1 / 76

Dane INFORMACYJNE

Dane INFORMACYJNE. Nazwa szkoły: Zespół Szkół Samorządowych w Sycewicach ID grupy: 96_5_mp_G2 Kompetencja: matematyczno-przyrodnicza Temat projektowy: Czy wierzyć własnym oczom? Semestr/rok szkolny: Semestr IV/rok 2010/2011. Czy wierzyć własnym oczom ?. Plan prezentacji:

krikor
Download Presentation

Dane INFORMACYJNE

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Dane INFORMACYJNE • Nazwa szkoły: • Zespół Szkół Samorządowych w Sycewicach • ID grupy: • 96_5_mp_G2 • Kompetencja: • matematyczno-przyrodnicza • Temat projektowy: • Czy wierzyć własnym oczom? • Semestr/rok szkolny: • Semestr IV/rok 2010/2011

  2. Czy wierzyć własnym oczom ? • Plan prezentacji: • Natura i źródła światła • Prawo załamania i odbicie światła • Soczewki • Oko jako przyrząd optyczny • Praktyczne zastosowanie soczewek

  3. świATŁO: JEGO NATURA I ŹRÓDŁA

  4. Krótka historia światła… • Ludziom epoki kamiennej dodawała w nocy otuchy jedynie lampa olejowa. Żyjący w Arktyce Eskimosi zupełnie niedawno jeszcze używali lamp olejowych o kształcie spodka. Olej (rodzaj foczego tłuszczu ) wsiąkał w wykonany z mchu knot, który palił się do wyczerpania oleju. • Rzymianie do swoich lamp stosowali olej skalny. W roku 1680 lampami olejowymi zaczęto oświetlać ulice Londynu. • W roku 1784 Szwajcar AimėArgand skonstruował ulepszony rodzaj lampy olejowej. Była ona wyposażona w szkiełko osłaniające knot i dawała o wiele mocniejsze światło. W XIX wieku wiele domów oświetlano wyłącznie lampami zasilanymi olejem parafinowym. • Oświetlenie gazowe i elektryczne wprowadzono dopiero później. • Pierwszym znanym źródłem światła elektrycznego był łuk elektryczny działający na zasadzie ciągłego wyładowania elektrycznego. • W XX wieku zaczęto używać w żarówce drucików z osmu (1905) lub wolframu (1907) i wypełniać ją rozrzedzonym gazem obojętnym, najpierw argonem, a następnie kryptonem. Nowoczesną żarówkę wypełnioną argonem z drucikiem wolframowym zwiniętym w skrętkę skonstruował w 1913 roku

  5. Prędkość światła . . . • Prędkość światła w próżni stanowi ważną , uniwersalną stałą fizyczną. Oznaczana jest ona literą "c" i wynosi około 300000 km/s. • Stała ta pojawia się w wielu wzorach fizycznych i chemicznych, a najsłynniejszy z nich to wzór Einsteina traktujący o równoważności masy i energii, E = mc². • Prędkość światła w próżni jest największą znaną prędkością.

  6. Źródła światła . . . • Źródła światła - przedmioty emitujące światło. • Przedmioty, które widzimy, mogą same wysyłać światło lub odbijać światło padające na nie. • Te, które same emitują światło nazywamy źródłami światła. Dla ludzi najważniejszym źródłem światła jest Słońce, bez którego nie istniałoby życie na Ziemi. • Źródła światła dzielimy na naturalne oraz sztuczne.

  7. Naturalne i sztuczne źródła światła Naturalne : Sztuczne : lasery świece ognisko kaganki pochodnie lampa lampy naftowe lampy elektryczne żarówki m.in. w latarce latarnia świetlówki • gwiazdy (Słońce i inne ciała niebieskie) • czynne wulkany • piorun lub błyskawica • zorza polarna Organizmy żywe: • świetliki • ryby głębinowe

  8. Światło jest raz cząsteczką a raz falą …czyli dualizm korpuskularno-falowy światła

  9. Newton o świetle • Krytycy Newtona zarzucali mu często, iż objaśnia zbyt mało: bada prawidłowości matematyczne, a nie sięga istoty rzeczy, nie uczy, jaka jest natura światła. • Teorie i eksperymenty Newtona dostarczały precyzyjnego opisu zjawisk, ale nie wyjaśniały, dlaczego zjawiska zachodzą w taki właśnie sposób. • Newton był zdaniem wielu swoich współczesnych raczej matematykiem niż filozofem.

  10. Teoria falowa natury światła Konkurencyjnym poglądem na naturę światła była teoria impulsowa lub falowa Huygensa, przedstawiona w 1678 r. przed paryską Akademią Nauk, a opublikowana dopiero w 1691 r. jako Traité de la lumiere (Traktat o świetle). Teoria Huygensa była w pewnym stopniu rozwinięciem idei Hooke'a. Huygens podobnie jak Kar­tezjusz (i Hooke) odrzucał istnienie próżni i sądził, że świat wypeł­nio­ny jest eterem. Światło miało być ruchem przekazywanym przez sprężyste cząstki eteru.

