HAZIRLAYAN:MUKADDES ERCAN

1. HAZIRLAYAN:MUKADDES ERCAN

2. İnsanlığın kökenini bir bitki türüne bağlayan inanışlarıyla, bazı ağaçlarla bazı bireyler ya da toplumlar arasındaki, gizemli ilişkilerle, meyveler ya da çiçeklerin doğurganlık gücüyle ilgili batıl inançlarla, ölen kişinin bitkiye dönüştüğüne inanılır. Bitki Hiyerefonisi

3. bir insanın düzenlediğihissettiği, karşılaştığı ya da sevdiği her şey birhiyerofani olabilir

4. Dansların, çocuk oyunlarının veoyuncakların vb kökeninde dinsel bir neden yattığı tahmin ediliyor. Hayatımızda var olan,yaptığımız bütün etkinliklerin geçmişte dinsel bir anlamı vardı.

5. Herhangi bir yerde, herhangi bir zamanda, her insan grubu belli sayıda nesneyi, hayvanı, bitkiyi, hareketi vb hiyerofaniyedönüştürmüştür ve kuşkusuz, dinsel yaşamın bu binlerce yıl süren dönüşümünden hiçbir şey kaçamamıştır.

6. Bir nesne, kendisinden "farklı bir şey" olduğu ölçüde kutsaldır…Örneğin "taş tapımı"ndan söz edildiğinde gerekbiçimleri gerek büyüklükleri ya da ayinlerdeki işlevleri yüzünden tapınılan bazı taşlar her zaman var olmuştur. bu kutsal taşlaraartık sıradan taşlar olmadıkları, bir “nesne” olarak normal varoluş koşullarını taşımadıkları, başka bir şeye dönüştükleri, hiyerofani oldukları ölçüde tapınılmaktadır.

7. her tür nesne, olay ya da insan ya en başından tabudur ya da sonradan tabu niteliği kazanır; tabu olan kendi öz varlığı nedeniyle veya varlığındameydana gelen önemli bir değişiklikle az ya da çok kesin bir biçimde doğadan gelen bir güçle, donanır. genelde tabular uzun ömürlü değildir; şeyler tanındıklarında,dokunulduklarında nesnelerin düzeninibozma güçlerini kaybederler.

8. İnsan ve nesneler kutsala gizemli bir biçimde bulaşmışlar ve bunabulaştıkları ölçüde mana'ya sahip olmuşlardır. İyibir savaşçı gücünü, kendi fizik gücüne ya da atalarına değil, ölü bir savaşçının onaverdiği mana'ya borçludur; bu mana, boynuna asılı küçük bir taştan oluşanmuskada, kemerine asılı birkaç yaprakta, dilindeki duada bulunur.

9. insanın gerçekleştirdiği eylemlerin çoğunu, zamanın başlangıcındabir tanrı ya da bir kahraman tarafından ilk kez gerçekleştirilen bir davranışın, bireylemin tekrarı olarak kabul edilir.Belki de bu tekrarın amacı,eyleme normallik kazandırmak, onuyasallaştırmaktır; çünkü eylem yalnızca bir arketipi tekrar ettiği sürece gerçektir.

10. Gök, varlığıyla aşkınlığı, gücü ve değişmezliği "simgeler." Gök vardır;çünkü yücedir, sonsuzdur, dokunulmazdır, güçlüdür. GÖK TANRILARI,GÖKSEL SİMGELER VE AYİNLER

11. Baiame Avusturalya’nın güneydoğusunda yaşayan kabilelerin tanrısıdır.samanyolunda yaşar.Kristal bir tahtı olduğu kabul edilir.

12. Güneş ve ay oğullarıdır yeryüzünün habercileridir,yıldırım sesidir

13. yağmuru o yağdırır bu anlamda yaratıcıdır.

14. Andamanlılarda, Afrikalılarda Gök TanrılarıUlu varlık Puluga'dır; ... gökte oturmaktadır ve sesi gök gürültüsü, nefesi rüzgardır;fırtına, öfkesinin işaretidir; çünkü emirlerine uymayanları yıldırımlarla cezalandırır.

