebie uzależnione, • Większa dowolność rozpatrywania fragmentów. • Fragmenty, które można przekształcić albo pominąć mają najmniejsza ważność.

  6. Strategie wyróżniania fragmentów • Chaotyczna • nie przyjmuje się żadnych kryteriów kolejności wyboru fragmentów; • Pozioma • kryterium jest ważność fragmentu, • rozważa się poziome piętra; • Pionowa • kryterium jest ważność fragmentu, • rozważa się gałęzie utworzone z wybranych fragmentów

  7. Komunikowanie się w procesie projektowania

  8. Warunki komunikowania się • Cechy partnerów • Odległości między partnerami • Treść i postać komunikatu • Sposób i kanał przekazywania wiedzy • Otoczenie komunikowania się • Czas trwania

  9. Cechy komunikatu - funkcje • Opisowa (np. opowiadanie o dokumentacji) • Imperatywna (nakazanie lub zakazanie) • Uczuciowa (wywołanie pewnego uczucia) • Pouczająca (omawianie metod) • Oceniająca (ocenianie rozwiązań) • Ostrzegawcza • Życzeniowa (wyrażanie życzeń) • Kontaktywna (potwierdzanie istnienia kontaktu) • Estetyczna (zwracanie uwagi na formę wypowiedzi)

  10. Otoczenie komunikowania się • Wymagania: przepisy, zwyczaje, dyrektywy, ocena kolegów, naciski administracji, … • Warunki: możliwości wytwórcze, wymagania wytwórcy, wielkość serii, … • Normy współżycia, oceny społeczności, • Czas dotarcia komunikatu, • Aktualność komunikatu

  11. Komunikowanie się pośrednie • Projektant rzadko bezpośrednio obserwuje obszar rzeczywistości, • Najczęściej występują ogniwa pośredniczące • Narzędzia • Ludzie • Dokumenty

  12. Projektowanie zespołowe • Jeden projektant wyszukuje, gromadzi i przechowuje wiedzę potencjalnie potrzebną innym projektantom; • Każdy z projektantów gromadzi i przekazuje wiedzę z różnych dziedzin; • Jeden z projektantów przyjmuje rolę „ośrodka adresowego”; pozostali zwracają się z prośba o podanie „adresu” potrzebnej wiedzy.

  13. Projektowanie zespołowe - rozszerzone • Projektowanie uczestniczące: współdziałanie zespołu projektantów z osobami spoza tego zespołu; • Zespół projektowy + Osoby z zewnątrz = = Zespół uczestniczący • Dwa równorzędne spojrzenia: • Racjonalne, systemowe, profesjonalne, • Subiektywne, irracjonalne, niefachowe.

  14. Oznaczanie falistościoraz obróbki cieplnej i powłok

  15. Falistość powierzchni • Nierówności, składowe rzeczywistej powierzchni, o charakterze przypadkowym • Odstępy znacznie przewyższają odstępy chropowatości • Falistość powstaje na wskutek drgań względnych (obrabiarka-narzędzie-przedmiot obrabiany) • Wiele parametrów opisujących falistość powierzchni.

  16. Oznaczenia obróbki cieplnej • Podaje się parametry obiektu po obróbce • Twardość materiału, • Wytrzymałość, • Inne własności mechaniczne. • Kolejność podawania informacji: • Nazwa rodzaju obróbki, • Głębokość h warstwy obrabianej, • Twardość (HRC, HV, HB).

  17. Oznaczanie powłok • Rodzaje powłok: metalowa, ceramiczna, lakierowa itd. • Powierzchnię, na którą ma być nałożona powłoka oznacza się wielką literą nad linią odniesienia • Strzałka linii odniesienia musi dotykać powierzchni lub linii (gruba, punktowa) oznaczającej powierzchnię (lub jej fragment) • Dopuszcza się podawanie wymagań bezpośrednio nad linią odniesienia

  18. Oznaczanie na rysunkach • Obróbki cieplnej • Linia punktowa gruba w odległości około 2 grubości linii zarysu przedmiotu (<0,8mm) • Opis nad lub wielka litera (wymagania techniczne • Powłok • Strzałka dotyka powierzchni • Linia punktowa gruba w odległości około 2 grubości linii zarysu przedmiotu (<0,8mm) • Wymiaruje się – jeżeli tylko obszar lub fragment

  19. Tolerowanie wymiarów, kształtu i położenia

  20. Tolerowanie wymiarów liniowych • Wymiar nominalny – wymiar przedmiotu względem którego odnosi się odchyłki • Zewnętrzne, wewnętrzne, mieszane • Pośrednie – nie można zmierzyć bezpośrednio • Podział ze względu na dokładność: • Swobodne • Tolerowane • Teoretyczne

  21. Tolerowanie wym. Liniowych –pole tolerancji • Różnica między górnym i dolnym wymiarem granicznym jest tolerancją wymiaru (T) • Odchyłka górna (ES-wewn., es-zewn.) jest to różnica między wymiarem górnym (B) i wymiarem nominalnym (N) • Odchyłka dolna (EI-wewn., ei-zewn.) jest to różnica pomiędzy wymiarem dolnym (A) i wymiarem nominalnym (N) • Obszar pomiędzy A i B nazywa się polem tolerancji

  22. Rodzaje tolerowania • Symetryczne – wartości odchyłek są jednakowe; różne są tylko znaki • Asymetryczne – gdy jedna odchyłka jest równa zeru • Jednostronne – gdy obie odchyłki mają jednakowe znaki

  23. Tolerowanie w głąb i na zewnątrz • W GŁĄB – gdy odchyłka dopuszcza tylko zmniejszenie ilości materiału • Wymiary nominalne określają największą objętość materiału • Odchyłki wym. zewn. są ujemne, a wym. wew. są dodatnie • NA ZEWNĄTRZ – gdy odchyłka dopuszcza tylko zwiększenie ilości materiału • Wymiary nominalne określają najmniejszą objętość materiału • Odchyłki wym. zewn. są dodatnie, a wym. wew. są ujemne

  24. Tolerowanie normalne • Dobieranie odchyłek z norm • PN-EN 20286-2:1996 do 3150mm • PN-91/M-02106 pomiędzy 3150 a 10000 • Symbolowe (umowny symbol literowo-cyfrowy; tuż za wymiarem; ta sama wielkość co tekst wymiarowy • Liczbowe – odchyłki graniczne • Mieszane – symbol oraz odchyłki w nawiasie

  25. Tolerowanie swobodne • Dobieranie wartości odchyłek według uznania konstruktora bądź technologa • Jest zawsze tolerowaniem liczbowym • Wymiary zewnętrzne i wewnętrzne oraz mieszane i pośrednie toleruje się zawsze w głąb materiału

  26. Pasowanie • Charakter współpracy połączonych części: obejmującej i obejmowanej • Określa się różnicą ich wymiarów przed połączeniem • Luźne – występuje zawsze luz; w przypadku granicznym równy zero • Mieszane – występuje zarówno luz jak i wcisk • Ciasne – występuje zawsze wcisk (ujemny luz)

More Related