1 / 14

Trawienie związków azotowych w przedżołądkach

Trawienie związków azotowych w przedżołądkach. Szybkość uwalniania się amoniaku z różnych pasz w warunkch in vitro. mgr inz. Sybilla Jacqueline Berwid. ĆWICZENIA: Oznaczanie stężenia amoniaku w treści przewodu pokarmowego. Wykonanie krzywej standardowej

avani
Download Presentation

Trawienie związków azotowych w przedżołądkach

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Trawienie związków azotowych w przedżołądkach Szybkość uwalniania się amoniaku z różnych pasz w warunkch in vitro. mgr inz. Sybilla Jacqueline Berwid

  2. ĆWICZENIA: Oznaczanie stężenia amoniaku w treści przewodu pokarmowego • Wykonanie krzywej standardowej • Przygotowanie standardów i ich inkubacja • Odczytanie ekstynkcji i wykreślenie krzywej • Oznaczenie prób badanych • Przygotowanie prób i ich inkubacja • Odczytanie ekstynkcji i znalezienie punktów na krzywej • Obliczenie stężenia N-NH3 w treści żwacza • Wg wzoru obliczamy stężenie w mmol/l N-NH3 AZOT-AMONIAKALNY

  3. Wykonanie krzywej standardowej • Przygotowujemy standardy o zawartości 10,20,30 mg z roztworu siarczanu amonu (NH)4SO4 (o stężeniu azotu 100mg/100ml).Przygotowujemy też próbę ślepą, czyli bez azotu... • Dodajemy po 1 ml 10% Na2WO4 , oraz 1n H2SO4. • Pobieramy (w 3 powtórzeniach) próby w ilości 0,01ml, i dodajemy po 1,5 ml odczynnika I i II. • Po wymieszaniu wstawiamy standardy wraz ze ślepą do łaźni wodnej na 30 min (temp. +38°C) • Wykreślamy krzywą standardową, aby wyliczyć wartość 1 jednostki ekstynkcji i stężenie NH3 w próbach badanych

  4. Wykonanie prób badanch 1 • Inkubacja treści żwacza • Przelewamy po 25 ml treści przez filtr i dodajemy związki azotowe: • K brak dodatku (próba kontrolna) • A 250 mg albuminy (białko osocza) • M 250 mg mocznika (NPN) • Po wymieszaniu wstawiamy próby wraz z kontrolą do łaźni wodnej na 30 min (temp. +38°C)

  5. Wykonanie prób badanch 2 • Odbiałczenie prób i uzyskanie supernatantu • Do probówek (K,A,M) dodać po 1 ml 10% Na2WO4, 2 ml treści żwacza, 1 ml 1n H2SO4 • Wymieszać próby • Gilzy zrównoważyć na wadze • Odwirować (10 min.,4 tys obr/min) • Pobrać supernatant w ilości 0,01 ml, dodać kolejno po 1,5ml odczynnika I i II, wymieszać próby i inkubować w łaźni wodnej 30 min • Wartości ekstynkcji odczytać przy długości fali 630 nm

  6. Wyliczenie stężenia N-NH3 w inkubowanych próbach treści żwacza • Odczytać z krzywej wartość ekstynkcji dla określonego standardu, odjąć ślepą i wyliczyć 1 jE (standard – ślepa)  mg% standardu 1 jE X X = 1jE = 0,03-0,04 • Obliczanie stężenia N-NH3 w treści żwacza (średnia z ekstynkcji prób – ślepa) x 1jE = mg N-NH3 /100ml (mg%) mg% N-NH3 x 0,71 = mmol N-NH3 /l (mmol/litr) mg% standardu różnica jE

  7. Aktywność ruchowa żołądka wielokomorowego • Odruchowa regulacja i koordynacja skurczów przedżołądków umożliwia wykonanie skomplikowanych ruchów , w wyniku których pokarm jest mieszany. Może być on skierowany z powrotem do jamy ustnej w celu powtórnego przeżucia bądź do następnych odcinków przewodu pokarmowego.

