Węzły

1. Węzły Węzły mają szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach naszego życia. Poczynając od prostego węzła którym wiążemy sznurówki, a kończąc na skomplikowanych węzłach żeglarskich. Jednym słowem mówiąc za pomocą kawałka sznurka można sobie bardzo uprościć wiele dziedzin życia...

2. Węzły harcerskie możemy stosować do wielu zajęć: • Podczas budowania różnych elementów z drewna • Kiedy jest potrzeba zrobienia różańca • Gdy trzeba pomóc drugiemu człowiekowi • Do wiązania szałasu • Można na nim powiesić również pranie  • Poniżej przedstawiam kilka podstawowych węzłów, które mają praktyczne zastosowanie:

3. Węzeł Kluczka kluczka- węzeł wygodny w użyciu i banalny do zawiązania. Właściwie nie można jej zawiązać źle, natomiast można ją zawiązać jedną ręką, co może mieć duże znaczenie w sytuacjach awaryjnych. Podstawową jego wadą jest fakt, że kluczka mocno zaciska się pod obciążeniem. Z węzłów za pomocą których możemy zawiązać pętlę kluczka najbardziej osłabia linę. Jego wiązanie to zgięcie liny na pół i zagiętym końcem zawiązanie tzw. supła.

4. Węzeł płaski węzeł płaski -jest to węzeł tak mocno związany z historią skautingu, że hańbą jest go nie umieć. B-P. umieścił go na pierwszym projekcie swojej lilijki, także jest symbolem 22 lutego-Dnia Myśli Braterskiej. Służy do wiązania dwóch wolnych końców liny (lub 2 lin). Źle zawiązany węzeł płaski nazywany jest węzłem babskim, strasznie się zaciska i zawsze są problemy z jego odsupłaniem.

5. Węzeł skrajny tatrzański (ratowniczy) węzeł skrajny tatrzański (ratowniczy)- najbardziej klasyczny ze wszystkich węzłów służących do wiązania się liną (asekuracji). Stosowany od niepamiętnych czasów, teraz został wyparty przez ósemkę (zwłaszcza przez wspinaczy). Jego atut polega na tym, że może być zawiązany jedna ręką np. przez ratownika śpieszącego na pomoc tonącemu. Tą umiejętność (wiązanie jedną ręką) musicie ćwiczyć na czas i przy zamkniętych oczach. Można go wiązać dwoma sposobami.

6. Pierwszy z nich. wykonywany dwoma rękami, wygodniejszy opracowany przez naszych pradziadów opiera się na schemacie: „wyszedł z nory królik, obleciał drzewo dookoła i wlazł do dziury z powrotem"(rys. 3 a)

7. Druga metoda rzadziej stosowana służy do szybkiego zrobienia sobie prostej uprzęży jedną ręką (jest to raczej pętla w której możemy też siedzieć). Ktoś nam rzuca linę. Podjętą linę chwytamy lewą ręką w takim miejscu, żeby spokojnie przeprowadzić prawą ręką wolny koniec za pupą (lub plecami), tak aby lina stworzyła literkę U. Lina w ten sposób okala nas od tyłu. Cała zabawa teraz polega na tym aby prawą ręką zawiązać przed sobą węzeł. W tym celu wykonuje się ruch nachwytem i podchwytem (rys. 3b.l) wokół trzymanej lewą ręką liny. W ten sposób prawa ręka razem z trzymanym końcem liny znajdzie się w pętli (rys. 3b.2). Wolny koniec należy teraz przełożyć wokół liny (rys. 3b.3) i ciągnąć go do siebie (rys. 3b.4) - zacisnąć pętlę (rys. 3b.5). Węzeł ratowniczy trzyma niezawodnie, a rozwiązuje się bardzo łatwo.

8. Węzeł beczułka beczułka - węzeł dla każdego skauta katolickiego w przypadku gdy ten zgubi różaniec lub chce mieć swój oryginalny zrobiony własnoręcznie. Jego wiązanie jest banalnie proste. Zaczynamy jak każdy „supeł" tworząc małe oczko przekładając jeden koniec nad drugim. Przy beczułce nie poprzestajemy na tym lecz przekładamy jeden koniec parokrotnie okręcając go wokół drugiego . Po wszystkim zaciskamy. Trochę to zawiłe ale tak na prawdę bajecznie proste. Najlepiej wychodzi na trzy oploty. Jak będziecie mieli jakiś problem z tym węzłem zapytajcie jakiegoś zakonnika po ślubach jak się wiąże węzeł na jego sznurze.

9. Węzeł Krzyżakowy węzeł krzyżakowy-podstawowy węzeł pionierski pozwalający konstruować stoły i inne budowle na planie piramidy oszczędzając sznurka na bezładną plątaninę, niestety tak często widywaną w obozowiskach. Wiążemy go układając na ziemi trzy żerdki. Żerdki leżą równolegle obok siebie i się stykają. Środkową wysuwamy do przodu tak, żeby tylko jej końcówka leżała między pozostałymi (ok. 40 cm). Odcinek gdzie wszystkie trzy żerdki się spotykają oplatamy sznurkiem około 20x. Potem środkową żerdkę podnosimy i „przewracamy" o 180 stopni wzdłuż osi podłużnej. Węzeł się w ten sposób zaciska. Żerdki , ustawiamy węzłem ku niebu i modelujemy nimi tak by zapewnić ich stabilność.

10. Niektóre z konstrukcji obozowych gdzie stosuję się węzły:

11. I jeszcze jedna porcja...

12. Podsumowując... • Dowiedzieliście się podstaw o harcerskim rzemiośle wiązania i rozwiązywania... • Zobaczyliście gdzie możecie zastosować podane wzory... • Nie pozostaje nic innego jak zabierać się do ćwiczeń... Prezentację wykonał Piotrek Jurga