15. Puluga her şeyi bilir, ama insanların düşüncelerini ancak gündüzleri okur. Kendine bir eş yaratır ve çocukları olur.

16. Gökyüzündeki evinin yanında güneş (dişil) ve ay (eril) vardır, bunların çocukları dayıldızlardır.

17. Puluga uyuduğunda kuraklık olur. Yağmur yağdığında, tanrı yeryüzüneinmiş ve yiyecek arıyor demektir .

18. Puluga dünyayı ve ilk insan Tomo'yu yaratır. ... Birgün,. Puluga'nın öfkesi patlar ve tufan tüm dünyayı kaplar ve insanların sonu gelir;yalnızca dört kişi kurtulur tufandan.

19. Andamanlılar hiçbir tanrı tapımına sahipdeğillerdir, dua etmez, adak adamaz, ibadet etmez, lütuf bek lemezler. YalnızcaPuluga'nın korkusu yüzünden emirlerine uyarlar.

20. Gök tanrı kozmik ritimlerin ve toplumların dengesinin devamının vedokunulmazlığının güvencesidir. "Han," "Şef," "Efendi," yani "evrenin hükümdarı“dır .

21. Fırtına tanrısı "dinamik" ve "güçlüdür," “boğa”dır, "dölleyici"dir, pek çok miti vardırve tapımları görkemlidir.Ama artık ne evrenin ne insanın "Yaratıcı"sıdır; artık herşeyi bilen tanrı değildir; kimi zaman yalnızca Ulu Tanrıça'nın eşi konumunaindirgenir.

22. gök tanrısı yerini güneş tanrısına bırakırTanrısal "biçimler" değişebilir; aslında bunların insanınzihnindeki "biçimler" olarak ortaya çıkmaları olgusu onların bir tarihleri olduğu vebelli bir seyirleri olduğu anlamına gelir

23. Güneş tapımı" olarak adlandırılan tapım ancak Mısır'da, Asya'da ve eski Avrupa'da belli bir başarı yakalayıp gelişim göstermiş ve Mısır’da gerçek bir atılım yapmıştır. GÜNEŞ VE GÜNEŞ TAPIMLARI

24. insan,mutlak gerçeklik ile yaşamın ve canlı varlıkların kaynağı olan ana rahminiözdeşleştirilebilir.Güneş, dölleyici tanrıya ve "özel bir yaratıcıya" dönüşür.

25. Güneş, her sabah yeniden dirilen "ölümün" ilk örneğidir.

26. ölümsüz olsa da güneş her gece ölüler krallığına iner; kimi zaman beraberindeinsanları da götürür;

27. Ama güneş batarken bu insanlar ölürler.

28. Aynı zamanda cehennemde ruhların rehberliğini yapar ve ertesi gün onları gün ışığına ulaştırır

29. AY VE AYIN GİZEMİ Ay,büyür, küçülür, kaybolur, tüm evrene hükmeden oluşum, doğum ve ölüm yasasına boyun eğer. İnsan gibi ayın da duygusal bir "tarihi" var dır; çünkü insan gibi ayın da ölümle noktalanan çöküş dönemi vardır. Ay üç gece boyunca yıldızlı gökte görünmez. Ama bu "ölümün" ardından yeniden doğuş gelir: "yeni ay".

31. Tüm ay tanrıları, az ya da çok suyla ilgili niteliklere ya da işlevlere sahiptir.En eski zamanlardan beri, ay değiştiğinde yağmur yağdığı gözlenmiştir.

32. Tufan, ayın öldüğü üç günlük karanlık "ölüm" dönemine denk gelir. Tufan,yalnızca yıpranmış ve tükenmiş biçimleri yok eder, ama ardından her zaman yeni bir insan soyu ve yeni bir tarih doğar.

33. Ay tüm bereketin kaynağıdır. Kişileştirildiğinde"kadınların efendisi" olur. Pek çok halk, ayın, bir erkek ya da bir yılan kılığına girip,kadınlarıyla birleştiğine inanmıştır, buna hala inananlar vardır. Bu nedenle, örneğinEskimolarda, genç kızlar gebe kalacakları korkusuyla aya bakmazlar. Avustralyalılarayın, Don Juan kılığında yere inerek, kadınları gebe bıraktıktan sonra terk ettiğine inanırlar .

35. Akıl-ruh ikiliği, ölümden sonraki ay-güneş ikiliğiyle örtüşür. insan iki kere ölür: ilki beden bütününden ayrılıp toz olunca gerçekleşir,ikincisi insan tözüyle karşılaşınca ayda olur.