  8. 1) skurcz czepca, jego treść przelewa się do predsionka żwacza • 2) skurcz przedsionka żwacza, gęste i cięższe części treści wracają do czepca; lżejsze przechodzą do górnego worka żwacza • 3) skurcz górnego worka żwacza, przemieszczenie się gazów do przedsionka, mieszanie treści i wyciskanie płynu który spływa do dolnego worka żwacza • 4) skurcz worka dolnego który przesuwa płynną część do przedsionka • 5) skurcz worka ślepego dolnego który usuwa gazy do worka górnego • Po krótkiej przerwie pojawia się druga część cyklu także od podwójnego skurczu czepca. Dodatkowo występuje ruch gazów i przesuwanie ich w okolice wpustu (przygotowanie do odbijania) KRZYMOWSKI STR. 394 SCHEMAT

  9. Przeżuwanie, odłykanie, odbijanie • Procesy występujące u zwierząt z rozwiniętymi przedżołądkami, charakterystyczne dla przeżuwaczy • Przeżuwanie  czas zależy od udziału pasz objętościowych, włóknistych. Pokarm rozdrobniony skraca czas przeżuwania • Odłykanie  jest to odruch, powrót treści przez przełyk i gardło do jamy ustnej.Udział włoknistych składników powoduje że w 2 fazie cyklu skurcz czepca jest silniejszy i przesuwanie treści w okolicę wpustową żwacza. W momencie wdechu pokarm jest zasysany i wspomagany przez ruchy antyperystaltyczne przełyku kęs dostaje się powtórnie do jamy ustnej gdize jest rozcierany ok. 1 min i powtórnie połykany • Odbijanie gazów średnio w ciągu godziny powstaje u krowy ok. 25-35l gazów: CO2, CH4, H,H2S; ich proporcje zależą od składu karmy i jego struktury. Produkowany gaz zbiera się w górnym worku żwaczowym, odsłaniając okolice wpustu. Odruch rozpoczyna się pobudzeniem presoreceptorów zlokalizowanych w okolicach wpustu i wrażliwych na ciśnienie gazów. Odbijanie odbywa się rytmicznie 1-2 min w ilości 0,5-1,7l

  10. Drobnoustroje • Przedżołądki nie wydzielają żadnych własnych enzymów. Zachodzi w nich trawienie autolityczne dzięki enzymom zawartym w paszy; oraz trawienie dzięki enzymom bakteryjnym i pierwotniaczym • Warunki w żwaczu: beztlenowość, pH 6-7, temp. ok. 40°C • Bakterie i pierwotniaki stanowią około 10% płynu żwaczowego, bakterii jest ok. 109 w 1 ml, a pierwotniakow ok. 106 • Białko przechodzące do trawieńca w 70% jest pochodzenia bakteryjnego a w 30 % pierwotniaczego

  11. Bakterie z rzędów: Pseudomonadales i Eubacteriales; z rodzaju: Ruminococcus Eubacterium Clostridium Bacteroides Streptococcus Pierwotniaki z podtypu Ciliata Isotricha Dasytricha Entodinium Diplodinium Główne rodzaje drobnoustrojów występujących w żwaczu Głodzenie zwierzęcia po 3 dniach prowadzi defaunizacji żwacza. Gwałtowne rozcieńczenie treści powoduje osmolizę pierwotniaków. Obniżenie poniżej pH 4,5 powoduje ich smierć.

  12. Przemiany związków azotowych w żwaczu • Istotą przemian białka w żwaczu jest zdolność bakterii do enzymatycznego rozkładu białka pokarmowego,oraz do syntezy białka nie tylko z aminokwasów ale też ze związków azotowych niebiałkowych (NPN): • Mocznik • Amoniak • Siarczan amonu • Węglan amonu • Z białka roślinnego jak i z azotu niebiałkowego powstaje białko bakteryjne. Bakterie służą jako pokarm dla pierwotniaków. Dziennie trafia do trawieńca około 1-2kg białka drobnoustrojów, które stanowi główne źródło aminokwasów.

  13. Aminokwasy są wykorzystywane w całości przez bakterie do budwoy ich białka lub ulegają przemianom dezaminacji, transaminacji, dekarboksylacji. • W wyniku dezaminacji powstaje ketokwas (który wchodzi w cykl przemian cukrowych LKT) oraz grupa aminowa która przekształca się w amoniak. • Amoniak wydalany poza bakterie może być wykorzystany przez inne bakterie lub krwią przekazany do wątroby, gdzie syntezowany jest z niego mocznik, który może być usuwany przez nerki lub odzyskiwany do sliny i żwacza gdze jest wykorzystywany przez bakterie posiadające enzym ureazę. KRZYMOWSKI STR. 400 SCHEMAT ureaza mocznik  CO2 + amoniak

More Related