1 / 22

Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu www.szkolnictwo.pl

Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu www.szkolnictwo.pl.

cleavant
Download Presentation

Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu www.szkolnictwo.pl

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu www.szkolnictwo.pl Wszelkie treści i zasoby edukacyjne publikowane na łamach Portalu www.szkolnictwo.pl mogą być wykorzystywane przez jego Użytkowników wyłącznie w zakresie własnego użytku osobistego oraz do użytku w szkołach podczas zajęć dydaktycznych. Kopiowanie, wprowadzanie zmian, przesyłanie, publiczne odtwarzanie i wszelkie wykorzystywanie tych treści do celów komercyjnych jest niedozwolone. Plik można dowolnie modernizować na potrzeby własne oraz do wykorzystania w szkołach podczas zajęć dydaktycznych.

  2. MIEJSCE POLSKI W INTEGRUJĄCEJ SIĘ EUROPIE Justyna Drop

  3. Gospodarcza i polityczna integracja państw europejskich • Za początek procesu integracji europejskiej uznaje się powołanie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS). Traktat podpisało 1.05 1951r. W Paryżu 6 państw: Francja, Niemcy, Włochy, Belgia, Holandia i Luksemburg. EWWiS była pierwszą instytucją integracyjną państw Europy Zachodniej. 2. 18.04. 1957r.- Podpisanie przez kraje należące do EWWiStraktatów rzymskich ustanawiających Europejska Wspólnotę Gospodarczą (EWG) i Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (Euratom). 3.03.05. 1960r. – utworzenie Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) na podstawie zapisów tzw. Konwencji sztokholmskiej, którą podpisały: Austria, Dania, Norwegia, Portugalia, Szwajcaria, Szwecja i Wielka Brytania. Obecnie do EFTA należą: Islandia, Liechtenstein, Norwegia i Szwajcaria. 4. 01.07. 1967r. – wejście w życie tzw. Traktatu fuzyjnego ( podpisanego 08.04.1965r. W Brukseli), łączącego dotychczasowe organy : EWWiS, EWG i Euratomu w jedną strukturę organizacyjną WE – Wspólnoty Europejskie. Państwa założycielskie EWWi S

  4. 5. W 1979r. – wprowadzenie Europejskiego Systemu Walutowego i ECU ( EuropeanCurrency Unit) – umownej jednostki walutowej obowiązującej w rozliczeniach finansowych między państwami Wspólnot Europejskich. 6. 14.06 1985r. – podpisanie porozumienia ( układu z Schengen) dotyczącego stopniowego znoszenia kontroli na wewnętrznych granicach między państwami Wspólnot Europejskich (Niemcy, kraje Beneluksu, Francja) oraz wspólnej polityki wobec azylantów. Do układu z Schengen przystąpiły w kolejnych latach pozostałe państwa Unii Europejskiej – tzw. Piętnastki (z wyjątkiem Wielkiej Brytanii i Irlandii) oraz dwa państwa stowarzyszone Norwegia i Islandia. 7. 17 i 28 02. 1986r. Podpisanie Jednolitego Aktu Europejskiego (JAE), dokumentu nowelizującego postanowienia traktatów rzymskich, w którym zapowiedziano utworzenie jednolitego rynku wewnętrznego, umożliwiającego „swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału” . JAE wszedł w życie 01.07. 1987r. 8. 16.12.1991r. Podpisanie umów stowarzyszeniowych ze Wspólnotami Europejskimi przez Czechosłowację, Polskę i Węgry ( tzw. Układów europejskich). 9. 07.02.1992r. Podpisanie traktatu o Unii Europejskiej ( zwanego traktatem z Maastricht) wprowadzającego pojęcie Unii Europejskiej i obywatelstwa europejskiego oraz umożliwiającego pogłębienie zakresu integracji. 10. 01.11.1993 wejście w życie traktatu z Maastricht po jego ratyfikacji przez wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej.

