UNIX – POLECENIA

1. UNIX – POLECENIA Podstawy informatyki – UNIX – Zajęcia 2 Laboratorium 2 Polecenia w systemie UNIX Wydział Energetyki i Paliw AGH w Krakowe

2. UNIX – POLECENIA Podstawy informatyki – UNIX – Zajęcia 2 Polecenia ogólnego zastosowania

3. UNIX – POLECENIA man–znajdź i wypisz pomoc (help) • Polecenie poszukuje w podręczniku • Systemu UNIX informacji na temat • Wybranych instrukcji oraz wyświetla • ich opis (skrócony lub pełny). • W zależności od zastosowanych opcji • może: • wypisać te pozycje w podręczniku w których występuje słowo kluczowe (keyword) • wypisać krótki opis wybranego polecenia • wypisać pełną informację o poleceniu Składnia: man-k keyword… man-f file… man [-] [section [subsection]] entry_name Argumenty: keyword... - słowo poszukiwane w informatorze poleceń file - nazwa polecenia poszukiwana w informatorze poleceń section - wybrany tom podręcznika, subsection- wybrany rozdział podręcznika, entry_name - nazwa polecenia dla opisu pełnego, Opcje:-k-przeszukiwanie informatora wg. słów kluczowych, -f - przeszukiwanie informatora wg. nazw poleceń - - wypisywanie bez podziału na kolejne ekrany

4. UNIX – POLECENIA man–znajdź i wypisz pomoc (help) • Polecenie poszukuje w podręczniku • Systemu UNIX informacji na temat • Wybranych instrukcji oraz wyświetla • ich opis (skrócony lub pełny). • W zależności od zastosowanych opcji • może: • wypisać te pozycje w podręczniku w których występuje słowo kluczowe (keyword) • wypisać krótki opis wybranego polecenia • wypisać pełną informację o poleceniu Przykład: Odpowiedzi systemu po poleceniach: man -k pwd passwd(4) - password file, pwd.h pwd(1) - working directory name man -f pwd pwd(1) - working directory name man pwd pwd(1) NAME pwd - working directory name SYNOPSIS pwd [-H] DESCRIPTION pwd prints the path name of the working... .........................................

5. UNIX – POLECENIA who – kto jest w systemie Składnia: who[-muTlHqpdbrtasAcR] [file] who am i who am I Argumenty: file - przeglądany jest plik file a nie standardowy /etc/wtmp Przykładowe opcje: -m równoważna poleceniu who am i lub who am I , -T pełna informacja łącznie ze stanem terminala, numerem procesu, nazwą komputera lokalnego itp. -H wypisywane są dodatkowo nagłówki kolumn,

6. UNIX – POLECENIA Symbol linii komunikacyjnej Za pomocą której użytkownik Łączy się z hostem who – kto jest w systemie Przykłady: Nazwa hosta czyli Komputera na którym Pracuje użytkownik Nazwa konta Data i godzina rozpoczęcia sesji

7. UNIX – POLECENIA pwd – podaj ścieżkę do katalogu aktualnego (roboczego) Składnia: pwd Przykład: $pwd /home/studenci/metal/IM_8/grzes $

8. UNIX – POLECENIA mkdir – utwórz katalog Standardowo polecenie powoduje utworzenie nowych katalogów o nazwach podanych w argumencie dirname i prawach dostępu rwxr-xr-x (755). Standardowe pliki . i .. są tworzone automatycznie. Użytkownik musi posiadać prawo do pisania w katalogu w którym tworzone są nowe katalogi. Składnia: mkdir[-m mode][-p] dirname Argumenty: : mode– prawa dostępu, które nadane zostaną nowo tworzonym katalogom dirname – lista tworzonych katalogów Opcje: : -m– pozwala użytkownikowi nadać prawa dostępu -p – tworzy jednocześnie wszystkie rodzicielskie katalogi o ile nie istniały Przykład: : mkdir -m 667 -p warstwa/bottom Powoduje utworzenie nowych katalogów warstwa(jeśli nie istniał) w katalogu aktualnym i bottom w katalogu warstwa oraz przypisuje im prawa dostępu do czytania i pisania dla wszystkich użytkowników a prawo do egzekucji właścicielowi.

