Αναλγησία - καταστολή

1. Αναλγησία - καταστολή Ελένη Μπούτζουκα Αναισθησιολόγος –Εντατικολόγος Επιμελήτρια Α Μονάδα Εντατικής Θεραπείας

2. Ελληνική Μυθολογία Δημιουργία του άνδρα,τηςγυναίκας,του κόπου της εργασίας, του πόνου και τέλος του θανάτου Ο πόνος είναι γιος της Έριδας και εγγονός της Νύκτας Ινδική Μυθολογία Της Γέννεσης Δημιουργία του άνδρα,τηςγυναίκας,του κόπου της εργασίας, του πόνου και τέλος του θανάτου

3. ΑΝΑΛΓΗΣΊΑ • Οι άνθρωποι δεν φοβούνται το θάνατο, φοβούνται τον πόνο του θανάτου. Αpsley Cherry-Gerrard H ανακούφιση από τον πόνο θεωρείται βασικό ανθρώπινο δικαίωμα H μη αντιμετώπιση τουπόνου αποτελεί εγκληματική αμέλεια (Ο.Η.Ε.)

4. AΝΑΛΓΗΣΙΑ • Πονάνε οι ασθενείς της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας; • Είμαστε καλά προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε το σωματικό και ψυχικό πόνο των ασθενών της ΜΕΘ; • Γιατί πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον πόνο;

5. Ποια είναι τα αίτια του πόνου των ασθενών της ΜΕΘ ? • χειρουργικές επεμβάσεις • θεραπευτικές παρεμβάσεις (διασωλήνωση τραχείας, καθετηριασμός αγγείων, παρακέντηση θώρακος) • καθημερινή νοσηλευτική φροντίδα(βρογχοαναρρόφηση, αλλαγή τραύματος) • φυσιο – κινησιοθεραπεία • παρατεταμένη ακινησία

6. Επιπτώσεις του πόνου στο καρδιαγγειακό • αύξηση: της δραστηριότητας του συμπαθητικού νευρικού συστήματος (Σ.Ν.Σ.) και των επιπέδων των κατεχολαμινών • αύξηση της αρτηριακής πίεσης, της καρδιακής συχνότητας, των περιφερικών αγγειακών αντιστάσεων, της καρδιακής παροχής και της κατανάλωσης Ο2. • Σε ασθενείς υψηλού κινδύνου μπορεί να αυξηθεί η πιθανότητα εμφάνισης ισχαιμίας του μυοκαρδίου.

7. Επιπτώσεις του πόνου στο αναπνευστικό • Ελαττώνει το εύρος των αναπνευστικών κινήσεων, τον αναπνεόμενο όγκο, τη λειτουργική υπολειπόμενη χωρητικότητα και τον κυψελιδικό αερισμό. • Συμβάλλει στην κατακράτηση των εκκρίσεων και τη σύγκλειση των κυψελίδων, με αποτέλεσμα ατελεκτασία, υποξαιμία και πνευμονική λοίμωξη.

8. Επιπτώσεις του πόνου • Στο γαστρεντερικό αναστολή της κινητικότητας. • Επιδεινώνει την υπερκαταβολική απάντηση και έχει σαν αποτέλεσμα την επιβράδυνση της επούλωσης του τραύματος.

9. Επιπτώσεις του πόνου • Καταστέλλει το ανοσοποιητικό μειώνοντας τον αριθμό και τη λειτουργία των λεμφοκυττάρων. • Αυξάνει την απελευθέρωση κατεχολαμινών, κορτιζόλης και αντιδιουρητικής ορμόνης συμβάλλοντας στον υπερκαταβολισμό και την κατακράτηση Να & Η2Ο. • Επηρεάζει αρνητικά την ψυχική σφαίρα του ασθενούς, αυξάνοντας το άγχος και την πιθανότητα ανάπτυξης PTSD (Post Traumatic Stress Disorder). • Ο ύπνος διαταράσσεται παρά τη χορήγηση καταστολής και ο ασθενής αισθάνεται ανασφαλής και αβοήθητος.

10. ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ • Ποσοστό 30-70% των ασθενών ενοχλούνται από πόνο κατά τη νοσηλεία τους στη ΜΕΘ. • Σε μελέτη, το 50% των ερωτηθέντων ασθενών περιέγραψαν το αίσθημα του πόνου σαν τη χειρότερη ανάμνηση κατά τη νοσηλεία τους στη ΜΕΘ.

11. Διάκριση του πόνου από θεραπευτική άποψη • Α. Αλγαισθητικός πόνος α) οξύς πόνος (σωματικός) β) αμβλύς πόνος (σπλαχνικός). • Β. Νευραλγικός πόνος (έμμεσο ερέθισμα) • Γ. Ψυχογενής πόνος • Δ.Αντανακλαστικός πόνος

12. Υποδοχείς των οπιοειδών • Βρίσκονται στο δρεπανοειδές σύστημα, στη φαιά ουσία γύρω από τον υδραγωγό του Sylvius, στους μέσους πυρήνες του οπτικού θαλάμου, τον υποθάλαμο, την πηκτωματώδη ουσία του ΝΜ και το νωτιαίο πυρήνα του τριδύμου.

13. Υποδοχείς του πόνου • Οι αλγουποδοχείς εντοπίζονται κυρίως στο δέρμα , στις περιτονίες, στους τένοντες τις αρθρώσεις, τον κερατοειδή και λιγότερο στα σπλάχνα και τους εν τω βάθει ιστούς. Τα σπλάχνα έχουν μικρό αριθμό αλγουποδοχέων. Τα σπλάχνα πονούν όταν υποστούν ισχαιμία, διάταση ή συστροφή.

14. Υποδοχείς του πόνου • Βρίσκονται στη περιφέρεια 1) Αμύελες C ίνες 2) Εμμύελες Αδ ίνες • Απαντούν σε ποικίλα ερεθίσματα(μηχανικά θερμικά ή χημικά) • Ταερεθίσματα έχουν σαν αποτέλεσμα την καταστροφή του ιστού, αλλαγές στη παροχή αίματος, αύξηση της δραστηριότητας του συμπαθητικού, αλλαγές στη συγκέντρωση ιόντων Κ, Η2, λεμφοκινών, βραδυκινινών, σεροτονίνης,ουσίας Ρ και προσταγλανδινών.

15. Ανιούσες οδοί του πόνου • Τα βλαπτικά ερεθίσματα μεταβιβάζονται στα ανώτερα κέντρα του φλοιού όπου θα γίνει η αντίληψη του πόνου με: τη νωτιοθαλαμική οδό τη νωτιουποθαλαμική οδό τη νωτιοδυκτιωτή οδό τη νωτιομεσεγκεφαλική οδό

16. Νευροφυσιολογία του οξέως πόνου Η διαδικασία της αλγαισθησίας περιλαμβάνει 4 στάδια: • ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ Το βλαπτικό ερέθισμα μετατρέπεται σε ηλεκτρική και χημική διέγερση. • ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ Μεταφορά του ερεθίσματος από την περιφέρεια στους νευρώνες των οπισθίων κεράτων του Ν. Μ. και από εκεί στα ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου. • ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ Είναι η διαδικασία της τροποποίησης των αισθητικών πληροφοριώνκατά την μεταβίβαση τους στο φλοιό. • ΑΝΤΙΛΗΨΗ Είναι η τελική εξέλιξη όπου τα ερεθίσματα αλληλεπιδρούν με τη μοναδική ψυχολογία του ατόμου για να παραχθεί η εμπειρία του πόνου.

