Dr inż. Stefan Budziszewski ZARZĄDZANIE FINANSAMI PRZEDSIĘBIORSTWA

1. Dr inż. Stefan Budziszewski ZARZĄDZANIE FINANSAMI PRZEDSIĘBIORSTWA (2007/2008 – Program wykładów –– 3 x 2 godz.) III.Kształtowanie struktury kapitałowo-majątkowej – zarządzanie krótko- i długoterminowe - analiza fundamentalna, zarządzanie wartością 3.1. Zasady finansowania przedsiębiorstwa - dźwignia operacyjna, finansowa i łączna 3.2. Zarządzanie majątkiem i kapitałem obrotowym 3.3. Decyzje inwestycyjne przedsiębiorstw 3.4. Efektywność gospodarowania na poziomie operacyjnym i strategicznym – analiza wskaźnikowa – ekonomiczna i rynkowa wartość dodana

2. 3.1. Zasady finansowania przedsiębiorstwa – dźwignia operacyjna, finansowa i łączna • Podstawowy czynnik przy formułowaniu strategii przedsiębiorstw– poznanie sfery regulacyjnej - zwłaszcza gospodarki pieniężno-finansowej (planowanie finansowe) • Istota problemu –umiejętnośćkonfrontowania kosztu kapitału z przyszłymi, niepewnymi efektami podjętych decyzji • Ograniczenie do minimum ryzyka popełniania błędu przy wyznaczaniu strategii działania firmy • Plan wyników finansowych–konfrontacja planowanych przychodów z kosztami ich uzyskania dla określeniaprzewidywanych zysków • Podstawowe mechanizmy: Próg rentowności oraz dźwignia operacyjna – dźwignia finansowa i łączna

3. Ryzyko a dochód • Ryzyko to dająca się zmierzyć niepewność • Risk aversion – inwestorzy o małej skłonności do podejmowania ryzyka wybierają inwestycje o niewielkim ryzyku i niskim spodziewanym dochodzie • Im większe ryzyko związane z danym przedsięwzięciem, tym premia za ryzyko jest większa i wyższa jest oczekiwana stopa zwrotu • Zależność pomiędzyoczekiwanym dochodem a podejmowanym ryzykiem – wykres RPi = ri - rRF

4. A.Duliniec. Struktura i koszt kapitału w przedsiębiorstwie. PWN,Warszawa, 2001, s.43.

5. Ryzyko operacyjne i finansowe działalności przedsiębiorstwa Źródło: A.Duliniec. Struktura i koszt kapitału w przedsiębiorstwie. PWN, Warszawa, 2001, s.50.

6. Ryzyko operacyjne i finansowe działalności przedsiębiorstwa (c.d.) • Czym większe są wahania wielkości zysku pod wpływem wahań wielkości sprzedaży, tym ryzyko działalności przedsiębiorstwa jest większe • Jeżeli jako stały element kosztów są brane pod uwagę stałe koszty operacyjne i bada się zmienność wyniku operacyjnego pod wpływem zmian wielkości sprzedaży toprzedmiotem analizy są dźwignia operacyjna i ryzyko operacyjne • Jeżeli w analizie ryzyka jako stały element kosztów bierze się pod uwagę stałe koszty finansowe (oprocentowanie długu) wynikające ze struktury kapitału w przedsiębiorstwie, to badaniu podlegają dźwignia finansowa i ryzyko finansowe

