1 / 65

KRZYWA PHILLIPSA I OCZEKIWANIA INFLACYJNE

KRZYWA PHILLIPSA I OCZEKIWANIA INFLACYJNE. Pamiętasz?. Cykl koniunkturalny. Y (PKB). Szczyt. Szczyt. Dno. Dno. Dno. Ekspansja. Ekspansja. Ekspansja. Recesja. Recesja. Recesja. Czas.

anika
Download Presentation

KRZYWA PHILLIPSA I OCZEKIWANIA INFLACYJNE

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. KRZYWA PHILLIPSA I OCZEKIWANIA INFLACYJNE

  2. Pamiętasz? Cykl koniunkturalny Y (PKB) Szczyt Szczyt Dno Dno Dno Ekspansja Ekspansja Ekspansja Recesja Recesja Recesja Czas 1. BARDZO DŁUGIEGO OKRESU (kilkadziesiąt lat) dotyczy mo-del wzrostu gospodarczego. Opisuje on zmiany produkcji poten-cjalnej, Yp, wywołane zmianami ilości i produkcyjności zasobów. 2. KRÓTKIEGO OKRESU (1-2 lata?) dotyczy model IS/LM. W krótkim okresie możliwości produkcyjne nie są w pełni wyko-rzystane, więc zagregowany popyt decyduje o wielkości produkcji, Y (i bezrobocia). Jego zmiany powodują, że rzeczywista produkcja, Y, odchyla się od produkcji potencjalnej, Yp. Ceny są stabilne. 3. DŁUGIEGO OKRESU (5-8 lat?) dotyczy model AD/AS. W długim okresie rzeczywista produkcja, Y, odchyla się i powraca do wielkości produkcji potencjalnej, Yp. Ceny się zmieniają, a za-sób czynników produkcji jest stały, więc – zwykle – produkcja po-tencjalna jest stała.

  3. Poznaliśmy już dotyczące bardzo długiego okresu modele wzrostu gospodarczego (neoklasyczny i endogeniczny). Znamy także wyjaś-niający krótkookresowe zmiany koniunktury model IS/LM. Pora na analizę dotyczącego długiego okresu MODELU KRZYWEJ PHILLIPSA. Modele: AD/AS i KRZYWEJ PHILLIPSA opisują waha-nia rzeczywistej produkcji, Y, wokół produkcji potencjalnej, Yp. Tym fluktuacjom towarzyszą zmiany poziomu BEZROBOCIA i tempa INFLACJI.

  4. Zacznijmy od krótkiego przypomnienia sposobu działania gospodarki opisywanej modelem AD/AS…

  5. ZADANIE W gospodarce Hipotecji (keynesowskiej w krótkim, a klasycz-nej w długim okresie) panuje równowaga. Produkcja poten-cjalna wynosi 1000, linię AD opisuje równanie: P = -0.003 Y + 4.0 a linię SAS równanie: P = 1. Produkcja potencjalna maleje o 10%. a) Narysuj tę sytuację. Podaj wielkość pro-dukcji i cen w krótkim okresie.

  6. ZADANIE W gospodarce Hipotecji (keynesowskiej w krótkim, a klasycz-nej w długim okresie) panuje równowaga. Produkcja poten-cjalna wynosi 1000, linię AD opisuje równanie: P=-0.003Y+ 4.0 a linię SAS równanie: P=1. Produkcja potencjalna male-je o 10%. a) Narysuj tę sytuację. Podaj wielkość produkcji i cen w krótkim okresie. Zob. rysunek. Y=1000; P=1. b) Podaj wielkość produkcji i cen po długim okresie. P LAS’ LAS E’ 1,3 1 E AD Y 900 1000

