Kategorie klientów uzdrowisk:

1. Kategorie klientów uzdrowisk: Seniorzy. 2. Ludzie młodzi. Osoby ze świata biznesu. Kuracjusz - Kuracjusz turysta - Turysta

2. Seniorzy - stanowiący znakomitą większość osób korzystających z dobrodziejstw turystyki uzdrowiskowej. Charakteryzują się coraz wyższym poziomem wykształcenia, większym skoncentrowaniem na jakości oferowanych usług oraz większym poziomem zamożności. Seniorzy mogą i chcą dbać o swoje zdrowie.

3. Ludzie młodzi • w większości osoby zapracowane i nie mogące poświęcić zbyt wiele czasu na dbanie o swe zdrowie, wymusili niejako pewne zmiany w podej­ściu do lecznictwa uzdrowiskowego.

4. Osoby ze świata biznesu • wymagają zdecydowanie innej oferty niż ta, która jest przeznaczona dla ludzi starszych. • oczekują oni bowiem błyskawicznych efektów leczenia oraz wy­poczynku, a także szybkiej regeneracji sił.Żądają wysokiego standardu obsługi i bardzo szerokiej gamy usług towarzyszących.

5. W Polsce znajduje się wiele miejscowości o charakterze leczniczym, jednak tylko niektóre posiadają status uzdrowiska

6. W myśl ustawy uzdrowiskiem jest miej­scowość, która posiada warunki naturalne niezbędne do prowadzenia lecznictwa. Należą do nich właściwości lecznicze klimatu, walory przyrodnicze i estetyczne krajobrazu, naturalne zasoby wód mineralnych, gazów i borowin, leczniczy wpływ morza oraz inne czynniki biofizyczne środowiska wywierające korzystny wpływ na organizm człowieka.

7. Ustawa nakłada na gminy posia­dające na swoim terenie uzdrowiska zadania własne związane z zachowaniem funkcji leczniczych uzdrowiska, a zwłaszcza w zakresie: • gospodarki terenami, z uwzględnieniem potrzeb lecznictwa uzdrowisko­wego, ochrony złóż naturalnych surowców leczniczych; • tworzenia warunków do funkcjonowania zakładów i urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego oraz rozwoju infrastruktury komunalnej.

8. W przypadku turystyki uzdrowiskowej korzystne wydają się być zmiany: - w transporcie. Rosnąca dostępność oferty tanich przewoźników będzie ułatwiała podróż do uzdrowisk; - rosnąca świadomość związana z ochroną środowiska; - wzrastająca liczba wyjazdów indywidualnych, - moda na zdrowy styl życia (wysiłek fizyczny, aktywnośći spokój).

9. Prywatyzacja uzdrowisk W niedalekiej przyszłości w znacznym stopniu uzdrowiska zostaną sprywatyzowane. To z kolei w jeszcze większym stopniu uczyni je wrażliwymi na nowe trendy w turystyce uzdrowiskowej, które można obecnie zaobserwować w Polsce.

10. Trendy Wyjście poza świadczenie usług związanych tylko z lecznictwem uzdrowiskowym oraz profilaktyką i posze­rzenie działalności o ofertę związaną z wypoczynkiem turystycznym czyli wpro­wadzeniem oferty dla innego, niż do tej pory segmentu rynku wraz z przygotowa­niem się do obsługi nowego odbiorcy.

11. Lecznictwo uzdrowiskowe • Dzisiaj pierwszoplanową rolę w uzdrowi­skach spełniają zakłady lecznictwa uzdrowiskowego świadczące usługi typowo lecznicze i rehabilitacyjne dla ludzi chorych. Świadczenia te w 80% finansowane są przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Zaledwie 20% chorych korzysta z usług uzdrowiskowych w formie komercyjnej, czyli tzw. pełnopłatne.

12. Uzdrowiska powinny dążyć do przesunięcia tej proporcji i ukierunkowania się w znacznie większym stopniu na pacjenta komercyjnego. • Będzie się wówczas zmieniać również sama struktura pobytów w polskich uzdrowiskach, będą one zmierzać w kierunku pobytów krótszych, co związane jest z pojawiającą się tendencją do zwiększania liczby wyjazdów turystycznych w ciągu roku kosztem ich długości - pobyty weekendowe.

13. Coraz większy udział wśród kuracjuszy będą mieć ludzie młodzi.Oczekują oni błyska­wicznych efektów leczenia i wypoczynku, chcą szybkiej regeneracji sił. Żądają wysokiego standardu usług i bardzo szerokiej gamy usług towarzyszących. Przyjeżdżają na krótkie pobyty weekendowe, a co najwyżej 7-10-dniowe - do usług typu SPA i Wellness.

