Download
1 / 74
750 likes | 989 Views
Franciscus. Paus Franciscus zet een veiligheidshelm op tijdens zijn bezoek aan Cagliari, hoofdstad van Sardinië – 23 September 2013. “Ik ben een visser.”
E N D
Paus Franciscus zet een veiligheidshelm op tijdens zijn bezoek aan Cagliari, hoofdstad van Sardinië – 23 September 2013
“Ik ben een visser.” De paus noemt zichzelf “een visser”. En, zoals in Caravaggio’s Roeping van Matteus, bevestigt hij: “Zie wie ik ben: een visser op wie de Heer zijn oog heeft gericht. En dat heb ik ook gezegd toen men mij vroeg of ik mijn verkiezing tot paus aanvaardde.”
In de “il Gesù”, moederkerk der Jezuïeten te Rome, bij de tombe van pater Pedro Arrupe, stichter van de Jesuit Refugee Service - 12 september 2013
“Ik zie duidelijk waaraan de Kerk van vandaag nood heeft: de kracht om wonden te helen , om de harten der gelovigen op te beuren en om hen nabij te zijn. Ik beschouw de Kerk als een veldhospitaal na een veldslag. Het is zinloos aan zwaargekwetste te vragen of hij lijdt aan cholesterol of suikerziekte, men moet zijn verwondingen verzorgen . Daarna kan men over de rest praten. Wonden verzorgen, wonden helen … je moet van onderaf beginnen.”
“Dikwijls heeft de Kerk zich laten inkapselen in regeltjes en voorschriften. Het belangrijkste daarentegen is de verkondiging: Jezus heeft u gered. En de bedienaars van de Kerk moeten bovenal dienaars van de barmhartigheid zijn […] De verkondiging van de helende liefde van God staat boven elke morele en godsdienstige plicht. Vandaag integendeel schijnt eerder orde en discipline van groter belang.”
“Op het terrein waarop ik – en waarom ik? – door God geplaatst ben, neem ik mij voor een faire en hoogstaande wedstrijd spelen voor het welzijn van ons allen”.
“We moeten het Evangelie uitdragen in elke straat door het goede nieuws van het Koninkrijk Gods te verkondigen en door onze verkondiging elke vorm van ziekte of verwonding genezen. In Buenos Aires kreeg ik brieven van homosexuelen, dat zijn sociaal gewonden, want zij zeggen mij dat de Kerk hen altijd veroordeeld heeft. Maar zo wil de Kerk dat niet. Op mijn terugvlucht uit Rio de Janeiro heb ik gezegd dat, indien een homosexueel van goede wil is en God zoekt, wie ben ik dan om hem te oordelen? Zo heb ik uitgedrukt wat de Leer voorhoudt: de religie heeft het recht om, ten dienste van de mensen, haar eigen mening te verkondigen. Maar God heeft ons als vrije mensen geschapen: geestelijke bemoeienis en dwang in het leven van anderen kan dus niet.”
“Ooit vroeg mij iemand - het was om mij te provoceren - of ik homosexualiteit goedkeurde. Ik heb hem geantwoord met een tegenvraag: “Wanneer God een homosexueel ziet, beschouwt hij dan diens bestaan met liefde, of verwerpt Hij het door hem te veroordelen?” Je moet altijd naar de persoon zelf kijken. En hier treden we in het mysterie van de mens. God vergezelt de mensen op hun levenstocht, en zo ook moeten wij de mensen vergezellen, rekening houdend met hun aard. En dat vergezellen gebeurt met medeleven, met barmhartigheid. Indien het op die manier gebeurt zal de Heilige Geest zijn priesters inspireren om de juiste woorden te spreken.”
