1 / 14

N i e m i e c k i e P i w o

Zuzanna Gałczyńska. Joanna Lipka. N i e m i e c k i e P i w o. Agnieszka Matuszewska.

genna
Download Presentation

N i e m i e c k i e P i w o

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Zuzanna Gałczyńska Joanna Lipka NiemieckiePiwo Agnieszka Matuszewska

  2. Niemcy wprost kochają piwo. Wystarczy spojrzeć na statystyki: całkowita roczna produkcja piwa przekracza milion hektolitrów, a przeciętny Niemiec wypija rocznie ok. 140 litrów tego trunku (wliczając w to dzieci i starców). Nie powinno więc dziwić, że w Niemczech istnieje niemalże 500 gatunków tego cudownego napoju.

  3. Trochę o historii W Niemczech piwo warzy się od wczesnego średniowiecza. Na samym początku zajmowały się tym mniejsze browary należące do klasztorów, a warzenie piwa było domeną mnichów, którzy panowali swoje rzemiosło do perfekcji. Najsłynniejszym klasztorem tego rodzaju jest Weihenstephan, zlokalizowany w bawarskim mieście Freising, gdzie po dzisiejszy dzień poznają tajniki tego fachu przyszli mistrzowie browarnictwa, studiujący produkcję piwa na uniwersytecie w Monachium.

  4. Tradycje rodzinne Duża ilość najstarszych browarów była początkowo rodzinnymi zakładami, które sprzedawały swoje piwo wyłącznie w najbliższej okolicy. Okres ich prosperity trwał przynajmniej do XIX wieku i rewolucji przemysłowej. Dziś większość z nich znikła lub została wciągnięta w wielkie krajowe lub międzynarodowe koncerny. Oczywiście zachowały się także te mniejsze, które potrafią nadal warzyć nietuzinkowe piwo, jednak podobnie jak w przypadku browarów belgijskich, ich ilość jest nieporównywalnie mniejsza do tego, co było dawniej. Skutecznie odparły one proces jednolicenia rynku i warzą piwo w starym, rzemieślniczym stylu.

  5. Nakaz czystości Powodem niemieckiej dumy jest Reinheitsgebot – prawo czystości warzenia piwa ogłoszone w Bawarii w 1516 roku przez księcia Wilhelma IV. Niemieccy piwowarzy zobowiązali się po wszystkie czasy, że piwo będzie warzone wyłącznie z wody, jęczmienia i chmielu. Później, kiedy odkryto wpływ drożdży na proces warzenia, dodano je do listy dopuszczalnych składników. Kolejny raz zmieniono to prawo, kiedy uznano, że piwo może być również warzone z pszenicy. W ostatnich dziesięcioleciach na Reinhetsgebot spłynęła fala krytyki ze strony innych członków Unii Europejskiej, zwłaszcza Francji. W 1987 przeforsowano w Parlamencie Europejskim uchwałę, która uznała, że to prawo to stanowi barierę dla rozwoju handlu. Mimo że Reinhetsgebot nie ma już mocy prawnej, wielu piwowarów nadal trzyma się głoszonych w nim zasad, przez co ich piwa odróżniają się od tanich lagerów produkowanych na masową skalę.

  6. Coś o Oktoberfest Mówiąc o niemieckich piwach, nie można nie wspomnieć o monachijskim Oktoberfest, organizowanym na pamiątkę ślubu króla bawarskiego Ludwika z księżniczką Teresą w 1810 roku. To święto piwa trwa aż 16 dni, kończąc się zawsze w pierwszy weekend października. Miliony turystów przyjeżdżają wtedy do Monachium, mając na myśli tylko jedną rzecz – upić się jak największą ilością piwa. Aby to ułatwić, podaje się tam piwo wyłącznie w litrowych kuflach. Utrzymanie w rękach takiego kufla jest nie lada sztuką, zwłaszcza dla kelnerek, które potrafią unieść tuzin takich piw jednocześnie. Nawet najbardziej pijani Bawarczycy starają się z krzepkimi bawarskimi kelnerkami nie zadzierać W czasie festynu swoje piwa ma prawo prezentować jedynie sześć monachijskich browarów. Spaten, jeden z nich, na okoliczność tego święta opracował w 1882 roku specjalną recepturę, która obecnie jest naśladowana przez wiele innych browarów. 

  7. Najpopularniejsze niemieckie piwa )

  8. BOCK (koźlak) Jest to wyjątkowe ciemne piwo dolnej fermentacji, warzone najczęściej z ciemnego słodu jęczmiennego przede wszystkim w Monachium. Nazwa pochodzi od miasta Einbeck, w Dolnej Saksonii, miejsca swojego pochodzenia. Piwo to warzone jest sezonowo i przeznaczone jest do konsumpcji w maju, jesienią i na Boże Narodzenie. Charakteryzuje się ponadto długą fermentacją i leżakowaniem. Barwa tego piwa mieni się od jasnego mahoniu po głęboki brąz. W smaku czujemy jego przyjemny, słodowy charakter z końcówką lekko słodkiego karmelu i prażonego słodu, a także zrównoważoną i nikłą nutką chmielowej goryczki. Poza tym tradycyjny Bock jest mocnym piwem o zawartości ekstraktu na poziomie 16-18% wag. i zawartości alkoholu 6-7,5% objętości piwa.