  5. 11. 16.07. 1997r. Przedstawienie programu „Agenda 2000” – dokumentu, w którym określono m.in. Strategię rozszerzania UE oraz niezbędne w przyszłości reformy wewnętrzne. Program „Agenda 2000” został uchwalony na szczycie w Berlinie 24-26 marca 1999r przez Radę Europejską. 12. 13. 12. 1997 r. – rozpoczęcie negocjacji członkowskich z 10 państwami Europy Środkowo-Wschodniej. 13.01.01. 1999 r. – Wprowadzono euro w transakcjach handlowych i finansowych. Euro- wspólna waluta przyjęta przez 11 państw członkowskich UE ( poza strefą euro pozostały: Dania, Grecja, Szwecja i Wielka Brytania). 2001r. Do strefy euro weszła Grecja, w 2007r. Słowenia, 2008r.-Cypr i Malta a w 2009r. – Słowacja. 14. 1 02 2001 r. – traktat nicejski. Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską oraz niektóre związane z nimi akty prawne. Zatwierdzono w nim dalsze reformy instytucjonalne, mające przygotować UE na przyjęcie nowych członków. Traktat wszedł w życie 01.03.2003r. 15. 16.04 2003r. – podpisanie w Atenach przez 10 państw, które pomyślnie zakończyły proces negocjacji członkowskich traktatu akcesyjnego do UE. 17. 01.05 2004r. Rozszerzenie UE o 10 państw: Cypr, Republikę Czeską, Estonię, Litwę, Łotwę, Maltę, Polskę, Słowację, Słowenię i Węgry. 18. 01.01.2007r. Rozszerzenie UE o Bułgarię i Rumunię.

  6. Etapy rozszerzania Unii Europejskiej, kraje członkowskie

  7. Udział Polski w procesach integracyjnych • Strategiczne położenie Polski w środkowej części kontynentu, znaczny potencjał ludnościowy oraz w niewielkim stopniu wykorzystane możliwości rozwoju gospodarczego sprawiają, że nasz kraj odgrywa ważną rolę w jednoczącej się Europie. • Polska, która od dawna była członkiem wielu międzynarodowych organizacji, aktywnie włączyła się w działania zmierzające do pogłębienia politycznych i gospodarczych więzi z państwami europejskimi i zapewniania bezpieczeństwa na kontynencie. • W latach 70-tych XX wieku Polska była jednym z inicjatorów nawiązania dialogu między państwami, które na skutek powojennego układu sił znalazły się po dwóch stronach „żelaznej kurtyny”. Akt końcowy Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie ( tzw. Błękitna Księga) został podpisany w 1975r. Działalność KBWE kontynuuje od 1995r. Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie ( OBWE). Jej głównym celem jest zapobieganie konfliktom na naszym kontynencie oraz ich pokojowe rozwiązywanie, a także współpraca państw europejskich w zakresie gospodarki, badań naukowych, ochrony środowiska i zwalczania terroryzmu. • W 1991 r. Polska została przyjęta do Rady Europy, która obok OBWE – jest drugą ważną płaszczyzną współpracy ogólnoeuropejskiej. • Kolejnym etapem integracji stało się przystąpienie Polski do NATO, a także uczestnictwo w pracach Euroatlantyckiej Rady Partnerstwa ( EAPC – Euro AtlanticPartnershipCouncil), międzynarodowego forum konsultacyjnego utworzonego w 1997r. • Od 1991r. Polska podjęła współpracę z Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), w 1996 r. – stała się jej członkiem. Do OECD należy 30 najbardziej rozwiniętych państw świata.

