1 / 60

Cortázar (1914-1963)

Presentación didáctica sobre Julio Cortázar.

Xelvira
Download Presentation

Cortázar (1914-1963)

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. BIOGRAFÍA Primeira parte (1914-1963)

  2. «Cuando usted lea estas páginas, paciente lector, no serán más que una hoja de alcaucil del tiempo. Cosas y cosas habrán sucedido. Y, como cantaba Jean Sablon: Todo pasa, todo se quiebra, todo se desgasta. Ya habrá otro en mi lugar. Otra guerra arderá en otros horizontes".

  3. Julio Florencio Cortázar naceuenixelles, unsuburbio no sur de Bruxelas (Bélxica), o 26 de agosto de 1914. Foi rexistrado no consulado como cidadánarxentino. «Fue mi destino nacer durante la ocupación alemana de Bruselas al iniciarse la I Guerra Mundial. Acabara de comezara 1ª Guerra Mundial. En poucos días as tropas alemás do Káiserconseguiran tomar toda Bélxica. Casa Natal de Cortázar, en Ixelles, Bruxelas

  4. «El que yo naciera en Bruselas fue consecuencia del turismo y de la diplomacia. Mi padre formaba parte del personal de una misión comercial agregada a la legación en Bélgica y, como acababa de casarse, se llevó a mi madre con él a Bruselas. Julio Cortázar

  5. Foi o primeiro fillo de MaríaHerminiaDescotte e XulioFlorencio Cortázar, agregado comercial da embaixada de Arxentina. Como este país era neutral e a avoa de Xulio era alemá, a familia Cortázar non tivo problemas cos invasores para chegar a Suíza. Pasaron a conflito bélico en países neutrais: viviron en Xenebra, Zuriche Barcelonaaté o remate da guerra. Julio Florencio Cortázar

  6. Julio Florencio Cortázar Descotte Cortázar en Suíza en 1016

  7. ▲ ▲ ▲ 1917/1918, Julio coa súa irmá Ofelia, un ano menor. Os apelidosfálanos de algún antecedente vasco (Kortazar) e dalgún escocés (De Scotte).

  8. En 1918 a familia regresa á Arxentina e instálase en Bánfield, (área metropolitana de Bos Aires), onde o rapaz vivirá até os 17 años. Aquel mundo vai aparecer moitas veces nasúa obra. «Tenía casi cuatro años cuando mi familia pudo volver a la Argentina; hablaba sobre todo francés, y de él me quedó la manera de pronunciar las "r" que nunca pude quitarme. A Cortázar chamábanlle “Cocó” cando neno e na escola, tamén “Belgicano” polo seu nacemento en Bélxica.

  9. «Yo tenía seis años cuando mi padre se fue de casa, en circunstancias que dejaron a mi madre en una mala situación económica, con dos niños. (…) No volví a verlo nunca más". A súa infancia viviuna coa nai, a irmá, a tía e a avoa. Nos seus contos aparece varias veces este tipo de familia. 1918, Juliocoa súa irmá Ofelia.

  10. Foi un nenomoi querido, pero a súa infancia non foimoi feliz. «Crecí (…) en una casa con un gran jardín lleno de gatos, perros, tortugas y cotorras; el paraíso. Pero en ese paraíso yo no era Adán, en el sentido de que no guardo un recuerdo feliz de mi infancia; demasiadas servidumbres, una sensibilidad excesiva, una tristeza frecuente, asma, brazos rotos, primeros amores desesperados. Nenosensibleiro e romántico, era capaz de namorarse perdidamente dalgunhacompañeirade pupitre e escribirlletráxicos poemas de amor... «Siempre he sido muy sentimental.Tengo muy mal gusto en materia de sentimientos. Bánfield

  11. Cortázar foi un neno enfermizo e pasou moito tempo na cama, polo que a lectura foi a súa grande compañeira. Foi a súa nai quen o iniciou na lectura. Lía tanto que un médico llereco-mendou á nai que lera menos e saíra máis a tomar o sol. Tiña terrores nocturnos. «Un médico le recetó prohibirme los libros durante cuatro o cinco meses, lo cual fue un sacrificio tan grande que mi madre, una mujer sensible e inteligente, me los devolvió… JulioCortázar “Cocó”

  12. Outras das grandes afeccións da infancia era ler o dicionario. Botaba horas co “PequeñoLarousse” buscando palabras: goleta, porrón, tifus... – Que lle ves ao diccionario? –preguntánlle. – Todo – responde.

