1 / 26

Metody przygotowujące do nauki czytania i pisania

Metody przygotowujące do nauki czytania i pisania. Metoda Hanny Tymichowej. Cele: Zapobieganie trudnościom w rysowaniu i pisaniu. Zachęcanie do podejmowania aktywności plastycznej. Wyrabianie sprawności motorycznej rąk oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej.

Download Presentation

Metody przygotowujące do nauki czytania i pisania

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Metody przygotowujące do nauki czytania i pisania

  2. Metoda Hanny Tymichowej Cele: • Zapobieganie trudnościom w rysowaniu i pisaniu. • Zachęcanie do podejmowania aktywności plastycznej. • Wyrabianie sprawności motorycznej rąk oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. • Wspomaganie osiągania gotowości do nauki pisania. • Korygowanie nieprawidłowej techniki rysowania i pisania.

  3. Metoda Hanny Tymichowej Założenia: „H. Tymichowa zaleca, aby ćwiczenia grafomotoryczne wykonywać w czterech różnych pozycjach: • postawa stojąca, wzór zamieszczony w płaszczyźnie pionowej; • postawa stojąca, wzór w płaszczyźnie poziomej; • postawa siedząca, łokcie uniesione; • postawa siedząca, przedramię podparte.” Klim – Klimaszewska A., 2010, Pedagogika przedszkolna. Nowa podstawa programowa, Instytut Wydawniczy Erica, Warszawa , str. 226.

  4. Metoda Hanny Tymichowej Założenia: • W sytuacji nieprawidłowego trzymania kredki i ołówka podczas rysowania lub pisania Tymichowa zaleca stosowanie nasadek korekcyjnych. • Celem stosowania nasadki jest utrwalenie nawyku prawidłowego trzymania ołówka podczas rysowania, a także zwolnienie mięśniowe całej ręki. • Wszystkie ćwiczenia grafomotoryczne powinny być prowadzone równolegle z zabawami usprawniającymi analizę i syntezę wzrokową oraz słuchową.

  5. Metoda Hanny Tymichowej Autorka opracowała specjalny zbiór ćwiczeń grafomotorycznych, na który składają się: • zestaw prostych wzorów do kalkowania (8 szlaczków i 16 rysunków figuralnych); • zestaw wzorów złożonych do kalkowania (22 rysunki); • zestaw wzorów do kopiowania (30 wzorów).

  6. Program Marianne Frostig rozwijający percepcję wzrokową Cele: • doskonalenie koncentracji uwagi dziecka, • ćwiczenie precyzji wykonywanych ruchów, • ćwiczenie wytrwałości w wykonywaniu zadań, • rozwijanie zdolności koordynowania ruchów gałek ocznych z precyzyjnymi ruchami ciała, • doskonalenie umiejętności rysowania i pisania, • rozwijanie orientacji w schemacie ciała, • rozwijanie dominacji ręki, • rozwijanie zręczności oraz siły mięśni.

  7. Program Marianne Frostig rozwijający percepcję wzrokową Założenia: • Ćwiczenia i zabawy są ukierunkowane na rozwijanie percepcji wzrokowej, spostrzegawczości i umiejętności dokonywania wyboru. • „Osiągnięcie odpowiedniego poziomu percepcji wzrokowej umożliwia dziecku naukę czytania, pisania, stosowania reguł ortografii, pozwala na wykonanie zadań arytmetycznych oraz rozszerzania wszystkich umiejętności wymaganych od niego w trakcie nauki szkolnej.” Klim – Klimaszewska A., 2010, Pedagogika przedszkolna. Nowa podstawa programowa, Instytut Wydawniczy Erica, Warszawa – str. 228

  8. Program Marianne Frostig rozwijający percepcję wzrokową Program składa się z trzech zeszytów i trzech podręczników zatytułowanych „Wzory i obrazki.” Podzielony jest na trzy zasadnicze poziomy: • Podstawowy – zadania kształtujące koordynację wzrokowo-ruchową • Średni – ćwiczenia rozwijające orientację w stosunkach przestrzennych • Wyższy – ćwiczenia integrujące zdolności percepcyjne

  9. Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz Cel: • wielozmysłowe poznanie wzorów graficznych oraz liter alfabetu Założenia: • Jednoczesne usprawnianie czynności analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno-ruchowego czyli integracji percepcyjno- motorycznej ważnej w procesie kształtowania u dzieci gotowości do czytania i pisania.

  10. Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz Metoda Dobrego Startu jest polską modyfikacją francuskiej metody „Le Bon Depart”, co oznacza: dobry odjazd, odlot, start. Marta Bogdanowicz – autorka nowej wersji wprowadziła trzy warianty tej metody: • „Piosenki do rysowania” • „Piosenki i znaki” • „Piosenki na literki”

  11. Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz Zajęcia prowadzone MDS mają stałą strukturę. Wyróżnia się: 1. Zajęcia wprowadzające – różne sposoby powitania, zabawy ruchowe na orientację w schemacie ciała, wyjaśnianie trudnych słów, rozmowa na temat treści piosenki itp. 2. Zajęcia właściwe • ćwiczenia ruchowe – zabawy ruchowe do treści piosenki, • ruchowo-słuchowe – ćwiczenia mające bardziej złożone formy aktywności, angażujące dwa analizatory: kinestetyczno-ruchowy i słuchowy • Ruchowo-słuchowo-wzrokowe – odtwarzanie wzorów graficznych oraz liter w rytm jednocześnie śpiewanej piosenki 3. Zajęcia końcowe – ćwiczenia relaksacyjne, wyciszające, oddechowe i usprawniające artykulatory.

