KRİMİNOLOJİ (II)

1. KRİMİNOLOJİ (II) SUÇ TEORİLERİ Prof. Dr. Adem Sözüer Dr. Tuba Topçuoğlu İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ HUKUK FAKULTESİ

3. PSİKOLOJİK TEORİLER • Suç davranışını açıklayan psikoanalitik ve kişilik teorileri üzerinde duracağız. • Psikoanalitik ve kişilik teorileri, kişinin (özellikle de erken çocukluktaki) deneyimlerinin ve çevresel etkenlerin suç davranışını tetikleyebileceğini kabul ederler; ancak suçluluğun en temel nedeni olarak anormal kişilik türleri/özellikleri veya duygusal uyumsuzluk görülmektedir.

4. PSİKOANALİTİK TEORİ • Kate Friedlander (1947): Ona göre, suçun Klasik Freudçu psikoanalitik açıklaması kişinin erken çocukluk döneminden itibaren duygusal gelişimindeki anormallikler ve bozukluklar üzerine yoğunlaşır. • İd:Kişinin toplum hayatına sosyal uyumu, adaptasyonu için kontrol edilmesi ve şekillendirilmesi gereken zihnin bilinçsiz kısmı. İnsanın irrasyonel, antisosyal ve içgüdüsel dürtülerinden oluşur. • Ego:Zihnin bilinçli ve rasyonel bölümü • Süperego:Vicdan ve zihnin ahlak öğreten bölümü • İdin kontrol edilmesi ego ve süper egonun gelişimiyle sağlanır.

5. GELİŞİM AŞAMALARI 1. Oral dönem(0-18 ay): Temel haz emme davranışı 2. Anal dönem(1.5–3 yaş): Dışkılamanın kontrolü 3. Fallik (Oidipal) dönem(3–6 yaş): Kendi cinselliğinin keşfi, Oedipus ve Elektra Kompleksi 4. Gizil dönem(6–12 yaş): Cinsel hazdan uzaklaşma, Aynı cins ebeveynle özdeşleşme 5. Genital dönem (12– ): Cinsellikte yetişkinliğe geçiş

6. PSİKOANALİTİK TEORİ • Bu gelişim aşamalarında meydana gelen her hangi bir anormal gelişme ya da bebeklik ve çocukluk aşamalarına takılıp kalma ergenlik döneminde antisosyal davranışa sebep olmaktadır. • Psikoanalitik yaklaşımın en temel varsayımı: Suç davranışının kendisi önemsizdir; çünkü suç aslında id, ego ve süper ego arasındaki psişik çatışmanın bir belirtisidir. • Bu çatışma şunlardan kaynaklanır: • Anormal olgunlaşma veya içgüdülerin anormal kontrolü • Anne veya baba ile erken dönemlerde zayıf bir ilişkiye sahip olmak • Duygusal gelişim aşamalarından birine saplanıp kalmak • Bastırılmış cinsellik ya da suçluluk duygusu

7. PSİKOANALİTİK TEORİNİN AMPİRİK GEÇERLİLİĞİ • Psikoanalitik teorinin ampirik geçerliliğinin değerlendirilmesi çok zordur. • Yapılan çalışmalar genel olarak tek tek vakalara ya da çoğunlukla ciddi suçlulardan oluşan küçük örneklemlere dayanmaktadır. • Gerçekte bu teoriyi doğrudan test etmek mümkün olmayabilir; çünkü motivasyonlar bilinçaltının derinliklerinde saklanmıştır ve suçlu bile bunun farkında değildir. Kişinin bilinçaltında dürtü ve isteklerinin olduğu yönünde karar veren terapisttir. Bu bağlamda psikoanalitik yorumlar test edilemezler.

8. KİŞİLİK TEORİLERİ KİŞİLİK ÖZELLİKLERİ TEORİSİ (Hathaway) PSİKOPAT KİŞİLİK TEORİSİ (Hare)

9. KİŞİLİK ÖZELLİKLERİ TEORİSİ • Psikoanalitik teorilere kıyasla kişilik özellikleri teorisi ampirik olarak daha kesin ve titiz bir metodoloji ile test edilmektedir. • En sık kullanılan teknik ise kişilik özelliklerini yazılı bir kişilik envanteri/testi ile ölçmek (örn: Minnesota Kişilik Envanteri, Kaliforniya Psikolojik Envanter). • Kişilik özelliklerinin suç davranışı üzerine nedensel etkilerine dair araştırma bulguları tutarsız. • Kişilik özelliklerinin ampirik geçerliliğinin değerlendirilmesinde yaşanan ciddi bir sorun kişilik özellikleri ve suç davranışının ampirik ölçümlerinin tekrar içermesidir.

