MODELE EDUKACJI

1. MODELE EDUKACJI „Zdolności człowieka do radości ze wszystkiego, co żyje, do emanowania zdolnościami na otaczający go świat, do „bycia zainteresowanymi”’ słowem „być” bardziej niż „mieć” i „wykorzystywać”… E. Fromm

2. MODEL TRADYCYJNY • „nauczyciel jest posiadaczem wiedzy, uczeń oczekiwanym odbiorcą • centralne elementy tej edukacji to wykład i egzamin. Nauczyciel sprawuje władzę, uczeń jest jej posłuszny. Obaj są posłuszni władzom szkoły • nauczyciel, jako autorytet jest centralną postacią tej edukacji. Nauczyciel nie oczekuje, że uczeń będzie pracował dobrze bez jego stałej kontroli. Uczeń również nie ma zaufania do nauczyciela – nie wierzy w jego dobrą wolę, życzliwość, kompetencje. Nauczyciel wierzy, że uczniem najlepiej się kieruje trzymając go w przerywanym lub stałym stanie strachu. • uczniowie nie decydują o celach, treściach i metodach edukacji. W procesie nauczania nie ma miejsca dla całej osobowości. Jest tam miejsce tylko dla jej intelektu. Ciało jest tolerowane, a emocje całkowicie ignorowane”

3. Uproszczony schemat tradycyjnego modelu nauczania NAUCZYCIEL STUDENT

4. ZAŁOŻENIA TEORETYCZNE U podstaw modelu edukacji zawarte są następujące prawa człowieka: • odpowiedzialność za samego siebie, za swoje czyny, za swoje uczucia i emocje, za swoją wiedzę i wolę; • dbanie i tworzenie klimatu ułatwiającego uczenie się • autoekspresja (np. poprzez muzykę, ruch, komunikację) • miłość, akceptacja i uznanie osób takimi, jakimi są • humor i radość • prawo do prywatności osobistej • wsparcie i pomoc ze strony innych osób • życie bez przemocy fizycznej i psychicznej ze strony innych

5. PRZESŁANKI WYCHOWAWCZE • celem wychowania jest dążenie do zaspokajania indywidualnych potrzeb • najważniejszy jest optymalny rozwój studenta, z ukierunkowaniem w szczególności na rozwój emocjonalny i twórczy • kierunek uczenia się jest indywidualnym wyborem, a uczenie się – własną inicjatywą • akcentowanie w wychowaniu współdziałania, szacunku • występuje pełne zaangażowanie ze strony osób uczestniczących w procesie uczenia się • relacje wychowawcze są partnerskie • komunikacja prowadzona jest w formie dialogu • uczenie odbywa się głównie poprzez odkrywanie, a nie poprzez instruowanie • aktywność ukierunkowana na osiągnięcie celów – nie ma bierności • jednoczenie się w spontanicznym i naturalnym życiu grupowym • oceniamy czy uczeń zrobił postępy w zakresie „jak się uczyć” • dążymy do dobrowolnego udziału w zajęciach szkolnych?

6. PODMIOTY BIORĄCE UDZIAŁ W PROCESIE NAUCZANIA NAUCZYCIEL • ma duże zaufanie do siebie i do uczniów. Wierzy, że inni, tak jako on sam, potrafią myśleć o sobie, uczyć się dla siebie • posiada wiedzę, jest kompetentny w swojej dziedzinie • dzieli się z innymi - odpowiedzialność za proces uczenia się • uczenie sprawia mu radość • dostarcza materiałów do uczenia się, korzystając z własnych wiadomości, własnego doświadczenia, książek, materiałów źródłowych lub doświadczeń społecznych STUDENT • wierzy we własne możliwości • koncentruje się na autorefleksji i doskonaleniu umiejętności samooceny. W ocenie wspierają go inni członkowie grupy i nauczyciel • posiada pozytywną motywację • samodyscyplina, to jedna z ważniejszych umiejętności • uczenie się sprawia mu radość