9. UNIX – POLECENIA Przykład cd.. Próba utworzenia struktury katalogowej Katalog 2/Katalog3, gdzie obydwa z katalogów nie istnieją Konieczne zastosowanie opcji -p Tworzenie katalogu + nadanie praw(patrz polecenie chmod)

10. UNIX – POLECENIA ls – wypisanie zawartości katalogów Polecenie wypisuje zawartość wszystkich katalogów wymienionych w liście katalogów names. Jeśli nie występuje argument names wypisywana jest zawartość katalogu aktualnego. Standardowo wypisywane są wszystkie pliki poza tymi których nazwa rozpoczyna się od .lub..(pliki ukryte). Składnia: ls[ - abcdfgilmnopqrstuxACFHLR1 ] [names] Argumenty: nameslista katalogów Opcje: -a wypisuje wszystkie pliki, również ukryte, -l pełna informacja o plikach: typ pliku, prawa dostępu, ilość linków, właściciel, grupa, rozmiar, czas modyfikacji oraz nazwa, -p dopisanie znaku / do nazwy katalogów, -r wypisanie w kolejności od najstarszego do najmłodszego, -t wypisanie w kolejności zależnej od czasu modyfikacji(pierwszy najwcześniejszy, -R wypisywanie rekurencyjne łącznie z zawartością podkatalogów -1 wypisywanie w jednej kolumnie

11. UNIX – POLECENIA ls – wypisanie zawartości katalogów prawa dostępu –rwxrwxrwx1 szczur users 18873 Sep 27 09:58 opis inni właściciel nazwa rozmiar grupa Czas ostatniej modyfikacji grupa właściciel Liczba linków Typ pliku d katalog b specjalny plik blokowy c specjalny plik znakowy l link symboliczny H katalog ukryty p specjalny plik Fifo s gniazdo (socket) - plik zwykły Przykład ls -alt Wypisuje pełną informację o wszystkich plikach katalogu aktualnego (łącznie z plikami ukrytymi) w kolejności zależnej od czasu modyfikacji .

12. Opcje:-R rekurencyjna zmiana praw dostępu wszystkich plików będących zawartością wskazanego katalogu. UNIX – POLECENIA cd – ustal nowy katalog aktualny Polecenie powoduje zmianę katalogu aktualnego. Jeśli argument directory nie występuje, używana jest wartość zmiennej systemowej HOME, wskazującej katalog domowy użytkownika. Warunkiem wykonania polecenia jest posiadanie uprawnień do egzekucji dla wskazanego katalogu. Składnia: cd [directory] Argumenty: : directory- wskazuje pełną ścieżkę do nowego katalogu roboczego (rozpoczynającą się od jednego ze znaków / . .. ) lub podkatalog katalogu aktualnego. Przykłady: a) cd nowy_kat powoduje zmianę katalogu aktualnego na jego podkatalog o nazwie nowy_kat. b) cd /nowy_kat powoduje zmianę katalogu aktualnego na podkatalog katalogu głównego o nazwie nowy_kat.

13. Opcje:-R rekurencyjna zmiana praw dostępu wszystkich plików będących zawartością wskazanego katalogu. UNIX – POLECENIA Przykład poruszania się po strukturze katalogowej:

14. UNIX – POLECENIA touch – ustaw czas dostępu i modyfikacji tworzonych lub istniejących plików Polecenie zmienia czas dostępu i modyfikacji plików wskazanych przez argument plik .... Jeśli plik nie istnieje zostanie utworzony nowy plik o długości 0. Standardowoużywany jest aktualny czas systemowy. Składniatouch[ -amc ] [ -rws_plik][-t w_czas]plik Argumenty: plik – lista plików ws_plik – wybrany plik, którego atrybuty (czas dostępu i modyfikacji) będą wzorem ws_czas – wybrany czas (gdy inny niż aktualny) zapisany w postaci[[CC]YY]MMDDhhmm[.SS] gdzie: CC – pierwsze dwie cyfry roku, YY – dwie ostatnie cyfry roku, MM – miesiąc (01 – 12), DD – dzień (01 – 31 ), hh – godzina (00 – 23 ), mm – minuta (00 – 59), SS – sekunda (00 – 59) Opcje: -a zmiana tylko czasu dostępu -m zmiana tylko czasu modyfikacji -c działanie bez tworzenia nowych plików

15. UNIX – POLECENIA touch – ustaw czas dostępu i modyfikacji tworzonych lub istniejących plików Przykłady: Zmiana czasu modyfikacji pliku lab.jpg Utworzenie pliku nowy_plik o rozmiarze 0 B