Eén zekerheid: God is in het leven van elke mens ! “Allen die vandaag de dag oplossingen zoeken in tucht-straffen, zij die overdreven vasthouden aan de geloofszekerheden, zij die halsstarrig naar een voorbij verleden blijven staren, hebben een starre visie die niet bekwaam is tot evolutie. Op die manier verwordt het geloof tot een ideologie zoals zovele andere. Ik heb één enkele leerstellige zekerheid: God is in het leven van elke mens, zelfs al is dat leven een ramp, zelfs al is dat leven vernield door fouten, ondeugden, drugs of andere oorzaken: God is in dat leven. Wij kunnen en wij moeten Hem zoeken in het leven van elke mens. Zelfs al is het leven van iemand een akker vol onkruid, distels en doornen, toch is er steeds een plekje waar het goede zaad kan kiemen. We moeten vertrouwen hebben in God.”
De Kerk is het Godsvolk. Om dat volk gaat het. De Kerk is het volk van God dat zijn weg zoekt doorheen de geschiedenis, in vreugde en verdriet. “Sentire cum Ecclesia” betekent voor mij dat ik midden dat volk sta. En de gemeenschap van de gelovigen is onfeilbaar in het geloof; zij toont die “infallibilitas in credendo” door een bovennatuurlijk gevoel van het geloof van het ganse volk dat op weg is…. Wanneer de dialoog tussen de gelovigen, de bisschoppen en de paus aldus verloopt en loyaal is, dan wordt die gesteund door de Heilige Geest. Het is dus geen kwestie van en voor alleen maar theologen …. Je moet niet denken dat het zich één voelen met de Kerk enkel betekent zich één te voelen met de hiërarchie van de Kerk De Kerk mag zichzelf niet herleiden tot een klein kapelletje dat alleen maar onderdak biedt aan een klein, elitair groepje gelovigen. We moeten de betekenis van een Universele Kerk niet herleiden tot een beschermend nest voor onze middelmatigheid.
Franciscus bezoekt het Astalli vluchtelingencentrum gerund door de Jesuit Refugee Service te Rome.
De vrouw in de Kerk. “We moeten nog altijd onze inspanningen opvoeren om de vrouw een prominentere plaats in de Kerk te geven. Ik ben bang voor “macho’s in rokken”, want de vrouw is anders dan de man. Daarentegen zijn de discussies die ik hoor over de rol van de vrouw vaak doordrongen van een macho-ideologie. De vrouw in de Kerk stelt ons voor een diepgaand vraagstuk dat we niet uit de weg mogen gaan. De Kerk kan zichzelf niet zijn zonder de vrouw en haar rol in de Kerk. Voor de Kerk is de vrouw van onschatbare waarde. Wij moeten echt aan het werk om een diepgaande theologie van de vrouw uit te werken. Het is enkel indien we die stap zetten dat wij beter kunnen nadenken over de functie van de vrouw in de Kerk. Het talent, de “genius” van de vrouw is onontbeerlijk op de plaatsen waar de beslissingen genomen worden.”
Paus Franciscus ontvangt in audiëntie nobelprijswinnaar van de vrede Adolfo Pérez Esquivel en Félix Díaz, opperhoofd van de Qom-stam uit de Gran Chaco.
Het Concilie en de Tridentijnse Mis. Vaticanum II herlas het Evangelie in het licht van de hedendaagse cultuur. Het bracht een hernieuwingsbeweging op gang die vanuit het Evangelie zelf komt. De vruchten hiervan zijn buitengewoon, denk bv. maar aan de liturgie. De liturgische hervorming was een dienst naar het volk toe, het was een herlezing van het Evangelie uitgaand van de concrete historische situatie van vandaag de dag. Indien er richtlijnen zijn van tekstinterpretatie, van continuïteit en discontinuïteit, dan is er één zaak zeer duidelijk: de dynamiek van de eigentijdse lectuur van het Evangelie, die de kern van het Concilie uitmaakte, kan niet herroepen worden. En ja, er zijn specifieke problemen opgedoken zoals de liturgie volgens de “Vetus Ordo”. Ik ben overtuigd dat de beslissing van paus Benedictus wijs is, en tegemoetkomt aan mensen die in die kwestie zeer gevoelig zijn. Niettemin meen ik dat onze grootste zorg en aandacht moet gaan naar het gevaar tot ideologisering van de “Vetus Ordo”.