  13. «Pasé mi infancia en una bruma de duendes, de elfos, con un sentido del espacio y del tiempo diferente al de los demás. «Mi madre dice que empecé a escribir a los 8 años, con una novela que guarda celosamente a pesar de mis desesperadas tentativas por quemarla”. Unha vez un parente descubriuuns poemas que escribira e deullos á súanai, dicíndolle que nonpodían ser seus. Cando a súanaillepreguntou se os copiara, o rapaz chorou de decepción por tal dúbida. «… de esos primeros golpes que te marcan para siempre y que te hacen descubrir que todo es relativo. Julio Cortázar

  14. Cursou a primaria con boas notas nunha escola pública, a “Escuela 10”, frecuentada por fillos de obreiros pobres. O rapaz, tímido, era “víctima natural de mis compañeros de escuela, más realistas que yo”, aíndaque, no fondo, o admiraban. «…mucho de mi conocimiento de la realidad de América latina, su rebelión y su desamparo se la debo a mis amigos, hijos de obreros. «Tuve suerte, porque si la familia hubiera seguido en las condiciones en que estábamos cuando mi padre traba-jaba en la diplomacia, probablemente me hubiesen mandado a esas escuelas pagadas inglesas, o alemanas, o fran-cesas, donde me hubieran deformado. Bánfield “Escuela 10”, agora de nome “Julio Cortázar”.

  15. «Los cuentos de Poe que me hicieron mucho bien y mucho mal al mismo tiempo. Los leí a los nueve años y, por Poe, viví en el espanto, sujeto a terrores nocturnos hasta muy tarde en la adolescencia. Pero Poe me enseñó lo que es una gran literatura y lo que es el cuento. Aos nove anos descubriuun novo horror: unprofesor de nataciónempurrouno a unha piscina... «Nunca nado en un sitio donde no pueda hacer pie.

  16. Tamén afogaba nas tardes apacibles dunha familia pequeno burguesa e previsible, chea de lugares comúns. «Yo me divertía silenciosamente adelantándome a todo lo que la gente iba a decir". Cortázar con 14 anos na Tarxeta de Enrolamento (~DNI) ►►►

  17. A fins dos anos 20, a familia trasládase ao barrio de Devoto en Bos Aires. Para Cortázar comezaronos anos de estudo. «A partir de los 16 años yo era un omnívoro capaz de devorar los ensayos de Montaigne, alternados con las aventuras de Buffalo Bill, SextonBlake, Edgar Wallace, las novelas policiales de la época y los diálogos de Platón.

  18. Un día de 1932, camiñando polo centro, atopou un libro de Jean Cocteau, un total descoñecido para el: Opio. Diario dunhadesintoxicación. «Sentí que toda una etapa de vidaliteraria estaba irrevocablemente en el pasado. (…) Desde ese día leí y escribí de forma diferente.» Opiomarcounopara o resto da súavida.

  19. Por entóncomezaa súa fascinación polo boxeo, polo tango e, sobre todo, polo jazz. Deambulaba polas rúas porteñas coas súas pernas desmedidas. Era un home singular: un xigante imberbe desgarbado, con ollos claros e moi separados, cunhas erres... Cortázar impresionaba moito. «Era tan alto y siempre quería disimularlo”. (Inés Malinow) «El primer disco de jazz que escuché por la radio quedó casi ahogado por los alaridos de espanto de mi familia que, naturalmente, calificaba eso de música de negros (…) A partir de ahí empezaron las peleas porque yo trataba de sintonizar jazz y ellos buscaban tangos“.

