Dane informacyjne

2. Dane informacyjne • Nazwy szkół : • Gimnazjum w Manowie i Gimnazjum w Książu Wielkopolskim • ID grup : 98/20_mf_g1 i 98/80_mf_g1 • Opiekunowie: Angelika Kowalska - Kowalik i Barbara Staszak • Kompetencja : matematyka i fizyka • Temat projektowy : ”Ciśnienie wokół nas” • Semestr/rok szkolny : semestr 2 / 2010/2011

3. Ciśnienie wokół nas

4. badacze

5. Pascal blaise • Blaise Pascal (pol. Błażej Pascal), (ur. 19 czerwca 1623 w Clermont-Ferrand; zm. 19 sierpnia 1662 w Paryżu) – francuski matematyk, fizyk i filozof religii. Był niezwykle uzdolnionym dzieckiem, wyedukowanym przez ojca. Jego wczesne dzieła powstawały spontanicznie, lecz w istotny sposób przyczyniły się do rozwoju nauki. Miał on znaczący wkład w konstrukcję mechanicznych kalkulatorów i mechanikę płynów; sprecyzował także pojęcia ciśnienia i próżni, uogólniając prace Torricelliego. W swoich opracowaniach bronił metody naukowej.

6. Dokonania na polu matematyki • Trójkąt Pascala. Każda liczba jest sumą dwóch innych znajdujących się bezpośrednio nad nią. Trójkąt obrazuje wiele własności matematycznych, m.in. stanowi schemat wyznaczania współczynników dwumiennych.

7. Prawo Pascala • Prawo Pascala - ciśnienie wywierane z zewnątrz na ciecze lub gazy jest w nich przekazywana jednakowo we wszystkie strony . • Doświadczenie : • Wydrążyliśmy w piłce pingpongowej dziurki. Do jednej z dziurek przystawiliśmy strzykawkę z wodą, gdy przesunęliśmy tłok w dół, woda wytrysnęła ze wszystkich otworów z jednakową prędkością.

8. […] • Wnioski : • Zewnętrzna siła działająca na ciecze, czyli siła, z jaką naciskamy na tłoczek, przenosi się z całej objętości cieczy. • Podobny skutek obserwujemy w gazach. Przenoszenie sił we wszystkich kierunkach, odbywa się to dzięki, nieustannym i bardzo częstym zderzeniom cząsteczek gazu. • A to ciekawe : • Gazy używane przez człowieka w życiu codziennym lub na skalę przemysłową, przechowywane są w szczelnych, stalowych butlach-pod wysokim ciśnieniem, sprężone lub skroplone. Butle różnią się między sobą kolorem i sposobem zamykania.

9. ARCHIMEDES • Archimedes z Syrakuz ok. 287-212 p.n.e. – grecki filozof przyrody i matematyk, urodzony i zmarły w Syrakuzach; wykształcenie zdobył w Aleksandrii. Był synem astronoma Fidiasza i prawdopodobnie krewnym lub powinowatym władcy Syrakuz Hierona II. • Anegdota głosi, że pochłonięty rozwiązywaniem zadań matematycznych Archimedes przestał się myć, w wyniku czego zaczął wydzielać nieprzyjemny zapach. Gdy siłą nasmarowano go oliwą i ciągnięto by go wykąpać, kreślił na swoim ciele koła kontynuując swoje rozważania.

10. [...] • W czasie drugiej wojny punickiej kierował pracami inżynieryjnymi przy obronie Syrakuz. Rzymianie myśleli, że sami bogowie bronią miasta, gdyż za murami schowane machiny oblężnicze jego konstrukcji ciskały pociski w ich stronę. Archimedes został zabity przez żołnierzy rzymskich po zdobyciu miasta, mimo wyraźnego rozkazu dowódcy, Marcellusa, by go ująć żywego. Później gorzko tego żałowano. Na życzenie Archimedesa na jego nagrobku wyryto kulę, stożek i walec. • Pewna legenda głosi, że żołnierz, który go zabił wpierw kazał mu się poddać. Ten jednak zajęty problemem geometrycznym i rysowaniem figur na piasku skarcił go, mówiąc: "Nie niszcz moich figur". Oburzony Rzymianin zabił Archimedesa swoim mieczem

11. Historia z życia Archimedesa • Historię życia Archimedesa przyrównuje się często do procesu podbijania Starożytnej Grecji przez Cesarstwo rzymskie. Rzymianie swą okupacją spowodowali stagnację w rozwoju tak bogatej kultury, nauki i filozofii hellenistycznej, ale jednocześnie zachowali ogromny szacunek dla greckich osiągnięć, z których niejednokrotnie czerpali. Symbolem tego faktu jest właśnie śmierć Archimedesa – zabitego przez rzymskiego legionistę w chwili roztrząsania jakiegoś problemu matematycznego, a następnie z honorami pochowanego przez rzymskiego wodza. Zanim odcięto mu głowę miał powiedzieć "noli turbare circulos meos", co znaczy "nie zamazuj moich kół".

