Rozpoznawanie obrazów

1. Rozpoznawanie obrazów

2. Proces przetwarzania w systemie wizyjnym może być podzielony na trzy części: • Uzyskanie cyfrowej reprezentacji obrazu (recepcja, akwizycja); • Przetworzenie obrazu cyfrowego z wykorzystaniem technik komputerowych; • Analiza i przetworzenie rezultatów w celu sterowania robotami, kontroli automatycznych procesów, kontroli jakości, itp.

3. Główne funkcje systemu wizyjnego to: • Kontrola (określenie pozycji i ewentualne wygenerowanie komend do robota w celu wykonania pewnych czynności. Np. wybranie obszaru do malowania przez robota, kontrola elementów, itp. ); • Badanie (określenie parametrów elementów, np. kształtu, jakości powierzchni, ilości otworów ); • Wprowadzanie danych (informacje o jakości produktów, materiałów mogą być umieszczone w bazie danych. W tym czasie te dane mogą być sprawdzone w procesie inspekcji.).

4. Zestawienie obrazujące możliwości człowieka i cyfrowego systemu wizyjnego:

6. Przykładowy schemat blokowy cyfrowego systemu wizyjnego:

7. Kryteria rozpoznawania i klasyfikacji obiektów cyfrowych Współczynniki kształtu: • współczynnik cyrkularności • współczynnik cyrkularności • współczynnik Malinowskiej • współczynnik Blaira-Blissa • współczynnik Danielssona • współczynnik Harlicka • współczynnik Lp1 • współczynnik Lp2 • współczynnik Mz

8. gdzie: L – obwód rzutu obiektu S – pole rzutu obiektu di – odległość pikseli konturu obiektu od jego środka ciężkości i – numer piksela obiektu li – minimalna odległość piksela od konturu obiektu ri – odległość piksela obiektu od środka ciężkości obiektu n – liczba punktów konturu rmin – minimalna odległość konturu od środka ciężkości Rmax – maksymalna odległość konturu od środka ciężkości Lmax – maksymalny gabaryt obiektu.

9. Podstawowe parametry środek ciężkości: pole obiektu: gdzie: S – pole obiektu L – obwód obiektu n x m – rozmiar obiektu – współrzędna x środka ciężkości – współrzędna y środka ciężkości. obwód obiektu:

10. Formuła Crofton’a: gdzie: N0, N90, N45, N135 – rzuty figury dla wybranych kierunkówrzutowania, a – odległość punktów siatki. Przykładowe elementy strukturalne do wyznaczania długości rzutów figury:

11. Momenty geometryczne: Dwuwymiarowy moment rzędu (p+q)dla funkcji f(x,y) : Moment centralny f(x,y): gdzie: Momenty centralne można przedstawić za pomocą momentów zwykłych:

12. Z powyższych zależności możemy wyznaczyć niezmienniki momentowe:

14. Przykłady klas rozpoznawanych obiektów:

15. Metody minimalnoodległościowe Dwuwymiarowa przestrzeń cech: Podejmowanie decyzji w metodzie NN:

16. Współczynnik W1

17. Moment M1

18. Moment M7