14. W Polsce mamy zaledwie 44 uzdrowiska, gdy tymczasem Niemcy mają ich ponad 350, Włosi ponad 330, Hiszpanie -128 Francuzi -107, Słowacy - 21. • Niebywały postęp zrobiły uzdrowiska słowackie, czeskie, węgierskie, niemieckie, litewskie, austriackie, a nawet rumuńskie i bułgarskie. Powstała sieć nowoczesnych obiektów rekreacji wodnej np. Poprad, Tatralandia, Besenova, Hajduszoboszlo.

15. Powstające prywatne obiekty SPA w zdecydowanej większości pozba­wione naturalnych surowców leczniczych (wody lecznicze, solanki itd.), skutecz­nie odbierają pełnopłatnych klientów uzdrowiskom konkurując z nimi właśnie jakością usług, ofertą, sposobem podejścia do klienta, profesjonalnie realizowa­nym marketingiem.

16. W ich ofercie znajdują się obok klasycznej bazy zabiegów spotykanych w większości zakładów uzdrowiskowych zabiegi z zakresu kosmetyki typu: różn­ego rodzaju peelingi, maseczki, okłady z miodu, czekolady, alg, z błota z Morza Martwego, kąpiele kosmetyczne w ziołach, a nawet w sianie,

17. Zakres usług Do tego dochodzi pełna gama usług z zakresu odnowy biologicznej, rehabilitacji i chirurgii kosmetycznej i pla­stycznej oraz usługi związane z kulturą, rozrywką i zagospodarowaniem czasu wolnego.

18. Kluczową rolę w osiągnięciu wysokiej jakości usług turystycznych i wdraża­nia wysokiej jakości produktów turystycznych odgrywają kwalifikacje i umiejęt­ności zawodowe zatrudnionego personelu. • Od jakości zasobów ludzkich zależą możliwości dostosowawcze do szybko zmieniających się potrzeb rynku.

19. Przygotowanie profesjonalnych kadr w turystyce uzdrowiskowej i ich dosko­nalenie powinno koncentrować się, m.in. na wdrażaniu umiejętności praktycznych, a ich realizacja powinna następować w warunkach porównywalnych z docelo­wym miejscem pracy. W kontekście tego ostatniego założenia wskazane jest włączenie w proces podnoszenia kwalifikacji osób zajmujących się bezpośrednio świadczeniem usług uzdrowiskowych, i szeroko rozumianą obsługą klienta - turysty uzdrowiskowego.

20. Uzdrowiska w Polsce chcąc konkurować na rynku usług turystyki uzdrowiskowej w warunkach globalizacji powinny nastawić się na przygotowanie atrakcyjnej, innowacyjnej i konku­rencyjnej oferty obejmującej usługi lecznicze i profilaktyczne oraz związane z aktywnym wypoczynkiem: sportowo- rekreacyjne, kulturalno-rozrywkowe w oparciu o najwyższą jakość usług, co pozwoli na efektywny rozwój produktu turystycznego uzdrowisk i konkurowanie z uzdrowiskami europejskimi.

21. O współczesnych uzdrowiskach należy myśleć w kontekście samodzielnych przedsiębiorstw funkcjonujących w realiach wolnego rynku, przystąpić do budowania oferty patrząc przez pryzmat potrzeb coraz zamożniejszego i wymagającego klienta, który szuka w uzdrowisku wypoczynku połączonego z intensywną kuracją. Oferta całoroczna (unikanie sezonowości usług), skierowana do różnych segmentów rynkowych.

22. Do najważniejszych zadań i działań związanych z rozwojem uzdrowisk w ciągu najbliższych lat należy zaliczyć: • Wspieranierozwoju infrastruktury uzdrowiskowej, turystycznej, rekreacyj­nej i sportowej. • Wykreowanietak na rynku krajowym, jak i rynkach innych państw członkowskich Unii Europejskiej mocnej marki polskiej turystyki uzdrowiskowej. - Podwyższaniejakości obsługi klientów. • Szkoleniadla pracowników zatrudnionych w uzdrowiskach i gminach uzdrowiskowych. - Rozwijaniei wspomaganie działalności promocyjnej.

23. Dobrym przykładem podjęcia takich działań jest stworzenie lokalnej (regionalnej) marki, jaką są Uzdrowiska Galicyjskie pod hasłem: „Galicja to zdrowie i tradycja”, w skład których wchodzą: • Uzdrowisko Iwonicz S.A. • Uzdrowisko Rabka S.A. • Uzdrowisko Wysowa S.A. • Uzdrowisko Rymanów S.A., • Uzdrowisko Krynica-Żegiestów S.A. • Uzdrowisko Kraków-Swoszowice S.A.

24. Jest to pierwsza w Polsce próba stworzenia grupy marketingowej skupiającej kilka uzdrowisk mająca na celu wspólną promocję i wspólne działania zmierzające do zmiany wizerunku i poprawy funkcjonowania. Zwiększenie szans na dalszy rozwój polskich uzdrowisk i skuteczne konku­rowanie przyniesie rozpoczęty proces prywatyzacji, który umożliwi pozyskanie inwesto­ra zdolnego zainwestować w nowoczesną bazę leczniczą i hotelową.