  8. Droga Polski do UE • W 1990 r. Polska złożyła oficjalny wniosek o rozpoczęcie negocjacji umowy o stowarzyszeniu ze Wspólnotami Europejskimi. Umowa taka, znana pod nazwą Układu Europejskiego, została podpisana 16 grudnia 1991 roku, a weszła w życie 1 lutego 1994 roku (część handlowa – 2 lata wcześniej). • W 1993 r. na szczycie Rady Europejskiej w Kopenhadze ustalono polityczno-ekonomiczne kryteria (kryteria kopenhaskie), jakie musiały spełnić państwa Europy Środkowo-Wschodniej, aby mogły ubiegać się o przystąpienie do Unii. Oficjalny wniosek o członkostwo Polska złożyła 8 kwietnia 1994 roku w Atenach. • 8 sierpnia 1996 roku powołano Komitet Integracji Europejskiej. 28 stycznia 1997 roku uchwalono Narodową Strategię Integracji. • Podczas posiedzenia Rady Europejskiej w Luksemburgu w grudniu 1997 r. zapadła decyzja o podjęciu negocjacji członkowskich z sześcioma państwami: Polską, Węgrami, Czechami, Słowenią, Estonią i Cyprem – tzw. grupa luksemburska. Polska rozpoczęła negocjacje 31 marca 1998 roku. Negocjacje poprzedził tzw. screening czyli przegląd zgodności prawa wewnętrznego z prawem wspólnotowym. • Wszystkie sprawy związane z integracją Polski z UE koordynował utworzony w październiku 1996 r. Komitet Integracji Europejskiej. Negocjacje w imieniu rządu prowadził Pełnomocnik Rządu do spraw Negocjacji o Członkostwo Polski w Unii Europejskiej. Od marca 1998 r. był nim Jan Kułakowski. W październiku 2001 r. zastąpił go Jan Truszczyński. Na szczycie w Kopenhadze, zakończonym 13 grudnia 2002 r., ówczesny rząd Leszka Millera sfinalizował negocjacje. • 16 kwietnia 2003 r. Polska podpisała traktat akcesyjny. Referendum w sprawie członkostwa odbyło się w dniach 7-8 czerwca 2003. W jego wyniku Polska, razem z pozostałymi dziewięcioma innymi krajami, wstąpiła do Unii 1 maja 2004 roku.

  9. Kryteria kopenhaskie • Kryteria kopenhaskie – zbiór kryteriów, które muszą spełnić nowo wstępujące do Unii Europejskiej państwa, by zostać przyjętymi. Kryteria te uchwaliła Rada Europejska na szczycie w Kopenhadze w czerwcu 1993 roku. Dzielimy je na kryteria polityczne i ekonomiczne. • Kryteria polityczne: • istnienie instytucji gwarantujących stabilną demokrację; • rządy prawa; • poszanowanie praw człowieka; • poszanowanie praw mniejszości. • Kryteria ekonomiczne: • istnienie gospodarki rynkowej gotowej sprostać konkurencji i wolnemu rynkowi; • zdolność do przyjęcia wszystkich przepisów, norm i regulacji prawnych obowiązujących w krajach Unii - acquiscommunautaire ( dorobku prawnego Wspólnot); • zdolność sprostania unii politycznej, gospodarczej i walutowej.

  10. Konsekwencje członkowstwa Polski w UE wskazywane przez: eurosceptyków euroentuzjastów . • Wysokie koszty integracji związane z koniecznością dostosowania się do wymagań Unii, • Utrata suwerenności lub jej ograniczenie oraz zagrożenie dla polskiej kultury, • Rozwiązania prawne niekorzystne dla Polski, • Wzrost cen towarów i usług z jednoczesnym ograniczeniem świadczeń społecznych, • Słaba konkurencyjność polskiej gospodarki wobec gospodarek krajów UE i związane z tym zagrożenia, m.in.: wykupywanie ziem przez cudzoziemców, zdominowanie gospodarki narodowej przez obcy kapitał, • Wzrost bezrobocia, • Emigracja młodych, wykształconych Polaków do innych krajów ( tzw. Drenaż mózgów. • Przyśpieszenie rozwoju oraz modernizacja polskiej gospodarki na skutek napływu kapitału i nowych technologii, • Stopniowa poprawa konkurencyjności polskich przedsiębiorstw, • Szansa przyspieszenia rozwoju najbiedniejszych regionów kraju oraz wielu dziedzin gospodarki z unijnych funduszy, • wzrost znaczenia Polski na arenie międzynarodowej, możliwość współdecydowania o przyszłości Europy, • Bezpośrednie korzyści dla obywateli: możliwość osiedlania się, podejmowania pracy i edukacji w dowolnym kraju UE, możliwość swobodnego podróżowania i przekraczania unijnych granic, ułatwiony dostęp do dziedzictwa kulturowego narodów europejskich.