  7. ZADANIE W gospodarce Hipotecji (keynesowskiej w krótkim, a klasycz-nej w długim okresie) panuje równowaga. Produkcja poten-cjalna wynosi 1000, linię AD opisuje równanie: P = -0.003 Y + 4.0 a linię SAS równanie: P = 1. Produkcja potencjalna maleje o 10%. a) Narysuj tę sytuację. Podaj wielkość pro-dukcji i cen w krótkim okresie. Zob. rysunek. Y=1000; P=1. b) Podaj wielkość produkcji i cen po długim okresie. Y=900; P=1,3. c) Stała nominalna podaż pieniądza, MSN jest równa 130, a realny popyt na pieniądz to: MD = 0,5Y – 1000i. O ile pun-któw procentowych zmieni się stopa procentowa, i, po upły-wie długiego okresu? P LAS’ LAS E’ 1,3 1 E AD Y 900 1000

  8. ZADANIE W gospodarce Hipotecji (keynesowskiej w krótkim, a klasycz-nej w długim okresie) panuje równowaga. Produkcja poten-cjalna wynosi 1000, linię AD opisuje równanie: P = -0.003 Y + 4.0 a linię SAS równanie: P = 1. Produkcja potencjalna ma-leje o 10%. a) Narysuj tę sytuację. Podaj wielkość produkcji i cen w krótkim okresie. Zob. rysunek. Y=1000; P=1. b) Podaj wielkość produkcji i cen po długim okresie. Y=900; P=1,3. c) Stała nominalna podaż pieniądza, MSN jest równa 130, a realny popyt na pieniądz to: MD = 0,5Y – 1000 i. O ile pun-któw procentowych zmieni się stopa procentowa, i, po upły-wie długiego okresu? O 2 p. proc. P LAS’ LAS E’ 1,3 1 E AD Y 900 1000

  9. 1. KRZYWA PHILLIPSA KRZYWA PHILLIPSA stanowi rozwinięcie modelu AD/AS i po-kazuje związek stóp inflacji (π) i bezrobocia (U) w gospodarce. Wyprowadżmy wzór krzywej Phillipsa.

  10. Nominalny poziom płac w gospodarce, W, zależy od stopy bezro-bocia, U, na rynku pracy. W szczególności: Wt+1 = Wt - α•(U - U*)•Wt, gdzie α to dodatni parametr opisujący wrażliwość nominalnych wynagrodzeń, W, na zmiany odchylenia stopy bezrobocia, U, od naturalnej stopy bezrobocia, U*.

  11. Wt+1 = Wt - α•(U - U*)•Wt, Zauważmy, że: U < U* to Wt+1 > Wt . Aby płace zaczęły rosnąć (Wt+1>Wt), rzeczywista stopa bezrobocia, U, musi spaść poniżej naturalnej stopy bezrobocia, U*. Wszak kiedy U<U*, wyrażenie (U-U*) jest ujemne i – przy dodatnim parametrze α - Wt+1 >Wt. W takiej sytuacji niedobór rąk do pracy na rynku pracy powoduje stopniowy wzrost płac.

  12. Wt+1 = Wt - α•(U - U*)•Wt, Zauważmy, że: U > U* to Wt+1 < Wt . Aby płace zaczęły spadać (Wt+1<Wt), rzeczywista stopa bezrobo-cia, U, musi przewyższyć naturalną stopę bezrobocia, U*. Wszak kiedy U>U*, wyrażenie (U-U*) jest dodatnie i - przy dodatnim pa-rametrze α - Wt+1 <Wt. W takiej sytuacji przymusowe bezrobocie na rynku pracy powoduje stopniowy spadek płac.

  13. Skoro: • (1) Wt+1=Wt-α•(U-U*)•Wt = Wt•[1-α•(U-U*)] • i • πW=(Wt+1-Wt)/Wt, • to: • πW=(Wt+1–Wt)/Wt={Wt•[1–α•(U-U*)]–Wt}/Wt =1-α•(U-U*)–1=-α•(U-U*). • πW = -α•(U-U*). • Wyprowadziliśmy oto wzór takiej KRZYWEJ PHILLIPSA, KTÓRA DOTYCZY ZMIAN POZIOMU PŁAC, CZYLI INFLACJI PŁACOWEJ, πW.

