Dane naszych grup

2. Dane naszych grup Nazwa szkoły: Gimnazjum im. Jana Pawła II w Mroczeniu ID grupy: 98/48_MF_G1 Kompetencja: Matematyczno-fizyczna Temat projektowy: Poznaj region, w którym żyjesz Semestr/rok szkolny: 2010/2011– semestr III. • Nazwa szkoły: Zespół Szkół w Brzeźnicy • ID grupy: 98/36_MF_G1 • Kompetencja: Matematyka i Fizyka • Temat projektowy: Poznaj region, w którym żyjesz Semestr/rok szkolny: semestr III

3. Mapy regionu Gmina Brzeźnica Gmina Baranów

4. Herby gmin Gmina Brzeźnica Gmina Baranów

5. Informacje podstawowe Gmina Brzeźnica Gmina Baranów • Województwo wielkopolskie • Powiat kępiński • Sołectwa: Baranów, Donaborów, Grębanin, Jankowy, Joanka, Łęka Mroczeńska, Marianka Mroczeńska, Mroczeń, Słupia pod Kępnem, Żurawiniec. • Powierzchnia 74, 31 km2 • Liczba ludności 7425 • Województwo lubuskie • Powiat żagański • Sołectwa: Brzeźnica, Jabłonów, Karczówka, Marcinów, Chotków, Stanów, Przylaski, Wichów, Wrzesiny • Powierzchnia: 122,23 km² • Liczba ludności: 3777

6. Położenie Gmina Brzeźnica Gmina Baranów Gmina Baranów położona jest w południowej części województwa wielkopolskiego, w powiecie kępińskim. Od północy gmina graniczy z miastem i gminą Kępno; od wschodu z gminami Wieruszów (woj.łódzkie) i Łęka Opatowska; od południa z gminami Trzcinica i Rychtal; od zachodu z gminą Bralin Unikatowe położenie gminy powoduje również Gmina Baranów zajmuje powierzchnię 7 431 ha i liczy 7613 mieszkańców. Gmina leży na pograniczu południowo-wschodniej części Niziny Wielkopolskiej i Niziny Śląskiej. Cały obszar gminy usytuowany jest w dorzeczu rzeki Prosny, a jego główna oś hydrograficzna to rzeka Niesób wraz z dopływami . W podziale fizycznogeograficznym makroregion, na terenie, którego leży omawiana gmina nosi nazwę Wysoczyzny Wieruszowskiej lub zastępczo Bolesławieckiej, położonej na 165-220 m. n.p.m. Jest ona częścią jednostki wyższego rzędu makroregionu Nizina Południowowielkopolska. W obrębie Wysoczyzny Wieruszowskiej wyróżnić można następujące mikroregiony: Wzgórza Mnichowicko-Trzcinickie, Kotlina Kępińska, Równina Bolesławiecka. Wysokości bezwzględne w gminie Baranów kształtują się w granicach 159-210 m. n.p.m. Ogólnie cała południowa część gminy charakteryzuje się większymi wysokościami. Najwyższy punkt znajduje się na południowy zachód od miejscowości Marianka Mroczeńska i liczy 210 m n.p.m. • Gmina położona jest w południowej części województwa lubuskiego. Od północy graniczy z gminą Nowogród Bobrzański, od wschodu z gminą Kożuchów, od południa i zachodu z gminą Żagań. Na terenie gminy znajduje się 13 miejscowości, w tym 9 sołectw i 4 przysiółki.Po drugiej wojnie światowej gminę Brzeźnicę, jak i inne miejscowości Ziem Odzyskanych zasiedlili przybysze z różnych stron. Sporą grupę stanowili Górale Czadeccy, przybyli z północnej części Bukowiny, która została włączona do Republiki Ukraińskiej.

