Download
1 / 51
690 likes | 1.26k Views
پاتوژنز عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماری های گوارشی. در بیماری های زیر نقش اتیولوژیک را دارد و یا با بیماری همراهی می کند:. در سال 1983 این میکروب کشف شد و هم اکنون توالی کامل ژنوم این باکتری مشخص می باشد. درمان با آنتی بیوتیک ها مسیر درمانی بیماری های فوق را تغییر اساسی داده است.
E N D
پاتوژنز عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماری های گوارشی در بیماری های زیر نقش اتیولوژیک را دارد و یا با بیماری همراهی می کند:
در سال 1983 این میکروب کشف شد و هم اکنون توالی کامل ژنوم این باکتری مشخص می باشد. درمان با آنتی بیوتیک ها مسیر درمانی بیماری های فوق را تغییر اساسی داده است .
عفونت HP و گاستریت مزمن گاستریت مزمن به دو نوع می باشد: 1. نوع آنترال 2. پان گاستریت H.P در 90% بیماران مبتلا به گاستریت مزمن با درگیری آنتر وجود دارد. ممکن است کلونیزاسیون آن با علائم بالینی باشد و یا علائم بالینی نداشته باشد. اکثر اشخاص دارای عفونت ، گاستریت همراه دارند اما بدون علامت هستند. شیوع عفونت در مناطق مختلف جغرافیایی و محدوده سنی، متفاوت است . (در پورتوریکو در 80% افراد بالای 50 سال دیده می شود.)
خصوصیات باکتری • میله ای شکل ، گرم منفی ، بدون اسپور، 5/0× 5/3 میکرومتر • در موکوس معده زندگی می کند ولی قدرت تهاجم به لامیناپروپریا را ندارد. • ایجاد اوره آز می کند. CO2 + آمونیوم اورئاز اوره • AdhesionBacterial دارد که به آنتی ژن های خونی لوئیس B بهتر متصل می شود. • Toxin ایجاد می کند که در ارتباط با Cag A
پاتوژنز ایجاد بیماری توسط HP باکتری توسط تحریک تولید سایتوکین های پیش التهابی ایجاد گاستریت می کند. واکنش میزبان با میکروارگانیسم ایجاد یک سایتوکین قوی پیش التهابی بنامIL- 1B می کند. این سایتوکین مهار کننده پرقدرت اسید معده می باشد.
بیمارانی که سطح بالاتری از IL- 1B تولید می کنند ایجاد گاستریت مزمن از نوع پان گاستریت ، ترشح اسید معده کمتر و خطر آدنوکارسینوم دارد. بیمارانی که سطح پايين تري از IL- 1B تولید می کنند گاستریت نوع آنترال در نوع دوم : افزایش ترشح اسید و افزایش خطر زخم معده شیوع بالاتر است.
آزمایشات تشخیصی برای یافتن HP 1. روش های سرولوژی برای یافتن آنتی بادی ها 2. یافتن باکتری در مدفوع 3. تست تنفسی اوره آز باکتریایی 4. مشخص نمودن HP در بیوپسی بافتی معده با رنگ آمیزی گیسما و نقره 5. مشخص نمودن HP در بیوپسی بافتی معده با روش PCR
پاتوژنز HP در پپتیک اولسر • زخم پپتیک در اثر عدم تعادل بین ساز و کارهای دفاعی مخاط معده و نیروهای مخرب بخصوص اسید معده و پپسین ایجاد می شود. • افزایش ترشح اسید لازم نمی باشد. • زخم زمانی ایجاد می شود که دفاع مخاطی با شکست مواجه شود. (جریان خون مخاطی کاهش یابد، تاخیر در تخلیه معده ایجاد شود، اختلال در ترمیم اپیتلیوم رخ دهد.)
ادامه نقش HP در پپتیک اولسر • HP عامل اصلی پاتوژنز زخم پپتیک است. • در تمام بیماران با زخم دوازدهه و در 70% بیماران با زخم معده وجود دارد. • درمان آنتی بیوتیکی منجر به بهبود زخم می شود.
1- تولید سایتوکین های پیش التهابی HP باعث تحریک سلولهای اپی تلیالی به ساختن سایتوکین هامی شود. این سایتوکین ها عبارتنداز: IL- 8, TNF, IL-6, IL-1 این موارد باعث فراخوانی و فعال شدن نوتروفیل ها در مخاط دستگاه گوارشی می شوند.
2- ایجاد آنزیم های اورئاز، پروتئاز و فسفولیپاز توسط HP باعث تخریب موکوس معده می شود. در نتیجه اولین خط دفاعی را تضعیف می کند. 3- افزایش ترشح اسید معده بخصوص در ناحیه دوازدهه نقش دارد. باعث کاهش PH در داخل مجزای دوازدهه و در نتیجه ایجاد اپی تلیوم معدی (متاپلازی معده) در قسمت اول دوازدهه می کند و کلونیزاسیون باکتری در دوازدهه ایجاد می شود. همین نقش را در مری بارت نیز ایفا می کند.
4- ایجاد پاسخ ایمنی قوی در مخاط می کند. باعث فعال سازی لنفوسیتهای B و T می شود که در ایجاد لنفوم معده نقش دارد. 5- انسداد ترومبوتیک مویرگی سطحی 6- با ايجاد آنتی ژن Cag A باعث پاسخ سرولوژیک قوی مي شود
چند نکته • 20-10% اشخاص دچار عفونت HP در سرتاسر جهان دچار زخم پپتیک می شوند. • در بیماران مبتلا به زخم دوازدهه ، عفونت واقعی با HP محدود به معده می باشد.