12. […] Praca naukowa • Był autorem traktatu o kwadraturze odcinka paraboli, twórcą hydrostatyki i statyki, prekursorem rachunku całkowego. Stworzył też podstawy rachunku różniczkowego. W dziele Elementy mechaniki wyłożył podstawy mechaniki teoretycznej. Zajmował się również astronomią – zbudował globus i (podobno) planetarium z hydraulicznym napędem, które Marcellus zabrał jako jedyny łup z Syrakuz, opisał ruch pięciu planet, Słońca i Księżyca wokół nieruchomej Ziemi.

13. Odkrycia Archimedesa • Prawo Archimedesa , • Aksjomat Archimedesa , • Zasadę dźwigni – sławne powiedzenie Archimedesa "Dajcie mi punkt podparcia, a poruszę Ziemię„ , • prawa równi pochyłej • Środek ciężkości i sposoby jego wyznaczania dla : • prostych figur , • pojęcie siły , • Jako pierwszy podał przybliżoną wartość liczby pi. Według jego oszacowania .

14. Dzieła Archimedesa • O liczeniu piasku – o wielkich liczbach i o nieskończoności. Rozszerzył tu system liczbowy Greków (dotychczas sięgający liczby 10000 – miriada) i oszacował liczbę ziarenek piasku we wszechświecie jako 1063. • O liniach spiralnych – wprowadził tu spiralę Archimedesa • O kuli i walcu – wyprowadza wzory na pole powierzchni i objętość kuli, walca i czaszy kulistej. • O konoidach i sferoidach – o krzywych stożkowych • O ciałach pływających – definicja praw hydrostatyki i aerostatyki • Elementy mechaniki – podstawy mechaniki teoretycznej .

15. Wynalazki Archimedesa : • śruba Archimedesa • przenośnik ślimakowy • zegar wodny • organy wodne • machiny obronne • udoskonalił wielokrążek i zastosował go do wodowania statków

16. Ciśnienie atmosferyczne ! • Ciśnienie atmosferyczne – stosunek wartości siły, z jaką słup powietrza atmosferycznego naciska na powierzchnię Ziemi, do powierzchni, na jaką ten słup naciska (por. ciśnienie). Wynika stąd, że w górach ciśnienie atmosferyczne jest niższe a na nizinach wyższe, ponieważ słup powietrza ma różne wysokości

17. […] • Na podstawie średniej wielkości ciśnienia atmosferycznego na Ziemi na poziomie morza wprowadzono jednostkę ciśnienia – atmosferę – równą 1013,25 hPa. Ciśnienie atmosferyczne może się jednak zmieniać pod wpływem zjawisk pogodowych.

18. Ciśnienie Hydrostatyczne ! • Ciśnienie hydrostatyczne – ciśnienie, wynikające z ciężaru cieczy znajdującej się w polu grawitacyjnym. Analogiczne ciśnienie w gazie określane jest mianem ciśnienia aerostatycznego. Ciśnienie hydrostatyczne nie zależy od wielkości i kształtu zbiornika, a zależy wyłącznie od głębokości. Ciśnienie określa wzór:

19. […] • Grawitacja w przypadku obu rodzajów ciśnień – hydrostatycznego i aerostatycznego – wywołuje zmianę ciśnienia w zależności od głębokości – im niżej tym większe ciśnienie. Jest ono skutkiem nacisku (ciężaru) ze strony słupa płynu położonego nad danym punktem – im wyższy słup, typ większy nacisk. Np. na Ziemi ciśnienie w wodzie (ciśnienie hydrostatyczne) zwiększa się co 10 m o jedną atmosferę techniczną. Ciśnienie powietrza na poziomie morza jest równe atmosferze fizycznej, jest ona w przybliżeniu równa atmosferze technicznej. Wynika stąd, że ciężar słupa powietrza nad powierzchnią ziemi jest w przybliżeniu równy ciężarowi słupa wody o wysokości 10 m (10 ton wody na metr kwadratowy). • W celu obliczenia wartości ciśnienia hydrostatycznego posługujemy się wzorem: • p = ρcieczy · g· h