7. Demografia Gmina Brzeźnica

8. Demografia Gmina Baranów

9. Zabytki i historia miejscowości poszczególnych gmin

10. Gmina Brzeźnica

11. Brzeźnica Położenie Wieś typu łańcuchówka, położona na Wzgórzach Dalkowskich, w dolinie rzeki Brzeźnicy, dopływu Bobru. Połączenie drogami lokalnymi z Kożuchowem (ok. 15 km) i Żaganiem (ok. 14 km), a także drogą 259 (Żagań – Nowogród Bobrzański), 296 (Kożuchów – Żagań) i 290 (Nowogród Bobrzański – Kożuchów). Historia Wieś wzmiankowana już w 1217 roku, należała do zakonu augustianów z Nowogrodu Bobrzańskiego. Dawne nazwy wsi to Bresnicha i Briesnitz.

12. Zabytki Kościół Marii Magdaleny barokowy z XVIII w. Powstał w latach 1703-1705, na miejscu późnogotyckiego kościoła istniejącego już w XIV wieku. Wieża dobudowana została w czasach późniejszych. Mieści się na niej dzwon z 1579 r. Wyposażenie kościoła pochodzi z okresu budowy. Plebania barokowa z XVII w. Stojący obok kościoła budynek plebanii pochodzi z 1676 r. Nad wejściem umieszczono kamienną rzeźbę Anioła Stróża. pałac eklektyczny z XIX w. Warto zobaczyć występy zespołu ludowego górali czadeckich "Watra" rezerwat leśny "Dąbrowa Brzeźnicka"

14. Stanów Wieś licząca około 250 mieszkańców, położona na zachodzie gminy, zamieszkała prawie w całości przez górali czadeckich przybyłych w te strony z Bukowiny po II wojnie światowej. Początków osady należy szukać w XIII stuleciu, a pierwsza zachowana wzmianka pochodzi z roku 1368, kiedy to bracia Heckenborg sprzedali wieś wraz z kościołem parafialnym zakonowi augustianów. Następne dokumenty z lat 1399 i 1424 wymieniają miejscowych proboszczów, natomiast źródło z roku 1473 stanowi o zniesieniu tutejszej parafii przez biskupa Rudolfa.

15. Warto zobaczyć: - Kościół filialny p.w. św. Michała Biskupa wzmiankowany jest już w dokumencie z 1368 roku, który mówi o kupnie wsi i kościoła parafialnego przez zakon augustianów od braci Heckenborg. Kolejne wzmianki z 1399 roku i 1424 roku podają imiona proboszczów, a dokument z 1473 roku stwierdza zniesienie parafii w Stanowie przez biskupa Rudolfa. Kościół jako filialny przypisano do parafii Brzeźnica, do której należy do dziś. Istniejący wówczas kamienny kościół o dachu krytym gontem został rozebrany w 1743 roku. Na jego miejscu na zlecenie opata Szymona Tadeusza Rihl znany śląski architekt Marcin Frantz Młodszy wzniósł w latach 1740-1743 kościół w stylu barokowym. W 1910 roku uderzenie pioruna niszczy hełm wieży, którą zrekonstruowano w latach 1910-1911. Świątynia jest budowlą murowaną, jednonawową z prostokątnym trójbocznie zamkniętym prezbiterium o dwuspadowym dachu. Do prezbiterium od zachodu przylega zakrystia. Wnętrze nakryte sklepieniami kolebkowymi z lunetami (nawa i prezbiterium) , krzyżowym (zakrystia) i żaglowym (kruchta). Wyposażenie wnętrza jednolite stylowo - późnobarokowe z około połowy XVIII wieku. Zachowała się także, prawdopodobnie z pierwszego kościoła gotycka rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem z drugiej połowy XV wieku.

17. Karczówka Karczówka – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Brzeźnica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego. Poprzednia nazwa „Wapnica”. Leży na południu gminy i 11km od Żagania.

