1 / 5

Prezentacja

Prezentacja. Czerwoni Khmerzy. Czerwoni Khmerzy– ekstremistyczne ugrupowanie komunistyczne. Byli zwolennikami Komunistycznej Partii Kambodży, a po jej rozwiązaniu w 1981 roku – Partii Demokratycznej Kampuczy. Jego przywódcami byli Pol Pot, Khieu Samphan i Ieng Sary. . Krwawe rządy.

pakuna
Download Presentation

Prezentacja

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Prezentacja

  2. Czerwoni Khmerzy • Czerwoni Khmerzy– ekstremistyczne ugrupowanie komunistyczne. Byli zwolennikami Komunistycznej Partii Kambodży, a po jej rozwiązaniu w 1981 roku – Partii Demokratycznej Kampuczy. Jego przywódcami byli Pol Pot, KhieuSamphan i Ieng Sary.

  3. Krwawe rządy • Po przejęciu władzy w Kambodży w 1975 roku zmienili nazwę kraju na Demokratyczna Kampucza, ich krwawe rządy (w wyniku ludobójstwa zginęło ok. 20–25% ludności kraju) trwały do 1979 roku – wyparci przez wojska wietnamskie z Phnom Penh, wycofali się do dżungli i kontynuowali wojnę partyzancką (do 1998 roku). Od 1982 razem z monarchistami i prawicowymi republikanami wchodzili w skład Koalicyjnego Rządu Demokratycznej Kampuczy.

  4. Pola śmierci • Pola śmierci – miejsca kaźni w Kambodży, gdzie masowo zabijano i grzebano ofiary reżimu podczas komunistycznych rządów Czerwonych Khmerów. Ludobójcze praktyki w Demokratycznej Kampuczy trwały od 1974 do obalenia Czerwonych Khmerów w 1979, w wyniku interwencji przeprowadzonej przez komunistyczny Wietnam. Liczbę ofiar ocenia się na 1,7 do 2,3 mln z ok. 7 mln mieszkańców kraju ogółem.

  5. Życie w więzieniu • Po dotarciu do więzienia, więźniowie byli fotografowani i podawali swoje szczegółowe biografie, począwszy od dzieciństwa a kończąc na aresztowaniu. Następnie byli zmuszani do rozebrania się do bielizny i konfiskowano ich własność. Potem więźniowie byli zabierani do cel. Ci zabrani do mniejszych cel byli przykuwani do ściany lub betonowej posadzki. Przetrzymywani w większych celach grupowych byli przykuwani do długich sztab żelaznych. Kajdany były przytwierdzone do sztab naprzemiennie; więźniowie leżeli z głowami w przeciwnych kierunkach. Spali na podłodze bez mat, moskitier ani prześcieradeł. Rozmowy były zakazane. • Dzień w więzieniu zaczynał się o 4:30 rano kiedy więźniowie rozbierali się do inspekcji. Strażnicy sprawdzali czy kajdany się nie poluzowały i czy więźniowie nie ukrywali przedmiotów, które mogłyby służyć do popełnienia samobójstwa. Przez lata kilku więźniów zdołało je popełnić, więc strażnicy sprawdzali cele i kajdany bardzo dokładnie. Więźniowie otrzymywali niewielkie porcje kleiku ryżowego i wodnistej zupy z liści dwa razy dziennie. Picie wody bez pytania o pozwolenie groziło ciężkim pobiciem. Aresztowani byli myci co cztery dni. • Więzienie miało bardzo sztywne regulacje, a dotkliwe kary cielesne wymierzane były każdemu, kto ich nie przestrzegał. Prawie każda czynność musiała być zatwierdzona przez strażnika. Czasami więźniowie byli zmuszani do jedzenia ludzkich fekaliów i picia moczu[potrzebne źródło]. Niehigieniczne warunki życia w więzieniu powodowały choroby skóry, infestacje pcheł i wszy oraz inne dolegliwości. Obsługa medyczna więzienia była niewykwalifikowana i ograniczała się do utrzymywania przy życiu więźniów okaleczonych podczas przesłuchań. Kiedy więźniowie byli przeprowadzani ich twarze były zakryte. Strażnicy ani więźniowie nie mogli ze sobą rozmawiać.

More Related