Plásticos termoestables

1. Plásticos termoestables • PF (fenol formaldehido) Resinas fenólicas • Obtéñense a partir do fenol e do formol. A máis importante é a baquelita. • O olor do formol mantense nos produtos obtidos; nótase, especialmente, cando quenta, polo que non é apto para recipientes alimentarios. • Normalmente se lle engaden cargas (láminas de papel, chapas de madeira, serraduras, fibras téxtiles...) para mellorar a súa resistencia. • Úsanse en: carcasas de motores, manivelas, teléfonos, interruptores, estilográficas, mazos, ect.

2. Plásticos termoestables • UF (urea formaldehido) Resinas ureicas ou úricas • Proceden da urea e do formol • Carecen de olor. Son insensibles á luz, polo que se poden usar para fabricar pezas que teñen que estar no exterior. Poden colorearse con facilidade. • Mediante prensado pódense obter: pratos, vasos, interruptores eléctricos, ect. • O nome comercial máis importante é a formica, que se emprega para revestir encimeiras de cociña, mesas, cadeiras e mobles en xeral.

3. Plásticos termoestables • MF (melamina formaldehido) Resinas melamínicas • Fabrícanse a partir dos monómeros de melamina e formol. • As características son análogas ás resinas ureicas, non desprendendo olor nin sabor, polo que tamén poden ser empregadas como recipientes alimentarios. • Unha das aplicacións máis estendidas é no recubrimento de taboleiros. Adoitan ter cores cremas e verdes

4. Plásticos termoestables • UP (unsaturated polyester, poliéster insaturado) Resinas de poliéster • Obtéñense do alcatrán de hulla e do estirol. • Son incoloras, pero pódeselles engadir calquera colorante. • Resisten temperaturas de ata 200 ºC, sen chegar a se deteriorar. • Empréganse en recubrimentos de fibra de vidro (avións, embarcacións, ect.) e como placas transparentes para cubertas e tellados

5. Plásticos termoestables • EP (epoxi) Resinas de epoxi ou epóxido • Obtéñense do fenol e do acetileno. • En estado líquido son moi velenosas e os seus vapores irritan a pel. Unha vez secas e endurecidas son inodoras e insípidas. • Son fáciles de traballar con arranque de labra. Son bos illantes e adhírense facilmente ós metais, pola que constitúen para eles un bo pegamento. • Empréganse na fabricación de adhesivos (araldit), vernices ó lume (moi resistentes os rabuñazos), lacas para metais, recubrimento de conductores eléctricos e circuítos impresos, ect.

6. Plásticos termoestables • PUR Poliuretano • Obtéñense a partir dun poliéster (chamado desmofén) e un derivado do benzón (desmodur). • Acostúmanse fabricar varios produtos: • Esponxosos: esponxas, colchóns, recheos de almofadas, goma espuma, etc. • Espumosos duros: illantes térmicos e acústicos (inxéctanse nas paredes). • Materiais macizos con elasticidade: xuntas de goma elásticas, correas de transmisión, etc. • Vernices: de gran dureza vítrea. • Adhesivos de dous compoñentes: formados por dúas partes (endurecedor e resina). O pegamento en si é un catalizador que, ó unilo ás pezas a pegar, proporciona unha unión resistente e duradeira

7. PROCESO DE CONFORMACIÓN DE PRODUCTOS PLÁSTICOS • Prensado: O material pulverizado en gránulos (granza) o que se lle engadiu a carga e os aditivos, introdúcese na parte inferior do molde. Logo prénsase e aplícaselle calor ata que se volve plástico e flúe, penetrando nos espacios ocos do molde. Unha vez se endureceu a peza, sácase.

8. PROCESO DE CONFORMACIÓN DE PRODUCTOS PLÁSTICOS • Inxección: A materia prima (granza) introdúcese nun recipiente que , por efecto do calor e a presión, adquire gran plasticidade. Un émbolo comprime a masa e faina pasar ó interior do molde a través dunha ou varias boquillas. Despois de que teña endurecido, ábrese o molde e sácase a peza

9. PROCESO DE CONFORMACIÓN DE PRODUCTOS PLÁSTICOS • Termoconformado: As pezas fabrícanse a partir de películas ou pranchas ríxidas, por deformación en quente, colocase a película sobre o molde axeitado. Unha aplicado o peche, quenta á temperatura necesaria e aplicase o baleiro, presión ou ambas cousas. Unha vez frío, desmóldase e sacase a peza.