7. ANALIZA PROGU ZYSKU(progu rentowności) • Znajomośćzależności zachodzących między zyskiem a wielkością sprzedaży z uwzględnieniem podziału kosztów na stałe i zmienne KOSZTY STAŁE I ZMIENNE • Koszty stałe kształtują się w niezmiennej wysokości w poszczególnych okresach, niezależnie od zmian wielkości sprzedaży (produkcji, usług) • Koszty zmiennezwiększają się wraz ze wzrostem działalnościfirmy – zmienne degresywnie i progresywnie • Degresja jednostkowych kosztów stałych • Względnatendencja malejącakosztów stałych na jednostkę • Przekroczenie maksimum zdolności wytwórczych wymaga nowych inwestycji (jednorazowych nakładów) • Wniosek: po osiągnięciu pewnego poziomu sprzedaży przychody zaczynają pokrywać koszty stałe i pojawia się zysk Istota progu rentowności – Określenie wielkości sprzedaży, przy której przekracza się próg zysku Obraz na wykresie Próg rentowności wyznacza punkt przecięcia się linii sprzedaży z linią kosztów całkowitych

8. Próg rentowności sprzedaży Źródło: A. Duliniec. Struktura i koszt kapitału w przedsiębiorstwie, PWN ,W-wa 2001, s.53.

9. DŹWIGNIA OPERACYJNA PRÓG RENTOWNOŚCI – istota • Break even point (próg rentowności) – punkt określający poziom sprzedaży, przy którym przychody ze sprzedaży równoważąkoszty ogólne, tj. punkt, w którym EBIT (earnings before interest and taxes – zysk przed spłatą odsetek i opodatkowaniem)jest równy 0 • Próg rentowności zależy od struktury aktywów, a tym samym wyraża poziom ryzyka operacyjnego • Wielkość progu zyskumożna określić za pomocą formuły -operacyjny punkt krytyczny gdzie: Q - ilość produkcji i sprzedaży, przy której zysk będzie równy zeru, a przekroczenie tej ilości zaczyna przynosić zyski, F - suma kosztów stałych, P - cena jednostkowa sprzedaży, V - koszty zmienne przypadające na jednostkę.

10. Progi zysku - dolny i górny W.Bień. Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa. Difin, Warszawa 2001, s.143 • koszty zmienne mogą kształtować sięnieproporcjonalnie do wzrostu produkcji i sprzedaży, np. gdy przychody będą kształtowały się w tempie wolniejszym od ilościowego wzrostu produkcji i sprzedaży • W takim przypadku przy pomocy metod graficznych można wyznaczyć nie tylko początkowy próg zysku, ale równieżobszar maksymalnego zysku • po przekroczeniu kolejnego progu zysk może zmniejszać sięlub przerodzić w straty – np. przy progresji kosztów lub obniżeniu ceny

11. SKALA (POZIOM) DŹWIGNI OPERACYJNEJ • Dźwignia operacyjna określa wpływ zmian w kosztach stałych i zmiennych oraz cen jednostkowych i wolumenu sprzedaży na zysk przedsiębiorstwa • Działanie dźwigni polega więc na świadomym użyciu środków generujących koszty stałe oraz regulacji kosztów zmiennych dla zwiększenia zysków • Skalę dźwigni operacyjnej, jej poziom(D0 = DOL)przedstawia się jako relację, zachodzącąmiędzy procentemprzyrostu zysku operacyjnego (ΔZ0), (tj. przed odliczeniem płaconych odsetek od obcych kapitałów) i przyrostu przychodów ze sprzedaży (ΔS) D0 = ( ΔZ0 ) : ( ΔS ) = DOL • Poziom dźwigni operacyjnej określany jest też jako współczynnik elastyczności EBIT-u względem zmian sprzedaży

12. ISTOTA I SKALA DŹWIGNI FINANSOWEJ • Wykres pokazuje poziom wartości zysku operacyjnego, jaki jest niezbędny, aby dzięki zadłużeniu nastąpił wzrost wartości firmy • Zjawisko dźwigni finansowejwystępuje więc przy korzystaniu, w finansowaniu działalności firmy, z obcych kapitałów • W najprostszy sposób dźwignię finansową(Df )charakteryzują relacje zachodzące między zyskiem operacyjnym (Z0)i zyskiem brutto (Zb) • Df = ( Z0 ) : ( Zb )– skala dźwigni finansowej • p

