Kim jest przyjaciel

2. Kim jest przyjaciel • Przyjaciel powinien być stróżem wzajemnej miłości lub samej mojej duszy, aby wiernie zachowywał w tajemnicy wszystkie sekrety, by w miarę możliwości leczył i znosił wszelkie wady, podzielał moje radości, a bolał z powodu moich smutków. • Przyjaciółmi nazywamy jedynie tych, przed którymi nie boimy się otwierać naszego serca i wszystkiego, co w nim jest i którzy wiążą się z nami takim samym prawem wierności i bezpieczeństwa. • Przyjaźń pochodzi z faktu, że jesteśmy skończeni, niepełni, że źle jest nam być samym w sobie. Szukamy kontaktu z ludźmi, porozumienia, bo bez tego czujemy się nieszczęśliwi.

3. Rodzaje przyjaźni • Cielesna – opiera się na akceptacji pewnych cech drugiej osoby, jego przywar, działa pod wpływem uczuć, mało w niej rozumu, jest miotana namiętnościami i w razie kryzysu szybko się kończy, • Światowa – pobudzona jest nadzieją na jakiś zysk, rodzi się z pożądania rzeczy ziemskich: pieniędzy, stanowisk, władzy, uznania. Zmienia się z biegiem losu. Trwa dopóki są korzyści. • Duchowa – rodzi się dzięki podobieństwu między ludźmi, obyczajów i zainteresowań w sprawach ludzkich i boskich, któremu towarzyszą życzliwość i miłość. W tej przyjaźni tego samego się pragnie, tego samego się nie chce.

4. Słowo Boże o przyjaźni • „Przyjaciel kocha w każdym czasie” (Prz 17,17) • „Przyjaciel jest lekarstwem życia” (Syr 6,16 • „Kto przyjaciela znalazł ten skarb znalazł” (Syr 6, 14) • „Kto wyjawia tajemnice przyjaciela, traci zaufanie” (Syr 27, 16) • Przyjaciel kocha w każdym czasie, a bratem staje się w nieszczęściu” (Prz 17, 17)

5. Myśli o przyjaźni • Cyceron: „Przyjaźń jest zgodnością w sprawach ludzkich boskich, połączoną z życzliwością i miłością” • Św. Hieronim: „Przyjaźń, która może przestać istnieć, nigdy nie była prawdziwa”. • Cyceron: „Kto usuwa ze swego życia przyjaźń, ten zdaje się słońce usuwać ze świata, ponieważ nie mamy od Boga nic lepszego nad przyjaźń, nic bardziej przyjemnego”.

6. Co należy poddać próbie: • Wierność – abyś ufnie powierzał jemu sprawy serca. • Intencja – abyś nie oczekiwał od przyjaźni niczego innego jak tylko Boga oraz dobra, które wynika z przyjaźni. • Roztropność – abyś wiedział, co należy uczynić dla przyjaciela, o co go prosić, kiedy upomnieć, kiedy smucić się a kiedy radować. • Cierpliwość – abyś nie smucił się, że zostałeś upomniany, byś nie wahał się ze względu na przyjaciela znosić jakieś przeciwności.

7. Rady dla przyjaciół • Przyjaciele powinni być wobec siebie szczerzy, otwarci, zgodni w poglądach i odczuciach, a wszystko to wiążę się z wiernością. • Dawaj przyjacielowi bez wypominania, nie oczekując odpłaty, nie marszcząc czoła, nie odwracając głowy, nie spuszczając wzroku. • Należy wystrzegać się podejrzenia, owej trucizny przyjaźni i nigdy nie myśleć źle o przyjacielu ani nie wierzyć lub dawać posłuch temu, kto mówiłby o nim źle.

8. Rady dla przyjaciół • Przyjacielowi, co do którego uważasz, że należy poddać go próbie, nie powierzaj wszystkich ani najgłębszych tajemnic. • Mamy obowiązek upominać przyjaciela i także karcić, jeśli zajdzie potrzeba. • Lepsze są bowiem rany zadane przez przyjaciela niż pocałunki pochlebców. • Nie ma dla przyjaźni rzeczy bardziej zgubnej niż przymilanie się, schlebianie i płaszczenie się.

9. Opracował: ks. Marcin Kozyra SDBGrafika: Agnieszka Jaz DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