10. Extrusión-soprado 1.Partindo dun tubo o liña de forma continua, 2. este é cortado e aprisionado por un molde refrixerado3. e mediante a introdución de aire comprimido no seu interior4. se lle obriga a adquirir a forma do molde que o conten. 5. En outra fase, se expulsa la botella. 6. Rematado este ciclo, pasa á estación de "desbarbado" onde se lle desprende dos sobrantes (rebabas), automática o manualmente. PROCESO DE CONFORMACIÓN DE PRODUCTOS PLÁSTICOS 1 1 2 1 3 4 6 5

11. Plásticos compostos • Reforzados: estan formados por dous tipos de materiais, un material de reforzo que lle confire resistencia á tracción, e algún tipo de plástico. Ambos están unidos (mesturados) formando un todo. • Laminados: a diferencia dos reforzados as capas de ambos materiais están solapadas ou unidas, pero non mesturadas.

12. Plásticos reforzados • O material de reforzo adoita ser fibra de vidro, fibras orgánicas, fibras sintéticas, metálicas, fibras de carbono, etc. • Estanse inventando e ensaiando novos materiais. Un dos máis resistentes ata agora denomínase kevlar, que resulta dificil de mecanizar e de cortar, empregándose principalmente, para a fabricación de avións, satélites de comunicacións, cascos, chalecos antibalas, blindaxes, etc. kevlar

13. Plásticos laminados • Plástico-vidro. Consiste en recubrir o vidro cunha capa moi fina de transparente. Con iso mellórase a resistencia fronte a choques, evitando a fraxilidade, ó mesmo tempo que serve de illante térmico. Unha invención recente é a botella Plastishield

14. Plásticos laminados • Plástico-papel ou cartón: Consiste en recubrir o papel ou plástico cunha fina capa de plástico (xeralmente polietileno de baixa densidade) por ambos lados. Algunhas aplicacións encontrámolas en cartóns Tetra Pak, pastas de libros, envoltorios, etc.

15. Plásticos laminados • Plástico-metal: Son moitos os produtos recubertos dunha fina capa de plástico, como as latas de conserva, que levan unha fina capa de resinas epoxi ou fenólicas, para evitar posibles oxidacións. • Plástico-tecidos: Teñen moitas aplicacións no campo dos coiros sintéticos (marroquinería e tapicería), lonas, etc. • Plástico-plástico: Algúns envases que conteñen productos alimenticios, cosmeticos, bebidas, etc.

16. Fibras téxtiles • Están formadas por elementos de lonxitude moi superior ó seu diámetro, que se empregan para a fabricación de fiados. • A unión de moitas fibras téxtiles dá orixe a un fío. Á súa vez, mediante fíos podemos formar os fiados ou tecidos • No mercado existe unha variedade de fibras téxtiles que se poden clasificar en tres grandes grupos: naturais (de orixe mineral vexetal e animal), artificiais e sintéticas.

17. Obtéñense de minerais de estructura fibrosa. Soamente o amianto posúe esta cualidade. Recentemente comprobouse que a súa manipulación provoca leucemia e cancro, polo que o seu uso esta prohibido. Existen outras fibras que se denominan fibras transformadas, Fibras transformadas Características Fibra de vidro Obtense trala unión de diversos minerais, seguida da fusión dos mesmos. A continuación prodúcense finísimos filamentos ou fibras, que se mesturan entre si, formando a fibra de vidro Fibras dalguns metais Especialmente o ouro e a plata poden ser convertidos en fíos continuos que son utilizados na fabricación de tecidos para o culto relixioso e traxes rexionais ou de toureiros Fibras naturais de orixe mineral Fibra de vidro Fíos de ouro

18. Formadas por diferentes flores, froitos ou talos vexetais. As máis importantes son as de algodón, liño e esparto Fibras vexetais Características Foto Algodón Está formado polo 91 % de celulosa. Esta celulosa emprégase para fabricar fibras naturais e como materia prima para a fabricación de fibras artificiais (celulósicas). Ten a ventaxe de ser moi agradable ó tacto e non producir alerxias. Liño É unha fibra máis resistente có algodón, pero menos elástica e flexible. Conduce a calor con facilidade, o que orixina que as prendas sexan frescas en verán. Úsase para fabricar roupa de cama, vestidos, camisas, chaquetas, etc, Esparto A súa aplicación céntrase na fabricación de artigos de artesanía popular Fibras naturais

19. Fibra animal Características La Obtense do pelo que recobre o corpo das ovellas. Ten as seguintes propiedades: • É moi elástica, polo que se engurra con facilidade • Ten o inconveniente de que a calor húmida afecta a fibra, por iso non se debe pasar polo ferro. Seda É un filamento continuo producido polo verme de seda (lepidóptero do xénero Bombyx) no momento de pasar á fase de crisálida. É unha fibra moi apreciada para a fabricación de prendas de vestir, cortinas, tapices, etc. É cara. É moi elástica, pero ten o inconveniente de ser mala conductora da calor, polo que en verán súase moito con ela. Coiro É o pelexo dun animal que se someteu a un proceso de curtido. O curtido consiste en eliminar o pelo e a epiderme, deixando soamente a derme. Logo engádenselle substancias curtientes para darlle elasticidade e evitar que sexa atacada polos fungos ou insectos. Fibras naturais de orixe animal