  14. A zatem: (3) πW = -α•(U-U*). Ceny zmieniają się tak jak koszty. Koszty (w przybliżeniu) zmie-niają się tak, jak płace, ponieważ głównym składnikiem kosztów są płace. Zatem CENY ZMIENIAJĄ SIĘ TAK JAK PŁACE. Więc: πW= π, gdzie πW tostopa inflacji płacowej, a π to stopa infla-cji cenowej. πW=π πW=-α•(U-U*) (4) π=-α•(U-U*). Wyprowadziliśmy oto wzór takiej KRZYWEJ PHILLIPSA, KTÓRA DOTYCZY INFLACJI CENOWEJ, π. π=-α•(U-U*).

  15. π=-α•(U-U*) Jak widać, warunkiem pojawienia się INFLACJI, π>0, jest spadek rzeczywistej stopy bezrobocia, U, poniżej naturalnej stopy bezrobo-cia, U* (π>0U<U*).

  16. π=-α•(U-U*) Natomiast warunkiem pojawienia się DEFLACJI, π<0, jest wzrost rzeczywistej stopy bezrobocia, U, powyżej naturalnej stopy bezro-bocia, U* (π<0U>U*).

  17. Skonfrontujmy „prostą” krzywą Phillipsa [π=-α•(U-U*)] z wyni-kami obserwacji. Inflacja i bezrobocie w USA w latach 1961-1969. Krzywa Phillipsa Za: R. Dornbusch, S. Fischer, R. Startz, Macroeconomics, s. 119.

  18. Skonfrontujmy „prostą” krzywą Phillipsa [π=-α•(U-U*)] z wyni-kami obserwacji. Inflacja i bezrobocie w USA w latach 1961-1969. Krzywa Phillipsa Za: R. Dornbusch, S. Fischer, R. Startz, Macroeconomics, s. 119. Te dane empiryczne tylko DO PEWNEGO STOPNIA potwierdza-ją nasze ustalenia... Na rysunku widzimy, że w USA w 6. dekadzie XX w. (na-turalna stopa bezrobocia, U*, wynosiła wtedy ok. 5%) zmniejsze-nie się rzeczywistej stopy bezrobocia do poziomu U<U* skutko-wało wzrostem tempa inflacji, π; natomiast wzrost rzeczywistej stopy bezrobocia do poziomu U>U* powodował SPADEK TEMPA INFLACJI, π (A NIE SPADEK POZIOMU CEN, P, CZYLI DE-FLACJĘ).

  19. Inflacja i bezrobocie w USA w latach 1961-1969. Krzywa Phillipsa Tak, czy owak, obserwatorom gospodarki USA u schyłku lat 60. XX w. wydawało się, że za pomocą stabilizacyjnej polityki gospodarczej można wybrać jedną spośród wielu kombinacji poziomu stopy bez-robocia i stopy inflacji, czyli punktów na krzywej Phillipsa. Np. na rysunku stopie bezrobocia równej ok. 3.5% towa-rzyszy inflacja równa ok. 5,0%, a stopie bezrobocia 7.0% towarzy-szy inflacja 1,0%.

  20. Jednak w latach 1970-2002 wyraźna regularność zmian tempa inflacji i stopy bezrobocia w USA zanikła... Inflacja i bezrobocie w USA w latach 1961-2002. Za: R. Dornbusch, S. Fischer, R. Startz, Macroeconomics, s. 121. W przypadku prostej krzywej Phillipsa negatywne wyniki testu empirycznego zmuszały do odrzucenia lub zmiany modelu prostej krzywej Phillipsa.

  21. Maszyna do produkcji wiedzy O B S E R W A C J A TEORIA Zmiana języka i (lub) hipotez JĘZYK(m. in. wyrazy, definicje, klasyfikacje) Uogólnienia obserwacji, czyli hipotezy (INDUKCJA) Usunięcie błędu logicznego Wyprowadzenie wniosków (DEDUKCJA) TEST LOGICZNY poprawności wnioskowania (KRYTYKA NAUKOWA) TEST EMPIRYCZNY – konfrontacja z rzeczywistością (KRYTYKA NAUKOWA) Brak falsyfikacji Falsyfikacja Poprawność logiczna Niespójność logiczna PRZEJŚCIOWA WAŻNOŚĆ TEORII ZASTĄPIENIE TEORII INNĄ TEORIĄ