13. Próg rentowności kapitału obcego • Przedstawione zależnościobrazują związek między strukturą kapitału a poziomem rentowności kapitału własnego • Przy tym punkt przecięcia prostych A i B można określić jako próg rentowności kapitału obcego • Dźwignia finansowa określa więc siłę wpływu wzrostu zadłużenia na stopę zwrotu kapitału własnego przy danej rynkowej stopie procentowej, stopie zysku operacyjnego oraz stopie podatkowej Df = (Stopa zwrotu netto z kapitałów własnych) : (Stopa zwrotu z aktywów) • Jeżeli wzrost zadłużenia powoduje wzrost wartości rynkowej przedsiębiorstwa, wówczas występuje dodatnia dźwignia finansowa • Gdy wzrost zadłużenia przyczynia się do spadku wartości rynkowej firmy, to mówimy o jej ujemnym oddziaływaniu • Przy dwóch alternatywnych sposobach finansowania działalności firmymożemy określić próg zysku operacyjnego, powyżej którego efekt dźwigni finansowej jest pozytywny

14. Próg rentowności kapitału obcego – wykres Źródło: A.Duliniec Struktura i koszt kapitału w przedsiębiorstwie. PWN, Warszawa, 2001, s.64.

15. DŹWIGNIA ŁĄCZNA Źródło: Bień W., Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa, Wyd. Difin, Warszawa 2001, s. 147.

16. Dodatni kapitał obrotowy • Kapitały własne są najbardziej stabilną podstawą finansową działalności przedsiębiorstwa – decydują w istotnej mierze o stopniu utrzymania płynności finansowej • Zobowiązania długoterminowe mogą być w części wykorzystywane na finansowanie działalności bez potrzeby ich odnawiania • Stąd zobowiązania długoterminowe wraz z kapitałami własnymi firmy określane są mianem kapitałów stałych • Dodatni kapitał obrotowy:

17. 3.2. Zarządzanie majątkiem i kapitałem obrotowym • Realizowane operacje gospodarcze znajdują odzwierciedlenie w sprawozdaniach finansowych – bilansie i rachunku wyników • Bilans odzwierciedla majątek firmy i źródła jego finansowania na dany moment – zawiera on wielkości zasobowe • W rachunku zysków i strat rejestruje się wielkości strumieniowe ujmowane w ciągu roku narastająco • Przepływy wyrobów i usług wytworzonych i sprzedanych oraz surowców, materiałów i usług zakupionych na potrzeby eksploatacyjne firmynie są zbieżne w czasie z przepływami środków pieniężnych • W rezultacie część przepływów fizycznych (realnych) znajduje odzwierciedlenie w przepływach gotówkowych, część pozostaje zasobem przedsiębiorstwa w postaci np. należności • Różnica między tymi przepływami znajduje się w zasobachprzedsiębiorstwa i źródłach ich finansowania (majątku i kapitale), zawartych w bilansie • Można więc określić przepływy finansowe, jako różnicę między rachunkiem zysków i strat a bilansem

18. Przepływy finansowe – różnica między bilansem a rachunkiem zysków i strat • narzędziem służącymocenie zdolności przedsiębiorstwa do utrzymania płynności finansowej są sprawozdania z przepływów finansowych: kapitałowych (funds flow) i pieniężnych (cash flow) • Źródło: M.Sierpińska, D.Wędzki. „Zarządzanie płynnością finansową w przedsiębiorstwie”. PWN, Warszawa 1998.