20. Studnie artezyjskie ! • Studnia artezyjska – studnia, powstająca przez wywiercenie otworu do wód artezyjskich głęboko położonych warstw wodonośnych, w których woda znajduje się pod ciśnieniem hydrostatycznym. Woda z takiego odwiertu wypływa samoczynnie, niekiedy jest pod dużym ciśnieniem (rzędu nawet kilkudziesięciu atmosfer).Studnie artezyjskie buduje się w celu pozyskiwania wód podziemnych.

21. Półkule magdeburskie W 1654 r. Otto von Guericke, niemiecki fizyk i wynalazca (1602-1686), wykonał w Magdeburgu doświadczenie, którego celem było udowodnienie istnienia ciśnienia atmosferycznego oraz pokazanie, jak duże wartości mają siły, którymi powietrze atmosferyczne działa na nas i otaczające nas ciała. Zestawił razem dwie półkule mosiężne o średnicy około 42 cm. Następnie z tak otrzymanej kuli wypompował powietrze.  Aby półkule te rozerwać, trzeba było użyć szesnastu koni (huk towarzyszący rozrywaniu półkul przypominał wystrzał armatni), natomiast ponowne wpuszczenie powietrza do wnętrza kuli powodowało, że półkule mógł z łatwością rozdzielić jeden człowiek. Po wypompowaniu powietrza z wnętrza kuli obie półkule utrzymywane były razem przez siłę parcia związaną z ciśnieniem atmosferycznym. Doświadczenie pokazało, jak dużą wartość może mieć ta siła.

22. Doświadczenie wykonane przez Otto von Guericke możemy z łatwością powtórzyć, wykorzystując dwie przyssawki o średnicy około 12 cm. Pełnią one rolę klasycznych "półkul magdeburskich". Doświadczenie wykonane przez Otto von Guericke możemy z łatwością powtórzyć, wykorzystując dwie przyssawki o średnicy około 12 cm. Pełnią one rolę klasycznych "półkul magdeburskich". Doświadczenie wykonane przez Otto von Guericke możemy z łatwością powtórzyć, wykorzystując dwie przyssawki o średnicy około 12 cm. Pełnią one rolę klasycznych "półkul magdeburskich". Doświadczenie wykonane przez Otto von Guericke możemy z łatwością powtórzyć, wykorzystując dwie przyssawki o średnicy około 12 cm. Pełnią one rolę klasycznych "półkul magdeburskich". Doświadczenie wykonane przez Otto von Guericke możemy z łatwością powtórzyć, wykorzystując dwie przyssawki o średnicy około 12 cm. Pełnią one rolę klasycznych "półkul magdeburskich". Doświadczenie wykonane przez Otto von Guericke możemy z łatwością powtórzyć, wykorzystując dwie przyssawki o średnicy około 12 cm. Pełnią one rolę klasycznych "półkul magdeburskich". Zastosowanie przyssawek pozwala na wykonanie doświadczenia bez stosowania pompy próżniowej. Każda z przyssawek zaopatrzona jest w uchwyt, którego zamknięcie (złożenie razem obu rączek) powoduje, że gumowa powierzchnia przyssawki staje się wklęsła. Aby zademonstrować istnienie ciśnienia atmosferycznego, obie przyssawki przykładamy wzajemnie do siebie gumowymi powierzchniami. Tak złożone przyssawki-półkule można z łatwością rozłączyć. Następnie zamykamy uchwyty. Powoduje to, że pomiędzy przyssawkami powstaje pusta przestrzeń (z dobrym przybliżeniem możemy powiedzieć, że panuje tam próżnia). […] Doświadczenie wykonane przez Otto von Guericke możemy z łatwością powtórzyć, wykorzystując dwie przyssawki o średnicy około 12 cm.

23. [...] • Najwyższe na świecie zanotowane ciśnienie1086hPa

24. Ciśnienie na dnie Rowu mariańskiego • Batyskaf Trieste, na którego pokładzie o godzinie 13:06 23 stycznia 1960 r. Don Walsh i Jacques Piccard osiągnęli dno Rowu Mariańskiego. • Na dnie Rowu Mariańskiego woda wywiera ciśnienie 110,2 MPa czyli ponad 1100-krotnie wyższe niż normalne ciśnienie atmosferyczne. Zanurzanie batyskafu trwało 9 godzin, załoga znalazła się na głębokości 10916 m.

