Dane INFORMACYJNE

2. Dane INFORMACYJNE • Nazwa szkoły: Zespół Szkół Publicznych w Reptowie • ID grupy: 98/61_p_g1 • Kompetencja: Przedsiębiorczość • Temat projektowy: • Unia Europejska – szanse i zagrożenia Polski jako członka UE po sześciu latach członkostwa • Semestr/rok szkolny: semestr I, rok szkolny 2009/2010

3. Spis treści • Część 1 – Zakres działania Unii Europejskiej • FILARY UNII EUROPEJSKIEJ: • I – Unia gospodarcza • II – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa • III – Wspólna polityka wewnętrzna • Część 2 – Sześć lat Polski w Unii Europejskiej • Część 3 – Szanse i zagrożenia dla Polski jako członka Unii Europejskiej na najbliższą przyszłość

4. Część II filar – Unia gospodarcza • Unia gospodarcza i walutowa • Rynek Wewnętrzny • Wspólna waluta Euro

5. 1. Unia Gospodarcza i Walutowa

6. Unia Gospodarcza i walutowato forma integracji gospodarczej państw Polega na prowadzeniu: • wspólnej polityki handlowej, rolnej, polityki transportowej • prowadzeniu wspólnej polityki ochrony środowiska • prowadzeniu wspólnej polityki w innych żywotnych działach • - ustanowieniu: • unii celnej, wspólnego rynku - ujednolicaniu ustawodawstwa

7. Etapy integracji gospodarczej i walutowej UE 4.Unia gospodarcza 1992r. 1986r 2. Unia celna 3. Wspólny rynek 1957r 1968r 1. Strefawolnegohandlu

8. Strefa wolnego handlu – polegająca na likwidacji ceł wewnętrznych Unia celna – wprowadzenie wspólnej taryfy celnej Wspólny rynek – czyli swobodny przepływ osób, usług, towarów i kapitału Etapy integracji gospodarczej i walutowej UE

9. 4. Unia gospodarcza – na mocy Traktatu z Maastricht powstała Unia Europejska – rozpoczął się II etap integracji gospodarczej i walutowej 5. 1999 rok – początek III etapu – Pełna integracja – przygotowania do wprowadzenia wspólnej waluty UNIA GOSPODARCZA I WALUTOWA

10. 2. Rynek wewnętrzny

11. Rynek wewnętrzny Unii Europejskiej obejmuje obszar bez granic wewnętrznych, na terenie którego zapewniony jest swobodny przepływ • osób, towarów, usług i kapitału

12. Swobodny przepływ osób Obejmuje prawo obywatela jednego państwa członkowskiego do osiedlania się lub pracy w innym państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej. Spod działania tej swobody wyłączone są pewne grupy zawodowe: osoby świadczące pracę dla organów publicznych, porządkowych, dyplomacji, sędziów, policji, organów skarbowych.

13. Swobodny przepływ osób Oznacza, że obywatele UE są traktowani na terenie każdego państwa członkowskiego, tak jak w kraju ojczystym: nie muszą posiadać zezwolenia na pracę, posiadają przywileje podatkowe i socjalne, mogą w dowolnym państwie czynnie i biernie brać udział w wyborach lokalnych i europejskich (do Parlamentu Europejskiego).

14. Swobodny przepływ towarów • Realizacja tej wolności w głównej mierze opiera się na utworzeniu unii celnej, w ramach której nastąpiło zniesienie barier celnych między państwami członkowskimi i ustalenie jednej wspólnej taryfy celnej na towary pochodzące z krajów trzecich.

15. Swobodny przepływ usług Wprowadzenie wspólnego rynku w dziedzinie usług oznacza, że: konsument może swobodnie przemieszczać się z jednego kraju do drugiego, aby tam korzystać z usług, producent z jednego kraju może jechać do innego po to, żeby tam oferować swoje usługi, nikt nie musi nigdzie wyjeżdżać, gdyż usługa "przekracza" sama granicę

16. Swobodny przepływ usług • Przedsiębiorca prowadzący działalność usługową w Polsce ma prawo do świadczenia usług w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. • Usługi obejmują zwłaszcza:* działalność o charakterze przemysłowym, • * działalność o charakterze handlowym, • * działalność rzemieślniczą, • * wykonywanie wolnych zawodów

17. Swobodny przepływ kapitału Swoboda ta dotyczy transakcji finansowych (obrót papierami wartościowymi, depozyty bankowe, przekazy zysków, oprocentowania, itp.). Ze swobody przepływu kapitału korzystają obywatele państw członkowskich UE oraz osoby zamieszkujące na ich terenie i firmy mające tam siedzibę.

18. Swobodny przepływ kapitału Jego praktyczne znaczenie polega na tym, że np. obywatele jednego kraju mogą kupić dom w innym kraju, otworzyć w tym państwie konto bankowe; przedsiębiorstwa zaś mogą swobodnie dokonywać przelewów za granice, zapłaty za towar lub usługę, założyć filię itp.

