1 / 11

Seminarium „Wiedza o dialogu społecznym”

Seminarium „Wiedza o dialogu społecznym” Gdańsk - 5 grudnia 2008 r., Katowice - 22 stycznia 2009 r. WKDS – bliżej dialogu czy niedopasowania? realizowane w ramach projektu „KOMPETENTNY UCZESTNIK DIALOGU SPOŁECZNEGO” Prowadzący: dr hab. Jacek Sroka.

leo-hurst
Download Presentation

Seminarium „Wiedza o dialogu społecznym”

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Seminarium „Wiedza o dialogu społecznym” Gdańsk - 5 grudnia 2008 r., Katowice - 22 stycznia 2009 r. WKDS – bliżej dialogu czy niedopasowania? realizowane w ramach projektu „KOMPETENTNY UCZESTNIK DIALOGU SPOŁECZNEGO” Prowadzący: dr hab. Jacek Sroka

  2. Zasadność czterostronnej formuły dialogu • Badania ujawniają pogląd, wg którego utrzymywanie uprzywilejowanej pozycji przedstawicielstwa rządu traci uzasadnienie systemowe, przede wszystkim z uwagi na zwiększający się zakres zadań publicznych realizowanych przez samorządy • Z drugiej strony dostrzega się brak zainteresowania samorządu wojewódzkiego, który generalnie raczej nie przykłada szczególnej uwagi do działań WKDS, a także nie dostrzega jej szczególnej roli, która była uwypuklana przez twórców tego rozwiązania (rzadko spotykane wyjątki) • można powiedzieć, że strona samorządowa, jeśli nie obiera kursu konfrontacyjnego, to w ogóle ignoruje prace WKDS, a w najlepszym wypadku ‘życzliwie wycofuje się’ oddając pole wojewodzie • znamiennym było zarazem, że we wszystkich województwach samorząd co najmniej jeden raz był w stanie dowieść, że potrafi dość skutecznie posługiwać się innymi (poza WKDS) istniejącymi w regionach formułami dialogu, a nawet tworzyć nowe platformy dialogu

  3. Co robić w przypadku konkluzji, że czterostronna formuła dialogu nie sprawdziła się? Rysują się trzy, potencjalnie najłatwiejsze drogi mogące posłużyć wybrnięciu z sytuacji: • Rezygnacja z czterostronności, poprzez wyłączenie jednego spośród dwóch podmiotów administracyjnych, biorąc pod uwagę aktualne realia bardziej zasadnym wydawałoby się zrezygnowanie z reprezentacji marszałka • Zdecydowane poszerzenie składu komisji, zastąpienie czterostronności wielostronnością – takie rozstrzygnięcie byłoby bliskie niektórym rekomendacjom UE (deliberacja, governance), jednocześnie zagrożenie ‘mgławicowością’ • Zintegrowanie istniejących na poziomie regionalnym rozwiązań dialogowych – zapewnienie równowagi oddziaływań, płynności i efektywności

  4. Region czy branża? • W UE, oprócz rozwiązań lokalnych oraz centralnych, najbardziej rozpowszechnioną formą jest autonomiczny dialog branżowy • Odrębność rozwiązań polskich – WKDS, scentralizowane TZB (‘13,5’) • Zarówno w WKDS-ach, jak i TZB stroną koordynującą pozostaje rząd (centralizacja) • Służba zdrowia, transport publiczny, edukacja – tematy stale powracające w regionach, których rozstrzyganie bez udziału strony rządowej i / lub TK, TZB jest trudne lub niemożliwe Czy możliwe byłoby wykorzystanie WKDS do przekształceń sektorowych w ochronie zdrowia, transporcie publicznym, edukacji? - Tak, ale potrzebny wysoki poziom dyscypliny, konsekwencji, profesjonalizmu, lojalności i zaufania.

  5. Czy dialog regionalny jest dopasowany do dominujących w Polsce wzorców kulturowych? Odpowiedź niełatwa – w obiegowej opinii to co regionalne jest lepsze, bliższe ludziom, a jednak: • Brak ‘siły kontynuacji’, na której znaczenie w dialogu społecznym wskazuje Colin Crouch • Wiele regionów trudno uznać za silne układy odniesienia dla identyfikacji kulturowej (splot konotacji terytorialnych, historycznych, kognitywnych, emocjonalnych, symbolicznych) • Nie są autonomicznymi podmiotami politycznymi (uwarunkowania instytucjonalne, ale również wielkość zasobów, wzorce mobilizacji i rywalizacji, elity i ich rekrutacja)

  6. Propozycja typologizacji regionów

  7. Czy można ‘uciec do przodu’ od prefekturalnego modelu rozwoju regionów?

  8. Region jako nisza dialogowych działań pro-innowacyjnych

  9. Przemodelowanie dialogu społecznego w postulowanym kierunku oznaczałoby: • odejście od interwencyjnej formuły dialogu regionalnego polegającej głównie na monitorowaniu sytuacji oraz wychwytywaniu stanów zapalnych, które znalazły się w obrębie luki systemowej, tzn. nikt się nimi wcześniej nie zajął • kreację nowego, antycypacyjnego wzorca dialogu regionalnego, którego jednym z najistotniejszych celów byłoby przewidywanie i uprzedzanie zmian, a także działania na rzecz podniesienia konkurencyjności przy jednoczesnym koordynowaniu działań w obrębie polityki rynku pracy i polityki zatrudnienia • budowę zintegrowanego system dialogu społecznego poprzez koordynację istniejących rozwiązań dialogowych na poziomie regionu (przede wszystkim WKDS i WRZ), a także stopniowe uzupełnianie dotychczasowej korporatystycznej czterostronności, szerszą, wielostronną formułą wykorzystującą elementy dialogu obywatelskiego

  10. Dziękuję za uwagę. j.sroka@politologia.wroc.pl

  11. Stronainternetowaprojektu: www.kuds.pl Biuroprojektu: AlejeJerozolimskie 91, piętro VI 02-001 Warszawa tel. 022 628 90 75 fax: 022 629 41 06

More Related