18. Jabłonów Wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Brzeźnica. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1257 roku. Za jej założycieli należy uznać augustianów z Nowogrodu Bobrzańskiego. Wytyczenie ulic równoległych do ulicy przelotowej, uzupełnione o zagęszczoną zabudowę kalenicową i szczytową nadaje wsi charakter łańcuchówki. Dawniejsze nazwy Jabłonowa: Sonburn (1257), Pulcherfons (1321) i Schoenbrun. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego. Szkoła Szkoła Podstawowa w Jabłonowie została założona w lipcu 1945 roku i była pierwszą działającą po wojnie szkołą podstawową w powiecie żagańskim.

19. Zabytki Gotycki kościół pw. Św. Andrzeja z końca XIII lub początku XIV stulecia, wzmiankowany w roku 1376. W wieku XV został powiększony o kaplicę, kruchtę i wieżę oraz zmieniono mu sklepienia. Budowla jednonawowa, murowana z kamienia i cegły z trzema rodzajami sklepień: czteroprzęsłowe sieciowe (prezbiterium), krzyżowe z rozetami (nawa i kruchta) i żaglowe (zakrystia). Wnętrze posiada późnobarokowe wyposażenie (pierwsza pół. XVIII w.), a na podkreślenie zasługuje zachowanie gotyckiego dzwonu z 1448 roku. Przy kościele znajduje się cmentarz otoczony murem z bramą osiemnastowieczną. Kaplica pasyjna z XVIII wieku, barokowa, na rzucie prostokąta, murowana, nakryta dachem namiotowym. Wewnątrz znajduje się rzeźbiona grupa pasyjna późnogotycka z XV wieku. Kaplica usytuowana jest za wsią przy drodze do Żagania. Dwór opata z końca XVII wieku, remontowany i rozbudowywany w 1752 roku i w drugiej połowie XIX stulecia. Budowla barokowa, murowana, na planie prostokąta, piętrowa z rokokowym opackim kartuszem herbowym nad wejściem i rzeźbioną kamienną Pietą z 1694 roku na kolumnie przed fasadą

22. Wrzesiny Dawniej zwana „Wosków”. W latach 1960-1990 istniał POM, który został przekształcony w Zakład Wodnych Melioracji. We Wrzesinach jest XIII w. Kościół oraz istnieje parę dużych gospodarstw rolnych i Zakład Przetwórstwa mięsnego.

25. Chotków Chotków – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Brzeźnica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego. Historia Wieś wymieniana po raz pierwszy w 1328 roku, będąca wówczas w rękach rodu von Nostitz, który władał nią do 1559 roku, kiedy to zakupił ją Fabian von Schönaich. W końcu XVI w. właścicielem był Henryk von Dohna, a następnie jego córka Jadwiga i Jerzy von Prosskau (początek XVII w.). W 1732 roku majątek został przejęty za długi przez miasto Szprotawa. Do wybuchu II wojny światowej majątek był wydzierżawiany. Zabytki Kościół gotycki z XIII w. pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny Dwór renesansowy z XVI w.

26. Dwór Dwór w Chotkowie pochodzi z połowy XVI w. Pierwotnie była to renesansowa budowla o trzech kondygnacjach, murowana z kamienia, otoczona fosą i murem mającym cztery basteje w narożnikach. W 1709 roku został przebudowany w stylu barokowym z inicjatywy Jerzego von Prosskau. Wejście obramowano kamiennym portalem z balkonem, podwyższono dwie basteje nadając im kształt wież. Dwie pozostałe uległy powolnemu zniszczeniu. W XIX w. zasypano fosę i zlikwidowano fortyfikacje wokół dworu. Obecnie stanowi własność prywatną. Kościół Kościół filialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny pochodzi z II poł. XIII w. Wielokrotnie rozbudowywany: prezbiterium – XV w., wieża – XVI w. Prosta, jednonawowa budowla z kamienia i cegły, przekryta wewnątrz sklepieniem krzyżowo-żebrowym i sieciowym, a zewnątrz dachem dwuspadowym. Surowa architektura przełamana portalem z XIII w. w ścianie południowej i wieżą przekrytą dachem czterospadowym. We wnętrzu wyróżnia się ołtarz wykonany w XVI w. przez Mistrza z Gościszowic, kamienna chrzcielnica z końca XVI w., obraz "Uwolnienie św. Piotra" z przełomu XVI i XVII w., a także płyty nagrobne z okresu gotyku i renesansu. Kościół otoczony jest kamiennym murem, w którym umieszczono piętrową bramę przykrytą dachem czterospadowym. Wewnątrz muru znajduje się też cmentarz.