19. Etapy wprowadzania unii walutowej

20. I etap – od 1 lipca 1990r. Zakładał on: całkowitą swobodę kapitału w ramach UE (zniesienie kontroli wymiany walutowej); zwiększenie środków przekazywanych w celu zlikwidowania różnic pomiędzy poszczególnymi regionami Europy (poprzez fundusze strukturalne -powstałe w celu zrestrukturyzowania i zmodernizowania gospodarek państw członkowskich) zbliżenie gospodarek poprzez wielostronną obserwację polityki gospodarczej poszczególnych państw członkowskich.

21. II etap – od 1 stycznia 1994r. Zakładał on: powstanie Europejskiego Instytutu Monetarnego (EIM) we Frankfurcie niezależność narodowych banków centralnych Zasady ograniczające deficyt budżetów krajowych

22. III etap – od 1 stycznia 1999r. to narodziny euro od tego momentu Europejski Bank Centralny przejął obowiązki Europejskiego Instytutu Monetarnego i to on jest odpowiedzialny za politykę pieniężną, która jest określana i realizowana właśnie w euro.

23. 3. Wspólna waluta EURO

24. HistoriaWaluta euro została wprowadzona do transakcji bezgotówkowych już pierwszego stycznia 1999 roku, jednak dopiero od 2002 roku została wprowadzona w 12 państwach Unii Europejskiej, pól roku później z krajów tych wycofano ich "stare" waluty. 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 1999r.- wprowadzenie euro do transakcji bezgotówkowych 2002r.-wprowadzenie euro w 12 państwach UE

25. Obecnie euro jest używana w 19 krajach Finlandia Austria Belgia Grecja Francja Hiszpania Holandia Irlandia

26. Niemcy Portugalia Słowenia Włochy Monako San Marino Watykan Oraz : Andora Czarnogóra kosowo Trzy ostatnie kraje używają euro jako własnej waluty , jednak nie są one członkami Unii Gospodarczej i Walutowej przeprowadziły one tzw. Jednostronną euroizację

27. Fazy wprowadzania euro : • Okres przygotowawczy (1998) • Okres przejściowy (1 stycznia 1999 – 31 grudnia 2001) • Okres końcowy 1 stycznia – (31 lipca ) 2002r. • 1 stycznia 2002 r. zaczęła funkcjonować wspólna waluta euro. • Efekty i korzyści wprowadzenia wspólnej waluty euro: • Likwidacja kosztów wymiany waluty • Łatwiejszy dostęp do rynku Euro • Walutowa przejrzystość cen

28. Do stycznia 2002 r. planowano wydrukować 14,5 miliarda banknotów i wybić 49,8 miliarda monet euro. Zdecydowana większość z nich trafiła do obiegu w pierwszych miesiącach 2002 roku. Wszystkie podmioty gospodarcze działające w krajach "dwunastki" musiały przestawić się na euro jako walutę kontraktów, faktur, zleceń płatniczych, zeznań podatkowych, księgowości itd. 14,5 miliarda banknotów 49,8 miliarda monet euro 2002r

29. Od momentu pojawienia się gotówki euro dużo łatwiej podróżuje się po krajach unii walutowej - odpada potrzeba wymiany jednej waluty na inną.

30. Wygląd monet W Unii Europejskiej w obiegu są monety z 12 różnymi rewersami. Na rewersie znajdują się symbole narodowe kraju w którym została ona wybita. Monety euro oraz eurocenty mają wspólny awers(reszka) z wybitym nominałem, czyli wartością danej monety. Monety są produkowane przez mennice poszczególnych państw. Monety mają jednakowy kształt, jednakowy materiał i jednakowy wygląd awersu (wspólna strona). Banknoty euro są drukowane pod bezpośrednią kontrolą Europejskiego Banku Centralnego (w 12 różnych drukarniach) i mają jednolity wygląd we wszystkich państwach strefy euro . Awers monet

31. Wspólna Polityka Handlowa Unii Europejskiej Reguluje stosunki gospodarcze między Wspólnotą Europejską a państwami trzecimi. Oddziałuje na rozmiary, kierunki oraz strukturę obrotów handlowych Wspólnoty z zagranicą. Oparta jest na jednolitych zasadach, w odniesieniu do : zmian stawek celnych, zawierania umów celnych i handlowych, ujednolicenia środków liberalizacyjnych, polityki eksportowej

32. Wspólna polityka rolna Unii Europejskiej Rolnictwo jest szczególnym sektorem gospodarki unijnej, które ma zapewnić samowystarczalność Wspólnoty Europejskiej w zakresie produktów rolnych Obejmuje: rolnictwo, leśnictwo, uprawę winorośli oraz ogrodnictwo

33. Przykłady działań 1. mleko limitowanie produkcji tzw.kwota mleczna cena gwarantowana dopłata bezpośrednia przy sprzedaży 2. zboża cena gwarantowana, dopłata bezpośrednia opłaty za odłogowanie ziemi 3. bydło mięsne cena gwarantowana premia od każdej sztuki 4. trzoda chlewna dopłata do eksportu skup interwencyjny 5. warzywa i owoce wsparcie dla grup producentów określanie norm 6. zalesianie