  22. 2. KRZYWA PHILLIPSA I ADAPTACYJNE OCZEKIWANIA IN-FLACYJNE W obliczu empirycznego zaprzeczenia twierdzenia Phillipsa, chcąc pogodzić krzywą Phillipsa z rzeczywistym obrazem gospodarki, ekonomiści uzupełnili teorię opisującą związki produkcji, bezrobo-cia i cen o hipotezę „oczekiwań inflacyjnych”, a w szczególności „ADAPTACYJNYCH OCZEKIWAŃ INFLACYJNYCH”.

  23. Ludzie mają „ADAPTACYJNE OCZEKIWANIA INFLACYJ-NE”, jeśli sądzą, że TEMPO INFLACJI W PRZYSZŁOŚCI (πe) BĘDZIE PODOBNE DO OBECNEGO TEMPA INFLACJI (π). Zmiana obecnego tempa inflacji, π, powoduje wtedy POWOLNĄ zmianę oczekiwanego tempa inflacji, πe.

  24. Teorię krzywej Phillipsa uzupełniono o hipotezę „oczekiwań infla-cyjnych”, w szczególności zaś: „adaptacyjnych oczekiwań inflacyj-nych”. Powstała w ten sposób KRZYWA PHILLIPSA UZUPEŁNIONA O OCZEKIWANIA INFLACYJNE (ang. inflation expectations aug-mented Phillips curve)

  25. Mianowicie: skoro ludzie zdają sobie sprawę z istnienia infla-cji, a nawet mają konkretne oczekiwania inflacyjne, w czasie negocjacji płacowych dążą do ustalenia poziomu REALNEJ, NIE NOMINALNEJ, podwyżki płac. To on zależy od skali odchylenia rzeczywistej stopy bezrobocia, U, od naturalnej stopy bezrobocia, U*. Jest nie tak: πw=-αW•(U-U*), czyli nie tak: π= -α•(U-U*), a tak: (πw–πe)=-α•(U-U*), czyli tak: (π–πe)=-α•(U-U*).

  26. (π–πe)=-α•(U-U*) WNIOSKI: 1. Jeśli zatem rzeczywista stopa bezrobocia, U, spadnie po-niżej stopy naturalnej, U<U*, to (π–πe)>0, więc π>πe, czyli ceny zaczną rosnąć SZYBCIEJ NIŻ SIĘ SPODZIEWANO. (Tak dzieje się w przypadku ekspansywnej polityki gospo-darczej).

  27. (π–πe)=-α•(U-U*) WNIOSKI: 2. Natomiast jeśli U>U*, to (π–πe)< 0, więc π<πe, czyli ceny zaczną rosnąć WOLNIEJ NIŻ SIĘ SPODZIEWANO. (Tak dzieje się w przypadku restrykcyjnej polityki gospo-darczej).

  28. (π–πe)=-α•(U-U*) ZAUWAŻMY: Inaczej niż model AD-AS i model prostej krzywej Phillipsa model krzywej Phillipsa uzupełnionej o adaptacyjne oczeki-wania inflacyjne przepowiada, że skutkiem ekspansywnej i restrykcyjnej polityki gospodarczej nie będzie – odpowied-nio – inflacja i deflacja, lecz – odpowiednio – wzrost rzeczy-wistego tempa inflacji powyżej tempa oczekiwanego (π>πe) oraz spadek rzeczywistego tempa inflacji poniżej tempa oczekiwanego (π<πe).

  29. ZADANIE W gospodarce panuje równowaga. Bank centralny zmniejszył no-minalną podaż pieniądza, MSN. a) Za pomocą rysunku z modelem AD/AS pokaż, jak zmienią się ceny po upływie długiego okresu.

