1 / 16

Cnota jako włączenie się w realizację powołania

Cnota jako włączenie się w realizację powołania. Cnota (łac. virtus=grec. arete: - dobro moralne zakorzenione i ugruntowane w osobie; - stała dyspozycja wewnętrzna usprawniająca do moralnie dobrego działania (KKK 1803). Cnota w Piśmie świętym – Stary Testament.

jennis
Download Presentation

Cnota jako włączenie się w realizację powołania

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Cnota jako włączenie się w realizację powołania Cnota (łac. virtus=grec. arete: - dobro moralne zakorzenione i ugruntowane w osobie; - stała dyspozycja wewnętrzna usprawniająca do moralnie dobrego działania (KKK 1803).

  2. Cnota w Piśmie świętym – Stary Testament • „Zachowywanie słów Bożych”, „przyjaźń z Bogiem, czy „służenie Bogu”. Człowiek cnotliwy był nazywany człowiekiem mądrym, który nie chodził za radą występnych (por. Ps 1, 8).

  3. W Nowym Testamencie • Postępowanie w Bożej światłości i mądrości (por. J 8, 12); • Życie „według ducha” (1 Kor 2, 13); • Potrzeba dążenia do doskonałości na wzór Ojca (por. Mt 10, 38); • Talenty wymagające rozwoju; • Realizacja konkretnych postaw – Kazanie na górze (por. Mt 5-7), 1 P 1,5-7)

  4. Tradycja aretologiczna • Platon (+ 347) – teoria czterech cnót: mądrość, męstwo, panowanie nad sobą, sprawiedliwość; • Stoicy - niepodzielność cnoty i różne formy jej przejawiania się Stoicy greccy (Zenon z Kition, Chryzyp) –(mądrość→)roztropność, męstwo, panowanie nad sobą, sprawiedliwość • Stoicy rzymscy mądrość → religijność

  5. Tradycja aretologiczna • Św. Klemens Aleksandryjski (+212): sprawiedliwość, umiarkowanie, męstwo i pobożność (roztropność); • Św. Ambroży (+397) – „cnoty kardynalne”; • Św. Augustyn (+430): • Cnoty boskie: wiara, nadzieja i miłość; • Cnoty kardynalne utrwala, jako moralne; • Cnota, jako „habitus” duszy; • Zasada „Ordo amoris”.

  6. Tradycja aretologiczna • Św. Tomasz z Akwinu (+1274) • Szczęście, jako cel życia człowieka; • Cnota, jako droga do celu; • Naczelne miejsce cnót boskich (teologicznych); • Cnoty kardynalne uszczegóławiają sposób dążenia do celu ostatecznego (roztropność, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie;

  7. Tradycja aretologiczna • Ujęcie aksjologiczne – fenomenologiczne: M. Scheler (+1928); M. Hartmann (+1950);

  8. Rodzaje cnót - cnoty teologiczne • Mają Boga za swój przedmiot materialny i formalny; • Pochodzą bezpośrednio od Boga; • Wiara Nadzieja i Miłość – skutecznie prowadzą do zjednoczenia z Bogiem.

  9. Rodzaje cnót - cnoty ludzkie • Ich przedmiotem są środki prowadzące do tego celu; • Udoskonalają władze moralne człowieka; • Są efektem pracy samego człowieka • Roztropność, umiarkowanie, sprawiedliwość i męstwo (KKK 18004-1805).

  10. Rodzaje cnót – cnoty nabyte • Zdobywane własnym wisiłkiem; • Cechy charakterystyczne: • Umiar; • Integralność; • Zróżnicowanie zależne od zdolności człowieka.

  11. Rodzaje cnót – cnoty wlane • Są związane z łaską uświęcającą, która je doskonali; • Różnią się od łaski uświęcającej; • Różnią cię od cnót nabytych czynnikiem kierowniczym; • Cnoty wlane dają możliwość a nabyte usuwają przeszkody w ich realizacji; • Cnoty wlane, oprócz wiary i nadziei, zanikają wraz z utratą łaski uświęcającej.

  12. Integralna rola miłości, jako cnoty • Miłość (grec. Agape, łać. Caritas) jest cnotą nadprzyrodzoną (por. 1 Kor 13, 4-7); • M. jako dar i zadanie (największe przykazanie Mk 12, 29-31); • M. jako zasada integrująca cnoty i charyzmaty (por. 1 Kor 13)

  13. Dynamiczny charakter cnót • Cnoty dane i zadane: • Cnota, jako dar zaszczepiony w duszy; • Genetyczny związek cnoty z tajemnicą Trójcy Świętej; • Nowość życia w Chrystusie jako warunek konieczny dynamizmu cnoty: „Kto trwa we mnie, a ja w nim ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze mnie nie możecie uczynić” (J 15, 5).

  14. Miłość wprowadza w życie Boga (por. 1 J 4, 8); • Wiara, jako droga do łaski (por. Rz 1, 16); • Nadzieja, jako moc pokonywania trudności.

  15. Dynamiczny charakter cnót • Dynamizm rozwoju cnót: • Współpraca z łaską uświęcającą; • Praca nad usprawnieniem cnót; • Znaczenie kontekstu życia i uwarunkowań psychologicznych.

  16. Dary Ducha Świętego (Iz 11,2n) • To trwałe nadprzyrodzone dyspozycje, które czynią człowieka podatnymi na działanie Ducha Świętego. • Dary: • mądrości i rozumu; • rady i umiejętności; • Pobożności i bojaźni Bożej • męstwa

More Related