  20. Aosdez anos dixéralle á nai que quería ser mariño para percorrer mundo. Eladesmotivouno; quería que fose mestre... Cortázar

  21. Fíxosemestre en 1932 e profesor en Letras en 1935 naEs-cola Normal de Profesores “Mariano Acosta” de Bos Aires. Escola Normal de Profesores Mariano Acosta. Na Escola Normal de Profesores Mariano Acosta. 5º Ano de Letras. 1933.

  22. En 1935 ingresa na Facultade de Filosofía e Letras de Bos Aires. Logo de aprobaro primeiro ano, abandonou os estudos por problemas económicos. Comprendeu que debía utilizar o título que xa tiña para axudar á súa nai e púxose a traballar de profesor. 1936. Cortázar no seu escritorio.

  23. En 1938 publica co seudónimo Julio Denis un libro de sonetos, Presencia, a única obra que nunca quixo volver a publicar. 1938 1938

  24. Práctica en Escola Primaria en Bolívar. Escola Normal de Chivilcoy Foimestreen Bolívar e profesor de literatura nos institutos de Saladillo e Chivilcoy, ondeviviude1939 a 1944.

  25. Cortázar foi un mestre extraordinario, moi carismático, doce, confiable. Non quixo ser como aqueles profesores que nasúa infancia lle causaran aversión. Os seus alumnos lembranfermosas anécdotas. «Un número desola-doramente grande de maestros fracasa.(…) convirtiéndose en lo que se suele denominar ”un maestro correcto”. Un mecanismo de relojería, limpio y brillante, pero so-metido a la servil condi-ción de toda máquina. Cortázar acendía o amor pola lectura nos seus alumnos. ◄ ◄ ◄ Cortázar en Chivilcoy

  26. 1942. Baile en Chivilcoy Cortázar era reservado, elegante. Non saía de noite, pero sen el querer espertaba amores e odios. En Bolívar as faladuríasmultiplícanse: que unha rara doenza o fai crecer sen parar; que un virus o faifuxir do sol cal vampiro... En Chivilcoyenamórasedunha alumna, envíalle sonetos...

  27. Cortázar naceu como narrador ao amparo dos editores galeguis-tas no exilio bonaerense. Cos galegos da diáspora tivo unha extraordinaria relación laboral e de amizade (ía ás tertulias no café Tortoni) e con algúns, unha amizade fonda, especialmente con Lorenzo Varela e Seoane. Cortázar admiraba os magníficos contos de Dieste, que ben puideron ter influídonasúa obra narrativa. Publica o seuprimeiro conto, “Bruja” (1944) en “Correo Literario”, pres-tixiosa revista dirixidapor Luís Seoane, Lorenzo Varela e Arturo Cuadrado. “Correo Literario”, com grande calidade gráfica foi foro habitual de autores como Sábato, Octavio Paz, Alberti, F. Ayala, R. Molinari, Xulio Cortázar...►►► Seoane Otero Espasandín, Dieste, Antonio Baltar e Seoane en Bos Aires

  28. Julio viviu en cuartos solitarios de pensións aproveitando todo o tempo libre para ler e escribir. «Fui un esteta. (…) un misántropo (…) Leía, sólo leía. Y escribía, sin publicar, por orgullo, porque sabía que lo mío era bueno. Lía Alberti, Salinas, Guillen, Cernuda, Baudelaire, Rilke, Verlaine, Rimbaud, Mallarmé Valéry... Cortázar nunha pensión da Provincia de Bos Aires

  29. En 1944 trasládase a Cuyo e nasúaUniversidade, a pesar de care-cer da titulación precisa, imparte cursos de Literatura Francesa. • A paga era mínima. Polasúa estatura (case 2 metros), alcumábano “Largázar”, pois de curto… Universidad Nacional de Cuyo, Mendoza (1940)

  30. El 1945 reuneun primeirovolume de contos de ciencia ficción, La otra orilla... Le febrilmente libro por día... ... pero non foron publicados até 1995. Entusiásmasecos discos de Ellington e Armstrong. DukeEllington e Louis Armstrong