  30. ZADANIE W gospodarce panuje równowaga. Bank centralny zmniejszył no-minalną podaż pieniądza, MSN. a) Za pomocą rysunku z modelem AD/AS pokaż, jak zmienią się ceny po upływie długiego okresu. Ceny obniżą się z poziomu P2 do poziomu P1. P LAS SAS E 2 2 P2 SAS 1 B E 1 b) Za pomocą krzywej Phillipsa uzupełnionej o (adaptacyjne) ocze-kiwania inflacyjne pokaż, jak zmienią się ceny po upływie długie-go okresu. AD P1 2 AD 1 0 Y Y P

  31. ZADANIE W gospodarce panuje równowaga. Bank centralny zmniejszył no-minalną podaż pieniądza, MSN. a) Za pomocą rysunku z modelem AD/AS pokaż, jak zmienią się ceny po upływie długiego okresu. Ceny obniżą się z poziomu P2 do poziomu P1. P LAS SAS E 2 2 P2 SAS 1 B b) Za pomocą krzywej Phillipsa uzupełnionej o (adaptacyjne) oczekiwania inflacyjne pokaż, jak zmienią się ceny po upływie dłu-giego okresu. π-πe=-α•(U-U*). W wyniku negatywnego makroekonomicznego szoku po-pytowego spowodowanego zmniejszeniem nominalnej podaży pie-niądza przez bank centralny w krótkim okresie dochodzi do spad-ku rzeczywistego tempa inflacji, π, poniżej oczekiwań inflacyjnych, πe. W długim okresie powoduje to spadek oczekiwań inflacyjnych, πe, a zatem rownież spadek rzeczywistego tempa inflacji, π. c) Którą z tych prognoz uważasz za bardziej realistyczną? Dlacze-go? E 1 AD P1 2 AD 1 0 Y Y P

  32. ZADANIE W gospodarce panuje równowaga. Bank centralny zmniejszył no-minalną podaż pieniądza, MSN. a) Za pomocą rysunku z modelem AD/AS pokaż, jak zmienią się ceny po upływie długiego okresu. Ceny obniżą się z poziomu P2 do poziomu P1. P LAS SAS E 2 2 P2 SAS 1 B E 1 b) Za pomocą krzywej Phillipsa uzupełnionej o (adaptacyjne) oczekiwania inflacyjne pokaż, jak zmienią się ceny po upływie dłu-giego okresu. π-πe=-α•(U-U*). W wyniku negatywnego makroekonomicznego szoku popytowego spowodowanego zmniejszeniem nominalnej podaży pieniądza przez bank centralny w krótkim okresie dochodzi do spadku rze-czywistego tempa inflacji, π, poniżej oczekiwań inflacyjnych, πe. W długim okresie powoduje to spadek oczekiwań inflacyjnych, πe, a zatem rownież spadek rzeczywistego tempa inflacji, π. c) Którą z tych prognoz uważasz za bardziej realistyczną? Dla-czego? Oczywiście bardziej realistyczna jest prognoza (b). We współczes-nych gospodarkach deflacja jest bardzo rzadkim zjawiskiem. AD P1 2 AD 1 0 Y Y P

  33. W przypadku „zmodernizowanej” krzywej Phillipsa uzupełnionej o adaptacyjne oczekiwania inflacyjne dane empiryczne dość dobrze potwierdzają teorię. Powiedzmy, że: πet = πt-1. Wtedy: πt–πet = -α•(Ut-U*) πet = πt-1  (πt–πt-1) = -α•(U-U*).

  34. Tym razem obserwacja dość dobrze potwierdza teorię... πt–πt-1 = -α•(U-U*) Inflacja i bezrobocie w USA w latach 1961-2002. Za: R. Dornbusch, S. Fischer, R. Startz, Macroeconomics, s. 124.

  35. Krzywa Phillipsa uzupełniona o adaptacyjne oczekiwania inflacyj-ne [π=πe-α•(U-U*)]; analiza graficzna: • Parametr α kontroluje nachylenie krzywej Phillipsa. π π=πe-α•(U-U*) E π=πe PC2 PC1 0 U U=U* π=πe-α•(U-U*), to π=-α•U+(πe+α•U*).

