DANE INFORMACYJNE

DANE INFORMACYJNE • Nazwa szkoły: • ZESPÓŁ SZKÓŁ GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ W GOŚCINIE • ID grupy: • 97_10_MF_G1 • Kompetencja: • MATEMATYCZNO-FIZYCZNA • Temat projektowy: • POMIAR I MIARA • Semestr/rok szkolny: • DRUGI/2011/2012

POMIAR Według współczesnej fizyki proces oddziaływania przyrządu pomiarowego z badanym obiektem, zachodzący w czasie i przestrzeni, którego wynikiem jest uzyskanie informacji o własnościach obiektu 

Pomiar wielkości fizycznej polega na porównaniu jej z wielkością tego samego rodzaju przyjętą za jednostkę. Zatem liczba otrzymana jako wynik pomiaru zależy od wyboru jednostki . Wynik pomiaru musi więc zawsze składać się z dwóch części: wartości liczbowej oraz jednostki.

Niepewność pomiaru Parametr, związany z wynikiem pomiaru, charakteryzujący rozrzut wyników. Z definicji niepewności pomiarowej wynika, że żaden pomiar nie jest idealnie dokładny, czyli wszystkie pomiary są zawsze obarczone jakąś niepewnością. Fakt ten nie wynika z niedoskonałości aparatury i zmysłów obserwatora, ale jest nieodłączną cechą każdego pomiaru.

PRODZAJE POMIARÓW Pomiar ciągły – rodzaj pomiaru, dostarczającego wyniki w sposób ciągły. np. prędkościomierz w pojeździe mechanicznym lub termometr. Pomiar dyskretny -rodzaj pomiaru dostarczającego wyniki w sposób punktowy. Przykładem tego typu pomiaru jest kontrola poziomu oleju w samochodzie przy pomocy bagnetu lub pomiar temperatury ciała

PRZYRZĄDY POMIAROWE

CZAS • GNOMON •KLEPSYDRA •STOPER •ZEGAR • ZEGAR ATOMOWY • ZEGAR SŁONECZNY •ZEGAR WAHADŁOWY • ZEGAR WODNY

Jednostka podstawowa czasu w SI i CGS to sekunda • minuta = 60 sekund • kwadrans = 15 minut = 900 sekund • godzina = 60 minut = 3600 sekund

doba (dzień) = 24 godziny = 86400 sekund • tydzień = 7 dni = 604800 sekund • miesiąc = 28, 29, 30 lub 31 dni = 2419200/2505600/2592000/2678400 sekund • kwartał = 3 miesiące = 7257600 (dla 28 dni)/7516800 (dla 29 • dni)/7776000 (dla 30 dni)/8303040 (dla 31 dni) sekund • rok = 12 miesięcy = 365 lub 366 dni = 31536000 (dla 365 dni)/31622400 (dla 366 dni) sekund • dekada = 10 dni w odniesieniu do miesiąca albo 10 lat w odniesieniu do wieku • wiek = 100 lat • tysiąclecie (milenium) = 1000 lat

DŁUGOŚĆ • Dalmierz • Wysokościomierz • Suwmiarka

Jednostki długości:

TEMPERATURA • Pirometr • Termometr

PRĘDKOŚĆ • Np: • Wiatromierz • Machometr • Tachometr

ZARYS HISTORII POMIARU ODLEGŁOŚCI ASTRONOMICZNYCH

Do IV wieku p.n.e. większość greckich uczonych przyjmowała, że najbliżej Ziemi • znajduje się Księżyc, ponieważ spośród wszystkich ciał niebieskich jego obieg • po sferze niebieskiej trwa najkrócej. • Słońce oraz planety Merkury i Wenus widoczne zawsze w pobliżu Słońca, • znajdowały się według astronomów greckich zdecydowanie dalej niż Księżyc, • ponieważ Słońce potrzebuje aż roku na dokonanie pełnego obiegu po niebie. • Takie samo rozumowanie skłaniało ich do umieszczenia Marsa, Jowisza i Saturna • dalej niż Słońce, w stopniowo rosnących odległościach od Ziemi. • Poza Saturnem znajdowała się już tylko sfera gwiazd stałych.

Już w drugim wieku przed naszą erą Hipparch (ok. 190-125 p.n.e.) bardzo dokładnie wyznaczył odległość Księżyca od Ziemi. Na podstawie analizy wyników obserwacji zaćmień Słońca stwierdził, że odległość do Księżyca wynosi 59 promieni Ziemi. Jak łatwo policzyć, odległość wyznaczona przez niego różni się zaledwie o 2% od współcześnie przyjmowanej średniej odległości Księżyca. Posługując się dokonanym przez Arystarcha błędnym oszacowaniem stosunku odległości Księżyca i Słońca, Hipparch wyliczył także, że odległość do Słońca jest 1200 razy większa od długości promienia Ziemi, czyli w przeliczeniu na nasze współczesne jednostki długości, wynosi 7.6 milionów km. Podane przez Hipparcha błędne oszacowanie odległości Słońca było powszechnie akceptowane aż do XVI wieku naszej ery.