19. Kształtowanie struktury kapitałowo-majątkowej • Przepływy finansowe mają istotne znaczenie w utrzymaniu płynności finansowej, z czym wiąże się fakt, że mają one przede wszystkim odbicie w relacjach między strukturą majątku firmy i jej kapitałów • Z punktu widzenia utrzymania równowagi finansowej przedsiębiorstwa zasadnicze znaczenie ma relacja, zachodząca między podziałem majątku na trwały i obrotowy oraz między kapitałami stałymi i krótkoterminowymi • Zaangażowanie więc kapitałów w finansowanie majątku trwałego oznacza ich zamrożenie na dłuższy czas • W celu utrzymania równowagi finansowej przez przedsiębiorstwo niezbędne jest pełne pokrycie majątku trwałego stabilnymi źródłami finansowania – kapitałami stałymi

20. Zapotrzebowanie finansowe na środki obrotowe Źródło: Z. Fedorowicz. Finanse przedsiębiorstwa, Warszawa, 1993.

21. Struktura majątku i kapitału – dodatni kapitał obrotowy • Środki obrotowe uczestniczą w cyklicznie powtarzających się operacjach w krótkichokresach czasu i mogą być finansowane krótkoterminowymi kapitałami obcymi • w klasycznym ujęciu –dla zmniejszenia ryzyka – w finansowaniu środków obrotowych powinny być także zaangażowane częściowo kapitały stałe– występuje wtedy tzw.dodatni kapitał obrotowy • Z istoty ujęcia bilansowego wynika, że zwiększenie majątku wiąże sięnieodłącznie z zaangażowaniem dodatkowych źródeł finansowania • Jeśli przekształceniu ulega struktura aktywów, to jednocześnie przekształceniu ulegnie struktura pasywów • Wniosek:efektywne zarządzanie finansami przedsiębiorstwa polega na jednoczesnym oddziaływaniu (i kontroli) na majątek oraz na kapitał

22. Struktura majątku i kapitału – dodatni kapitał obrotowy Źródło: W.Bień. „Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa. „Difin”, Warszawa 2001.

23. Majątek obrotowy • Podział aktywów na majątek obrotowy i majątek trwałypowoduje, że każdemu z tych składników odpowiada inna strategia finansowania • Nie możnabowiem koncentrować się na aktywach i pomijać sposobu i kosztu ich finansowania • Majątek obrotowy w sposób ukryty oddziałuje na zysk – wymaga łagodzenia sprzecznych tendencji w zarządzaniu nim – np. składniki majątku obrotowego są przedmiotem decyzji podejmowanych w różnych działach przedsiębiorstwa Specyfika majątku obrotowego • odtwarza się zwykle wielokrotnie w ciągu roku obrotowego – ma charakter krótkoterminowy • jest zróżnicowany– składa się z niezależnych elementów– np.zapasy, należności, środki pieniężne,którepełnią odrębną rolę w poszczególnych fazach cyklu operacyjnego • można gołatwozamienić na środki pieniężnelub przekształcićna dowolny, inny składnik majątku obrotowego • wymaga odmiennego sposobu zarządzanianiż majątkiem trwałym – np. zarządzanie zapasami

24. Gospodarka zapasami Źródło: Z. Fedorowicz. Finanse przedsiębiorstwa., Warszawa, 1993.

25. Kapitał pracujący (netto) • Majątek obrotowy musi być rozpatrywany w ścisłym związku ze źródłami jego finansowania • Kapitał obrotowy brutto równy jest aktywom bieżącym – środkom obrotowym • Część aktywów, która nie jest finansowana zobowiązaniami bieżącymi nazywa siękapitałem obrotowym nettolubkapitałem pracującym • W praktycekapitał obrotowy nettonazywany jest częstokapitałem obrotowym • Wartość strukturalna środków obrotowych ulega zmianom w zależności od wahań wielkości sprzedaży i warunków rynkowych, jednak pewna wielkość utrzymuje się przez dłuższy czas na jednakowym, minimalnym poziomie

26. Kapitał obrotowy i jego elementy obliczeniowe Źródło: M.Sierpińska, D.Wędzki. „Zarządzanie płynnościąfinansową w przedsiębiorstwie”. PWN, Warszawa 1998.