  36. Krzywa Phillipsa uzupełniona o adaptacyjne oczekiwania inflacyj-ne [π=πe-α•(U-U*)]; analiza graficzna: 2. Wzrost oczekiwanej inflacji, πe, o 1 p.proc. podnosi rze-czywistą inflację, π, o 1 p. proc. Krzywa Phillipsa przesuwa się w górę, z położenia PC1 do położenia PC2. π π=πe-α•(U-U*) E π=πe PC2 PC1 0 U U=U* π=πe-α•(U-U*), to π=-α•U+(πe+α•U*).

  37. Krzywa Phillipsa uzupełniona o adaptacyjne oczekiwania inflacyj-ne [π=πe-α•(U-U*)]; analiza graficzna: 3. Rzeczywista stopa bezrobocia, U, zrównuje się ze stopą naturalną, U*, kiedy rzeczywista inflacja, π, zrównuje się z oczekiwaną inflacją, πe. [Skoro π–πe=-α•(U-U*), to U=U*π–πe=0]. Innymi słowy krzywa Phillipsa przecina pionową linię wyznaczoną przez U* (czyli: U=U*) pod warunkiem, że: π=πe(dla π≠πe U≠U*). Np. w punkcie E na rysunku π=πe, więc U=U*. π π=πe-α•(U-U*) E π=πe PC2 PC1 0 U U=U*

  38. WYBRANE WNIOSKI: Adaptacyjne oczekiwania inflacyjne sprawiają, że INFLACJA ŁATWO SIĘ UTRWALA. Np., kiedy po pozytywnym makroekonomicznym szoku popyto-wym gospodarka przesuwa się w górę po krzywej Phillipsa (np. z punktu E1 do A), rośnie inflacja (z π1 do π2). Zgodnie z teorią adap-tacyjnych oczekiwań inflacyjnych PO PEWNYM CZASIE wzrost tempa inflacji, π (z π1 do π2) powoduje wzrost oczekiwań inflacyj-nych, πe (z πe1 do πe2). Krzywa Phillipsa przesuwa się wtedy w górę [przecież: π=πe-α•(U-U*)]. Utrwalanie się inflacji π E2 π2 • A E1 π1 0 U U*

  39. WNIOSKI CD.: Adaptacyjne oczekiwania inflacyjne sprawiają, że INFLACJA ŁATWO SIĘ UTRWALA. Ostatecznie, w nowym punkcie, odpowiadającym stanowi długook-resowej równowagi, E2, tempo inflacji wynosi: π2=πe2-α•(U-U*). Oczywiście: π2>π1=πe1-α•(U-U*). Utrwalanie się inflacji π E2 π2 • A E1 π1 0 U U*

  40. WNIOSKI CD.: W punkcie „S” na rysunku trwa STAGFLACJA. Jak się okazuje, stagflacja może być wynikiem nie tylko negatywnego szoku poda-żowego, lecz także kombinacji wysokich oczekiwań inflacyjnych i negatywnego szoku popytowego. Np. inflacja może być wysoka z powodu wysokich oczeki-wań inflacyjnych, πe [wszak: π=πe-α•(U-U*)]. W takiej sytuacji na skutek negatywnego szoku popytowego może się dodatkowo poja-wić bezrobocie. Oczekiwania inflacyjne i stagflacja π E π* S • PC 0 U U*

  41. 3. KRZYWA PHILLIPSA I RACJONALNE OCZEKIWANIA IN-FLACYJNE. W wyniku tzw. REWOLUCJI RACJONALNYCH OCZEKIWAŃ INFLACYJNYCH hipoteza adaptacyjnych oczekiwań inflacyj-nych zyskała w makroekonomii konkurentkę w postaci HIPOTE-ZY RACJONALNYCH OCZEKIWAŃ INFLACYJNYCH. Oto jej WERSJA RADYKALNA: LUDZIE SĄ RACJONALNI I FORMUJĄC SWOJE OCZEKI-WANIA INFLACYJNE NATYCHMIAST WYKORZYSTUJĄ WSZELKIE DOSTĘPNE INFORMACJE NA TEMAT PRZYSZ-ŁEJ INFLACJI. Zastąpienie hipotezy adaptacyjnych oczekiwań inflacyj-nych hipotezą racjonalnych oczekiwań inflacyjnych ma nieoczeki-wane konsekwencje...