  11. Te pytania męczyły fizyków i filozofów przez wiele stuleci. Niektórzy twierdzili, że składa się ono z pewnych malutkich cząsteczek. Inni natomiast uważali, że światło ma postać fali. Przez długi czas obie te teorie rywalizowały ze sobą. W XIX wieku wydawało się, że fizycy w końcu rozstrzygnęli problem na korzyść teorii falowej. Wiele doświadczeń uwidaczniało falową strukturę światła. Pokazano bowiem, że tak jak fala podlega ono dyfrakcji, oraz interferencji (sławne doświadczenie Younga). Okazało się także, że światło jest falą elektromagnetyczną. Podlega ono prawom Maxwella, które tłumaczą wiele związanych z nim zjawisk. Tak więc wydawało się, że problem został rozwiązany Doświadczenie Younga

  12. Albert Einstein Jednak w 1905 roku Albert Einstein wytłumaczył efekt fotoelektryczny zakładając, że światło składa się z pewnych cząsteczek - fotonów. Co więcej już wkrótce pojawiły się kolejne fakty przemawiające za cząsteczkową teorią światła. Fizycy znowu stanęli przed problemem. Co należało wybrać - teorię falową, czy korpuskularną?

  13. Wielki duński fizyk Niels Bohr zaproponował rozwiązanie, które pogodziło obie teorie. Stwierdził on po prostu, że światło ma charakter dualny, korpuskularno-falowy. W żadnym eksperymencie nie obserwujemy obu tych charakterów jednocześnie. Niekiedy światło objawia się jako fala, kiedy indziej jako cząsteczka. Żeby zrozumieć światło, musimy brać pod uwagę oba jego charaktery. Ani teoria cząsteczkowa (fotonowa), ani falowa rozpatrywane osobno nie są prawidłowe. Dopiero po ich połączeniu dostajemy pełną, właściwą teorię. Niels Bohr

  14. Niels Bohr stwierdził po prostu, że światło jest zarówno falą jak i cząsteczką. Do tej pory fizycy traktowali fale oddzielnie, cząsteczki oddzielnie i nie łączyli tych dwóch opisów. Teraz, żeby dobrze zrozumieć światło, okazało się to konieczne. Co więcej, nie jest możliwe wyobrażenie sobie dualności światła. W świecie dużych rozmiarów, w którym żyjemy, nie znajdujemy żadnych odpowiedników. Możemy wyobrazić sobie cząsteczkę. Możemy wyobrazić sobie falę. Nie da rady wyobrazić sobie czegoś co jest jednocześnie falą i cząsteczką. Mimo to światło ma właśnie taki charakter. Musimy to zaakceptować.

  15. Światło • Światło widzialne – ta część promieniowania elektromagnetycznego, na którą reaguje siatkówka oka człowieka w procesie widzenia. • Światło rozchodzi się zawsze po linii prostej .

  16. Prawa załamania i odbicia światła

  17. Prawo załamania światła • Zmiana kierunku promieni świetlnych podczas załamania nie jest przypadkowa. Opisuje to prawo załamania światła nazywane niekiedy prawem Snelliusa • Prawo załamania światła łączy ze sobą dwa kąty - kąt padania na powierzchnię rozgraniczającą dwa ośrodki i kąt załamania powstający gdy promień przejdzie granicę i zacznie się rozchodzić w drugim ośrodku.

  18. Prawo ZAŁAMANIA ŚWIATŁA • Jeżeli światło przechodzi z ośrodka o mniejszym współczynniku załamania światła do ośrodka o współczynniku większym (np. powietrze-woda),to kąt załamania jest mniejszy od kąta padania. Jeżeli na odwrót (szkło-powietrze) – kąt załamania jest większy.

  19. o czym mówi prawo Snelliusa? • Prawo Snelliusa mówi, że promienie padający i załamany oraz prostopadła padania (normalna) leżą w jednej płaszczyźnie, a kąty spełniają zależność: • gdzie: • n1 – współczynnik załamania światła ośrodka pierwszego, • n2 – współczynnik załamania światła ośrodka drugiego, • n21 – względny współczynnik załamania światła ośrodka drugiego względem pierwszego, • θ1 – kąt padania, kąt między promieniem padającym a normalną do powierzchni granicznej ośrodków,

  20. Rysunek przedstawiający zjawisko załamania światła

  21. II wersja prawa załamania światła • Ta wersja prawa załamania wiąże kąty padania i załamania • z bezwzględnymi współczynnikami załamania w obu ośrodkach.

