Biblioteka Aleksandryjska

1. Biblioteka Aleksandryjska Aleksandryjski Feniks odrodził się z popiołów…

2. Aleksandria - mapa

3. Historia Biblioteki Aleksandryjskiej W roku 332 p.n.e., czyli niemal 2500 lat temu, Aleksander Wielki założył miasto Aleksandrię. Po śmierci Aleksandra jego następca Ptolemeusz I Soter wybudował instytut naukowy Musejon i Bibliotekę Aleksandryjską. Pierwszemu bibliotekarzowi, Demetriuszowi z Faleronu, nakazano kupowanie wszelkich cennych pism z całego świata i przydzielono na ten cel pokaźne środki. Z czasem w Bibliotece zgromadzono około 700 tysięcy zwojów z tekstami w wielu językach. Biblioteka Aleksandryjska i Musejon stały się ośrodkiem naukowym antycznego świata i przyciągały najwybitniejszych ówczesnych uczonych. Matematyk Euklides napisał tu swoje słynne dzieło "Elementy geometrii", a książka ta wznawiana jest do dzisiaj! Tutaj pracował Archimedes, tu Arystarch z Samos odkrył, że Ziemia się obraca i wcale nie stanowi centrum wszechświata, tu Herofilos dał podstawy naukowej anatomii i odkrył, że siedzibą inteligencji jest nie serce, lecz mózg. Tu również zredagowane zostały pisma Hipokratesa, ojca medycyny, autora przysięgi lekarskiej. Biblioteka Aleksandryjska utrzymała wiodącą pozycję przez sześćset lat, lecz główna biblioteka spłonęła podczas podboju Aleksandrii przez Juliusza Cezara w roku 48 p.n.e. Pozostałości rozproszone zostały po innych budynkach, które z czasem również strawił ogień i zniszczenia. W roku 391 patriarcha Aleksandrii, Teofil, nakazał zniszczyć pogańską świątynię Dionizosa, w której spłonęły resztki księgozbioru. Nie zachowało się nic, ani budynki, ani zwoje. Starożytny świat legł w gruzach.

4. Rekonstrukcja modelu Rekonstrukcja modelu Wielkiej Biblioteki przy współudziale UNESCO ramach projektu The revival of the Ancient Library of Alexandria na podstawie dowodów zebranych przez uczonych. Wersja polska przygotowana została przez Stanisława Skórkę za zgodą UNESCO.

5. Sposoby gromadzenia zbiorów Król Ptolemeusz II Filadelfos postanowił zgromadzić całe piśmiennictwo greckie dostępne za jego czasów. W tym celu wysłał swych agentów do wszystkich zakątków Morza Śródziemnego, do Grecji, na wyspy morza Egejskiego, na Kretę i Cypr, w poszukiwaniu cennych rękopisów. Dla zdobycia ważnych dzieł stosowano także inny sposób, a mianowicie podróżnych z przypływających do Grecji okrętów zobowiązywano do zdeponowania na pewien czas posiadanych książek i dokonywano z nich odpisy (prawo autorskie wówczas jeszcze nie istniało). Znana jest historia rękopisów dzieł Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa będących własnością Aten, które przeżywały kłopoty ekonomiczne, a które za kaucją 15 talentów (była to wysoka suma) pożyczyły Ptolemeuszowi III owe sławne teksty. Ten nie chcąc się rozstać z tak cennym nabytkiem polecił sporządzić piękne kopie i te właśnie odesłał właścicielom. W taki sposób król stracił kaucję wzbogacając jednocześnie swoją bibliotekę.

6. Fasada Biblioteki z ogrodem, po prawej stronie widoczny portyk dla czytelników, którzy w na świeżym powietrzu mogli zażywać lektury. Fasada Biblioteki Aleksandryjskiej

7. Biblioteka Aleksandryjska - dawniej Celem Ptolemeuszy było stworzenie z Aleksandrii naukowej i kulturalnej stolicy ówczesnego świata, w myśl zasady: „wiedza równa władzy”.

8. Ogród Ogród biblioteki. Z lewej strony widoczna altana, w cieniu której można było spocząć oraz schronić się przed słońcem podczas czytania.