25. […] • Ciśnienie na wierzchołku Mount Everest?280hPa

26. Doświadczenia – Prawo Archimedesa • Weź szczelny woreczek foliowy napełniony wodą i zawiąż go. Za pomocą siłomierza wyznacz ciężar woreczka z wodą . Następnie, nie odczepiając woreczka od siłomierza, ostrożnie zanurz go całkowicie w zlewce z wodą. • Na woreczek z wodą zanurzony w zlewce działają siły równoważące się : ciężar woreczka z wodą ( o kierunku pionowym i zwrocie w dół ) oraz siła wyporu ( o kierunku pionowym i zwrocie w górę ) . Siła wyporu ma zatem wartość równą ciężarowi wody w woreczku ( ciężar woreczka można pominąć ) . Objętość wypartej wody jest równa objętości wody w woreczku . ( gdy był on zanurzony całkowicie ) . Zatem wartość siły wyporu jest równa ciężarowi wypartej cieczy .

27. Napięcie powierzchniowe • Do talerza wlewamy wodę. Powierzchnię wody posypujemy korkiem startym na drobnej tarce. Do wody wpuszczamy detergent ( np. płyn do mycia naczyń )ObserwacjeW momencie posypania powierzchni wody(wyglądającej jak sprężysta błona) korkiem obserwujemy, że korek unosi się na niej. Po dodaniu detergentu widzimy jak korek oddala się(ucieka) z miejsca, w które dodaliśmy detergent (przesuwa się w inną stronę talerza).Wniosek Detergent zmniejsza napięcie powierzchniowe wody, powodując ruch korka w miejsce gdzie napięcie powierzchniowe wody jest większe

28. Znikanie siły wyporu • Na dno naczynia szklanego wypełnionego wodą kładziemy kawałek parafiny, którego jedna powierzchnia jest gładka , a druga nie równa . Dociskając gładką powierzchnią do dna , parafina nie wypływa.

29. Zjawisko włoskowatości • W naczyniu z wodą umieszczamy dwie płytki szklane stykające się jedną krawędzią i tworzące niewielki kąt ostry . Obserwujemy zachowanie się zabarwionej cieczy na styku ze szkłem

30. Kulisty kształt kropli • Do szklanki wlewamy wody wypełniając ją do połowy. Następnie powoli po ściance wlewamy denaturatu zostawiając centymetr do brzegu szklanki. Pipetą wpuszczamy około 3 cm3 oleju parafinowego na granice między wodą i alkoholem . Wkładamy drucik w krople ( cienki , sztywny , z małą poprzeczką ) i wprowadzamy krople w ruch obrotny. Obserwujemy zmiany kształtu kropli tłuszczu podczas ruchu obrotowego.

31. Prawo Archimedesa - doświadczenia • Prawo Archimedesa : Na ciało zanurzone w płynie (cieczy, gazie lub plazmie) działa pionowa, skierowana ku górze siła wyporu. Wartość siły jest równa ciężarowi wypartego płynu. Siła ta jest wypadkową wszystkich sił parcia płynu na ciało. • Doświadczenie ; • Do naszego doświadczenie mieliśmy pojemnik z wodą, plastikowy pojemnik , kamienie i taśmę .Na początku włożyliśmy kamienie do plastikowego pojemnika, potem wzięliśmy pojemnik wypełniony wodą. Gdy włożyliśmy pojemnik z kamieniami do wody, który utonął . Następnie przymocowaliśmy kamienie pod dnem naszej łódeczki.

32. […] • Zwodowaliśmy (delikatnie położyliśmy na wodzie) naszą łódkę z kamieniami, która zaczęła unosić się na wodzie. • Wniosek ; Takie umiejscowienie kamieni spowodowało zwiększenie objętości wypartej cieczy a co za tym idzie zwiększenie siły wypory działającej na nasz model łódki. Dzięki temu kamieni e wraz z łódeczką zaczęły unosić się na słodkiej wodzie. • Ciekawostka ;Prawo Archimedesa wykorzystywane jest, żeby statki mogły pływać, balony latać, do obliczania gęstości cieczy i ciał stałych Statki pływają, ponieważ ich gęstość jest mniejsza od gęstości wody, a więc siła wypadkowa na nie działająca jest skierowana ku górze.