10. PSİKOPAT KİŞİLİK TEORİSİ • Robert Hare, suçlu davranışı açıklamakta psikopat kişiliğe vurgu yapmaktadır. Bu kişiliğin ölçülmesinde kullanılan 20 soruluk bir envanter hazırlamıştır (Psychopathology Checklist PCL-R). • Psikopat suçlu: Tehlikeli bir şekilde uyumsuz bir kişiliğe sahip olan, insanlara bağlanamayan, bencil ve agresif, insanları kendi çıkarları için kullanan ve verdiği zarar için üzüntü ve pişmanlık hissetmeyen kişi. • Psikopat kişilik, biyolojik ve sosyal etkenlerin etkileşimi ile oluşmaktadır.

11. PSİKOPAT KİŞİLİK TEORİSİ • Bütün psikopatlar suçlu değildir; bütün suçlular da psikopat değildir. Fakat suçlu nüfus içerisinde ciddi oranda psikopat bulunmaktadır ve mükerrer suçluluk oranları diğer suçlulardan daha fazladır. • Bu teorinin biraz ampirik desteği bulunmaktadır ve Hare’in psikopatlık testini kullanarak ölçülen psikopat kişiliğin birçok önemli sapma ve suç davranışı ölçümü ile ilişkili olduğu yönünde bulgular mevcut. Ancak kesin sonuca varamıyoruz çünkü açıklamaya çalıştığımız suç davranışına ilişkin sorular psikopatlığın ölçülmesinde kullanılmaktadır.

12. PSİKOANALİTİK YAKLAŞIM VE SUÇ ÖNLEME • Psikoanalitik teoriye göre suçlular kendi davranışlarından rasyonel anlamda sorumlu olmayan hasta insanlar olarak ele alınırlar. • Dolayısıyla da suçluların cezalandırılması etkili olmayacaktır. • Suç davranışının altında yatan duygusal bozuklukların düzeltilmesi için suçlunun tedaviye ihtiyacı vardır. • Psikoanalitik tedavi, kişiye özgü yoğun terapi seansları ile suç davranışının altındaki bastırılmış duygular su üstüne çıkarılmalıdır.

13. KİŞİLİK TEORİLERİ VE SUÇ ÖNLEME • Aynı psikoanalitik yaklaşımda olduğu gibi kişilik teorilerinde de suç davranışı gerçekte bu davranışın altında yatan duygusal ya da kişilik sorunlarının bir belirtisi olarak el alınır. • Kişiye özgü tedavi ve tercihen de yoğun bireysel danışmanlık ve terapi seansları ile kişinin psikolojik sorunları çözülüp suç davranışı üzerinde etki yaratılabilir. • Ceza adalet sistemi içerisinde psikolojik tedavi yoğun olarak uygulanmaktadır ancak suçluluğun tedavisinde ve önlenmesindeki etkinliği kesin değil.

14. PSİKOPAT KİŞİLİK VE SUÇ ÖNLEME • Her ne kadar psikopat olarak tanı koyulan suçlular için psikolojik danışmanlık önerilse de Hare psikopatların bireysel ya da grup terapileri ile rehabilitasyonuna ilişkin çok karamsar düşünmektedir. • Ona göre, terapi bu insanlar üzerinde etkili olmadığı gibi olumsuz sonuçlar da doğurabilir. • Dolayısıyla da bu türde insanları tedavi etmek yerine insanların kendilerini bu tür kişilerden korumaları gerektiğini vurgulamıştır.

15. ÖRNEK UYGULAMALARWayne İlçe Kliniği’nin yürüttüğü çalışmalar • Bu alandaki ilk sistematik çalışmalardan biridir. • Çocuk mahkemeleri tarafından değişime en açık olarak görülen suçlu çocukların tedavisinde bireysel yoğun psikoterapiler gerçekleştirilmiştir. • Sonuç: Bu seanslar beklenen etkiyi yaratmamıştır. Kliniğin faaliyette olduğu 1920lerden 1940lara kadar suçluluk oranları değişmediği gibi mükerrer suçluluk da azalmadı.

16. ÖRNEK UYGULAMALARCambridge-Somerville Gençlik Çalışması • En iyi bilinen, en geniş kapsamlı ve sonuç etkinliği en çok değerlendirilen çocuk suçluluğunu önleme projesi. • New Jersey’de 1937-45 yılları arasında 650 ergen erkek çocuk üzerinde yürütülen bir çalışma. • Çocukların yarısı öğretmenleri ve polis tarafından «suça eğilimli» olarak belirlendi; diğer yarısı ise suç eğilimi olmayan ortalama çocuklardan belirlendi.

17. ÖRNEK UYGULAMALARCambridge-Somerville Gençlik Çalışması • Çocukların yarısı deney grubuna, diğer yarısı da kontrol grubuna yerleştirildi. • Deney grubundakiler, kişilik, duygusal ya da zihinsel problemlerini çözebilmek için sosyal hizmetlilerden yoğun danışmanlık hizmeti gördüler. • Kontrol grubundakiler ise hiçbir danışmanlık hizmeti görmediler. • Sonuç: İstenen sonuçlara ulaşılamamıştır. Deney grubundaki çocukların çocuk suçluluk oranı daha yüksekti; yetişkinlikte mükerrer suçluluk oranları da daha fazlaydı.