„Fizyka da się lubić” edycja 2014 Część eksperymentalna.

1. „Fizyka da się lubić” edycja 2014Część eksperymentalna.

2. Przygotowywanie potrzebnych narzędzi do przeprowadzenia eksperymentu. Potrzebne były: • Wąż długości ok. 1m • 2 Naczynia napełnione wodą z otworami w dnie do przymocowania węża • Mikrofon zbierający dźwięk • Kamerton • Taśma miernicza • Stojak • Komputer do odsłuchania oraz nagrania dźwięku • Aparat fotograficzny do wykonania zdjęć

3. A tak wyglądał cały zestaw

4. Przebieg doświadczenia Po napełnieniu wodą naczyń można było regulować słup cieczy. Podczas uderzenia młoteczkiem o kamerton powstawał dźwięk. Po zbliżeniu do naczynia na wysokości 17.6cm uległ wzmocnieniu. Kilkakrotnie powtórzone doświadczenie wykazało podobne rezultaty (17,5, 17,3, 17, 6, 17,8, 17,7). Można było wówczas obliczyć średnią wysokość wzmocnienia dźwięku.

6. Po przeprowadzeniu kilku prób zaobserwowaliśmy wzmocnienie fali na ekranie komputera dzięki czemu mogliśmy odsłuchać ponownie większe natężenie dźwięku.

7. Dzięki średniej uzyskanej z pomiarów wysokości fali obliczyliśmy błąd pomiarów a następnie prędkość dźwięku w powietrzu. Wyniki pomiarów długości wynosiły: 17,2; 17,3; 17,7; 17,8; 17,6; 17,4;17,8; 17,6; 17,5; 17,5 Częstotliwość fal kamertonu wynosi 435 Hz

9. Otrzymana wartość prędkości dźwięku znacznie odbiega od wartości rzeczywistej, która powinna wynosić ok. 340 m/s. Jako zespół przygotowujący staraliśmy się aby otrzymane wyniki były jak najbardziej poprawne. Ze względu na brak odpowiednio przystosowanego do badania sprzętu wynik okazał się niedokładny. Na jego wartość mogły mieć też panujące w klasie warunki (ciśnienie, temperatura, wilgotność). Niepewności pomiarowe wynikają także z: -nieregularnego kształtu naczynia - błędu wynikającego z czasu ludzkiej reakcji - bezwładności cieczy

10. Autorzy pracy Łukasz Mastej Jakub Gajda