Po odcięciu dolnych części stron kalendarza, przekształca się on w instruktażową książeczkę.

1. Projekt „Pomagamy Mówić”powstał z myślą o dzieciach, które nie potrafią się komunikować w ogólnie dostępny sposób, bo nie mówią. Potrafią jednak używać swoich rąk i w ten sposób mogą wyrażać to, co czują.

2. Mottem pierwszej edycji kalendarza były słowa: „Musi istnieć jakiś język, który obywa się bez słów. (…)Jeśli nauczę się rozszyfrowywać ten język bez słów, uda mi się rozszyfrować świat.” Paulo Coelho

3. W kalendarzu zamieszczono dwanaście fotografii. Na zdjęciach znalazły się dzieci mające kłopoty z mówieniem oraz ich mówiący koledzy ze szkoły. Za pomocą gestów pokazują one najprostsze - ale też najpotrzebniejsze w codziennym życiu - słowa: „dom”, „iść”, „dziękuję”, „jeszcze” i inne. Gesty, które pokazują dzieci, to coś pomiędzy oficjalnym językiem migowym a makatonem - uproszczoną wersją tego języka.

4. Po odcięciu dolnych części stron kalendarza, przekształca się on w instruktażową książeczkę.

5. Mottem kolejnej edycji były słowa:„Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać żeby, dzieci do nas mówiły”. Adele Faber i Elanie Mazlish.

6. Brak mowy opartej na wypowiadaniu się, utrudnia wyrażanie swoich emocji, pragnień i potrzeb, ale nie oznacza, że takie emocje, pragnienia i potrzeby nie istnieją. Ktoś, kto nie mówi, nie jest kimś, kto mowy nie rozumie, kimś, kto nie ma pragnień, kimś, kto nie ma oczekiwań i nie ma własnego zdania. Problem tkwi tylko w znalezieniu „wspólnego języka”

8. Pomocy w realizacji kalendarza udzielił nam znany piekarski fotograf, który bezinteresownie oferował nam swoje serce, czas, specjalistyczny sprzęt i niezwykły talent.

9. Fundusze zebrane po rozprowadzeniu kalendarzy, będą podobnie jak w poprzednich latach przeznaczone na wzbogacenie bazy umożliwiającej komunikowanie się z dzieckiem niepełnosprawnym. Są to tablety z programami komunikacyjnymi zwanymi „protezami mowy”.