17. Νευροφυσιολογία του οξέως πόνου

18. Εκτίμηση και παρακολούθηση του πόνου • Υπάρχειαδυναμία και στην εξεύρεση μεθόδων για την παρακολούθηση και την εκτίμηση του πόνου. • Οι μέθοδοι εκτίμησης που διαθέτουμε κρίνονται ανεπαρκείς. • Αλλαγές στις φυσιολογικές μεταβλητές • Συνεντεύξεις και ερωτηματολόγια • Πολυδιάστατες κλίμακες • Μονοδιάστατες κλίμακες

19. Κλίμακες καταγραφής της έντασης του πόνου.

20. ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ • Παρακολούθηση του πόνου: 1) Περιγραφική κλίμακα του πόνου: Καθόλου…Ήπιος…Μέτριος…Έντονος… Πολύ έντονος …Ο χειρότερος δυνατός πόνος 2) Αριθμητική κλίμακα του πόνου: 0…1…2…3…4…5…6…7…8…9…10. 3) Οπτική αναλογική κλίμακα του πόνου: Καθόλου πόνος……………..Έντονος πόνος.

21. ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ Οι κλίμακες έντασης του πόνου : • Α) Χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση του αποτελέσματος της αναλγητικής αγωγής σε συγκεκριμένους ασθενείς. • Β) Η άμεση επικοινωνία με τον ασθενή είναι ο καλύτερος τρόπος να καθοριστούν οι ανάγκες του, επίσης προσφέρει αυτή καθ‘ αυτή ανακούφιση στον άρρωστο.

22. Η συνεχής παρακολούθηση και εκτίμηση του επιπέδου της αναλγησίας • θεωρείται από όλους τους συγγραφείς απαραίτητη. • διότι:επιτρέπει την τιτλοποίηση, εξασφαλίζει αναλγησία χωρίς τις επιπτώσεις που προκύπτουν από την αλόγιστη χορήγηση ή την ελλιπή αντιμετώπιση. • δίνει τη δυνατότητα αξιολόγησης της ανταπόκρισης του ασθενούς στις αλλαγές των αναλγητικών φαρμάκων. • η παρακολούθηση της αναλγησίας πρέπει να αποτελεί το “πέμπτο ζωτικό σημείο”. • Evaluation of pain in the critically ill patient. Critical Care Clinics 1999, Volume 13, 35 – 54.

23. Αντιμετώπιση του πόνου • συστηματική χορήγηση αναλγητικών • εφαρμογή περιοχικών τεχνικών • μη φαρμακολογικούς παράγοντες

24. ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΟΠΙΟΕΙΔΗ • Ο όρος «οπιοειδή» περιλαμβάνει όλες τις φυσικές ή συνθετικές ουσίες, οι οποίες προκαλούν φαρμακολογικές δράσεις παρόμοιες με εκείνες της μορφίνης • Οπιούχα ονομάζονται τα χημικά παράγωγα του οπίου. • Τα οπιοειδή φάρμακα ταξινομούνται σε τρεις κατηγορίες:Τα φυσικά οπιοειδή, περιέχονται στο χυμό του οπίου (μορφίνη, κωδεΐνη, θηβαΐνη) Τα ημισυνθετικά οπιοειδή, προέρχονται από φυσικές τροποποιήσεις των φυσικών οπιοειδών, όπως η υδρομορφόνη, η οξυμορφόνη και η υδροκωδόνη Τα συνθετικά οπιοειδή, όπως η φεντανύλη

25. ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΟΠΙΟΕΙΔΗ • Ασκούν τη δράση τους διεγείροντας τους ειδικούς υποδοχείς στο ΚΝΣ, που ονομάζονται υποδοχείς οπιοειδών και μιμούνται τις δράσεις των ενδογενών οπιοειδών • Υπάρχουν τρεις τύποι υποδοχέων οπιοειδών: μ, κ και δ.