29. Wichów Wichów (niem. Weichau) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Brzeźnica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego\. Zabytki Kościół św. Marcina z XIII w. Jednonawowa budowla z kamienia i cegły w stylu gotyckim. W XVI w. kościół uległ przebudowie, m.in. dobudowano wieże. We wnętrzu z późnogotycki tryptyk z 1500 r. i ambona z malowidłami z XVIII w. Kultura We wsi działają zespoły ludowe górali czadeckich "Wichowianki" założony w 1993 r. oraz Młodzieżowy Zespółu Pieśni i Tańca Górali Czadeckich "Źródełko". Obydwie grupy założone zostały przez Barbarę Husar. Od roku 2003 funkcjonuje także "Kapela Syrba"- rodzinny zespół Stachowiaków.Wieś licząca około 500 mieszkańców, położona w północno-wschodniej części gminy, nosząca dawniej nazwę Weichau i sięgająca swoimi korzeniami pierwszej połowy wieku XII.Inne obiekty RTCN Żagań-Wichów, maszt radiowy o wysokości 158 m (wysokość anten 280 m n.p.m.), wybudowany w 2003 roku, nadający jeden program TV i siedem radiowych (stan lipiec 2006)

30. Warto zobaczyć - Kościół p.w. Św. Marcina z drugiej połowy XIII stulecia, jednonawowy, murowany z kamienia i cegły, przebudowany w pierwszej połowie wieku XVI (przesklepiony i dobudowana wieża). We wnętrzu warto zwrócić uwagę na siedemnastowieczną ambonę i tryptyk z około 1500 roku.- Zajazd (dawny) z końca XVIII stulecia, parterowy, murowany, prostokątny, nakryty mansardowym dachem. Dzisiaj pełni rolę domu mieszkalnego.

33. Przylaski Wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Brzeźnica. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.

34. Marcinów (niem. Merzdorf b. Sagan pol. Kamionka) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Brzeźnica. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego. Obecnie jest wybudowana kaplica oraz powstała składnica drzewa.

35. Gmina Baranów

36. Gmina Baranów Najtrwalszym śladem przeszłości, tradycji, historycznych wydarzeń związanych ze skrawkiem tej ziemi są zabytki architektury. Rozsiane na terenie gminy Baranów tworzą wiele unikatowych szlaków. Jeden z nich wyznaczają drewniane kościoły tak specyficzne w naszym krajobrazie. Stanowią one zachętę do podjęcia wędrówki, do zagłębienia się w historii ukrytej w ich wnętrzach. Na terenie gminy znajdują się trzy tego typu obiekty w Donaborowie, Baranowie i Grębaninie. To unikaty, liczące po kilkaset lat. Stanowią centrum, wokół których funkcjonują lokalne społeczności.Kolejny ciekawy szlak to dworki i folwarki. Odzwierciedlają, zarówno historię jak i tradycję. Obrazują historie ludzi, którzy je tworzyli w przeszłości wytyczając tym samym charakter naszego regionu. Jednym z najznamienitszych miejsc jest w tym przypadku Mroczeń siedziba rodu Wężyków, niezwykle zaangażowanych w działalność patriotyczną.Trzeci szlak całkowicie odmienny od dwóch pozostałych to miejsca nieznane, ale jednocześnie fascynujące. Często znane wyłącznie mieszkańcom regionu. Wyznaczają historię, są dla mieszkańców dowodem wydarzeń, pamiątką i symbolem. To przede wszystkim liczne kapliczki ukryte wśród zaułków miejscowości, łąk, pól całej gminy. Wyruszając w wędrówkę po gminie Baranów warto sięgnąć do opracowań związanych z tym regionem. Szczególnie godnymi polecenia są dwie pozycje „Kronika dekanalna kępińska” księdza P. Fabisza pochodząca z 1855 roku oraz „Powiat kępiński” opracowanie autorstwa księdza J. Janiszewskiego z 1928 roku.