34. Polityka transportowa Unii Europejskiej Główne kierunki wspólnej polityki transportowej: - ułatwienie warunków transportu międzynarodowego między państwami członkowskimi - zwiększenie bezpieczeństwa we wszystkich gałęziach transportu - poprawa jakości przewozów - lepsza ochrona środowiska przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez transport - wspólne normy pracy i jednolite warunki zatrudnienia dla pracowników gałęzi transportowej - zwiększenie spójności gospodarczej Unii Europejskiej poprzez stworzenie transeuropejskiej sieci transportowej - ułatwianie wspólnotowym przedsiębiorcom dostępu do rynków zagranicznych

35. Wspólna polityka ochrony środowiska Polityka ochrony środowiska naturalnego jest traktowana przez Unię Europejską jako nieodłączny element polityki na rzecz trwałego i zrównoważonego rozwoju. Dalszy wzrost gospodarczy krajów członkowskich, a także dobro jej mieszkańców - w tym dbałość o ich zdrowie - wymagają stałej troski o stan środowiska i podejmowania wszelkich, możliwych działań chroniących je przed degradacją.

36. Ochrona środowiska jest coraz ważniejszym celem politycznym i gospodarczym Unii Europejskiej, ale nie zawsze tak było. Unia wywodzi się bowiem ze wspólnoty węgla i stali, a tam, gdzie węgiel i stal, trudno mówić o czystym środowisku...

37. Historia Unijna kariera ochrony środowiska zaczęła się w 1972 roku. Wówczas to unijni przywódcy zebrani na szczycie w Paryżu zobowiązali Komisję Europejską do opracowania programu działań na rzecz ochrony środowiska. Impulsem była konferencja ONZ poświęcona temu tematowi. O tego czasu po raz pierwszy dzisiejsza Unia (ówczesna Europejska Wspólnota Gospodarcza) uświadomiła sobie, że w tej dziedzinie może odgrywać globalną rolę.

38. Cele Ochrony Środowiska zachowanie, ochrona i poprawa stanu środowiska naturalnego, ochrona zdrowia człowieka, racjonalne wykorzystanie zasobów naturalnych, wspieranie przedsięwzięć na rzecz rozwiązywania regionalnych i światowych problemów środowiska

39. Poszczególnym działom gospodarki wyznaczono zadania służące realizacji celów równoważnego rozwoju. Najważniejsze z nich: Przemysł:- wzrost produkcji wyrobów spełniających standardy ekologiczne (eko-znakowanie),- właściwa gospodarka odpadami .

40. Energetyka:- ograniczenie poziomów emisji SO2 i NxOy do atmosfery,- rozwój programów naukowo-badawczych w zakresie wykorzystania odnawialnych źródeł energii.

41. Rolnictwo i leśnictwo:- utrzymanie podstawowych procesów naturalnych umożliwiających trwały rozwój rolnictwa,- ochrona gleb, wód i zasobów genetycznych,- ograniczenie stosowania pestycydów,- zachowanie bioróżnorodności,- ograniczenie zagrożenia pożarowego

42. Transport:- poprawa jakości paliw i stanu technicznego pojazdów.

43. Turystyka:- intensyfikacja działań na rzecz ochrony środowiska w działalności turystycznej,- podjęcie działań ochronnych przez społeczności lokalne w obszarach atrakcyjnie turystycznie.

44. II filar – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa

45. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB) zajmuje się ochroną wspólnych wartości, podstawowych interesów i niezależności Unii, a także umacnianie bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich.

46. WPZiB w praktyce jest koordynacją polityki zagranicznej i bezpieczeństwa państw członkowskich Unii Europejskiej w formie wzajemnego informowania się i konsultowania, przede wszystkim na forum Rady Unii Europejskiej.

47. Po II wojnie światowej państwa Europy Zachodniej zaczęły szukać sposobu zabezpieczenia się przed ewentualnym atakiem w przyszłości. Idea unii politycznej okazała się jeszcze nierealna, jednak podpisane w 1957 roku traktaty rzymskie, ustanawiając unię gospodarczą, dały podwaliny pod integrację w kierunku politycznym. • W grudniu 1969 r. na spotkaniu państw Szóstki w Hadze, prezydent Francji Georges Pompidou zaproponował odbywanie regularnych spotkań ministrów spraw zagranicznych członków Wspólnot Europejskich w celu zharmonizowania polityki zagranicznej. • W jego wyniku w 1970 r. prace rozpoczęła grupa urzędników pod przewodnictwem belgijskiego dyplomaty Étienne Davignona. Opracowała ona dokument, zwany Raporte luksemburskim (lub Raportem Davignona), który powołał: • Europejską Współpracę Polityczną

48. Impuls ku pogłębieniu integracji jaki nadał Jednolity Akt Europejski, został urzeczywistniony dopiero w Maastricht w 1992 r., kiedy to nastąpiło podpisanie Traktatu o Unii Europejskiej, stanowiącego obszerną reformę europejskiego prawa wspólnotowego. Kolejne szczegóły wspólnej polityki zagranicznej ustalane były w trakcie podpisania Traktatów: Amsterdamskiego, Nicejskiego i Lizbońskiego