  31. Cando Perón gaña as eleccións presidenciais en 1946, non agarda a ser vítima da persecución de intelectuais e renuncia á cátedra na universidade, deixando o ensino para sempre. • Aínda que daquela non se preocupaba moito da política, Cortázarcomprométesepolalibertade de ensinanza e a autonomía univer-sitaria e apoia –sen militar – un movementoantiperonista. « Incluso me metieron en la cárcel. «Después de haber abandonado Chivilcoy bajo vehementes sospechas de comunismo, anarquismo y trotskismo, he tenido el honor de que en Mendoza me califiquen de fascista, nazi, sepichista, rosista y falangista“. O xeneral Juan Domingo Perón en 1946 tras asumir o poder.

  32. ... e regresouaosBos Aires ondetraballou como tradutorna Cámara Arxentina do Libro. Cortázar en 1947 Casa da familia Cortázar en Bos Aires

  33. Publica os relatos «Casa tomada» (1946) e “Bestiario” (1947) en “Los Anales de Buenos Aires“ que dirixía Jorge Luís Borges. “Casa tomada”, un dos máis célebres do autor, é un exemplotemperán dos relatos fantásticos cortazarianos: comeza de xeito realista e introduce paulatinamente un ambiente de distorsión das leisnaturais. Borges, xenio do relato fantástico, un dos grandes do Boom hispanoamericano.

  34. «De 1946 a 1951, vida porteña, solita-ria e independiente; (…) solterón irreduc-tible, amigo de muy poca gente, melóma-no, lector a jornada completa, enamorado del cine, burguesito ciego a todo lo que pasaba más allá de la esfera de lo estético. «Fueron mis años de mayor soledad. Fui un erudito (…) No viví la vida. (…) Descubrí a los demás sólo muy tarde. AutorretratoBos Aires, Arxentina, 1947

  35. En 1948 obtén o título de Tradutor Público de inglés e francés, tras cursar en só nove meses o que adoita ocupar tres anos. O esforzoprovócalle síntomas neuróticos, un dos cales (a procura de cascudas nacomida da nai) desaparece coa escritura dun conto, “Circe”.

  36. En 1948 Cortázarenamó-rase da que máis tarde será a súa muller, Aurora Bernárdez. Filla de galegos, era tradu-tora como el e unha muller moi brillante e culta. Os dous tiñan grandes afinidades intelectuais.

  37. En 1949 publica por primeira vez co nome de Julio Cortázar o poema dramático Losreyes, ignorado polacrítica. En1950 escribeunha segunda novela, El examen, rexeitada por dúas editoriais. (Publicouse postumamente). Escribe a primeira novela, Divertimento. Colabora endiversas revistas literarias: “Realidad”, “Cabalgata”, “Sur”... En Los Reyes reinventa o mito do Minotauro, convertido agora en verdadeiroheroe. Cabalgata foiunha revista fundada en 1945 polos galegos Luís Seoane e Lorenzo Varela

  38. En 1951 publicou Bestiario, unha colección de oito relatos (inclúe “Casa Tormada”, “Circe”...) que llevaleron certo recoñecemento no ambiente local. Nace o Cortázar de fantasía desbordante, creador de novos mundos. «Sabía que nadie antes de mí había publicado cuentos como aquellos en español”.

  39. Ao pouco, con 37 anos, disconformeco goberno de Perón, Cortázar, que esmorece enBos Aires, decide deixar Arxentina. Antes de deixarArxentina, Julio tiña migrañas e alerxias. Un médico, tras examinalo, díxolle que non tiña doenzaningunha, senón“un estado de opinión”. Obtén unha beca de estudo do goberno francés, vende canto ten e vaise a París, cidade onde, salvo frecuentes viaxes -visitou o seu país nove veces- residirá o resto da súa vida. París es la mujer de mi vida. Bos Aires París

  40. En parís traballou como locutor nunha radio a onde ía en bicicleta e onde retransmitía en español combates de boxeo, até que a súa dicción (aqueles erres...) provocou o seu despido. «Perdí mi primera y bastante necesaria fuente de recursos.