37. Baranów „Dawniejsze miasto, dziś wieś Baranów posiada kościół parafialny pod wezwaniem św. Wawrzyńca i św. Andrzeja” (J. Janiszewski „Powiat kepinski” str. 66 ). Zabytkowy kościół drewniany znajduje się w północno-wschodnim narożniku rynku. Zbudowany został w 1732 roku z fundacji Zofii Stoińskiej. W jego wnętrzu na uwagę zasługują, między innymi: ołtarz główny późnobarokowy z roku 1885 z rzeźbami, ambona i trzy późnorenesansowe ołtarze boczne wykonane około 1640 r. z płaskorzeźbą Św. Anny, obrazem "Wniebowzięcia" oraz bogato dekorowanym obrazem Św. Cecyli. Od południa do kościoła przylega kaplica św. Wojciecha zbudowana w 1869 roku. W sąsiedztwie kościoła znajdują się także: murowana dzwonnica – powstała w końcu XIX w., plebania (około 1880 r.), spichlerz (1885 r.) i kaplica (1915 - 1917). W centrum wsi zachowało się także kilka domów drewnianych i murowanych z końca XIX i początku XX wieku.

38. Jankowy Warto zwrócić tu uwagę na budynek dawnego przedszkola Jego historia sięga 1891 roku. Wówczas powstała w nim jednoklasowa szkoła i mieszkanie nauczycielskie. Kolejny ślady historii to budynek podworski, nazywany potocznie przez okolicznych mieszkańców „Belwederem” oraz dwa budynki podworskie tzw. „trojaki”, powstałe w 1904 roku, do dziś pełniące funkcje mieszkalne.Na terenie wsi znajdują się także ruiny zamku Radziszewskich.Szczególne znaczenie dla mieszkańców ma także kapliczka Św. Jana Nepomucena. Stanowi dokładne odtworzenie kapliczki zniszczonej przez hitlerowców w czasie II wojny światowej.

39. Donaborów „Według podań wywodzi Donaborów swą nazwę , od dona i bory, t. zn. darowizna borów wolnym chłopom, przez króla polskiego Jagiełłę” (J. Janiszewski „Powiat kepinski” str. 72)Znajduje się tu drewniany, kryty gontem kościół pod wezwaniem świętego Marcina, pochodzący z XVIII wieku. W 1928 r. został gruntownie odnowiony i podwyższony. W jego wnętrzu na uwagę zasługują późnorenesansowe (XVII wiek) prawy ołtarz boczny i chrzcielnica. O miejscu tym J. Janiszewski pisze: „w 1405 stanął tu drewniany w krzyż wybudowany kościółek z jedną wieżyczką na środku, który w 1614 powiększono o dzwonnicę z wieżą (…) jest dziś dzień zachował pierwotną swą strukturę. (J. Janiszewski „Powiat kepinski” str. 71)

40. Słupia pod Kępnem W miejscowości tej znajdują się dwa zespoły zabytkowe. Pierwszym z nich jest neogotycki kościół parafialny zbudowany w latach 1869-1870. „Kościół jest pod wezwaniem Wszystkich Świętych; posiada 4 ołtarze. We wszelkim mieści się obraz Przemienienia Pańskiego pędzla Stanisława Szembeka; w drugim obraz św. Józefa, w trzecim obraz Wszystkich Świętych, w czwartym obraz św. Antoniego.” (J. Janiszewski „Powiat kepinski” str. 75)

41. Słupia pod Kępnem Drugim obiekt historyczny to pałac neoklasycystyczny z czterokolumnowym portykiem wzniesiony w latach 1880 – 1889. We wsi zachowały się również przykłady drewnianych domów mieszkalnych z końca XIX wieku.