33. Prawo Archimedesa – siła wyporu • Prawo Archimedesa – podstawowe prawo hydro i aerostatyki określające siłę wyporu. Nazwa prawa wywodzi się od jego odkrywcy Archimedesa z Syrakuzy. • Wersja współczesna: Na ciało zanurzone w płynie (cieczy, gazie lub plazmie) działa pionowa, skierowana ku górze siła wyporu. Wartość siły jest równa ciężarowi wypartego płynu. Siła ta jest wypadkową wszystkich sił parcia płynu na ciało. • Stara wersja prawa: Ciało zanurzone w cieczy lub gazie traci pozornie na ciężarze tyle, ile waży ciecz lub gaz wyparty przez to ciało.

34. Siła wyporu • Siła wyporu - siła działająca na ciało zanurzone w płynie czyli w cieczy lub gazie w obecności ciążenia. Jest skierowana pionowo do góry – przeciwnie do ciężaru. Wartość siły wyporu jest równa ciężarowi płynu wypartego przez to ciało.

35. (Wciąganie jajka do butelki) • Cel: Ustalamy co powoduje, że jajko zostaje wciągnięte do butelki – działalność podciśnienia. • Przebieg Doświadczenia: Butelke po napoju napełniamy oparami denaturatu po czym wrzucamy do niej podpaloną zapałkę i zatykamy otwór butelki ugotowanym jajkiem. • Obserwacje: Jajko zostaje wciągnięte do butelki i rozsadzone. • Wniosek: W wyniku reakcji powstaje dwutlenek węgla, cząsteczki dwutlenku węgla mają mniejszą objętość od cząsteczek tlenu i powstaje podciśnienie, układ dąży do wyrównania ciśnień dlatego jajko zostaje wessane do środka butelki. Zjawisko Podciśnienia

36. Cel: Ustalamy czy zjawisko wrzenia wody uzależnione jest od wielkości działającego ciśnienia atmosferycznego. • Przebieg Doświadczenia: Do pojemnika próżniowego wlaliśmy wodę i zatkaliśmy jego wieko, po tym wypompowywaliśmy powietrze ze środka. • Obserwacje: W miarę wypompowywania powietrza z pojemnika zauważyliśmy że woda zaczyna co raz mocniej wrzeć wrzeć. • Wniosek: Woda może wrzeć także pod wpływem niższego ciśnienia atmosferycznego. Wrzenie w próżni

37. 1.Do pojemnika próżniowego wkładamy balonik słabo napompowany. • 2.Następnie do próżnika wkładamy pompkę do odsysania powietrza. • 3.Po wpuszczeniu powietrza do pojemnika objętość balona się zwiększyła • Wniosek: Gdy jest małe ciśnienie to balon rośnie, zwiększa swoją objętość.

38. Paradoks hydrostatyczny • Do przyrząd demonstracji paradoksu nalaliśmy wody w różnych kształtach pojemników. Mieliśmy za zadanie zmierzyć czas upływy wody. Okazało się ,że szybkość wody zależy od wysokości słupa a nie od jego kształtu.

39. […] • Polega na tym, że ciśnienie na dnie naczynia nie zależy wprost od ciężaru cieczy zawartej w naczyniu, a zależy od wysokości słupa cieczy nad dnem. Natomiast parcie cieczy na dno naczynia zależy od pola powierzchni dna, wysokości słupa cieczy i ciężaru właściwego cieczy. Wynika z tego, że parcie cieczy na dno w naczyniach o różnych kształtach będzie takie samo, jeżeli pole powierzchni dna każdego z tych naczyń i wysokość słupa cieczy w tych naczyniach będą równe.

40. Prasa hydrauliczna • Dwie napełnione strzykawki wodą połączyliśmy wężykiem. Następnie nacisnęliśmy na tłok jednej co spowodowało podniesienie się tłoku drugiej. • Urządzenie techniczne zwielokrotniające siłę nacisku dzięki wykorzystaniu zjawiska stałości ciśnienia w zamkniętym układzie hydraulicznym (prawo Pascala).

41. implozja Implozja – przeciwieństwo eksplozji ze względu na kierunek wybuchu , nagłe zapadanie się materii w zamkniętym obszarze (w szczególności, zapadanie się ścianek naczynia) pod wpływem panującego w nim podciśnienia.

