Download
1 / 27
270 likes | 366 Views
KROK 8 Pozwolić, by zwyciężyła miłość. Chrystus chce przeze mnie służyć i innych uczynić szczęśliwymi. s. M.Emilia.
E N D
Chrystus chce przeze mnie służyć i innych uczynić szczęśliwymi. s. M.Emilia
Spotykamy ludzi, którzy swoim zachowaniem wyprowadzają nas z równowagi. Często wobec takiej sytuacji jesteśmy bezradni: drugiego człowieka nie da się tak szybko zmienić. Odczuwamy to także wobec naszych własnych ograniczeń i błędów.
Istnieją dwie możliwości, aby wrócić do równowagi. Pierwsza możliwość dotyczy oryginalności osoby, która nam przeszkadza. Akceptować inność, odrębność innych i przez to wiele zyskać.
Druga możliwość dotyczy rzeczywistych braków i błędów, które nam przeszkadzają.O. Kentenich ukazywał dwa sposoby, aby przy innych pozostać w pionie. • Błędy innych w sobie samych przezwyciężać. • Przyjąć całego człowieka i jego tęsknotę za dobrem.
O tym, jak wiele sił posiada w sobie człowiek stosujący odpowiednie samowychowanie i ile mocy wypływa z konsekwentnej wiary w dobro znajdujące się w drugim człowieku przekonujemy się wtedy, gdy ktoś stwierdza: Przy niej opłacało się zaczynać wciąż na nowo!
Jeżeli istnieje jakaś dziedzina, w której bez pomocy Pana Boga nie potrafimy być ludźmi, to są to właśnie międzyludzkie relacje. Nie bez powodu podkreślała s. Emilia: Chrystus chce przeze mnie służyć innym i uczynić ich szczęśliwymi! To nie ja czynię, to Chrystus działa we mnie.
Metody, które poznałyśmy zastosujmy wobec jakiegoś człowieka, który wyprowadza nas z równowagi. Zjednoczmy się z Jezusem, który napotykanym ludziom dodawał odwagi, by zaczynali wciąż na nowo: celnik Mateusz, Samarytanka, Zacheusz, Maria Magdalena....
Taki, jaki jest Jezus wobec nas, chcemy i my być wobec innych ludzi.
KROK 9 Urok własnego stylu
Słowa, które słyszymy mogą stwarzać pewien problem - czasami ich nie rozumiemy. Wdzięk to styl w jaki sposób człowiek mówi TAK , zanim postawione zostanie konkretne pytanie. Albert Camus
W podniosłym nastroju przeżywanejuroczystości przynieśliśmy – niczym w kufrze- i ofiarowaliśmy Bogu wszystkie nasze dary i zdolności. Bóg przyjął nasze oddanie i rzekł do nas: „możesz ten kufer wziąć ze sobą. Ja zaś będę wyjmował z niego jedną rzecz po drugiej, wtedy kiedy uznam to za stosowne!”
Emilia Engel na początku swej drogi powiedziała TAK i oddała wszystko Panu Bogu, zanim o cokolwiek ją poprosił. Ta uprzejma i uprzedzająca miłość dodała jej swoistego blasku.
Wdzięk, czar - co to jest ? Zewnętrzne piękno, ujmujące słowa, sposób poruszania się?
Jaka jest tajemnicas. Emilii?Całym sercem powiedziała TAK, bezograniczeń i wszystko ofiarowała Panu Bogu. Jest to urok ludzi świętych.
Czujemy radość z tego, że jesteśmy godne miłości. Wiąże się to z pragnieniem podobania się. Obie formy: podobać się i uczynić coś dla drugiego wyrażają podstawową tęsknotę człowieka: Kochać i być kochanym.
Problem podobania się To, by się podobać może nas bardzo absorbować i ciągle wyprowadzać z równowagi. Zdarza się to wtedy, gdy powierzchownie traktujemy tą potrzebę i pozwalamy jej płynąć wg motta: Chcę się podobać. Obojętnie komu.
Podobanie się jako szansa Pęd do tego, by się podobać może w nas dojrzewać i dodać nam nowych sił, gdy potrafimy we właściwy sposób nim kierować. Prawdziwa miłość ochrania wielkość drugiego i cieszy się z jego rozwoju.
Tylko wobec Boga możemy bez ograniczeń rozwijać pragnienie podobania się i dojrzewać przy tym. Pan Bóg stworzył nas i jako jedyny zna naszą rzeczywistą wielkość. Pan Bóg kocha nas takimi jakimi jesteśmy i pragniemy być.
Kobieta, która na takiej kotwicy oprze swój pociąg do tego, by się podobać posiada mocny punkt oparcia i pokoju. Siostra Emilia pokazuje nam prostą drogę jak rozwijać pragnienie podobania się Bogu: żyć myślą o walizce.
Istnieje wdzięk i urok, który promieniuje od Świętych. To klimat miłości, która z radością, bez lęku wypełnia każde życzenie, zanim Bóg je wyrazi.Dzisiaj potrzebujemy kobiet o takim niespotykanym wdzięku.Są one głosicielkami zbawczej miłości Boga.
Wychowujemy nasze pragnienie podobania się. Czynimy to w sytuacjach, gdy wewnętrznie czujemy się niespokojne, ponieważ otoczenie inaczej reaguje.
Wysilamy się, by przynajmniej raz dziennie czynić to, co nam się podoba, co uważamy za właściwe nawet, gdy spotkamy się z zarzutami. Kiedy czujemy, że nas to przytłacza, gdy komuś się nie podobamy mówimy: Mój Boże, Tobie się podobam taka, jaka jestem- przyjmij tę rezygnację z ludzkiego uznania jako dar „z walizki”.
ZAKOŃCZENIE S. Emilia obraz walizki połączyła z symbolem pociągu pośpiesznego dziecięctwa Bożego. Należy to do Jej posłannictwa dla dzisiejszego świata. Jeżeli nauczymy się być dziećmi wobec Boga, nasze życie będzie bardziej szczęśliwe i owocne, a my staniemy się ludźmi wielkiego formatu.
Oznacza to, że pozwalamy prowadzić się Bogu w naszym życiu. Bez troski wchodzimy do pociągu, którego On jest maszynistą. Żyjemy „z walizki” bez obaw przekazując Bogu wszystko o co prosi, aby w zamian zyskać coś większego.