42. Mroczeń W parku angielskim zbudowano w latach 1840 - 1850 pałac klasycystyczny. Obiekt jedenastoosiowy z dwoma dwupiętrowymi wieżami. W fasadzie frontowej - czterokolumnowy portyk, zwieńczony tympanonem. Pałac wzniesiono dla Wężyków. Wężykowie to patriotyczna rodzina polska, która zgromadziła cenny zbiór numizmatów i książek, który niestety nie zachował się do dzisiaj. Feliks Wężyk był posłem na Sejm Pruski i działaczem polskim.W czasie I wojny światowej mieściła się tam szkoła gospodarcza dla szlachetnie urodzonych panien niemieckich. W dwudziestoleciu międzywojennym pałac opustoszał. W 1943 roku Niemcy zaczęli go remontować, chcąc przeznaczyć obiekt na potrzeby szkoły hitlerjugend. Od 1945 roku w budynku tym mieściła się szkoła podstawowa, w 1975 roku powołano zbiorczą szkołę gminną, a obecnie znajduje się Gimnazjum.

43. Grębanin Wieś Grębanin znajduje się na terenie Kotliny Kępińskiej. Jest to mikroregion powstały na skutek działalności lodowca po zlodowaceniu środkowopolskim, oraz wód płynących rzeki Niesob. Najdawniejsza wzmianka o Grębaninie pochodzi z roku 1250 i jest to wieś o bardzo starym rodowodzie. W głównej mierze osadnictwo pradziejowe dotyczy kultury łużyckiej oraz wpływów rzymskich i kultury przeorskiej. Osadnictwo wczesnohistoryczne jest kontynuacją okresów wcześniejszych. Można śmiało stwierdzić, iż od epoki brązu teren wsi był intensywnie eksploatowany przez różne grupy ludności. Wieś najpierw należała do klasztorów w Stanigtkach i Ołoboku. Od roku 1365 wchodziła w skład dóbr kępińskich, a później od XVII wieku był tu duży majątek rodzinny Kręskich. Po powstaniu listopadowym Konstanty Kręski udzielał gościny emisariuszom Antoniemu Winnickiemu i Adolfowi Zaleskiemu, przygotowującym nowe powstanie na Kujawach i w Galicji. W 1850 roku wieś dostaje się rodzinie Mańkowskich, spokrewnionej z gen. Janem Henrykiem Dąbrowskim. Mańkowscy przeciwstawiali się akcji germanizacyjnej. Wybuch wojny 1939 roku odmienił losy właścicieli Grębanina i jego mieszkańców. Majątek został skonfiskowany przez okupanta, a ludność poddana represjom powszechnie stosowanym na ziemiach włączonych do Rzeszy.W Grębaninie możemy zwiedzić: zespół kościelny, zespół pałacowy, dom z końca XIX wieku, sześć czworaków i grodzisko stożkowate.

44. Grębanin Miejsca związane z Piotrem Potworowskim Budynek pochodzi z końca XIX wieku, murowany, ryzalit z trójkątnym nadprożem.Gdy po śmierci Teodora Mańkowskiego rodzina dokonała podziału majątku, Potworowscy otrzymali 1500 mórg lasu i “czerwoną willę” w Grębaninie. W latach 1933 do 1939 mieszkał tu malarz Tadeusz Piotr Potworowski i odtąd Grębanin bywał odwiedzany przez malarzy, którzy znajdowali tu warunki do pracy. Wtedy to powstają m.in. litografie ilustrujące opowiadania Allana Edgara Poe‘go stanowiące zupełny wyjątek w twórczości malarza w tym okresie. Był przede wszystkim pejzażystą i jego obrazy o dużych wartościach kolorystycznych są eksponowane m.in. w muzeach w Gdańsku, Poznaniu, Warszawie. Kilka dzieł, wykonanych w czasie pobytu w Grębaninie, znajduje się w muzeum w Kępnie.