42. Implozja puszki Przebieg doświadczenia:1. Do puszki wlewamy wodę na wysokość kilku milimetrów.2. Podgrzewamy puszkę przy pomocy kuchenki.3. Po wygotowaniu się większości wody chwytamy puszkę i płynnym ruchem wkładamy ją do miski wypełnionej wodą (puszkę wkładamy otworem do dołu).4. Po włożeniu puszki do wody obserwujemy proces jej zgniatania.

43. […] Ciśnienie atmosferyczne Para wodna wypełnia wnętrze puszki Wrząca woda Źródło ciepła

44. […] • Podgrzewając aluminiową puszkę, podgrzewamy również powietrze i wodę w jej wnętrzu. Wraz ze wzrostem temperatury woda na dnie paruje coraz intensywniej i para wodna całkowicie wypełnia puszkę, wypychając nadmiar powietrza i pary wodnej przez otwór u wylotu puszki. Po włożeniu puszki do zimnej wody temperatura wewnątrz gwałtownie się obniża, a znajdująca się w środku para wodna skrapla się. Odwrócenie puszki do góry dnem gwarantuje utrzymanie tej samej liczby cząstek powietrza wewnątrz puszki w trakcie schładzania. Ponieważ część powietrza i pary wodnej uciekła z puszki w trakcie podgrzewania, a pozostająca w środku skroplona para wodna zajmuje znacznie mniejszą objętość niż w stanie gazowym, w puszce zaczyna panować dużo niższe ciśnienie niż na zewnątrz. Siła z jaką cząsteczki znajdujące się wewnątrz puszki bombardują jej ścianki jest znacznie mniejsza, niż siła z jaką cząsteczki na zewnątrz naciskają na ściankę. Prowadzi to do zgniecenia puszki przez silniejsze cząstki napierające od zewnątrz. W efekcie ciśnienia panujące po obu stronach aluminiowej ścianki wyrównują się.

45. […] Istnienie ciśnienia atmosferycznego możemy też zademonstrować w sposób nieco mniej efektowny, wykorzystując plastikową butelkę. Do butelki wlewamy trochę gorącej wody. Potrząsamy nią, aby gorąca woda oblała jej ścianki, i szybko zakręcamy butelkę. Po chwili różnica ciśnień wewnątrz i na zewnątrz butelki powoduje jej zgniatanie. Proces ten możemy przyspieszyć, wstawiając butelkę pod kran z zimną wodą.

46. Poidełko dla ptaków ciśnienie atmosferyczne Słoik Woda Kulki z plasteliny Talerzyk

47. Poidełko dla ptaków • Cel doświadczenia: wyjaśnienie działania poidełka dla ptaków – ciśnienie atmosferyczne. • Przyrządy : szklany słoik, kuleczki z plasteliny, talerzyk, woda. • Przebieg doświadczenia: do brzegu otworu słoika przyklejamy kuleczki plasteliny. Słoik napełniamy wodą i przykrywamy talerzykiem, opierając go na plastelinowych kuleczkach. Całość odwracamy o 1800 .

48. […] • Wyniki obserwacji: niewielka ilość wody wylewa się na talerzyk, reszta pozostaje w słoiku. Gdy z talerzyka wybieramy trochę wody, taka sama jej ilość natychmiast wypływa ze słoika tak, że jego szyjka cały czas jest zanurzona. • Wniosek: Ciśnienie, jakie powietrze wywiera na Ziemię i wszystkie ciała znajdujące się w atmosferze ziemskiej, naciska na powierzchnię cieczy na talerzyku. Gdy otwór słoika zanurzony jest w wodzie na talerzyku, ciśnienie powietrza przenoszone przez wodę zapobiega dalszemu wypływaniu wody ze słoika.

49. Dziewczyna i słoń • Obcas buta dziewczyny wywiera większe ciśnienie na podłoże niż noga słonia, chociaż jest przecież lżejsza niż słoń. Dzieje się tak, ponieważ ciężar dziewczyny rozłożony jest na bardzo małą powierzchnię, jaką stanowi obcas jej buta.

50. Przenoszenie ciśnienia w cieczach syfon do wody sodowej Cel doświadczenia: wyjaśnienie zasady działania syfonu. Przyrządy: syfon i szklanka Przebieg doświadczenia: naciśnij dźwignię syfonu, gaz znajdujący się w syfonie nad powierzchnią wody to dwutlenek węgla pod zwiększonym ciśnieniem, który wydobył się z naboju.