  12. Naturalna Nauka Języka – metoda nowozelandzka To nauka słuchania, mówienia, czytania i pisania poprzez zabawę i twórcze działania. Twórcą naturalnej nauki języka jest B. Cutting, inicjatorką programu w Nowej Zelandii była Wendy Pye.  W Polsce metodę naturalnej nauki języka wprowadziła Elżbieta Czerwińska.

  13. Naturalna Nauka Języka – metoda nowozelandzka Założenia: • Nauka pisania towarzyszy nauce czytania, a język odgrywa rolę czynnika integrującego różne dziedziny wiedzy i rodzaje aktywności dziecięcej w percepcji i poznawaniu przez dzieci rzeczywistości.  • Podstawowym kryterium nauki czytania jest rozwój procesów poznawczych, takich jak spostrzeganie i pamięć. • Naturalna nauka języka oparta jest na rozwijaniu i pogłębianiu chęci dziecka do nauki zarówno czytania, jak i kreślenia symboli graficznych.  • Punktem wyjścia w nauce czytania i pisania jest cały tekst (krótki i prosty, ale zrozumiały) i jego atrakcyjny kontekst a ilustracje stanowią jego integralną część. • Dziecko poznaje cały alfabet. • Ważna jest aranżacja sali, organizuje się kąciki zainteresowań, wyposażone w różne materiały do czytania i pisania.

  14. Naturalna Nauka Języka – metoda nowozelandzka W naturalnej metodzie nauki języka, nauka czytania i pisania przebiega w trzech etapach: 1. Zapoznanie dziecka z całością (tekst, zdanie, wyraz). 2. Zapoznanie dziecka ze szczegółami (budowa zdania, litery, znaki interpunkcyjne). 3. Przechodzenie do budowania całości z wykorzystaniem zdobytej wiedzy.

  15. Metoda fonetyczno-literowo-barwna Bronisława Rocławskiego Celem metody jest jednoczesne połączenie techniki płynnego czytania ze zrozumieniem z nauką pisania poprzez stosowanie zabawowych form pracy. B. Rocławski jest też autorem klocków LOGO będących ruchomym alfabetem: „Są to plastikowe klocki, które zawierają cztery warianty każdej litery: wielką pisaną i drukowaną oraz małą pisaną i drukowaną. Na każdym klocku wyraźnie został określony punkt odniesienia w postaci szlaczka, co umożliwia poprawną obserwację umieszczonej na niej literze.” Klim – Klimaszewska A., 2010, Pedagogika przedszkolna. Nowa podstawa programowa, Instytut Wydawniczy Erica, Warszawa – str. 247

  16. Metoda fonetyczno-literowo-barwna Bronisława Rocławskiego Koncepcję nauki czytania i pisania B. Rocławskiego można ująć w następujące hasła: • Wydłużenie czasu przygotowania do czytania i pisania (można już zacząć od 3 roku życia dziecka). • Dbanie o osiągnięcie przez dziecko najwyższej sprawności analizatora słuchowego i wzrokowego. • Efektywne i systematyczne doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej. • Rozwijanie orientacji przestrzennej jako ważnego elementu w nauce czytania i pisania. • Przygotowanie do czytania i pisania rozpoczyna się od syntezy, a później analizy.

  17. Metoda fonetyczno-literowo-barwna Bronisława Rocławskiego • Klasyfikowanie fonemów w grupy: fonemy samogłoskowe, fonemy półotwarte, fonemy trące, fonemy przytarte, fonemy wybuchowe. • Doskonalenie pamięci wzrokowej i słuchowej poprzez stosowanie różnorodnych ćwiczeń i zabaw z dziećmi. • Doskonalenie poprawnego wymawiania głosek w izolacji. • Ćwiczenie odczytywania z ust głosek i prostych wyrazów. • Wydłużanie głosek „trwałych” w wyrazach jako pomoc w nauce czytania. • Wdrażanie do czytania metodą „ślizgania się” z litery na literę. • Wprowadzenie liter podstawowych i niepodstawowych. • Zastosowanie pisma węzełkowego. • Wyróżnienie lewej strony w zeszycie przez umieszczenie serduszka. • Kształtowanie wrażliwości i świadomości ortograficznej.

  18. Odimienna metoda nauki czytania – Ireny Majchrzak Cele: • obniżenie wieku, w którym dzieci spotykają się z pismem, • nacisk na wizualny aspekt nauki czytania, • dostarczenie dziecku jak najwięcej ćwiczeń służących wykształceniu spostrzegawczości, niezbędnej w dostrzeganiu drobnych różnic między literami.