  41. Cortázar atopa casualmente á traductora alemá EdithAron, a quen coñecera na Arxentina. Fanse amigos e ela conséguelle traballo nas tendas onde ela era empregada. Logo Cortázar traballou empaquetando e repartindo libros. Para moverse por París mercouunha moto Vespa, coa que tivo un accidente no inverno de 1952. «Me puse la Vespa de sombrero, para no matar a una vieja idiota….” Cortázar nunca foi quen de aprobar o carné de conducir... Edith Aron Edith Aron

  42. A fins de 1952, Aurora Bernárdez únese a Cortázar en París. El estaba convaleciente polo accidente. Anos despois, Cortázar inspirouse en Edith para un dos seus personaxes máis famosos, a lexendariaMaga de Rayuela(bohemia, promiscua, fascinante...), coa que tantas mulleres da súa xeración se identificaron. «Cando nos volvimos ver, el pasara o Nadal con Aurora e decidírase por ela. Foisóaoperdelo cando me dei de conta de que o quería.” Cortázar con Edith na década dos setenta. (Edith Aron “A Maga”)

  43. «Cortázar e Bernárdez formaron desde o principio esa parella amorosa que sabía como ninguén enriquecer constantemente a súacomplicidade. (Saúl Yurkievich)

  44. A situación económica de Cortázar e Aurora era precaria. «Comíamos kilos de papas fritas, hacíamos los bifes casi clandestinamen-te porque en la pieza del hotel no había cocina, ni se nos autorizaba a cocinar.” Viviron da axuda dos amigos até que conseguiron traballos de tradución: Aurora, unha grosa enciclopedia de fi-losofía que lles permitiu manterse; logo el asina un contrato para traducir a Poe. Cortázar fotografado por Aurora Bernárdez na primavera de 1952 en París.

  45. Cortázar e Aurora (“Glop”, para el) casaron polo civil o 22 de agosto de 1953. En setembro, con moi poucos cartos (xa vende-ran a Vespa accidentada), viaxaron a Italia onde viviron un ano. EnFlorenciavivironnunhapensióneconómica; logo percorreron o norte de Italia e finalmente ficaronen Roma. En agosto de 1954 regresan a París. Cortázar e Aurora Bernárdez Aurora Bernárdez

  46. Aurora Bernárdez, Julio Cortázar e Laure Guille-Bataillon

  47. O modo de sustento dependeu durante anos das traducións. En 1954 Cortázar é contratado como tradutorpolaUnesco. Traducirá a Gide, Chesterton, Defoe, Bremond... Ese ano viaxa a Montevideo -a Unesco ten alí a súa Con-ferenciaXeral-, en calidade de tradutor e revisor. A súatraduciónde “As memorias de Adriano” en 1955 é magnífica. Cortázar ante o edificio da UNESCO Edificio da UNESCO (París)

  48. Traducía, devoraba libros, visitaba museos, encontrábase con escritores nos cafés, paseaba polas rúas… París era para Cortázar -como para Hemingway- unhafesta. «Aquí hasta la tristeza se vuelve una actividad artística. ◄◄◄Paseando con Aurora Bernárdez, Daniel de Voto e Guida Kagel polo Boulevard Saint Michel, en París. Cortázar en París en 1955

  49. En 1955 foi traballar un mes a Suíza como tradutor da UNESCO. Non lle gusta Suíza (“equilibrada e esférica”) nin os suízos co seu carácter “plúmbeo.” Xenebra (Suíza), 1955 na Pont du Mont-Blanc

  50. En 1956 publica o libro de contos (algúns autobiográficos) “Final del juego”. • Asimesmo, remata e publica a tradución de "Obras en prosa", • de Allan Poe, naUniversidade • de Porto Rico. • A tradución –xa • mítica- considérase • a mellor de cantas • existen en español. A segunda edición (1964) engadiu outros nove: “Final del juego”. Ed. Los presentes, México, 1956. “Final del juego”. Ed. Sudamericana, 1964.

More Related