  22. III wersja Prawa załamania światła • Jest jeszcze trzecia postać prawa załamania. • Powstaje ona po zdefiniowaniu kolejnej wielkości zwanej względnym współczynnikiem załamania: n1 – bezwzględny współczynnik załamania ośrodka 1n2 – bezwzględny współczynnik załamania ośrodka 2n12 – współczynnik załamania (względny) ośrodka 2 względem ośrodka 1

  23. Prawo załamania światła w naszym wykonaniu

  24. My przy pracy nad rysunkami z prawem załamania światła

  25. odbicie światła • Odbicie — zmiana kierunku rozchodzenia się fali na granicy dwóch ośrodków powodująca, że pozostaje ona w ośrodku, w którym się rozchodzi. • Odbicie może dawać obraz lustrzany lub być rozmyte, zachowując tylko właściwości fali, ale nie dokładny obraz jej źródła.

  26. JAK OTRZYMAĆ ZWIERCIADŁO? • Kąt odbicia równy jest kątowi padania.  • Kąty -  padania i odbicia leżą w jednej płaszczyźnie. • Typowe, najbardziej nam znane odbicie zachodzi wtedy, gdy drugi ośrodek jest w ogóle nieprzepuszczalny dla światła. • Jeżeli dodatkowo w tym drugim ośrodku światło nie jest pochłaniane, to cała wiązka ulega odbiciu. • W ten sposób otrzymujemy zwierciadło.

  27. odbicie światła • Kąt odbicia równy jest kątowi padania. Kąty -  padania i odbicia leżą w jednej płaszczyźnie.

  28. NASZE PRACE: PRAWO ODBICIA I ZAŁAMANIA ŚWIATŁA

  29. soczewki

  30. Skąd wzięła się nazwa soczewka? • Wcześniej wspomnianymi właściwościami kawałków przezroczystych kryształów nikt się nie zajmował. • Nie znalazły one żadnego zastosowania, aż do końca XIII wieku. • Kształt kryształu przypominał ziarna soczewicy, więc nadano mu nazwę soczewki.

  31. Przypadek? • Ktoś inny zauważył, że przezroczysty kryształ skupia promienie słoneczne i można nim podpalić kawałek papieru lub ubrania. • Filozofowie żyjące w pierwszym wieku naszej ery-Seneki i Pliniusza Starszego pojawiły się wzmianki o powiększający czy podpalających kawałkach szkła

  32. Jak powstały soczewki? • Trudno określić kiedy okryto soczewki. • Ktoś przypadkowo podniósł kawałek przezroczystego kryształu, który był cieńszy na środku niż na bokach. • Gdy spojrzał rzez ten kryształ, okazało się, że oglądane przedmioty są większe niż w rzeczywistości.

  33. Co to jest soczewka ? • Soczewka - proste urządzenie optyczne składające się z jednego lub kilku sklejonych razem bloków przezroczystego materiału (zwykle szkła, ale też różnych tworzyw sztucznych, żeli, minerałów, a nawet parafiny, lub kropli wody)

  34. SOCZEWKI WKLĘSŁE I WYPUKŁE : Soczewka wklęsła Soczewka wypukła

  35. OBRAZY POWSTAJĄCE ZA POMOCĄ SOCZEWEK

  36. OBRAZY W SOCZEWCE SKUPIAJĄCEJ : • Obrazy uzyskiwane w soczewkach skupiających mogą być rzeczywistei pozorne, proste i odwrócone, powiększone i pomniejszone. • Charakter obrazu zależy od odległości x, • w jakiej przedmiot znajduje się przed soczewką.

  37. Konstrukcja obrazów • Na rysunkach na następnych slajdach przedstawimy • konstrukcję obrazów w soczewce skupiającej, • przy różnych położeniach przedmiotu.

  38. Z rysunków tych wynikają następujące prawidłowości:1) Jeżeli przedmiot leży przed soczewką w odległości x > 2f, to jego obraz jest odwrócony, pomniejszony i rzeczywisty.2) Jeżeli przedmiot leży przed soczewką w odległości x = 2f, to jego obraz jest odwrócony, tej samej wielkości co przedmioti rzeczywisty.3) Jeżeli przedmiot leży przed soczewką w odległości f < x < 2f, to jego obraz jest odwrócony, powiększony i rzeczywisty.4) Jeżeli przedmiot leży przed soczewką w odległości x = f, to obraz nie powstaje.5) Jeżeli przedmiot leży przed soczewką w odległości x < f, to jego obraz jest prosty, powiększony i pozorny. Obraz ten leży po tej samej stronie, po której znajduje się przedmiot.

  39. NASZE OBSERWACJE: Tabela – obrazy powstające za pomocą soczewek skupiających

  40. NASZE PRACE: OBRAZY OTRZYMYWANE ZA POMOCĄ SOCZEWEK SKUPIAJĄCYCH- kreślenie

  41. KREŚLIMY OBRAZY

  42. NASZE PRACE

  43. MY Z NASZYMI PRACAMI

  44. Oko jako przyrząd optyczny

  45. Co to jest oko? Oczy – narządy receptorowe umożliwiające wykrywanie kierunku padania światła i jego intensywności oraz, wraz ze wzrostem złożoności konstrukcji, efektywny proces formowania obrazu, czyli widzenie.

  46. Budowa Oka człowieka - nasza praca na zajęciach

  47. Tak powstaje obraz w oku człowieka

More Related