9. Sala główna W centrum wyjście na taras

10. Portyk biblioteki W głębi widoczne wejście do magazynów ze zwojami

11. Piętro biblioteki

12. Magazyn ze zwojami

13. Regał ze zwojami (przypominający plaster miodu)

14. Drugie piętro

15. Znaczenie BibliotekiAleksandryjskiej Biblioteka w Aleksandrii przyczyniła się do uratowania spuścizny literackiej Grecji, zawdzięczając to z jednej strony wspaniałomyślności królów egipskich, którzy widzieli swój obowiązek w zabezpieczaniu skarbów przeszłości, z drugiej zaś zespołowi uczonych, którzy nie szczędzili trudu, aby to dziedzictwo literackie sklasyfikować i opisać. Poza stworzeniem podstaw metodycznych krytyki tekstu, właśnie opis bibliograficzny tekstu zawdzięcza swe powstanie szkole uczonych aleksandryjskich. Zasady tego opisu będą odtąd stale stosowane w praktyce bibliograficznej.

16. Sala główna

17. Spalenie Biblioteki Biblioteka składała się z dwóch części; słynniejsza, Bruchejon, niestety spłonęła. Istnieją dwie wersje przyczyn zagłady biblioteki. Pierwsza głosi, że spłonęła ona podczas wojny aleksandryjskiej w 47 roku p.n.e. Inna, że istniała do końca IV w.n.e, a nawet do VII w., kiedy Arabowie podbili Egipt.

18. Nowa Biblioteka Aleksandryjska W 1989 r. władze Egiptu rozpisały konkurs architektoniczny na projekt nowej biblioteki, która ma być kontynuacją i nawiązaniem do tradycji. W 1995 r. rozpoczęto budowę. Nowa Biblioteka Aleksandryjska, zwana Bibliotheca Alexandrina, została udostępniona w 2002 roku i jest powszechnie uznawana za jedną z najważniejszych realizacji architektonicznych ostatnich dziesięcioleci.

19. Odrodzenie tradycji W czasach, gdy Juliusz Cezar najechał Aleksandrię i poznał Kleopatrę, miasto liczyło ponad milion mieszkańców i było największą metropolią starożytnego świata. Wzbogaciło się na handlu między Wschodem a Zachodem i stanowiło centrum ówczesnej nauki. Z upływem czasu zaczęło się kurczyć i jeszcze na początku XIX wieku miało zaledwie cztery tysiące mieszkańców. Dzisiaj miasto jest pięciokrotnie większe niż w starożytności, a Uniwersytet i Biblioteka gotowe są kontynuować tradycje antyczne.

20. Nowa Biblioteka Aleksandryjska

21. Ceremonia oficjalnego otwarcia Biblioteki odbyła się w październiku 2002. Forma budynku jest oryginalna. Dach z jednej strony wznosi się na 32 metry, opada ukośnie i po przeciwległej stronie zagłębia się w ziemię. Jego kolisty kształt symbolizuje tarczę słoneczną, która w religii starożytnego Egiptu miała wyjątkowe znaczenie: Słońce czczono jako boga Re, wielkiego stwórcy. Współczesna wymowa formy nawiązuje więc do liczącej kilka tysięcy lat tradycji. Odczytanie mitu

22. Tożsamość budynku Wielka ściana, pokryta znakami pisma, nawiązuje zarówno do historii, jak i do funkcji budynku. Betonowa ściana obłożona została z zewnątrz sześcioma tysiącami metrów kwadratowych płyt granitu, na których wyryto 6300 znaków pisma i symboli.

23. Bank wiedzy - biblioteka Nazwa Biblioteki Aleksandryjskiej otwiera perspektywę na ponad dwa tysiące lat. Aż tak daleko wstecz możemy prześledzić historię banków wiedzy, czyli bibliotek. Ich zniknięcie u progu średniowiecza było tragedią, a nieobecność trwała blisko tysiąc lat.

24. Współczesny idiom Wymowa nowoczesnej formy architektonicznej nowej Biblioteki Aleksandryjskiej nawiązuje do monumentalnej tradycji Egiptu piramid i świątyń. I tak jak tamte budowle świadczą o doskonałej znajomości sztuki budowlanej w przeszłości, tak Biblioteka Aleksandryjska stanowi osiągnięcie na najwyższym poziomie współczesnych architektów, inżynierów, techników i rzemieślników.

25. Największa czytelnia na świecie

26. Koniec Opracowała: Hanna Moszkowicz