DOKONANIA STAROŻYTYCH GREKÓW: • Eratostenes z Cyreny(ok. 275 - ok. 194 p.n.e • podjął próby pomiaru odległości do Słońca i Księżyca • Arystarch z Samos(ok. 310 - 230 p.n.e) • wyznaczył odległości do Słońca i Księżyca (mało dokładnie) • Hipparch z Nikai(ok. 190 - 125 p.n.e) • wyznaczył odległości do Słońca i Księżyca

POMIAR ODLEGŁOŚCI METODĄ PARALAKSY GEOCENTRYCZNEJ O - środek kuli ziemskiejL - punkt na powierzchni ZiemiK - ciało niebieskie, do którego odległość mierzymyOK - prosta przechodząca przez punkty O i K, przebijająca sferę niebieską w punkcie Kg, będącym położeniem geocentrycznym ciała KLK - prosta przechodząca przez punkty L i K, przebijająca sferę niebieską w punkcie Kt, będącym położeniem topocentrycznym ciała K

HISTORIA POMIARU PRĘDKOŚCI ŚWIATŁA

Pierwszego pomiaru prędkości światła planował dokonać Galileusz. Eksperyment postanowił przeprowadzić wraz ze swoim pomocnikiem za miastem na dwóch wzgórzach, mając do dyspozycji dwie latarnie. Sama próba polegała na odsłanianiu i przesłanianiu latarni, jednak ze względu na ogromną prędkość światła i bardzo duży błąd pomiaru, skazana była na niepowodzenie. Była to jednak pierwsza odnotowana eksperymentalna próba zmierzenia prędkości światła. W 1676 Ole Rømer podał pierwsze szacowanie skończonej prędkości światła stwierdzając, że światło potrzebuje mniej niż sekundę, by przebyć odległość 3000 mil francuskich (około 13000 km). Obliczenia oparł na obserwacji satelity Jowisza[2]. Pierwszego laboratoryjnego pomiaru prędkości światła dokonał w 1849 roku francuski fizyk Armand Fizeau używając koła zębatego. Od tamtej pory metody pomiaru prędkości światła były stale rozwijane, czego efektem był wzrost dokładności pomiaru. W 1907 roku Albert Abraham Michelson otrzymał Nagrodę Nobla m.in. za bardzo dokładne pomiary prędkości światła.

Predkość -światła jest to szybkość z jaką porusza się promień światła i jest ona zależna od ośrodka w jakim się porusza. Prędkość światła jako stała fizyczna jest to prędkość z jaką porusza się fala elektromagnetyczaw

Obecnie metoda pomiaru prędkości światła najbardziej nowoczesna i dokładna to ta wykorzystująca detektory światła modulowanego. Od momentu pierwszego pomiaru prędkości światła do czasów teraźniejszych uzyskiwano różne jej wartości. Obecnie obowiązująca jest wartość 299729.5 km / s

Historia kuli ziemskiej Planeta uformowałasię4,54 ± 0,05 miliarda lat temu, a życie pojawiło się najej powierzchni w ciągu pierwszego miliarda lat po uformowaniu. Następnie, biosfera ziemska wpłynęła naatmosferę, hydrosferę, litosferęi inne czynniki abiotyczne planety, umożliwiając rozwój organizmów aerobowych oraz powstanie ozonosfery.Rozwój życia na lądzie umożliwiłapowłoka ozonowa, zmniejszająca natężenie promieniowania ultrafioletowegooraz magnetosfera, odbijająca cząstki wiatru słonecznego.

Sposobypomiarumasy i gęstości Ziemi Przyspieszenie ziemskie (natężenie pola grawitacyjnego) przy powierzchni Ziemi obliczyć można z prawa powszechnego ciążenia Newtona. Siłę obliczoną z prawa Newtona dzielimy przez masę przyciąganą przez Ziemię. Odległość między środkami ciał równa jest promieniowi Ziemi (zakładamy, że Ziemia jest kulą).Zakładamy, że Ziemia jest kulą o promieniu równym 6370km.

Litosfera podzielona jest na kilkadziesiąt segmentów nazywanych płytami tektonicznymi, które przez miliony lat przesuwają się względem siebie, co prowadzi do znacznej zmiany położenia kontynentów w czasie. Powierzchnię w 70,8% zajmuje woda wszechoceanu zawarta w morzach i oceanach; pozostałe 29,2% stanowią kontynenty i wyspy. Wnętrze Ziemi składa się z grubego płaszcza, płynnego jądra zewnętrznego (generującego pole magnetyczne) oraz stałego jądra wewnętrznego.

Można wyznaczyć średnią gęstość Ziemi - wystarczy masę podzielić przez objętość Ziemi.

Odległość Ziemi od Słońca Słońce jest oddalone od Ziemi o około 150 mln km, leży w Ramieniu Oriona galaktyki Drogi Mlecznej, 26 tys. lat świetlnych od jej środka i około 26 lat świetlnych od płaszczyzny równika Galaktyki. Okrąża centrum Drogi Mlecznej z prędkością ok. 220-260 km/s w czasie ok. 226 mln lat, co daje ponad 20 obiegów w ciągu dotychczasowej historii gwiazdy.

W prezentacji wykorzystano :-materiały znalezione w zasobach internetowych, - materiały prezentowane przez p. Dorotę Cebula w trakcie zajęć-

Dziękujemy za uwagę

DANE INFORMACYJNE