27. Zapotrzebowanie na kapitał obrotowy • Zapotrzebowanie na kapitał służący finansowaniu środków obrotowych (kapitał obrotowy brutto)jest częściowo stałe, jeśli dotyczy minimalnego poziomu tego majątku oraz częściowo zmienne Źródło: W.Bień. „Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa. „Difin”, Wa-wa 2001.

28. Struktura zapotrzebowania na kapitały • Jeżeli firma się rozwijatowszystkie stałe i tymczasowe elementy aktywów bieżących (w związku z tym i pasywów) mają tendencję wzrostową • Stałe aktywa bieżące są niezależne od wahańspowodowanych dziennymi, sezonowymi lub cyklicznymi zmianami aktywności • Jednocześnie, część kapitałów krótkoterminowych (zobowiązań bieżących)wykazuje pewną stabilność • Ich poziom utrzymuje się pod wpływem stale powtarzających się procesówspłaty jednych zobowiązań i zaciągania innych • Część zobowiązań bieżących ma charakter tymczasowy, zmienny w stopniu podobnym do zmienności części aktywów bieżących • Kapitał obrotowy potrzebny jest też w celu zmniejszenia ryzyka wynikającego z finansowania środków obrotowych • Kapitał obrotowy stanowi więc pewnego rodzaju bufor bezpieczeństwa, ułatwiający zachowanie płynności finansowej przedsiębiorstwa

29. Struktura aktywów i pasywów przedsiębiorstwa Źródło: M.Sierpińska, D.Wędzki. „Zarządzanie płynnościąfinansową w przedsiębiorstwie”. PWN, Warszawa 1998.

30. Dodatni, zerowy i ujemny kapitał obrotowy Źródło: M.Sierpińska, D.Wędzki. „Zarządzanie płynnościąfinansową w przedsiębiorstwie”. PWN, Warszawa 1998.

31. Dodatni, zerowy i ujemny kapitał obrotowy (opis) • Dodatni kapitał obrotowy (netto)oznacza, że część aktywów bieżących w przedsiębiorstwie finansowana jest kapitałami długoterminowymi i że pozostają one w jego ciągłej dyspozycji • Zerowy kapitał obrotowy (netto) - ma bardziej teoretyczne niż praktyczne znaczenie • Ujemny kapitał obrotowy (netto) – może występować w warunkach, gdy część składników trwałych majątku, wiążących na długi okres środki pieniężne firmy, finansowana jest zobowiązaniami krótkoterminowymi

32. Ujemny kapitał obrotowy • Ujemny kapitał obrotowy jest typowym zjawiskiemw firmach handlowych, które wydłużając terminy płatności za dostarczone im towary,otrzymują na bieżąco gotówkę w momencie ich sprzedaży • Krótsze terminy realizacji należności (sprzedaż za gotówkę), niż terminy płatności zobowiązań sprzyjatworzeniu wolnych środków pieniężnychdla finansowania takżeśrodków trwałych • Ujemny kapitał obrotowy wykreowany w przedsiębiorstwie produkcyjnym (realizacja inwestycji z bieżących środków własnych – z części bieżącego obrotu) możeprowadzić do zatorów płatniczych i olbrzymich strat związanych z nimi • Może to doprowadzić do utraty płynności finansowej • Przyczyną likwidacji 60-80% małych i średnich przedsiębiorstwjest nie tyle brak rentowności, ile utrata płynności finansowej

33. Cykl kapitału obrotowego – zarządzanie kapitałem obrotowym • Posiadanie kapitału obrotowego warunkuje zachowanie ciągłości i rytmiczności przebiegu cyklu eksploatacyjnego • Cyklten obejmuje zespół operacji gospodarczych - od wydania gotówki na surowce i materiały do uzyskania gotówki za wytworzone z nich produkty Źródło: M.Sierpińska, D.Wędzki. „Zarządzanie płynnościąfinansową w przedsiębiorstwie”. PWN, Warszawa 1998.