16. Opcje:-R rekurencyjna zmiana praw dostępu wszystkich plików będących zawartością wskazanego katalogu. UNIX – POLECENIA chmod – zmiana praw dostępu Argumenty: mode = [kto] operator [prawo] kto - zestaw znaków wskazujących kogo dotyczy zmiana: u użytkownik (user), g grupa (group), o inni (others), a wszyscy (all), operator - znak wykonywanej operacji: + dodanie prawa, - zabranie prawa, = ustalenie prawa, prawo - zestaw znaków wskazujących które prawa będzie zmieniane: r prawo do czytania (read permissions), w prawo do pisania (write permissions), x prawo do wykonania (execute permissions pliknazwa zbioru lub katalogu. Opcje: -R rekurencyjna zmiana praw dostępu wszystkich plików będących zawartością wskazanego katalogu

17. UNIX – POLECENIA chmod – zmiana praw dostępu Składnia: chmod[ - R] mode plik Polecenie zmienia prawa dostępu dla wszystkich plików wskazanych argumentem plik. Argument mode określający prawa można tworzyć: symbolicznie mode = [kto] operator [prawo] (opisany szczegółowo przy opisie argumentów procedury) lub numerycznie, bezpośrednio poprzez podanie trzech cyfr wskazujących prawa dla użytkownika grupy i innych (wg. poniższego schematu). 400 czytanie dla użytkownika 200 pisanie dla użytkownika 100 egzekucja dla użytkownika 040 czytanie dla grupy 020 pisanie dla grupy 010 egzekucja dla grupy 004 czytanie dla innych 002 pisanie dla innych 001 egzekucja dla innych r w x r w x r w x

18. Opcje:-R rekurencyjna zmiana praw dostępu wszystkich plików będących zawartością wskazanego katalogu. UNIX – POLECENIA chmod – zmiana praw dostępu Przykład: a) Polecenia: chmod ugo=w student chmod 222 student Ustalają prawa do pisania dla wszystkich użytkowników (właściciel, grupa, inni) pliku student. b) Polecenie: chmod ug+x student Dodają prawo do egzekucji właścicielowi i grupie dla pliku student.

19. UNIX – POLECENIA cp – kopiuj pliki i katalogi Składnia: cp[-f |-i ] [-p] file1 new_file cp[-f |-i ] [-p]file1 [file2...] dest_dir cp[-f |-i ] [-p][-R] [-r]dir1[dir2...] dest_dir Polecenie kopiuje: - plik file1 do nowego lub istniejącego pliku_new_file, - plik file1 do istniejącego katalogu dest_dir, - pliki file1,file2,... do istniejącego katalogu dest_dir, - zawartość katalogu dir1 do nowego lub istniejącego dest_dir, - zawartości katalogów dir1, dir2,... do nowego lub istniejącego katalogu dest_dir, Użytkownik musi mieć prawo do pisania w katalogu dest_dir i dla pliku new_file ( jeśli istnieje). W przeciwnym wypadku kopiowanie zostanie przerwane i pojawi się komunikat „cannot create file”.

20. UNIX – POLECENIA cp – kopiuj pliki i katalogi Składnia: cp[-f |-i ] [-p] file1 new_file cp[-f |-i ] [-p]file1 [file2...] dest_dir cp[-f |-i ] [-p][-R] [-r]dir1[dir2...] dest_dir Argumenty: : file1, file2, dir1, dir2– nazwy kopiowanych plików i katalogów new_file –nazwa kopii pliku dest_dir –nazwa katalogu docelowego Opcje: : -f – jeśli pliki o nazwie docelowej np. new_filejuż istnieją, zostaną usunięte przed kopiowaniem bez zapytania o potwierdzenie, -i – jeśli pliki o nazwie docelowej np. new_filejuż istnieją, generowane jest zapytanie o potwierdzenie operacji, -p – kopiowanie z zachowaniem praw dostępu, czasu modyfikacji, identyfikatora użytkownika, identyfikatora grupy itp -r – kopiowanie rekurencyjne, łącznie z zawartością podkatalogów (tyko pliki zwykłe, bez plików specjalnych) -R – to samo jak -r z ustawieniem praw do czytania i pisania dla użytkownika