  42. HIPOTEZA RACJONALNYCH OCZEKIWAŃ INFLA-CYJNYCH - WERSJA RADYKALNA: Ludzie są racjonalni i formując swoje oczekiwania inflacyj-ne natychmiast wykorzystują wszelkie dostępne informacje na temat przyszłej inflacji.

  43. Zastąpienie hipotezy adaptacyjnych oczekiwań inflacyjnych hipotezą racjonalnych oczekiwań inflacyjnych ma nieocze-kiwane konsekwencje...

  44. 4.1. KRYTYKA LUCASA (WERSJA RADYKALNA) Powiedzmy, że w stanie równowagi, kiedy π=πe-α•(U-U*), w gospo-darce trwa „autonomiczna” inflacja, a jej tempo, π, jest równe oczekiwaniom inflacyjnym, πe. (Oznacza to, że – zgodnie z równa-niem Fishera - tempo wzrostu nominalnej podaży pieniądza, MSN, w gospodarce również wynosi około π). W tej sytuacji bank centralny decyduje się na ekspansyw-ną politykę pieniężną. Efektem jest WZROST TEMPA WZROSTU NOMINALNEJ PODAŻY PIENIĄDZA, MSN.

  45. W tej sytuacji bank centralny decyduje się na ekspansywną polity-kę pieniężną. Efektem jest WZROST TEMPA WZROSTU NOMI-NALNEJ PODAŻY PIENIĄDZA, MSN. Rzeczywista stopa bezrobocia, U, odchyla się wtedy w dół od naturalnej stopy bezrobocia, U*, więc U<U*. Skoro tak, to rze-czywiste tempo inflacji, π, odchyla się w górę od przewidywanego tempa inflacji, πe, a zatem: π>πe . (Przecież: π–πe=-α•(U-U*).

  46. Jednak w takiej sytuacji, znając swoje DOTYCHCZASOWE oczekiwania inflacyjne, πe, a także parametr α oraz poziomy zmiennych U i U* w równaniu [π=πe-α•(U-U*)], ludzie są w stanie NATYCHMIAST po wzroście tempa wzrostu nominalnej podaży pieniądza, MSN, przewidzieć ten nowy, przyszły poziom inflacji, π!

  47. Dochodzimy oto do wniosku, że - jeśli tylko ludzie mają racjonalne oczekiwania inflacyjne - NIE MA BŁĘDNYCH OCZEKIWAŃ IN-FLACYJNYCH!

  48. Oto tzw. KRYTYKA LUCASA (ang. Lucas critique): Kiedy informacje o modelu makroekonomicznym i o wartościach występujących w nim zmiennych i parametrów są powszechnie dostępne, wartości oczekiwane w tym modelu (np. πe) powinny być takie same, jak wartości wynikające z tego modelu (np. πe=π).

  49. 4.2. SKUTKI KRYTYKI LUCASA Skutki braku błędnych oczekiwań inflacyjnych są zaskakujące. Po wzroście tempa wzrostu nominalnej podaży pieniądza, MSN, NO-WE oczekiwania inflacyjne, πe’, zrównają się z przewidywanym no-wym tempem inflacji π (πe’=π). Powoduje to, że rzeczywiste tempo inflacji, π, wzrasta. π= πe -α•(U-U*) π E2 π2 • A E1 π1 0 U U*

  50. Zgodnie z RADYKALNĄ WERSJĄ rozumowana Lucasa tempo inflacji, π, NATYCHMIAST osiąga nowy poziom, π, zrównując się z nowymi, wyższymi, oczekiwaniami inflacyjnymi, πe’=π. (Kiedy rosną inflacyjne oczekiwania, πe, pracownicy wymuszają na praco-dawcach odpowiednio szybsze tempo wzrostu płac nominalnych, πW, więc wzrasta także tempo wzrostu cen, rzeczywiście osiągając poziom π=πe’). π= πe -α•(U-U*) π E2 π2 • A E1 π1 0 U U*

More Related