20. Fibras artificais • Pártese do estudio da forma de traballo do verme da seda. O problema consistía en producir unha masa capaz de pasar por unha fileira, que se mantivese, unha vez secada, a forma de filamento. • Estas fibras inventáronse a finais do século XIX e denomináronse fibras artificiais. • As máis importantes son as celulósicas (raións) e as proteínicas.

21. Fibras celulósicas • Coñéceselles, tamén, co nome de raións. Ás características son: • A materia prima é a celulosa, á que se engaden distintos disolventes para dar orixe ós distintos tipos de raións. • Teñen unha gran resistencia en seco pero non tanto cando están húmidas. • Son agradables ó tacto. Normalmente adoitan ir mesturadas con fibras naturais e/ou fibras sintéticas, para darlles maior resistencia mecánica.

22. O proceso de fabricación consiste en disolver unha proteína de orixe animal ou vexetal e logo formar filamentos. Tipo de fibra Características Fibrolá e lanital Fabrícase a partir da caseína da leite disolta en sosa cáustica. Emprégase para fabricar toucas e xéneros de punto. Vícara Obtense de proteínas vexetais de millo disolvéndoas en sosa cáustica Raión alxínato Obtéñense de algas mariñas disoltas en sosa cáustica. Fibras proteínicas

23. Fibras sintéticas • Son moi resistentes a todo tipo de axentes externos, non necesitan case pasar o ferro e a suciedade desaparece delas con facilidade. O seu maior inconveniente é que son pouco higroscópicas, polo que en verán son moi quentes e en inverno moi frías • Para evitar estos problemas acostuman mesturar con fibras naturais.

24. Tipo de fibras Fibra máis coñecida Características Poliamidas Nailon Son moi resistentes e elásticas; non son atacadas por insectos ou putrefacción. Teñen o inconveniente de ser pouco higroscópicas, defórmanse coa calor e producen alerxias a peles sensibles. Poliéster Tergal Obtense a partir dun diácido e dun diol. Normalmente este tipo de fibra mesturase coa la. Acrílicas Leacril Son moi resistentes á acción da intemperie e da luz. Xeralmente empréganse en xéneros de punto. Polivinílicas Rhovil Son fibras moi suaves, polo que se acostuman utilizar para a fabricación de prendas de bebés. Polietilénicas Sarán Teñen unha gran resistencia á abrasión. Por iso úsanse moitos en artigos de tapicería, alfombras e moquetas. Polipropilénicas Merklón Resisten moi ben a abrasión, así como toda clase de tratamentos e axentes químicos. Empréganse na fabricación de tapicerías, artigos de uso industrial e prendas de traballo Poliuretano Lycra Teñen unha enorme elasticidade. Empréganse na fabricación de prendas de lencería, bañadores, vestiario deportivo, etc. Fibras sintéticas

25. Elastómeros • Permiten enormes deformacións elásticas, da orde do 1000 %. Esta propiedade conséguese despois dun vulcanizado (achega de xofre á masa seguido dunha subida da temperatura, ata os 145 ºC e unha presión dunhas 5 atmosferas. • O osíxeno, a calor e a luz solar actúan lentamente sobre os elastómeros, reducindo a elasticidade do material.

26. Elastómero Tipo Características Natural Caucho (CA) Obtense dun zume leitoso, denominado látex, que exsudan certas árbores (hevea brasiliensis) ó facerlles pequenos cortes no tronco. Na actualidade ten sido substituído polo caucho sintético.. As súas aplicacións adoitan restrinxirse a colchóns e almofadas. Sintético Neopreno (PCP) Formado por un polímero de cloropreno. É incombus-tible e non se deteriora con facilidade. Empregase como illamento de cables e roupa de submarinistas e bombeiros. Siliconas (SE) Teñen como base o silicio. Resisten moi ben os axentes externos. Caucho sintético Resisten moi ben a calor, a abrasión e o envellece-mento. Os máis importantes son: o SBR (patentado en Alemaña en 1929 e difundido coa marca comercial Buna S) e o GR-S ( de Government Rubber-Styrene, creado en Alemaña en 1942, para compensar a escaseza de caucho). O 80 % do caucho sintético emprégase na fabricación de pneumaticos. Elastómeros