21. UNIX – POLECENIA Przykład – kopiowanie pliku Kopiowanie pliku dane do katalogu Katalog1 z opcją wymuszającą zastąpienie już istniejącego pliku w Katalogu1 o tej samej nazwie Skopiowany plik do Katalogu1 Kopiowanie pliku dane z katalogu zdjeica

22. UNIX – POLECENIA mv – przenieś lub zmień nazwę plików i katalogów Składnia: mv[-f |-i ] file1 new_file mv[-f |-i ]file1 [file2...] dest_dir mv[-f |-i ]dir1[dir2...] dest_dir Polecenie przenosi: - plik file1 do nowego lub istniejącego pliku_new_file (zmienia nazwę pliku), - plik file1 do istniejącego katalogu dest_dir, - pliki file1,file2,... do istniejącego katalogu dest_dir, - zawartość katalogu dir1 do nowego lub istniejącego dest_dir, - zawartości katalogów dir1, dir2,... do nowego lub istniejącego katalogu dest_dir, Użytkownik musi mieć prawo do pisania w istniejącym katalogu dest_dirw przeciwnym wypadku operacja zostanie przerwana. Jeśli użytkownik nie ma uprawnień do pisania w istniejącym pliku new_filezostanie na standardowe wyjście wysłane zapytanie o potwierdzenie operacji zmiany nazwy.

23. UNIX – POLECENIA mv – przenieś lub zmień nazwę plików i katalogów Składnia: mv[-f |-i ] file1 new_file mv[-f |-i ]file1 [file2...] dest_dir mv[-f |-i ]dir1[dir2...] dest_dir Argumenty: : file1, file2, dir1, dir2– nazwy przenoszonych plików i katalogów new_file –nazwa kopii pliku dest_dir –nazwa katalogu docelowego Opcje: : -f – jeśli pliki o nazwie docelowej np. new_filejuż istnieją, zostaną zamienione bez zapytania o potwierdzenie, -i – jeśli pliki o nazwie docelowej np. new_filejuż istnieją, generowane jest zapytanie o potwierdzenie operacji,

24. UNIX – POLECENIA Przykład – zmiana nazwy pliku Tak jak w przypadku polecenia cp, stosując polecenie mv w miejscu wpisywania pliku do przeniesienia (zmiany nazwy) należy zawsze podać ścieżkę dostępu do pliku. Jeżeli plik znajduje się w katalogu aktualnym użytkownika, to ścieżkę można skrócić(pominąć) do samej nazwy pliku. Ta sama zasada dotyczy pola, w którym wpisywane jest miejsce przeniesienia pliku Zmiana nazwy pliku dane znajdującego się w Katalogu1 na plik dane2

25. UNIX – POLECENIA rm– usuń plik lub katalog Polecenie usuwa wejścia (entries) dla jednego lub wielu plików z katalogu. Jeśli wejście (entry) zawiera ostatni link do pliku, plik ten też jest usuwany. Użytkownik musi posiadać prawa do pisania i egzekucji w katalogu z którego usuwane są plik, ale nie musi mieć takich praw dla usuwanego pliku. W przypadku gdy użytkownik nie ma prawa do modyfikacji pliku, na standardowe wyjście wysyłane jest zapytanie o potwierdzenie operacji. Składnia: rm[-f |-i] [-Rr] file ... Argumenty: : file– lista usuwanych plików (oraz katalogów, jeśli używana jest opcja -r lub -R) Opcje: : -f – uniemożliwia pojawienie się zapytań powłoki o potwierdzenie operacji usuwania, -i – wymusza pojawienie się zapytań powłoki o potwierdzenie operacji usuwania, -R –rekurencyjne usuwanie z katalogów i podkatalogów -r – analogicznie jak -R.

26. UNIX – POLECENIA rm– usuń plik lub katalog Polecenie usuwa wejścia (entries) dla jednego lub wielu plików z katalogu. Jeśli wejście (entry) zawiera ostatni link do pliku, plik ten też jest usuwany. Użytkownik musi posiadać prawa do pisania i egzekucji w katalogu z którego usuwane są plik, ale nie musi mieć takich praw dla usuwanego pliku. W przypadku gdy użytkownik nie ma prawa do modyfikacji pliku, na standardowe wyjście wysyłane jest zapytanie o potwierdzenie operacji. Przykłady: a) rm -i kwach usuwa z katalogu aktualnego plik o nazwie kwach dopiero po potwierdzeniu operacji. b) rm -i katal/* usuwa wszystkie pliki z katalogu o nazwie katal \ pozostawiając katalogi. c) rm -R katal/* usuwa wszystkie pliki i podkatalogi z katalogu o nazwie katal. d) rm -R katal usuwa wszystkie pliki i podkatalogi z katalogu o nazwie katal oraz katalog katal.