34. Cechy cyklu eksploatacyjnego • Cykle operacji gospodarczychpowtarzają się i występują w różnych stadiach, nakładając się wzajemnie • U podstaw cyklicznego procesu tkwiąstrumienie pieniężne generowane poprzez częstązmianę postaciśrodków tworzących kapitał obrotowy (środków obrotowych) • Środki wykorzystywane w cyklu charakteryzują następujące zjawiska • Krótki okres życia, zwykle krótszy niż rok • Szybka zmiana postaci środków – np.gotówka zabezpiecza zapasy surowców i materiałów, zaś zapasy wyrobów gotowych w miarę sprzedażyprzekształcają się w należności, które stają się gotówką • Synchronizacjamiędzy produkcją, sprzedażą oraz tempem inkasowania należności – powstaje potrzeba posiadania kapitału obrotowego i sprawnego nim zarządzania

35. Cykl kapitału obrotowego brutto i netto

36. Cykl kapitału obrotowego netto pokazuje liczbę dni, w których muszą wystąpić dodatkowe źródła kapitału finansujące majątek obrotowy Źródło: D.Krzemińska. „Finanse przedsiębiorstwa”. WWSB, Poznań 2000.

37. Strategie finansowania środków obrotowych • Strategia finansowania środków obrotowych (aktywów obrotowych) oznacza przyjęcie określonej kompozycji źródeł ich pokrycia • Mogą to być: - niemal wyłącznie kapitały stałe - w odpowiednich proporcjach kapitały stałe i krótkoterminowe - wyłącznie kapitały krótkoterminowe • Uwzględniając różny stopień ryzyka wiążącego się ze strukturą kapitałów służących finansowaniu majątku obrotowego, można wyodrębnić trzy zasadnicze rodzaje strategii • Strategię zachowawczą, umiarkowaną i dynamiczną

38. Strategie finansowania aktywów obrotowych (netto) Źródło: M.Sierpińska, D.Wędzki. „Zarządzanie płynnościąfinansową w przedsiębiorstwie”. PWN, Warszawa 1998.

39. Strategie kapitału obrotowego Źródło: R.Neveu. „Fundamentals of Managerial Finance”. South-West Publishing Co., Cincinnati 1985.

40. Kryteria i cechy strategii Źródło: D.Krzemińska. „Finanse przedsiębiorstwa”. W-wo Wyższej Szkoły Bankowej, Poznań 2000.

41. 3.3. Decyzje inwestycyjne przedsiębiorstw Trzy etapy • Działania mające na celuposzukiwanie efektywnych projektów inwestycyjnych- wybór tych, które maksymalizują wartość firmy - decyzje dotyczące rodzaju inwestycji (rzeczowe – finansowe), a także wielkości i struktury aktywów • Decyzje dotycząceźródeł finansowaniaprzyjętego programu inwestycyjnego – struktury kapitału firmy • Wpływ decyzji finansowych na decyzje inwestycyjne – efekt:kompletny program oraz plan inwestycyjny i finansowy

42. Rodzaje przedsięwzięć inwestycyjnych Źródło: D.Krzemińska, Finanse przedsiębiorstwa. Wyd. WSB, Warszawa 2000, s.176.

43. Szacowanie strumieni przepływów finansowych • Metody oceny efektywności inwestycji opierają się na generowanych strumieniach pieniężnych(CF – Cash Flow) CFt = CIFt – COFt (7.1.)  gdzie: CFt– strumień pieniężny w okresie t, CIFt– strumień wpływów pieniężnych w okresie t, COFt– strumień wypływów pieniężnych w okresie t. • Strumień pieniężnych dochodów netto projektu(NCF) NCF = zysk netto + amortyzacja (7.2) • Przyrostowe strumienie pieniężne- różnica między strumieniem pieniężnym generowanym po wprowadzeniu inwestycji i strumieniem przed jej wprowadzeniem CFtP = CFtF + P – CFtF (7.3.) • Strumienie pieniężneuwzględniające zmianę zapotrzebowania na kapitał obrotowy CFt = Δ ZN + A ±Zmiany zapotrzebowania na kapitał pracujący (7.4) Δ ZN – przyrost zysku netto,A – wartość rocznego odpisu amortyzacyjnego