  11. Polska w Unii Europejskiej • Polska jest jednym z najludniejszych i największych krajów Unii: zajmuje 6. miejsce pod obydwoma tymi względami, • Spośród 10 nowo przyjętych państw do UE w 2004 roku Polska jest największym, zarówno pod względem liczby ludności, jak i terytorium. Ma także najdłuższą granicę z krajami nienależącymi do Unii – Ukrainą, Białorusią i Rosją – łącznie 1163km, które od 1 maja 2004 r. stały się granicami zewnętrznymi Unii, • W najbliższych latach Polska ma być największym kwotowo odbiorcą unijnych dotacji spośród nowo przyjętych. Polska dostaje z europejskich funduszy więcej pieniędzy niż wpłaca do budżetu, • Polska ma jeden z najwyższych wzrostów gospodarczych w Europie. Obecnie Polska jest pod względem wzrostu PKB na poziomie Niemiec, Wielkiej Brytanii, Francji i Włoch z początku lat 80., a Hiszpanii z początku lat 90. • Szczególnie atrakcyjną dziedziną polskiej gospodarki może być turystyka, z uwagi na naturalność polskiego krajobrazu i niskie uprzemysłowienie rejonów turystycznych oraz zabytki.

  12. Programy finansowe wspierające Polskę • Jako członek UE Polska jest uprawniona do korzystania z funduszy strukturalnych. Ożywienie gospodarcze w niektórych województwach wymaga pomocy Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (ERDF) - European Regional Development Fund. Mogą ją otrzymać regiony, w których PKB na 1 miesznańca nie przekracza 75 % przeciętnej wartości tego wskaźnika w całej unii europejskiej. Szczególne chętnie są wspierane obszary wymagające restrukturyzacji przemysłu oraz regiony przygraniczne, a także lokalne inwestycje związane z zagospodarowaniem przestrzennym. • Wyrównywaniu dysproporcji między krajami członkowskimi służy także Fundusz Spójności (CF – Cohesion Fund), finansujący głownie rozbudowę infrastruktury komunikacyjnej ( tworzącej transeuropejską sieć transportową) oraz inwestycje związane z ochroną środowiska. • Jeszcze przed przystapieniem do UE Polska uzyskała dostęp do funduszy unijnych. W 1989r. Uruchomiono PHARE ( Poland and Hungary Assistance for Restructuring Their Economies) – program pomocy finansowej kierowanej najpierw do Polski i Węgier, a później także do innych państw kandydujących do Unii. • Środki z tego funduszu początkowo przeznaczano głównie na wspieranie przemian gospodarczych w Polsce. Od 1995 r. finansowano udział Polaków w programach unijnych i realizację zadań związanych z przygotowaniem do członkowstwa w Unii. W latach 1990-1999 Polska otrzymała w ramach PHARE ok. 2 mld euro bezzwrotnej pomocy. • Pod koniec lat 90-tych XX w. powstały 2 nowe programy pomocy przedakcesyjnej: • ISPA (Instrument for Structural Policies for Pre-Accession), z którego finansowane były głównie duże inwestycje w zakresie ochrony środowiska i transportu,oraz • SAPARD (Special Accession programme for Agriculture and Rural Development) – program wspierający modernizację rolnictwa i obszarów wiejskich (finansujący do 75% inwestycji).