27. UNIX – POLECENIA rmdir– usuń katalog Polecenie usuwa wszystkie wskazane przez argument dirname puste katalogi w kolejności w jakiej wystąpiły w linii wołania. Jeśli jednym poleceniem usuwany będzie katalog i jego podkatalog wówczas podkatalog musi wystąpić w argumencie dirname przed katalogiem nadrzędnym. Użytkownik musi posiadać prawa do pisania i egzekucji w katalogu z którego usuwane są plik, ale nie musi mieć takich praw dla usuwanego katalogu. Składnia: rmdir[-f | -i] [-p] dirname Argumenty: : dirname– lista usuwanych katalogów Opcje: : -f – uniemożliwia pojawienie się zapytań powłoki o potwierdzenie operacji usuwania, -i – wymusza pojawienie się zapytań powłoki o potwierdzenie operacji usuwania, -p – rekurencyjne usuwanie podkatalogów (o ile jest to możliwe).

28. UNIX – POLECENIA rmdir– usuń katalog Polecenie usuwa wejścia (entries) dla jednego lub wielu plików z katalogu. Jeśli wejście (entry) zawiera ostatni link do pliku, plik ten też jest usuwany. Użytkownik musi posiadać prawa do pisania i egzekucji w katalogu z którego usuwane są plik, ale nie musi mieć takich praw dla usuwanego pliku. W przypadku gdy użytkownik nie ma prawa do modyfikacji pliku, na standardowe wyjście wysyłane jest zapytanie o potwierdzenie operacji. Przykłady: a) rmdir -i marcin usuwa z katalogu aktualnego pusty podkatalog o nazwie marcin dopiero po potwierdzeniu operacji b) rmdir -p podkat1/podkat2/podkat usuwa katalog kat oraz wszystkie podkatalogi nadrzędne podkat2 i podkat1 o ile po usunięciu podkatalogu stają się katalogami pustymi

29. UNIX – POLECENIA Podstawy informatyki – UNIX – Zajęcia 2 Polecenia pracujące na plikach

30. UNIX – POLECENIA Edytor vi Pliktekst: Litwo, Ojczyzno moja Ty jesteś jak zdrowie, ile Cię trzeba cenić ten tylko się dowie, co Cię stracił. Polecenia edytora vi http://pl.wikipedia.org/wiki/Vi_(program)

31. UNIX – POLECENIA more – wyświetl zawartość pliku tekstowego z podziałem na ekrany Składnia: more [-n] [-cdflsu] [ +numer] [ +wzorzec] [ plik ...] Polecenie wypisuje zawartość pliku dzieląc go na kolejne ekrany. Rozmiar ekranu (ilość linii) czytany jest przez system z bazy dostępnych terminali. Jeśli nie jest to możliwe system przyjmuje że terminal ma 24 linie. Każdy wypisany pełny ekran kończony jest linią z tekstem --More-- oraz informacją ile tekstu już wypisano. Polecenie more ma bardzo rozbudowany system wewnętrznych poleceń. Między innymi: naciśnięcie klawisza enter powoduje wypisanie kolejnej linii, spacji kolejnego ekranu, klawisza q przerywa wypisywanie a klawisza h wypisuje skróconą pomoc (help) .

32. UNIX – POLECENIA more – wyświetl zawartość pliku tekstowego z podziałem na ekrany Argumenty: -n – ustawia długość strony na n linii (standardowo ilość linii terminalu), +numer – wypisywanie od linii o numerze numer, +wzorzec – rozpoczyna wypisywanie 2 linie przed linią w której znaleziono ciąg znaków określony przez wzorzec, plik– nazwy wyświetlanych plików. Opcje: -d – wypisuje dodatkowo po każdej stronie tekst press space to continue , q to quit (standardowy tekst --More-- x%), -s – usuwa wielokrotnie występujące linie puste zostawiając jedną,