مورفولوژی گاستریت مزمن با HP • تمایل به درگیری مخاط آنتر و یا درگیری آنتر به همراه بادی و فوندوس را دارد. • مخاط قرمزتر از حالت طبیعی است و باعث برجسته شدن مخاط می شود. • ارتشاح التهابی لنفوسیتها و پلاسماسل ها در لامیناپروپریا • تجمع لنفوئیدی بعضاً حاوی مراکز زایگر در داخل مخاط
Active Phase: وجود نوتروفیل ها در داخل لایه اپی تلیالی • Regenerative change: در پاسخ به صدمه اپی تلیالی، باعث افزایش فعالیت میتوزی در ناحیه گردن غدد معدی می گردد. هسته های هیپرکروم می شود. N/C بالا می رود. با دیسپلازی تشخیص افتراقی دارد.
متاپلازی • وجود سلولهای جذبی استوانه ای متاپلاستیک و سلول های گابلت (متاپلازی روده ای) می تواند از نوع روده کوچک و یا شبه کولون باشد. • به دلیل عدم تولید اسید در این مناطق، ارگانیسم HP در نواحی متاپلازی روده ای غایب می باشند.
آتروفی – ادامه گاستریت مزمن • از بین رفتن ساختمان های غددی • بیشتر در نوع پان گاستریت ایجاد می شود. • غدد باقیمانده کیستیک می شود. • با هیپوکلریدری همراه است . • باعث هیپرپلازی G cell ها در ناحیه آنتر می گردد. • زمینه را برای ایجاد تومور کارسینوئید معده مهیا می کند.
دیسپلازی – ادامه گاستریت مزمن • در گاستریت مزمن طول کشیده ایجاد می شود. • ممکن است قبل از آن تغییرات متاپلازی روده ای دیده شود. • زمینه ساز سرطان معده می باشد.
چند نکته: ادامه گاستریت مزمن • HP در لایه موکوسی سطحی و در میان پرزهای کوچک سلولهای اپی تلیال ، قرار می گیرد. • توزیع ارگانیسم ها می تواند خیلی کانونی و نامنظم باشد. (در بعضی نقاط کلونیزاسیون شدید و در بعضی مناطق بسیار کم باشد) • ارگانیسم به مخاط تهاجم نمی کند.
مرفولوژی پپتیک اولسر • 98% زخم ها در قسمت اول دوازدهه و یا در معده می باشد. • معده = 4 دئودنوم 1 • محل شایعه در دوازدهه: قسمت قدامی اول • محل شایع در معده: در انحنای کوچک مخاط آنتر • اندازه زخم: در 50% موارد 2-6/0 سانتی متر می باشد. • شکل زخم: منگنه ای شکل با کناره های کمی برآمده ، شکل چرخ درشکه
ادامه پپتیک اولسر معده دارای چهار ناحیه از سطح به عمق 1. ناحیه نکروتیک و فیبرینی 2. ارتشاح التهابی غیر اختصاصی با غلبه نوتروفیل ها 3. بافت جوانه گوشتی با ارجحیت لنفوسیتی 4. بافت جوانه گوشتی با ارجحیت الیاف کلاژنی بهمراه عروق خونی ترومبوزه در کف زخم
مرفولوژی و پاتوژنز HP در کارسینوم معده • عفونت مزمن HP خطر پیدایش کارسینوم معده را 6-5 برابر افزایش می دهد. • قبل از آن گاستریت مزمن دیده می شود. کاهش ترشح پپسین و هیپوکلریدری التهاب مخاطی طول کشیده تکثیر مداوم سلولهای اپیتلیالی جهش ژنومی دیسپلازی آدنوکارسینوم
چند نکته در ارتباط با HP و کارسینوم معده • HP با نوع روده ای کارسینوم معده در ارتباط است (با نوع Diffus ارتباط ندارد). • اکثریت افراد دارای عفونت با HP می باشند ولی دچار سرطان نمی شوند. • تمام عفونت های با HP خطر سرطان را افزایش نمی دهد. • اگر HP باعث آتروفی و متاپلازی مخاط شود، احتمال ایجاد کارسینوم زیادتر است.
ارتباط HP با لنفوم معده • 5% تمام بدخیمی های معده ، لنفوم می باشد. • معده فراوان ترین محل لنفوم خارج گره ای است. • تمام لنفوم های معده از نوع B cell و MATL می باشد. • 80% لنفوم های معده در ارتباط با گاستریت مزمن و عفونت HP می باشند. • حذف تقریبا 50% لنفوم های معده با درمان آنتی بیوتیکی • اگر توموری تریزومی 3 و ( 11;18)t داشته باشد به درمان آنتی بیوتیکی جواب نمی دهد.
مری بارت و ارتباط با HP • عارضه GERD می باشد. • در 10% بیماران با ریفلاکس مری بارت دیده می شود. • مری بارت مهمترین عامل خطر منفرد برای آدنوکارسینوم مری است. • در مری بارت مخاط سنگفرشی دیستال توسط اپی تلیوم استوانه ای متاپلاستیک جایگزین می شود.
ادامه • مخاط متاپلاستیک ممکن است متشکل از سلولهای سطحی و غددی مترشحه موسین معده باشد که می تواند میکروارگانیسم HP در این مناطق کلونیزه شود. • در ادامه التهاب و متاپلازی، می تواند دیسپلازی صورت گیرد. • در بیماران با مری بارت بیش از 3 سانتی متر، 40-30 برابر نسبت به جمعیت عمومی ، آدنوکارسینوم مری ایجاد می شود. • خطر پیدایش سرطان از مری بارت تقریبا 10% می باشد. • عفونت با HP ممکن است یک عامل کمک کننده باشد.
