Download
1 / 22
220 likes | 349 Views
POGŁĘBIENIE TEMATU:. przeżywamy dzisiaj czas uprzywilejowany Nasze życie jako dar i powołanie: Bóg wielki w miłości W szkole Maryi: Dam ci Mistrzynię Maryja pomaga żyć jako wspólnota: proroctwo miłości … i wyrażać dynamizm miłości w misji. Przeżywamy dzisiaj czas uprzywilejowany
E N D
przeżywamy dzisiaj czasuprzywilejowany • Nasze życie jako dar i powołanie: Bóg wielki w miłości • W szkole Maryi:Dam ci Mistrzynię • Maryja pomaga żyć jakowspólnota: proroctwo miłości • …i wyrażaćdynamizm miłości w misji
Przeżywamy dzisiaj czas uprzywilejowany • Weryfikacje trzyletnie w Inspektoriach ukazały obiecujące znaki żywotności: • centralne miejsce Słowa Bożego, • obowiązek życia w postawie rozeznawania, • drogi komunii, które poszerzają się przez coraz częstsząwspółpracę z innymi Instytutami zakonnymi, • konkretna miłość względem ubogich, • bardziej otwarte spojrzenie na rzeczywistość świata, • wzrost we współodpowiedzialności dzielonej ze świeckimi.
Obecna rzeczywistość całego świata stawia nam wyzwania. W świecie są ziarenka nadziei, jednak życie ludzkości i jej przyszłość są dzisiaj zagrożone brakiem miłości.
Martwią nas i stawiają nam wyzwanie: przemoc, którazagraża światu, dotykając często także relacji rodzinnych i wychowawczych; rozłam między wiarą i życiem; rozpowszechnionyrelatywizm; bożki współzawodnictwa, zysku i posiadania.
Jak Maryja w Kanie, czujemy się odpowiedzialne za to, by na rzeczywistość,w której żyjemy, spoglądać sercem uważnym, dostrzegającnajgłębsze potrzeby. «Nie mają już wina» staje się naszą ufną prośbą.
We wspólnocie kościelnej: rozbrzmiewa apel o miłość skierowanydo świata przez Benedykta XVI w encyklice Deus caritas est.
Na wielkim horyzoncie życia konsekrowanegoczujemy się wezwane,aby ukazywać cuda, jakich dokonuje Bóg – Miłośćw ułomnejludzkiej naturze osób idących za Chrystusem.
Widzimy konieczność, by razem ze świeckimi z nową głębiążyćsystemem prewencyjnym,w jego fundamentalnym wymiarze,jakim jest miłość.
W relacjach wspólnotowych jest wielesłabości, które są dla nas mocnym wezwaniem. Wyrażają się one często w trudzie dialogu i przebaczenia, w trudzie dojrzałości uczucioweji otwarcia się na przyjęcie inności.
Ujawniają się w: indywidualizmie,w braku wzajemnego towarzyszenia i w słabnącejgorliwości apostolskiej. Świadomość tych słabości jest zaproszeniem, abyotworzyć sięna«wyzwalającą siłęłaski Chrystusa» (por. K 66).
On posyła nas również dziś do młodych, aby mieli życie w obfitości. Nie stracił swojej aktualności list ks. Bosko pisany z Rzymu w maju1884 r.:nie wystarczy kochać, aletrzeba, by młodzi czuli, że są kochani.
Doświadczenie uprzedzającej miłościBoga, zakorzenionej w Przymierzu, jest największym skarbem naszego życia. Ono wypełnia nas radością, wzmacnia komunię siostrzaną i odwagę misyjną.
«Bóg jest miłością»(1 J 4,8): jest to wielka prawda biblijnej wiary. Miłość Boga jest darmowai wierna, zawszepodejmuje inicjatywę i nowymi czyni wszystkie rzeczy.
W Jezusie misterium bezinteresownej i uprzedzającej miłości Ojca przybiera ludzkie oblicze, objawia się w całej swojej pełni, osiąga swój szczyt na krzyżu, w Zmartwychwstaniu i w zesłaniu Ducha Świętego.
W Kościele, który jest domem i szkołą komunii: poprzez charyzmat umiłowania młodych,przyczyniamy siędo dojrzewania w nich doświadczenia osobistej miłości Boga,aż do podjęcia przez nich samych zadania byciaw świecie znakiem miłości i nadziei.
Jesteśmy wciągnięte w dynamizm Jego • ofiarowania się Ojcu przez: • codzienne Spotkanie z Jezusem Eucharystycznym, • ciągłą konfrontacja ze Słowem, • Sakrament Pokuty • doświadczenie modlitwy: miłość, która staje się życiem
Doświadczenie obecności Bożej było dlaks. Bosko pierwszym krokiem każdej modlitwy, ale również celemegzystencji rozumianej jako relacja zażyłości z Bogiem. Dla MariiDominiki życie modlitwy to nieustanne trwanie w obecności Bożej.
Doświadczenie to, dzielone z młodymi i świeckimi, staje się drogą świętości, która charakteryzuje duchowość codzienności, rozumianą jako nieustanne dążenie do miłości.
Doświadczenie Boga wielkiego w miłości ożywia w nas pasjędlaChrystusa, nadaje życiu smak kontemplacji i odwagę odczytywania rzeczywistości przez pryzmat wiary. Pomaga nam odzyskać fascynację życiem zakonnym, które jest przeżywane z radościąi twórczością,