33. UNIX – POLECENIA more – wyświetl zawartość pliku tekstowego z podziałem na ekrany Przykład: Pliktekst: Litwo, Ojczyzno moja Ty jesteś jak zdrowie, ile Cię trzeba cenić ten tylko się dowie, co Cię stracił. Pierwszy ekran po poleceniu: more -2 tekst Litwo, Ojczyzno moja Ty jesteś jak zdrowie, --More-- (43%)

34. UNIX – POLECENIA cat– połącz (konkatenuj) i wyświetlaj pliki Polecenie czyta kolejne pliki z listy file i wypisuje w postaci jednego pliku na standardowym wyjściu (zwykle ekran terminala). Jeśli lista filejest pusta, cat czyta ze standardowego pliku wejściowego (zwykle klawiatura). Składnia: cat [-s] [-u] [-v] [-t] [-e] file ... Argumenty: : file– lista łączonych plików Opcje: : -s – brak komunikatów o nieistnieniu plików, -u – brak buforowania operacji we/wy, -v – znaki niewidoczne (np. kontrolne) poza pewnymi wyjątkami np. tabulator, pisane są w postaci ^n, gdzie n znak z zakresu (100-137 oct), -t – znak tabulatora pisany w postaci ^I (opcja dostępna tylko łącznie z opcją -v), -e – znak $ dopisywany na końcu każdej linii (opcja dostępna tylko łącznie z opcją -v).

35. UNIX – POLECENIA cat– połącz (konkatenuj) i wyświetlaj pliki Polecenie czyta kolejne pliki z listy file i wypisuje w postaci jednego pliku na standardowym wyjściu (zwykle ekran terminala). Jeśli lista filejest pusta, cat czyta ze standardowego pliku wejściowego (zwykle klawiatura). Przykłady: a) cat tekst1 tekst2 wypisuje na standardowe wyjście plik tekst1 a po nim plik tekst2 jako jeden plik. b) cat tekst1 tekst2 >tekst3 tworzy plik tekst3 którego zawartością jest plik tekst1 i dołączony na końcu plik tekst2 c) cat >tekst czyta znaki ze standardowego wejścia (np. klawiatura) i zapisuje w pliku tekst.

36. UNIX – POLECENIA cut– wytnij wybrane pola z wszystkich linii pliku Polecenie wycina wskazane kolumny pól każdej liki pliku. Wynik działania polecenia wypisywany jest na standardowe wyjście. Pole może mieć stałą szerokość (określoną ilość znaków) lub może być ograniczone wybranym znakiem zwanym delimiterem. Standardowym delimiterem jest tabulator. Jeśli nie występuje argument file czytane są znaki ze standardowego wejścia. Składnia: cut [-c] list [file ...] cut [-f]list[-dchar] [-s][file ...] Argumenty: : list– oddzielona przecinkami lista numerów wycinanych pól np. 1,4,6-9,12- : oznacza pole pierwsze, czwarte, od szóstego do dziewiątego oraz od 12 do końca linii file – lista nazw plików char – dowolny znak lub znaki specjalne i spacja w cudzysłowach Opcje: : -c – każdy znak jest polem, -f – pole to ciąg znaków oddzielony delimiterem (standardowo tabulatorem), -d – ustawianie znaku delimitera, -s – opuszczanie linii bez znaku delimitera.

37. UNIX – POLECENIA cut– wytnij wybrane pola z wszystkich linii pliku Polecenie wycina wskazane kolumny pól każdej liki pliku. Wynik działania polecenia wypisywany jest na standardowe wyjście. Pole może mieć stałą szerokość (określoną ilość znaków) lub może być ograniczone wybranym znakiem zwanym delimiterem. Standardowym delimiterem jest tabulator. Jeśli nie występuje argument file czytane są znaki ze standardowego wejścia. Przykłady: Pliktekst: Litwo, Ojczyzno moja Ty jesteś jak zdrowie, ile Cię trzeba cenić ten tylko się dowie, co Cię stracił. Standardowe wyjście po poleceniach: cut -c 1-3,5 tekstcut -f 1,3 -d ’ ’ text Lito Litwo,moja Ty e Tyjak ileC iletrzeba ten t tensię co i costracił.