26. Ταξινόμηση των υποδοχέων των οπιοειδών

27. Δράσεις και Παρενέργειες των οπιοειδών ποικίλλουν ανάλογα με: • το χρησιμοποιούμενο οπιοειδές (φαρμακοκινητικά δεδομένα) • την ηλικία (οι ηλικιωμένοι έχουν μικρότερη ανάγκη σε οπιοειδή) • τη συνυπάρχουσα νόσο (νεφρική, ηπατική ανεπάρκεια) • την αιμοδυναμική κατάσταση (μεγαλύτερη υπόταση σε ασθενείς με υποογκαιμία, αιμοδυναμική αστάθεια, αυξημένο τόνο συμπαθητικού) • Οι παρενέργειες έχουν διαφορετική βαρύτητα ανάλογα με την κατάσταση του ασθενούς.

28. Παρενέργειες των οπιοειδών • Καρδιαγγειακό σύστημα:υπόταση, μέσω της μείωσης του καρδιακού ρυθμού και μέσω της έκλυσης ισταμίνηςΔεν προκαλούν καταστολή του μυοκαρδίου, εκτός από την πεθιδίνη. • Αναπνευστικό σύστημα: Καταστολή της αναπνοής(ενεργοποίηση των μ2 υποδοχέων) Ελάττωση της αναπνευστικής συχνότητας Βρογχόσπασμο (μορφίνη και ηπεθιδίνη) Ακαμψία του θωρακικού τοιχώματος Καταστέλλουν το βήχα

29. Παρενέργειες των οπιοειδών • Κεντρικό Νευρικό Σύστημα:ελαττώνουν την κατανάλωση οξυγόνου από τον εγκέφαλο, την εγκεφαλική αιματική ροή και την ενδοκράνιο πίεσημύση στη κόρη του οφθαλμού,(δράση στον πυρήνα Edinger-Westphal) • Γαστρεντερικό σύστημα:καθυστερούν το χρόνο κένωσης του στομάχου ελαττώνουν τον περισταλτισμό του εντέρουσύσπαση του σφιγκτήρα του Oddiκαι του παγκρεατικού πόρου. • Ναυτία και εμετός • Μυϊκή δυσκαμψία • Ενδοκρινείς αδένες :μειώνουν τα επίπεδα κορτιζόλης, FSH, LH και τεστοτερόνης

30. Δράσεις και Παρενέργειες των οπιοειδών Ανοχή και φυσική εξάρτηση • Ανοχήκαλείται η ανάγκη για αύξηση της δόσης των αγωνιστών των οπιοειδών για την επίτευξη του ιδίου αναλγητικού αποτελέσματος το οποίο νωρίτερα ήταν εφικτό με χαμηλότερες δόσεις. • Αιτιολογία?Οι ισχυρότερες υποθέσεις είναι δύο: 1.μετά από μακρόχρονη χρήση οπιοειδών φαρμάκων πραγματοποιείται εκ νέου ρύθμιση προς τα κάτω των υποδοχέων των οπιοειδών (down-regulation), οπότε απαιτείται μεγαλύτερη δόση για το ίδιο φαρμακευτικό αποτέλεσμα.. 2. προς τα άνω ρύθμιση της παραγωγής του κυκλικού ΑΜΡ (up-regulation), το οποίο είναι υπεύθυνο για τον καταρράκτη παραγωγής των αλγεινών ερεθισμάτων(η κλονιδίνη, ένας α2 αγωνιστής καταστέλλει τα φαινόμενα της ανάπτυξης του συνδρόμου στέρησης μέσω δράσης της στο κυκλικό ΑΜΡ σε κυτταρικό επίπεδο).

31. ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ (ποια είναι η κατάλληλη δόση? ) • Η απάντηση στα οπιοειδή ποικίλλει ανάλογα με τον ασθενή. • Οι δόσεις που απαιτούνται για την επίτευξη αναλγησίας κυμαίνονται ευρέως. • Η απάντηση του ασθενή καθορίζει την αποτελεσματική δόση και όχι η αριθμητική τιμή της δόσης.

32. ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΟΠΙΟΕΙΔΗ • Τα περισσότερο χρησιμοποιούμενα οπιοειδή είναι η μορφίνη, η φεντανύλη και η ρεμυφεντανύλη. • Χορηγούνται ενδοφλεβίως, υπαραχνοειδώς, ή επισκληριδίως. • Μεταβολίζονται στο ήπαρ είτε μέσω οξείδωσης, είτε μέσω γλυκουρονιδάσης. Επομένως για το ρυθμό μεταβολισμού τους έχει σημασία η ηπατική αιματική ροή και η κατάσταση των ενζυμικών συστημάτων. • Η απομάκρυνση των ενεργών μεταβολιτών τους εξαρτάται από τη νεφρική λειτουργία.

33. ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ- ΜΟΡΦΙΝΗ (πρότυπο αγωνιστή των οπιοειδών) • Είναι το καλύτερο αναλγητικό σε ασθενείς χωρίς αιμοδυναμική αστάθεια, λόγω της ευφορικής της δράσης. • Μεταβολίζεται στο ήπαρ σε ενεργούς μεταβολίτες που αποβάλλονται δια των νεφρών. • Χορηγείται σε συνεχή ενδοφλέβια χορήγηση δόση:0.8-10 mg/h, • Έχει έναρξη δράσης σε 5-10 λεπτά. • peak της δράσης εντός 20 min σε IV χορήγηση • Έχει διάρκεια δράσης 2 έως και 7 ώρες. • Μπορεί να προκαλέσει έκλυση ισταμίνης – αγγειοδιαστολή και υπόταση. • Προκαλεί σπασμό του σφιγκτήρα του Oddi.

34. ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ- ΦΕΝΤΑΝΥΛΗ • Η δράση της είναι 100 φορές ισχυρότερη από της μορφίνης. • Στερείται της ευφορικής και της ηρεμιστικής δράσης της μορφίνης. • Έχει άμεση έναρξη δράσης (λιπόφιλο). • το μέγιστο αποτέλεσμα εμφανίζεται εντός 5 - 15 min και διαρκεί 30 - 60 min • Δεν προκαλεί ελευθέρωση ισταμίνης ή υπόταση. • Σε ηλικιωμένους ασθενείς απαιτούνται μικρότερες δόσεις, επειδή η αύξηση της ηλικίας πολλαπλασιάζει το χρόνο ημίσειας ζωής επί τρία

35. ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ- ΦΕΝΤΑΝΥΛΗ • Προκαλεί βραδυκαρδία μέσω διέγερσης των προμηκικών πυρήνων του πνευμονογαστρικού και αρνητικής δρομότροπης δράσης μεταξύ φλεβόκομβου και κολποκοιλιακού κόμβου. • Καταστέλλει την αντίδραση stress στο τραύμα • Μεταβολίζεται στο ήπαρ σε αδρανείς μεταβολίτες • Η φαρμακοκινητική της δεν μεταβάλλεται σημαντικά σε ηπατική κίρρωση και η κάθαρση παραμένει φυσιολογική σχεδόν σε νεφρική ανεπάρκεια.

36. Αλφεντανύλη • έχει ταχύτατη έναρξη δράσης (1 min) • συντομότατη διάρκεια (30 min). • Απρόβλεπτηφαρμακοκινητικήλόγω πολυμορφισμού στο μηχανισμό οξείδωσης που γίνεται στο ήπαρ από το κυττόχρωμα Ρ450(ο φαινότυπος απαντάται στο 10% του πληθυσμού). • Η ηπατική ανεπάρκεια μπορεί να παρατείνει εν μέρει την αποβολή της, ενώ η νεφρική ανεπάρκεια έχει ελάχιστη επίδραση.

