Informatyka I - Wykład ANSI C

1. Informatyka I - WykładANSI C dr inż. Jerzy Kotowski Instytut Informatyki Automatyki i Robotyki I-6 Wydział Elektroniki W-4 Politechnika Wrocławska pok. 219 C-3 tel. 071 320 38 52 jerzy.kotowski@pwr.wroc.pl http://diuna.ict.pwr.wroc.pl Informatyka I

2. Literatura • Brian W. Kernigham, Dennis M. Ritchie, Język C, WNT, Warszawa 1988 • Brian W. Kernigham, Dennis M. Ritchie, Język ANSI C, WNT 1994 • Claude Delennoy; Ćwiczenia z języka C, WNT 1993 Reguły zaliczenia przedmiotu 21100E Semestr I ECTS: 6 Egzamin: 01 luty 2006 godz. 0915-1100 s. 201-205 C-1 09 luty 2006 godz. 0915-1100 s. 201 C-1 Informatyka I

3. Dlaczego C? • 1972, Dennis M. Ritchie, Bell Laboratories, New Jersey • Pierwsze opracowanie dla systemu UNIX na minikomputer DEC PDP-11 • Kryteria jakości języka programowania • - wysoki poziom • łatwość projektowania • - niski poziom • optymalność • - łatwość przenoszenia oprogramowania • uniezależnienie się od typu maszyny oraz środowiska (DOS, UNIX) • Problem wielokryterialny - najbliższy utopii (ideału) jest język C W C pisze się systemy operacyjne, kompilatory innych języków (również języka C) Informatyka I

4. Podstawowe cechy języka C - język ogólnego stosowania - prostota wyrażeń - nowoczesne sterowanie - nowoczesne struktury danych - bogaty zestaw operatorów Informatyka I

5. Szczególne cechy języka C: - wskaźniki - przekazywanie argumentów funkcjom przez kopiowanie - przekazywanie argumentów funkcjom przez referencję - rekurencja (funkcja może wywołać samą siebie) - słabo określone typy danych ( np. liczby typu char, brak boolean itp.) - brak kontroli indeksów tablic w czasie pracy programu samochód wyścigowy bez hamulców Informatyka I

6. Wady (zdaniem twórcy): - źle określone priorytety operatorów - istnienie różnych wersji języka AmericanNationalStandardInstitute=>ANSI Microsoft => Quick C, Microsoft C Borland => Turbo C, Borland C Sposób postępowania - Napisać program źródłowy - Skompilować (uzyskać kod maszynowy) - Uruchomić program maszynowy Informatyka I

7. #include <stdio.h>void main(void){ printf("\nAla ma kota.\n");} Każdy program napiany w języku C składa się z segmentów noszących nazwę funkcji, opisujących żądane operacje procesu obliczeniowego ( w przykładzie jest to funkcja main) Nazwy funkcji są praktycznie dowolne (za wyjątkiem słów zastrzeżonych) Program rozpoczyna działanie od początku funkcji main Początek i koniec segmentu {..} (odpowiednik begin i end w Pascalu) Wywołanie każdej funkcji musi zawierać nawiasy (..). Nawiasy muszą być nawet wtedy, gdy funkcja nie posiada argumentów Słowo kluczowe void. Obsługa stosu. "...." - stała tekstowa \n - stała znakowa Informatyka I

8. int power(int x, int n) /* podnies x do potegi n */ { int i,p=1; for(i=1;i<=n;i++) p*=x; return p; } void main(void) /* testowanie funkcji power */ { int i=0; while(i<10) { printf("%d %d",i,power(2,i)); i++; } } Analiza funkcji main 1. /* ... */ - komentarz 2. int i=0; - deklaracja typu zmiennej z równoczesnym przypisaniem wartości początkowej 3. Pętla while 4. Wydruk wartości poprzez funkcję printf 5. "%d %d" - format wydruku 6. i++; - operator inkrementacji 7. Każda instrukcja kończy się średnikiem Analiza funkcji power 1. Funkcja zwraca wartość typu int 2. Funkcja ma dwa argumenty typu int 3. Funkcja ma dwie zmienne lokalne i,p - zmienne i w funkcji main i w funkcji power nie mają z sobą nic wspólnego! 4. Pętla for Można napisać return(p); Przykład Informatyka I