38. UNIX – POLECENIA grep– wypisz wiersze pliku w których występuje wzorzec Polecenie przegląda standardowe wejście lub pliki plik poszukując linii w których występuje wzorzec. Domyślnie, linie zawierające wzorzec kopiowane są na standardowe wyjście. Dowolny ciąg znaków, będący wzorcem, w przypadku gdy zawiera znaki specjalne powłoki systemu Unix (również spację), należy zamknąć apostrofami. Składnia: grep [-cefilnqsvx] wzorzec [plik ...] Argumenty: : wzorzec– poszukiwany ciąg znaków plik – przeszukiwany plik Opcje: : -c – wypisywana jest tylko ilość wierszy w których znaleziono wzorzec, -i – nie rozróżnia małych, dużych liter, -l – wypisywane są tylko nazwy plików w których znaleziono wzorzec, -n – dopisywane są numery wierszy w których znaleziono wzorzec, -v – wypisywane są wiersze w których nie znaleziono wzorca,

39. UNIX – POLECENIA grep– wypisz wiersze pliku w których występuje wzorzec Polecenie przegląda standardowe wejście lub pliki plik poszukując linii w których występuje wzorzec. Domyślnie, linie zawierające wzorzec kopiowane są na standardowe wyjście. Dowolny ciąg znaków, będący wzorcem, w przypadku gdy zawiera znaki specjalne powłoki systemu Unix (również spację), należy zamknąć apostrofami. Przykłady: Pliktekst: Litwo, Ojczyzno moja Ty jesteś jak zdrowie, ile Cię trzeba cenić ten tylko się dowie, co Cię stracił. Standardowe wyjście po poleceniach: grep -i ‘ty’ tekst grep -v ‘ja’ tekst Ty jesteś jak zdrowie, ile Cię trzeba cenić ten tylko się dowie, ten tylko się dowie, co Cię stracił.

40. UNIX – POLECENIA uniq –znajdź powtarzające się linie pliku Polecenie czyta standardowe wejście lub wskazany plik tekstowy i porównuje sąsiadujące linie. W normalnym przypadku, gdy nie użyto opcji, usuwane są wszystkie kolejne kopie linii. Wynik wypisywany jest na standardowe wyjście lub do wskazanego pliku. Składnia: uniq[-udc][+n][-n] [input [output]] Argumenty: : input–nazwa sprawdzanego pliku, onput – nazwa pliku wynikowego, +n – liczba określająca ile znaków na początku każdej linii zostanie zignorowanych, -n – liczba określająca ile pól na początku każdej linii zostanie zignorowanych. Pole to ciąg znaków oddzielony spacjami lub tabulatorami Opcje:- -u – w pliku wynikowym tylko nie powtarzające się linie, -d – w pliku wynikowym tylko powtarzające się linie (pisane jednokrotnie), -c – dopisywanie ilości powtórzeń linii.

41. UNIX – POLECENIA uniq –znajdź powtarzające się linie pliku Polecenie czyta standardowe wejście lub wskazany plik tekstowy i porównuje sąsiadujące linie. W normalnym przypadku, gdy nie użyto opcji, usuwane są wszystkie kolejne kopie linii. Wynik wypisywany jest na standardowe wyjście lub do wskazanego pliku. Przykład: Pliktekst: ala ma ala ma ala ma kota a kot a kot a kot nie ma ala ma Plik wynik po poleceniu: uniq tekst wynik ala ma ala ma kota a kot a kot nie ma ala ma

42. UNIX – POLECENIA sort –sortuj i/lub scalaj pliki Polecenie sortuje alfabetycznie wszystkie wiersze wskazanych przez argumenty polecenia plików tekstowych. Jeśli pliki te nie zostaną wyszczególnione, sortowana jest informacja ze standardowego wejścia. Wynik polecenia wypisywany jest na standardowe wyjście lub do wskazanego pliku. Składnia: sort [-cmu] [-oout] [bdfilnrM] [file ...] Argumenty: : out–nazwa pliku po przesortowaniu, file – lista nazw sortowanych plików, Opcje:- -c – kontrola czy plik wejściowy file jest już przesortowany. Jeśli tak, nie zostanie utworzony plik wynikowy out. -m – nie sortuje, tylko scala pliki z listy, -u – usuwa kopie linii (zostawia tylko oryginał), -o – wynik polecenia pisany do pliku o nazwie out, -r – sortowanie odwrotne (od końca alfabetu).