  9. Maibock (koźlak majowy) - odmiana niewiele różniąca się od Heller Bocka, ale warzona jest wyłącznie w maju. Zawartość ekstraktu: 16-18% wag., alkoholu: 6-7,5% obj. Weizenbock (koźlak pszeniczny) - piwo ciemnej barwy warzone z 30-60% udziałem słodu pszenicznego. Przez wiele browarów przygotowywane jako specjał świąteczny na Boże Narodzenie. Eisbock (koźlak lodowy) - gotowe piwo Bock zamrożone do pojawienia się kryształów lodu. Po usunięciu lodu wzrasta zawartość alkoholu i pozostałych składników. Zawartość ekstraktu: 16,5-25% wag., alkoholu: 10-15% obj. Heller Bock (koźlak jasny) - piwo rozgrzewające, warzone na jesienne chłody. Barwa od złotej do jasnomiedzianej. Zawartość ekstraktu: 16-18% wag., alkoholu: 6-7,5% obj.

  10. DOPPELBOCK (koźlak dubeltowy, podwójny) Nieco silniejszy i ciemniejszy od Bocka tradycyjnego. Jest specjalnością bawarskich browarów. Jako pierwsi warzyli go w XVII wieku pewni paulini, którzy postanowili przyjmować pożywienie wyłącznie w płynie. Mnisi potrzebowali czegoś wyjątkowo treściwego i czymś takim był dla nich Koźlak dubeltowy, otrzymywany z podwójnej ilości słodu. Zawartość ekstraktu zwykle jest większa niż 18%, zaś alkoholu nierzadko sięga 10% objętości piwa. Obecnie piwo warzone jest wyłącznie w Monachium. Charakteryzuje się w większości bardzo ciemnym kolorem i mocnym, słodowym smakiem z goryczką i wyczuwalną siłą alkoholu, sięgającego nawet 12%. Często piwo to spożywa się do deserów, ale jest także doskonałe w połączeniu z cielęciną, gulaszem i pozostałymi mięsnymi potrawami, których odmawiali sobie paulini.

  11. WEISSBIER - WEIZENBIER (białe piwo) Klasyczne niemieckie Weissbier charakteryzuje się przeważnie mętnym, złoto-białym odcieniem z bardzo obfitą pianą. W zależności od słodu i rodzaju użytych drożdży, w smaku czujemy banany, goździki, lekkie nuty cynamonu, cytryny, gałkę muszkatołową i wanilię. Jest lekkie, lekko kwaskowate i lekko chmielone, dlatego trudno wyczuć przy nim jakąś goryczkę. Występuje w dwóch wersjach: mętnej, niefiltrowanej i filtrowanej, czyli krystalicznie czystej.

  12. Hefe-Weizen – czyli pszeniczne piwo drożdżowe, charakteryzują się jasnożółtą, mętną barwą i wysoką, puszystą pianą. Smak jest bardzo świeży i orzeźwiający, pełny i jednocześnie zrównoważony. Wyczuwalne są zarówno owoce, jak i delikatna, ale cierpka chmielowa nutka. Serwowane mocne schłodzone 6-8 st. C pasuje do wielu potraw i szczególnie lubiane jest latem. Kristallweizen, jest klarowne, perliste i mieni się barwą od jasnosłomkowej do ciemnożółtej. Warzy je większość dużych browarów, choć nie jest to piwo o takiej popularności jak pszeniczne piwo niefiltrowane.

  13. KÖLSCH Piwo typu Kölsch warzy się w Kolonii prawdopodobnie już od 874 roku. Było to piwo stanowiące przeciwwagę dla lagera, lekkie i orzeźwiające, kwaskowate i o delikatnie owocowym aromacie. Trudno się dziwić, że jeszcze przed II Wojną Światową w Kolonii istniało aż 40 browarów warzących piwo typu Kölsch. Niestety po wojnie ich liczba została zredukowana do dwóch. Piwo Kölsch nadal warzy się za pomocą górnej fermentacji w temperaturze 15-20 C, a następnie leżakuje w niskich temperaturach. Tradycję warzelnictwa wspiera w tym wypadku prawo podług, którego od 1985 roku piwo typu Kölsch może być warzone tylko i wyłącznie w Kolonii lub najbliższej okolicy. Kölscha podaje się w małych (200 ml) szklankach i mocno schłodzone, najlepiej w temperaturze 10 C. Występuje w dwóch odmianach: klarowanej, o barwie słomkowej podobnej do czeskiego pilza i wiess, mętnej, niefiltrowanej

  14. Dziękujemy za uwagę

More Related