45. Grębanin Pałac Mańkowskich Pałac Mańkowskich znajduje się w parku, który pochodzi ze schyłkowych lat XIX stulecia. Murowany, piętrowy, neoklasyczny z portykiem balkonowym. Od 1958 roku znajduje się tu Oddział Rehabilitacyjny Szpitala. Wokół rozciąga się park krajobrazowy z 1880 roku o powierzchni 4,20 ha, w którym rosną graby, topole włoskie, czarne sosny bałkańskie, kasztanowce, platan, choina kanadyjska, dąb czerwony i piękny okazały cis.

46. Grębanin Kościół parafialny p.w. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny Kościół w Grębaninie jest drewniany, konstrukcji zrębowej, z kwadratową wieżą zwieńczoną hełmem z latarnią, kryty blachą. Dach dwuspadowy, kryty gontem. Historia kościoła rozpoczyna się wraz z lokacją wsi na prawie magdeburskim w 1310 roku. Początkowo była to kaplica dworska, która etapami była przebudowywana. W 1510 roku przebudowano kaplicę, a w 1615 roku zbudowano nową stanowiącą obecnie prezbiterium. Dokument wizytacyjny z 1642 roku podaje, że kaplicę odnowiono pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Matki Boskiej i tegoż roku ksiądz proboszcz z Baranowa Andrzej Moś ofiarował ołtarz główny Kościoła. W 1712 roku dzięki staraniom właściciela Grębanina Antoniego Stoińskiego, dobudowano nawę główną. W 1718 roku utworzył Antoni Stoiński fundację przy kaplicy - “z udotowaniem księdza fundatysty, nakładając nań różne obowiązki”. Fundacja została zatwierdzona przez wikariusza generalnego we Wrocławiu hrabiego Leopolda Frankenberga. W 1873 roku kościół odrestaurowano.

47. Grębanin Wnętrze kościoła zdobi późnorenesansowy ołtarz z 1629 rokuz rzeźbami św. Piotra i Pawła, św. Stanisława, Wojciecha, Barbary i Katarzyny oraz koronacją Matki Bożej w zwieńczeniu. W polach bocznych namalowane zostały postacie dwóch świętych, a w polu środkowym wnęka z rzeźbą Matki Bożej z Dzieciątkiem, późnogotycka z ok. XV wieku, czczona przez wiernych jako cudowna. Dowodem licznych łask tu otrzymanych są wota składane Matce Bożej Grębanińskiej. Na zasuwie znajduje się obraz Zwiastowania (1624) fundacji ks. Andrzeja Mosia z Baranowa, zaś w górnej kondygnacji obraz Matki Bożej Bolesnej. Ołtarz główny otacza balustrada z postumentami, na których aniołowie trzymają świeczniki (XVII w.)W kościele znajdują się cztery ołtarze boczne. Pierwszy wczesnobarokowy z ok. poł. XVII w., w którym obraz (pocz. XX w.) przedstawia Chrystusa z grzesznikiem, zaś obraz wieńczący Matkę Bożą z Dzieciątkiem. W drugim również wczesnobarokowy (ok. poł. XVII w.) można zobaczyć obraz adoracji Dzieciątka przez świętą (XVIII w.) i płaskorzeźbę Michała Archanioła w zwieńczeniu.