25. System administracji turystyki uzdrowiskowej • Ważną rolę w rozwoju socjalnej turystyki uzdrowiskowej odgrywa NFZ, będący państwową jednostką organizacyjną. • Należy pamiętać, że uzdrowiskiem może być zarówno cała gmina, jak i jej dzielnica. Specyfiką gminy uzdrowiskowej jest instytucja Naczelnego Lekarza Uzdrowiska.

26. Współpraca Na terenie gminy uzdrowiskowej funkcjonują przedsiębiorcy i inne podmioty prowadzące działalność usługową. Mogą one przystępować zarówno do organizacji samorządu gospodarczego (np. Polskiej Izby Turystyki), jak i organizacji turystycznych współpracujących z POT (LOT i ROT).

27. Możliwości wykorzystania partnerstwa międzysektorowego w rozwoju turystyki uzdrowiskowej w Polsce

28. Problemy uzdrowisk Polskie uzdrowiska znalazły się w trudnej sytuacji. Bardzo często są niedo­inwestowane, również ich promocja jest niewystarczająca. Warunki rynkowe wy­magają od nich ciągłego podnoszenia jakości świadczonych usług, rozszerzania oferty kierowanej do przebywających tam turystów oraz wprowadzania innowa­cyjnych rozwiązań, zarówno w zarządzaniu uzdrowiskami, jak i ich promowaniu na rynkach zewnętrznych, również europejskich.

29. Jest wiele problemów, które utrudniają sprawne i efektywne funkcjonowanie uzdrowisk na konkurencyjnym,europej­skim rynku. • Sposobem na rozwiązanie niektórych problemów czy też zniwelowanie skutków występowania negatywnych zjawisk, może stać się wykorzystanie metody partnerskiej współpracy międzysektorowej.

30. Obecnie najczęściej spotykamy się z czterema rodzajami partnerstw zawieranych pomiędzy trzema sektorami: • partnerstwem publiczno-prywatnym, • partnerstwem publiczno-społecznym, • partnerstwem prywatno-społecznym oraz • partnerstwem trójsektorowym.

31. Partnerstwo publiczno-prywatne Jest w tej chwili jedyną prawnie usankcjonowaną współpracą międzysektorową w naszym kraju. Jak sama nazwa wskazuje, uczestnikami takiego partnerstwa są przedstawiciele sektora publicznego oraz przedsiębiorcy - zawieraniu umów współpracy samorządu terytorialnego i przedsiębiorstwa, realizacji wielu zadań przera­stających możliwości jednostek administracji (m.in. w zakresie gospodarki komu­nalnej, transportu czy budownictwa).

32. Partnerstwo publiczno-społeczne towspółpraca jednostek samorządu teryto­rialnego z przedstawicielami organizacji pozarządowych. Jest jak najbardziej pożądaną formą kontaktów instytucji publicznych i społecznych: • Wzajemneinformowanie o planowanych kierunkach działalności i współ­działania. • Konsultowanieaktów normatywnych. • Tworzeniezespołów o charakterze doradczym i inicjatywnym.

33. Partnerstwo prywatno-społeczne obejmuje współpracę lokalnych przedsiębiorców prywatnych i organizacji pozarządowych w realizowaniu zadań służących rozwojowi całego regionu. Dla wielu przedsiębiorstw partnerstwo stało się niemal rutyną.

34. Partnerstwo trójsektorowe Jest najszerszym rodzajem partnerstwa, które skupia przedstawicieli wszystkich trzech sektorów (admini­strację, biznes i organizacje pozarządowe) w celu realizacji wspólnych przedsięwzięć służących rozwojowi lokalnemu.

35. Wykorzystanie metody partnerskiej w działaniach prorozwojowych polskich miejscowości uzdrowiskowych

36. Coraz częściej przedstawiciele lokalnych społeczności, organizacje poza­rządowe, instytucje i jednostki samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorcy są zainteresowani zawieraniem lokalnych porozumień i partnerstw w celu prowa­dzenia zintegrowanych działań zmierzających do zrównoważonego rozwoju regionów.

37. Zakres działania każdego partnerstwa międzysektorowego w dużej mierze zależy od specyficznego charakteru obszaru objętego jego działaniem, między innymi od wyposażenia w bogactwa naturalne, przyrodnicze, kulturowe czy po­tencjał gospodarczy, ale również od pomysłowości partnerów

38. Najczęściej takie partnerstwa skupiają się na: -rozwijaniu różnych form turystyki, • ochronie dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego, • wspieraniu przedsiębiorczości i lokalnej produkcji, - walce z problemami społecznymi, - wzmacnianiu demokracji obywatelskiej.

39. Dzięki wykorzystaniu doświadczenia i potencjału wszystkich part­nerów, możliwe jest budowanie trwałych i innowacyjnych strategii rozwojo­wych, których realizacja przebiega dużo sprawniej i szybciej, niż w przypadku działań prowadzonych oddzielnie przez każdą ze stron.