  13. Polacy w UE • W czerwcu 2004 roku obywatele polscy po raz pierwszy wzięli udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego ( eurowybory); w 732- osobowym składzie Parlamentu Europejskiego Polskę reprezentowało 54 posłów. • W skład Komitetu do Spraw Europejskich wchodzą: • Przewodniczący Komitetu, czyli minister właściwy do spraw członkostwa RP w UE - Radosław Sikorski, którego reprezentuje sekretarz stanu ds. europejskich w MSZ – Mikołaj Dowgielewicz; • członkowie KSE: • członkowie Rady Ministrów, którzy mogą być reprezentowani przez sekretarza stanu albo podsekretarza stanu, • Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów albo wyznaczony przez niego sekretarz lub podsekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.  • Komisarz ds. programowania finansowego i budżetu Janusz Lewandowski • Przewodniczący Parlamentu Europejskiego Jerzy Buzek • Traktat z Lizbony – polską stronę reprezentowali premier Tusk i minister Sikorski Jest to pierwszy traktat, na którego kształt miała wpływ delegacja polska.

  14. Traktat Lizboński • Zwany początkowo Traktatem Reformującym. Zawiera zmiany w Traktacie o Unii Europejskiej i Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską. Nazwa drugiego z wymienionych Traktatów zostaje zmieniona na Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Wszedł w życie 1 grudnia 2009 r., pierwotnie miał wejść w życie 1 stycznia 2009 roku, ale nie został ratyfikowany przez wszystkie strony w wymaganym czasie. • Traktat lizboński jest efektem prac wynikających z Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy. • Najważniejszymi założeniami Lizbony są zniesienie podziału na Wspólnotę Europejską i Unię Europejską, nadanie Unii Europejskiej osobowości prawnej, przekształcenie Unii w organizację międzynarodową, zniesienie podziału filarowego, dodanie nowych polityk, uszczegółowienie zasad rządzących Unią, podział kompetencji pomiędzy Unię a państwa członkowskie, sprecyzowanie katalogu źródeł prawa Unii, sprecyzowanie procedur stanowienia i rewizji prawa pierwotnego Unii, określenie nowego miejsca Unii na arenie międzynarodowej i w systemie światowego bezpieczeństwa, powołanie nowych instytucji, wzmocnienie roli Parlamentu Europejskiego, umocnienie roli parlamentów narodowych, prawne usankcjonowanie Eurogrupy, umocnienie zasady elastyczności, reforma systemu głosowania w Radzie Unii Europejskiej, usprawnienie działań Unii grupującej 27 państw członkowskich.

  15. Wybrane organizacje międzynarodowe, do których należy POLSKA • Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), rok założenia: 1945, rok przystąpienia Polski: 1945 ( Polska jedno z państw założycielskich), • zapobieganie konfliktom międzynarodowych, • podejmowanie działań zmierzających do zacieśniania współpracy między narodami, • wpływanie na rozwój państw członkowskich, a zwłaszcza na poprawę ich sytuacji gospodarczej, społecznej oraz kulturalnej, • przeciwdziałanie nieprzestrzeganiu praw człowieka oraz innych praw międzynarodowych, • Pakt Północnoatlantycki ( NATO ) • Rok założenia – 1949, rok przystąpienia Polski – 1999, • NATO to sojusz niepodległych państw Europy Zachodniej, USA i Kanady , • organizacja polityczno-militarna o charakterze obronnym i jej podstawowym celem jest pomoc wojskowa w przypadku ataku na jedno z państw należących do paktu. • Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD); Rok założenia – 1961, rok przystąpienia Polski: 1996, • dążenie do osiągania jak najwyższego wzrostu gospodarczego, jak najwyższego poziomu zatrudnienia i stopy życiowej, a także stabilności finansowej, wolności wymiany międzynarodowej i pomocy dla krajów słabiej rozwiniętych.