7. PODMIOTY BIORĄCE UDZIAŁ W PROCESIE NAUCZANIA NAUCZYCIEL • zna różne metody pracy dydaktycznej • oprócz osobistego wysiłku w przygotowanie merytoryczne zajęć, wymaga się od nauczycieli bardzo dobrze rozwiniętej inteligencji emocjonalnej, niezbędnej w celu zrozumienia studenta i wpływania na jego rozwój. Nauczyciel musi poznawać potrzeby i zainteresowania jako podstawę do samostanowienia o uczeniu się i ponoszenia w związku z tym autoodpowiedzialności • ukazuje możliwości wyboru, nie może zawładnąć procesem rozwoju swoich wychowanków • dostrzeganie i analiza zdarzeń krytycznych • myśli pozytywnie o sobie STUDENT • konstruuje i rozwija własny program uczenia się. Zna swoje mocne i słabe strony. Dokonuje wyboru kierunku własnej nauki z pełną świadomością ponoszenia odpowiedzialności i konsekwencji tego wyboru • poszukuje nowych form i metod uczenia się, najbardziej odpowiednich do jego osoby • jest osobą zaangażowaną we wszelkie działania, których się podejmuje • w sytuacjach problemowych, konfliktowych stara się je w jak najkrótszym czasie rozwiązać • jest „elementem” grupy do której przynależy i stara się tworzyć pozytywną atmosferę

8. KORZYŚCI CZERPANE Z NAUCZANIA PRZEZ NAUCZYCIELA: • „powtórzenie, ugruntowanie wiedzy, • poznanie ciekawych ludzi, • możliwość sprawdzenia siebie, • korzyści materialne, • możliwości nauczenia się czegoś od innych, • rozwijanie twórczego myślenia”.

9. Przyczyny wprowadzania zmian w sposobie edukacji: • niechęć ze strony uczniów do uczenia się, rozwoju, brak zaangażowania i autorefleksji nad swoimi postępami, częste postawy roszczeniowe • wysoki poziom stresu • problemy zgłaszane przez wykładowców z grupami i indywidualnymi przypadkami • rezygnacje ze szkoły

10. ODPOWIEDZIALNOŚĆ MOTYWACJA POZYTYWNA SZACUNEK WSPÓŁPRACA ZAUFANIE ZAANGAŻOWANIE PROCES UCZENIA NAUCZYCIEL STUDENT INDYWIDUALNE PROGRAMY UCZENIA SIĘ SYTUACJA UCZENIA PRZYGOTOWANIE DO SYTUACJI NAUKI AKTYWIZOWANIE METODY, FORMY NAUCZANIA ATMOSFERA Schemat procesu uczenia

11. Schemat „nowego modelu nauczania” NAUCZYCIEL STUDENT

12. SYTUACJA UCZENIA: WŁAŚCIWA ATMOSFERA: dobry nastrój osób uczestniczących w procesie edukacji skupianie, ukierunkowanie uwagi ustalania oczekiwanych rezultatów i celu myślenie pozytywne traktowanie błędów jako informacji zwrotnej zabawa, ćwiczenia relaksujące, energetyzujące AKTYWIZACJA UCZESTNIKÓW: rozwijanie współpracy rozwijanie twórczej postawy do procesu uczenia się różne sposoby uczenia łączenie wiadomości z już posiadanymi DOBRE PRZYGOTOWANIE SYTUACJI NAUKI: opracowanie planu działania przygotowanie miejsca szkolenia zawarcie jasnego kontaktu, co do praw, obowiązków, zasad ujawnianie oczekiwań i obaw ODPOWIEDNI SPOSÓB PREZENTACJI: zaangażowanie wszystkich zmysłów dynamika zajęć uczenie w samodzielności uczenia się INDYWIDUALNE PROGRAMY UCZENIA SIĘ: • wyznaczenie celu nauki • określenie i dostosowanie stylu nauki do własnych preferencji • optymalny rozwój

13. 4 POZIOMY ISTOTNE W PROCESIE UCZENIA SIĘ: 1. „Zwiększanie szacunku do siebie i rozwój osobisty, 2. Doskonalenie umiejętności życiowych, 3. Nauczanie, jak się uczyć i jak myśleć, 4. Rozwijanie konkretnych zdolności przedmiotowych.”