  19. Odimienna metoda nauki czytania – Ireny Majchrzak Założenia: • wspomaganie indywidualnego rozwoju dziecka z wykorzystaniem jego własnej inicjatywy • wprowadzanie dziecka w świat słów powinno odbywać się na zasadzie zabaw i gier przynoszących dziecku radość i satysfakcję • celem nauki czytania jest rozumienie sensu i znaczenia poszczególnych słów, a nie pozbawionych znaczenia oddzielnych liter, dlatego dziecko poznaje przede wszystkim wyrazy, a następnie litery, z których są one zbudowane • dziecko na początku otrzymuje określony, skończony zbiór liter – alfabet; wie, że wszystkie wyrazy można stworzyć wykorzystując znane mu już litery.

  20. Odimienna metoda nauki czytania – Ireny Majchrzak Założenia: • Swoją metodę dr Irena Majchrzak oparła na wykorzystaniu zmysłu wzroku, a nie słuchu, na rozwijaniu i pogłębianiu chęci dziecka do nauki mówienia, czytania oraz kreślenia symboli graficznych czemu towarzyszy szeroko rozumiana aktywność twórcza. • Autorka na podstawie własnych doświadczeń proponuje zmiany w metodach nauczania początkowej nauki czytania i pisania. Uważa, że pierwszym krokiem we wprowadzeniu dziecka w świat pisma powinno być zapoznanie go z literami własnego imienia (inicjacja imienia).

  21. Odimienna metoda nauki czytania – Ireny Majchrzak Etapy nauki czytania: • Inicjacja imienia. Wizytówka z imieniem wprowadza dziecko w świat znaczeń. • Ściana pełna liter. Obserwacja, porównywanie, liczenie, wyciąganie wniosków, zwrócenie uwagi na litery, które posiada dziecko w swoim imieniu, a których mu brak. • Prezentacje alfabetu. Poznawanie wszystkich liter wielkich i małych, drukowanych i pisanych. • Targ liter. Różne zabawy i gry prowadzone z wykorzystaniem liter własnego imienia. • Gra w sylaby. Układanie wyrazów z napisanych na kartonikach prostych sylab. • Nazywanie świata. Przyporządkowanie odpowiedniej nazwy do wszystkiego co znajduje się wokół nas.

  22. Metody i techniki Celestyna Freineta Ekspresja stanowi punkt wyjściowy w pedagogice Celestyna Freineta. Wywodzi się ona od aktywności i zainteresowań dziecka opartych na pracy i zabawie.  Koncepcja pedagogiczna tego pedagoga-praktyka ma za zadanie: • rozbudzanie twórczej aktywności dziecka przez kontakt ze środowiskiem • wychowanie przez pracę dobrze zorganizowaną • włączanie w proces dydaktyczny form swobodnej ekspresji  Halina Semenowicz była pierwszą animatorką ruchu freinetowskiego w Polsce.

  23. Metody i techniki Celestyna Freineta Celestyn Freinet odrzuca ocenę, konwencję podręcznika, uwzględnia indywidualne tempo pracy. Inny jest sposób zdobywania wiedzy przez ucznia. Szczególną uwagę zwracał na rozwój samorządności, czyli pracę w małych grupach.

  24. Metody i techniki Celestyna Freineta Założenia: • Nie ma podziału na dydaktykę i wychowanie. • Szkoła nie może selekcjonować dzieci na lepsze i gorsze, lecz powinna pracować z dziećmi o różnych możliwościach intelektualnych. • W pracy pedagogicznej najważniejszy jest rozwój osobowości każdego dziecka. • Pedagogika oparta jest na prawach dziecka, szacunku dla jego osoby, potrzeb i dążeń. • W rozwoju zawodowym nauczyciela ważna jest wymiana doświadczeń. • Założenia pedagogiczne realizowane są za pomocą technik, które ułatwiają pracę nauczyciela.

  25. Metody i techniki Celestyna Freineta Techniki, które opracował Freinet są podstawą jego pedagogiki. • Technika swobodnego tekstu. • Fiszki autokreatywne. • Korespondencja międzyszkolna. • Gazetka szkolna. • Swobodna ekspresja plastyczna, muzyczna i teatralna. Stanowi ona punkt wyjścia nauczania różnych przedmiotów szkolnych. • Doświadczenia poszukujące. Stosowane są zwłaszcza w środowisku społeczno - przyrodniczym.

  26. Metody i techniki Celestyna Freineta Wprowadzając dziecko w świat pisma i czytania Freinet proponuje „naturalną metodę czytania”: • Dzieci układają małe opowiadania, na podstawie swoich przeżyć, obserwacji i wzruszeń. • Nauczyciel zapisuje je na tablicy, a dzieci przepisują je, drukują i w krótkim czasie odkrywają w napisanych wyrazach elementy podobne, co do kształtu i dźwięku, litery i sylaby, stanowiące człony różnych wyrazów. • Pierwszym etapem jest pisanie bardzo krótkich tekstów, składających się z jednego lub dwóch zdań. Odczytywanie go jest całościowe, ale natychmiast musi nastąpić analiza i synteza.

More Related