37. Ρεμιφεντανύλη • Υπερβραχείας δράσης αναλγητικό (χρόνος ημίσειας ζωής < 10 min) • Δεν συσσωρεύεται. • Μεταβολίζεται γρήγορα από μη ειδικές εστεράσες στο αίμα και τους ιστούς και δεν εξαρτάται από την ηπατική ή νεφρική λειτουργία. • Έχει ανενεργό μεταβολίτη που αποβάλλεται από τους νεφρούς. • Ιδιαίτερα χρήσιμη σε ασθενείς που χρειάζονται συχνή νευρολογική εκτίμηση. • Για χρήση στα πλαίσια της ΜΕΘ οι δόσεις είναι αρχικά 0.1-0.15 μg/kg/min με εύρος από 0.006-0.74 μg/kg/min.

38. ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ Η ναλοξόνη (αμιγής ανταγωνιστής των οπιοειδών) Χορηγείται ενδοφλέβια σε δόσεις 1-4 μg/kg, για αντιστροφή της προκληθείσας από οπιούχα αναπνευστικής καταστολής. Η συνεχής έγχυση 5 μg/kg/h μπορεί να αντιστρέψει την αναπνευστική καταστολή χωρίς επίδραση στην αναλγησία. Παρενέργειες: ναυτία, εμετός, εντονότατο άγχος με ψυχοκινητική διέγερση, βαριά υπέρταση, διαταραχές ρυθμού, καρδιακή ανεπάρκεια και ανακοπή. • Βαρύ στερητικό σύνδρομο μπορεί να εμφανιστεί σε εξαρτημένα άτομα.

39. Μεπεριδίνη • Είναι μ αγωνιστής με κύρια φαρμακολογική δράση στο ΚΝΣ και τα σπλάχνα. • Μεταβολίζεται σε νορμεπεριδίνη στο ήπαρ • Ο μεταβολίτης αυτός αποβάλλεται αργά (Τ1/2 17ώρες) από τα νεφρά. • Η νορμεπεριδίνη είναι νευροτοξίνη (παραλήρημα, ψευδαισθήσεις, ψύχωση και σπασμούς) • Προκαλεί έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας • Προσοχή στη χρήση της.

40. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη • Τρόπος δράσης: Αναστολή της συνθετάσης των προσταγλανδινών (κυκλοοξυγενάση). • Ανάλογα με το τρόπο σύνδεσης με το ένζυμο των ΜΣΑ διακρίνονται σε: α) Μη αντιστρεπτή και χρονοεξαρτώμενη απενεργοποίηση του ενζύμου-(ασπιρίνη). β) Αντιστρεπτή συναγωνιστική δράση με την οξυγενάση (παράγωγα του προπιονικού οξέως, οξικάμη). γ) Μη συναγωνιστική αναστολή (παρακεταμόλη)

41. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη • Συμβάλλουν σημαντικά στην απαλλαγή από τον πόνο δρώντας αθροιστικά με τα οπιοειδή, των οποίων μειώνουν τις απαιτούμενες δόσεις και συνεπώς τις παρενέργειες τους. • Σε ορισμένες μελέτες αναφέρεται ότι η χορήγηση τους μείωσε τις ανάγκες σε οπιοειδή κατά 30% - 50%, αν και γενικότερα το αναλγητικό τους όφελος στον ασθενή της Μ.Ε.Θ. δεν έχει συστηματικά ερευνηθεί. • Inflammatory and neurogenic pain : new molecules, new mechanisms. Br J Anaesth 1995; 75: 123 – 124

42. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη Δράσεις των ΜΣΑ • 1. Αναλγητική δράση • 2.Αντιφλεγμονώδη δράση • 3. Αντιπυρετική δράση • 4. Δράση στο ΓΕΣ (Αυξημένη έκκριση οξέος και και μειωμένη προστασία από τη βλέννη) • 5. Δράση στα αιμοπετάλια • 6. Δράση στους νεφρούς

43. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη • Ανεπιθύμητες ενέργειες • Από το ΓΕΣ • Από το ΚΝΣ • Από το αιμοποιητικό • Νεφροτοξικότητα • Ηπατοτοξικότητα • Άλλες: εξάνθημα, πονοκέφαλο, βρογχόσπασμο)

44. Κλονιδίνη • Διεγείρει τους α2 υποδοχείς του στελέχους και προκαλεί καταστολή του συμπαθητικού και μείωση των κατεχολαμινών του πλάσματος. • Έχει αναλγητικήδράσηΈχει χρησιμοποιηθεί σε συνεχή IV έγχυση με επιτυχία στις εξής περιπτώσεις : • Για ενίσχυση της δράσης των αναλγητικών - κατασταλτικών και μείωση της συνολικής τους δόσης. • Στην αντιμετώπιση του συνδρόμου στέρησης οπιοειδών και για διευκόλυνση της απόσυρσης τους. • Σε πολυτραυματίες, Κ.Ε.Κ. ασθενείς για αντιμετώπιση της υπερδραστηριότητας του συμπαθητικού συστήματος

45. Δεξμετομιδίνη εκλεκτικός α2 αγωνιστής • κατασταλτικό με αναλγητικές ιδιότητες για σύντομη διάρκεια < 24 ώρες σε ασθενείς που βρίσκονται υπό ΜΥΑ. • Μειώνει τις ανάγκες σε αναλγητικά και κατασταλτικά • προκαλεί αγχόλυση συγκρίσιμη με των Βενζοδιαζεπινών. • Ταχεία έγχυση μπορεί να προκαλέσει υπέρταση, ενώ η παρατεταμένη χορήγηση υπόταση και βραδυκαρδία, ειδικά σε υποογκαιμικούς ασθενείς.

46. Επισκληρίδιος ή ενδορραχιαία αναλγησία. Στην Επισκληρίδιο και Ενδορραχιαία αναλγησία το φάρμακο χορηγείται στον επισκληρίδιο ή υπαραχνοειδή χώρο. Επιπλοκές : 1.Είσοδοςστονυπαρανοειδήχώρο. (πονοκέφαλοςαιμοδυναμικές διαταραχές ή και αναπνευστική ανακοπή). 2. Λοίμωξη. 3.Αιμορραγία ή υπαραχνοειδές αιμάτωμα.

47. Επισκληρίδιος ή ενδορραχιαία αναλγησία. • Τα επισκληριδίως χορηγούμενα οπιοειδή δεν προσφέρουν καλύτερη αναλγησία σε σχέση με τα ενδοφλεβίως χορηγούμενα. • Η επισκληρίδιος δεν μειώνει τη μετεγχειρητική νοσηρότητα (από το καρδιαγγειακό,το αναπνευστικό ή το πεπτικό ) σε σχέση με τα iv χορηγούμενα.

48. Επισκληρίδιος αναλγησία.Παρενέργειες • Συχνότερες με τη μορφίνη παρά τη φαιντανύλη. • Αναπνευστική καταστολή (όψιμα). (1%) • Κνησμός (28-100%) • Ναυτία (30-100% ) • Κατακράτηση ούρων (15-90%)

49. Απόλυτες αντενδείξεις Επισκληριδίου Αναλγησίας • Άρνηση ασθενούς • Φλεγμονή στο σημείο ένεσης • Σήψη • Βακτηριαιμία • Shock • Σοβαρή υποογκαιμία • Ενδοκράνιος Υπέρταση • Διαταραχές πηκτικότητας • Απουσία εμπειρίας !

50. Patient Controlled Analgesia iv - PCA • Δυνατή σε ασθενείς υποστηριζόμενους, αλλά όχι συγχιτικούς. • Απαραίτητη η εκπαίδευση του ασθενούς στο χειρισμό της αντλίας. • Καλή ποιότητα αναλγησίας, αυτονομία, μείωση του χρόνου αναζήτησης –χορήγησης