44. Mierniki efektywności inwestycji rzeczowych • Oparte na metodzie dyskontowej–uwzględniające wartość pieniądza w czasie - wartość zaktualizowana netto - wewnętrzna stopa zwrotu - wskaźnik rentowności inwestycji • Miernikiem nieopartym na dyskoncie jestokres zwrotu • Nadwyżka sumy (zdyskontowanych lub niezdyskontowanych) rocznych przychodów jest przewidywanym dochodem pieniężnym ( CFt ), związanym z inwestycją • W miernikach efektywności inwestycji opartych na metodzie dyskontowej mamy do czynienia z dyskontowanymi dochodami pieniężnymi • Ekonomiczna efektywność inwestycji wyraża stosunek przewidywanego dochodu pieniężnego z inwestycji do zainwestowanego w to przedsięwzięcie kapitału (nakładu inwestycyjnego)

45. Okres zwrotu nakładów inwestycyjnych • Okres zwrotu nakładu inwestycyjnego jest to czas, potrzebny do otrzymania dochodu pieniężnego z inwestycji, wystarczającego do odzyskania poniesionego nakładu inwestycyjnego • Przewagę uzyskuje projekt, który zapewnia najkrótszy okres zwrotu poniesionych nakładów • Zasadnicze kryterium stanowi tu skala płynności finansowej (wycofania wydatkowanych środków) • Wadą stosowania metody okresu zwrotności przy wyborze określonego projektu inwestycyjnego jest pomijanie faktu zmiennej wartości pieniądza w czasie • Porównuje się nakłady inwestycyjne w ujęciu nominalnym z nominalną wysokością preliminowanych nadwyżek finansowych • Nie otrzymuje się więc odpowiedzi na pytanie, czy zamierzona inwestycja zapewnia osiągnięcie z góry określonej stopy zyskowności poniesionych nakładów

46. Okres zwrotu– wzory (1)

47. Okres zwrotu– wzory (2)

48. Wartość bieżąca netto (NPV – Net Present Value) • Mierzy nadwyżkę sumy zdyskontowanych wpływów nad sumą zdyskontowanych wydatków • Wpływy oraz wydatki realizowane w różnych okresach sprowadza się do porównywalności, dyskontując je na moment bazowy • Najważniejszy miernik oceny efektywności inwestycji i najczęściej wykorzystywany ze względu na to, że uwzględnia wartość pieniądza w czasie • Możliwe są trzy wartości NPV NPV > 0 – stopa zwrotu wyższa niż koszt pozyskania kapitału – przedsięwzięcie zwiększa zasoby firmy – projekt kwalifikuje się do wstępnej akceptacji 2.NPV = 0 – stopa zwrotu równa kosztom kapitału–projekt jest neutralny – nie zmniejsza ani nie zwiększa zasobów firmy NPV < 0 – stopa zwrotu z danej inwestycji jest niższaniż koszt kapitału – projekt należy odrzucić, gdyżzmniejsza zasoby firmy

49. Formuły miernika wartości zaktualizowanej netto ( NPV )

50. Formuły wartości zaktualizowanej netto (2) • Odpowiedni rachunek ekonomiczny prowadzony jest na poziomie przepływów pieniężnych • Wpływy oraz wydatki dyskontujesię na moment bazowy – najczęściej jest to moment zerowy • Przyjmując, że N0 = CF0, wzór (7.10) można przedstawić w bardziej ogólnej postaci