  16. 4. Światowa Organizacja Handlu (WTO), • Rok założenia - 1995 , rok przystąpienia Polski: 1995 ( jedno z państw założycielskich), • liberalizacja międzynarodowego handlu, obniżanie ceł, prowadzenie prohandlowej polityki inwestycyjnej. • Polska należała do państw założycielskich WTO i ratyfikowała w 1995 roku stosowne porozumienie. • 5. Środkowoeuropejskiej Strefie Wolnego Handlu (CEFTA); • Rok założenia - 1992, rok przystąpienia Polski-1992, • organizacja ta powstała na podstawie porozumienia podpisanego 21 grudnia 1992 r. w Krakowie. • Sygnatariuszami porozumienia były pierwotnie trzy kraje: Czechosłowacja, Polska i Węgry. • Obecnie CEFTA ma znacznie szerszy zasięg. Celem porozumienia jest stopniowe znoszenie ceł w handlu między krajami członkowskimi. • 6. Rada Europy, • Rok założenia - 1949 , rok przystąpienia Polski -1991, • Zasadniczymi celami Rady są : • ochrona praw człowieka, demokracji oraz rządów prawa, działanie na rzecz podnoszenia świadomości i rozwoju tożsamości kulturowej i regionalnej, poszukiwanie sposobów rozwiązywania współczesnych problemów społecznych, m.in.: dyskryminacji, braku tolerancji, zagrożeń środowiska, etycznych aspektów inżynierii genetycznej, AIDS, narkomanii, zorganizowanej przestępczości, podejmowanie działań mających na celu umacnianie demokracji europejskiej.

  17. 7. Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW), • Rok założenia - 1944, rok przystąpienia Polski – 1986, • popieranie współpracy walutowej na szczeblu międzynarodowym, tworzenie warunków dla regulowania rozliczeń bieżących w handlu międzynarodowym, udzielanie pomocy w likwidacji trudności płatniczych, monitorowanie płynności systemów finansowych państw członkowskich, podejmowanie wysiłków zmierzających do uporządkowania rozwoju i wzrostu handlu międzynarodowego, • 8. Organizacji do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO), • rok założenia: 1945 przez 44 państwa (także Polskę), • Głównym celem tej organizacji jest utrzymanie pokoju • i bezpieczeństwa poprzez działania w sferze wychowania, • nauki i kultury poszczególnych państw członkowskich, • wymianę kulturalną i wzajemne poznawanie kultur. • 9. Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie ( OBWE) • Rok założenia: 1994, • zapobieganie użycia siły przez jakiekolwiek państwo i prowadzenie do rozwiązania konfliktów tak, aby bezpieczeństwo żadnego kraju nie było zagrożone przez inny. Tworzenie wzajemnego zaufania we wszystkich dziedzinach, jednak głównie w gospodarce i w kulturze. Podejmowanie działań na rzecz umacniania instytucji demokratycznych i praw człowieka. • Jednym z krajów, który aktywnie działa w ramach OBWE jest Polska. Nasz kraj aktywnie uczestniczy w pracach OBWE i ma celu poprawienie stanu zbiorowego bezpieczeństwa w Europie, układu międzynarodowego gwarantującego równość i bezpieczeństwo dla wszystkich państw i wykluczającego hegemonię i groźbę użycia siły.