48. Grębanin Ołtarze trzeci (1746) i czwarty (1750) są rokokowe, znajdują się w nichobrazy przedstawiające świętą Rodzinę i Stygmatyzację św. Franciszka oraz św. Antoniego. Oba ufundowała Franciszka Stoińska.Ciekawa jest także ambona z pierwszej połowy XVII w., na której namalowane zostały postaci Ewangelistów i chrzest Chrystusa. Uzupełnieniem całości jest klasycystyczny prospekt organowy.Wspomnieć należy, iż w kościele znajdują się rzeźby św. Michała Archanioła i Mikołaja z pocz. XVI w., dwa relikwiarze drewniane w kształcie kapliczek z XVIII w. Oraz obraz Matki Bożej Częstochowskiej z przełomu XVIII i XIX w.Kościół posiada dwa dzwony: mniejszy ufundowany w 1687 roku przez Stanisława Drabika i Jakuba Ziembę, a odlany przez Zygmunta Gotza we Wrocławiu i większy kupiony w 1927 roku. Ostatnim fundatystą w Grębaninie był ks. Teofil Jonas. Po jego odejściuproboszcz z Baranowa odprawiał nabożeństwo co trzecią niedzielę. Z nastaniem niepodległości od 1920 roku Grębanin począł czynić starania o stałego księdza. Został nim ks. Marcin Pancherz z Dziadowej Kłody, który za krzewienie polskości musiał uchodzić stamtąd w obawie przed Niemcami. Po nim, od 1923 do 1929 r. działa w Grębaninie ks. Józef Janiszewski. Z jego inicjatywy wybudowano nową plebanię, a starą przesunięto i adoptowano na Dom Katolicki, dokonano szeregu prac porządkowych przy kościele, wykopano na miejscu tzw. bagna staw z wyspą.

49. Grębanin Przy kościele wznosi się nie oznaczony grób, w którym według legendy spoczywa Kozak Zaporoski Gabryel (Hawryko) Hołubek poległy w 1588 roku w zwycięskiej bitwie pod Byczyną, stoczonej przez wojska polskie pod dowództwem Jana Zamoyskiego z armią arcyksięcia austriackiego Maksymiliana, pretendenta do tronu polskiego. Zwłoki rotmistrza przewieziono do Grębanina, gdzie odbył się pogrzeb i nad grobem ustawiono pamiątkowy obelisk. Przy kościele – Kręskich, klasycystyczny z początków XIX w. Fundamenta Karnickiego, złamana kolumna z XIX wieku.

50. Łęka Mroczeńska 7 września 1768 roku w wigilię święta Marii Panny w czasie konfliktu między Moskalami a Wojskami Polskimi w okolicy Łęki Mroczeńskej zamordowanych zostało ośmiu Konfederatów Barskich. Pochowani zostali oni we wspólnym grobie. Szczątki ich wskazuje kapliczka z figurą „Pana Naszego Jezusa Chrystusa”. Według zeznania Kazimierza Zawady kapliczka poprzednia miała być ufundowana w roku 1810, to jest równocześnie z pobudowaniem szkoły w tutejszej wsi przez Pana z Mroczenia z przyległościami Feliksa Wężyka. Były to czasy pańszczyzny. Pobudowana była z kamiennych bloków w wysokości mniej więcej pięciu metrów w formie czworoboku, a na szczycie widniał krzyż. W górnej części znajdowały się po każdej stronie ściany po jednej niszy, a w nich olejny obraz malowany na blasze i to Trójcy Przenajświętszej, Matki Boskiej Częstochowskiej, Świętego Jana i Świętego Rocha. Przeszło cały wiek patronowała naszej wsi i jej ludowi, aż przyszedł pamiętny rok 1939, kiedy to bez wypowiedzenia wojny hitlerowskie wojska napadły na nasz kraj i okryły go żałobą strasznej niewoli. Bezbożne bandy hitlerowskie usuwały wszystko co miało związek z polskością i religią katolicką. Nakazem ich władz usunięto wszystkie przydrożne krzyże i kapliczki oraz pozamykano kościoły a księży wywieziono do obozów koncentracyjnych i wymordowano. W ten też sposób została w roku 1942 z wiosną rozebrana przez miejscowego sołtysa Karola Jańczyka- niemca stara pamiątkowa kaplica. Osobiście tak gorliwie pracował nad rozbiórką fundamentów, że się zaziębił poczym ciężko zachorował i zmarł. Ludzie mówią, że spotkała go kara Boża.