37. Suya batma, ilk biçime geri dönüşü, yeniden yaradılışı, doğumu simgeler. SULAR VE SU SİMGELERİ

38. Çünkü suya batma, biçimlerin biçimlerini kaybedişidir ve varoluş öncesindeki ayrışmamış olanla yeniden bütünleşmektir; sudan çıkış, biçimin ilk kez dışa vurulduğu yaradılış eyleminin tekrarıdır.

39. Suda, her şey "erir" her "biçim"parçalanır,her “geçmiş” tarih olur; geçmişte olan her şey suya battıktan sonra yok olur gider;hiçbir biçim, hiçbir "işaret," hiçbir "olay", varlığını sürdüremez .

40. Su, arındırır ve yeniler; çünkü "geçmişi" siler, ilk baştaki bütünlüğü yalnızca bir an için de olsa- yeniden kurgular. Yıkanmak, suçtan arındırır, ölülerin varlığından kaynaklanan kötülükleri temizler, deliliği geçirir, günahları da fiziksel ya da ruhsal bölünmeyi giderir

41. Suya daldırmanın, arınma ve yenilenme aracı olarak görülmesinden oluşan dinsel simge, Hıristiyanlık tarafından kabul edilmiş ve pek çok dinsel değerlezenginleştirilmiştir.

42. Ölü, kesin olarak ölmez, yalnızca ilk varlık biçimine bürünür; bu birgeri dönüştür, bir son değildir. Kozmik devreye dönüş ya da kesin kurtuluşbeklentisindeki ruh, acı çeker ve bu acı, genelde susuzlukla ifade edilir. Su ve içecek sunma törenlerinin amacı da bu acıyı "dindirmektir," yani ölünün, suyun içinde"tamamen erimesiyle" yeniden oluşumunu sağlamaktır.

43. Homeros,Poseidon'dan deniz tanrısı olarak söz eder; sarayı, okyanusun dibindedir ve simgesi üç çatallı zıpkındır (deniz canavarlarının dişlerinden yapılmadır)

44. Poseidon, aynı zamanda yer sarsıntılarının tanrısıdır ve Yunanlılar yer sarsıntısını su erozyonuyla açıklar. Denizden kopup gelen dalgalar kıyılara vurur ve yer sarsıntıları oluşur.

45. Su, yaradılışın öncülüdür,yarattığı her şeyi yeniden yaratabilmek için düzenli olarak yutar.Böylece bunları "arındırır" ve yeni gizil yönler katarak yaradılışı her defasında zenginleştirir, yeniden yaratır.

46. İnsanlık, belirli dönemlerde, günahları nedeniyle su altında kalarak yok olur. Ama insanlık hiçbir zaman tamamen yokolmaz, yeni bir biçimde yeniden doğar,bir gün suların altında yok olma kaderini hala taşır.

47. Suyun kaderi, yaratılışın öncülü olmaktır ve sonra bu yaratılışı yutmaktır.Suyla arınma ve yıkanma ritüelinin amacı yaratılışın meydana geldiği zamanı canlandırmaktır; dünyanın ya da “yeni insanın’’doğumunun simgesel tekrarıdır.

48. Taş, bir işaretten, bir "evden," bir teofaniden ibarettir. Tanrı, taşta tecelli eder, ya da başka ritüellerde taşta Tanrının varlığına tanık olunur ve bir anlaşma imzalanır.Bu "tanıklık" halkın gözünde tanrının taşta tecellisidir; seçkinlerin gözünde taşın,tanrısal varlığa dönüştürülüşüdür.

49. ilkel insanın inancı, her zaman, taşın bütünleştirdiğinden, ifade ettiğinden farklı bir şeye yönelik olmuştur. Bir kaya parçası ya da bir çakıl taşı belli bir dinsel saygı görür, çünkü bir şeyi temsil eder ya da canlandırır; çünkü bir yerlerden gelmektedir.

50. Bronz çağındaki "mezar bekçisi" taşlar, mezarların yanına dikilirdi; böylece mezar dokunulmazlık kazanırdı. Taş; hayvanlara, hırsızlara ama özellikle de “ölüme” karşı koruma sağlardı; çünkü taş nasıl bozulmadan kalabiliyorsa ölünün ruhu da dağılmadan sonsuza kadar varlığını sürdürebilirdi.