  18. Współpraca regionalna • W Europie Środkowej i Wschodniej największą i najstarszą organizacją regionalną jest obecnie Inicjatywa Środkowoeuropejska ( CEI – Central EuropeanInitiative), do której należy 18 państw. • Powstała w 1989 r., Polska dołączyła w 1991r. • Działalność ISE obejmuje m.in.: konsultacje polityczne, wspieranie instytucji demokratycznych i przestrzegania praw człowieka, współpracę transgraniczną, realizację różnych zadań gospodarczych i społecznych. ISE koncentruje się zwłaszcza na popieraniu transformacji gospodarczej, społecznej i prawnej w państwach członkowskich oraz ich dążeń integracyjnych, na sprawach walki ze zorganizowaną przestępczością, odbudowie Bośni i Hercegowiny. • Rada Państw Morza Bałtyckiego, CBSS (Council of theBalticSeaStates) • organizacja międzynarodowa powstała z inicjatywy rządów Polski i Szwecji, które w dniach 2-3 września 1990 roku przyjęły na konferencji w Ronneby w Szwecji Deklarację Morza Bałtyckiego. W dniach 5 - 6 marca 1992 na konferencji ministrów spraw zagranicznych w Kopenhadze powołano do życia Radę Państw Morza Bałtyckiego. • Jej głównym celem jest koordynowanie i promowanie współdziałania państw członkowskich w celu zapewnienia demokratycznego rozwoju oraz stabilności politycznej i gospodarczej tej części Europy. • Współpraca koncentruje się na zadaniach z zakresu ekologii i ochrony środowiska przyrodniczego Bałtyku, ochrony zdrowia, energetyki, transportu i komunikacji, kultury, edukacji oraz turystyki.

  19. Organizacje nieformalne • Trójkąt Weimarski • forum trójstronnych konsultacji między Polską, Francją i Niemcami, głównie w zakresie polityki międzynarodowej, bezpieczeństwa, nauki i kultury. • Dla Polski szczególnie istotne było poparcie przez partnerów z Trójkąta Weimarskiego naszych starań o członkostwo w Unii Europejskiej. W ramach Trójkąta Weimarskiego odbywają się spotkania na szczeblu ministrów spraw zagranicznych, premierów, prezydentów i ministrów obrony, współpracują ze sobą stale także parlamentarzyści z tych państw. • Grupa Wyszehradzka (tzw. V4) • założona w 1991roku, • w skład wchodzą Polska, Republika Czeska, Słowacja i Węgry. • Te cztery – a od podziału Czechosłowacji trzy państwa wzajemnie wspierały się na drodze do pełnego członkowstwa w europejskich strukturach integracyjnych. Jednym z najważniejszych efektów współpracy była decyzja utworzenia w 1992r. Środkowoeuropejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (CEFTA Central EuropeanFree Trade Agreement), stopniowo znoszącego ograniczenia w handlu między należącymi do niego państwami. Kontakty między państwami-członkami Grupy utrzymywane są poprzez organizowanie nieregularnych spotkań na różnych szczeblach.

  20. Euroregiony • Euroregion - wydzielona jednostka na obszarze dwóch państw, forma współpracy transgranicznej pomiędzy regionami państw członkowskich Unii Europejskiej, państw kandydujących oraz regionami ich sąsiadów. W tworzeniu euroregionu uczestniczą przedstawiciele lokalnych i regionalnych władz samorządowych, a niekiedy także inni posłowie społeczni i ekonomiczni regionów przygranicznych. • Euroregiony zaczęły powstawać w Polsce dopiero na początku lat 90-tych XX w. w przygranicznych strefach naszego kraju. • Najstarszy jest euroregion Nysa na granicy z Niemcami i Republiką Czeską, oficjalnie utworzony 21. 12. 1991 roku. • Obecnie w Polsce jest 18 euroregionów. • Cele, które powinny spełniać euroregiony: • zmiany charakteru granic i przezwyciężenia krępujących uregulowań państwowych dotyczących nieprzenikalności granic • umacnianie warunków gospodarczych i społeczno-kulturowych • ułatwienie realizacji europejskiej polityki zagospodarowania przestrzennego • usuwanie przeszkód i nierówności ekonomicznych i infrastrukturalnych • określanie metod rozwiązywania problemów, przejawów niedorozwoju i uciążliwości charakterystycznych dla obszarów peryferyjnych • formułowanie zasad budowy podstaw wzajemnego zaufania i współpracy między instytucjami europejskimi oraz ich efektywności • budowanie i utrwalanie wzajemnych więzi.

  21. Euroregiony w Polsce

More Related