43. UNIX – POLECENIA sort –sortuj i/lub scalaj pliki Polecenie sortuje alfabetycznie wszystkie wiersze wskazanych przez argumenty polecenia plików tekstowych. Jeśli pliki te nie zostaną wyszczególnione, sortowana jest informacja ze standardowego wejścia. Wynik polecenia wypisywany jest na standardowe wyjście lub do wskazanego pliku. Przykład: Pliktekst: ala ma ala ma ala ma kota a kot a kot a kot nie ma ala ma Plik wynik po poleceniu: sort -u -owynik tekst a kot a kot nie ma ala ma ala ma kota

44. UNIX – POLECENIA wc –zlicz słowa, linie lub znaki Polecenie zlicza ilość wierszy, słów lub znaków we wskazanych plikach lub na standardowym wejściu. Wynik działania wypisywany jest na standardowe wyjście. Słowo wg. tego polecenia to ciąg znaków zakończony spacją, tabulatorem lub znakiem nowej linii. Opcje mogą być stosowane łącznie. Standardowo polecenie zakłada że włączone są wszystkie opcje ( -lwc ). Składnia: wc [-lwc] [name] Argumenty: : name– nazwa pliku Opcje: : -l – zliczana jest ilość wierszy, -w – zliczana jest ilość słów , -c – zliczana jest ilość znaków.

45. UNIX – POLECENIA wc– zlicz słowa, linie lub znaki Polecenie zlicza ilość wierszy, słów lub znaków we wskazanych plikach lub na standardowym wejściu. Wynik działania wypisywany jest na standardowe wyjście. Słowo wg. tego polecenia to ciąg znaków zakończony spacją, tabulatorem lub znakiem nowej linii. Opcje mogą być stosowane łącznie. Standardowo polecenie zakłada że włączone są wszystkie opcje ( -lwc ). Przykłady: Pliktekst: Litwo, Ojczyzno moja Ty jesteś jak zdrowie, ile Cię trzeba cenić ten tylko się dowie, co Cię stracił. Standardowe wyjście po poleceniach: wc -l tekst wc -lwc tekst 5 tekst 5 18 99 tekst

46. UNIX – POLECENIA Podstawy informatyki – UNIX – Zajęcia 2 Polecenia stosowane głównie w skryptach

47. UNIX – POLECENIA echo – wypisanie argumentu Polecenie wypisuje na standardowe wyjście wszystkie argumenty z listy arg ... oddzielone spacjami i zakończone znakiem sterującym new_line. Kolejne argumenty powinny być zamknięte cudzysłowami szczególnie gdy w liście arg ... stosowane są znaki specjalne powłoki systemu Unix (również spacja). Składnia: echo[arg] Argumenty: arg – lista argumentów będących dowolnym ciągiem znaków, w którym poza znakami zwykłymi wystąpić mogą następujące sekwencje sterujące: \b – backspace \f – form-feed \c – wypisz bez znaku końca linii \n – new line \r – carriage return \t – tab \v – vertical tab \\ – backslash \On – znak sterujący zapisany oktalnie Przykład Polecenie echo „\07UWAGA:” powoduje wysłanie sygnału dźwiękowego i wypisanie tekstu UWAGA:

48. UNIX – POLECENIA test – podaj wartość wyrażenia logicznego Składnia: test exp [ exp ] Argumenty: exp – wyrażenie logiczne utworzone z następujących składników: -rfile – prawda gdy plik file istnieje i jest udostępniony do czytania, -wfile – prawda gdy plik file istnieje i jest udostępniony do pisania, -xfile – prawda gdy plik fileistnieje i jest udostępniony do egzekucji, -ffile – prawda gdy plik file istnieje i jest plikiem zwykłym, -dfile – prawda gdy plik file istnieje i jest katalogiem, -zs1 – prawda gdy długość ciągu znaków s1 jest zerowa, -ns1 – prawda gdy długość ciągu znaków s1 jest różna od zera, s1=s2– prawda gdy tekst s1 jest identyczny jak s2, s1!=s2– prawda gdy tekst s1 is2są różne, n1-eq – prawda gdy liczby całkowite n1 i n2 są równe (poza -eq mogą wystąpić następujące symbole -ne, -gt, -ge, -lt, -le.

49. UNIX – POLECENIA test – podaj wartość wyrażenia logicznego Przykład: test \( -r baba \) -a \( -w baba \) -a \( -x baba \) zwraca zero gdy plik baba istnieje i jest udostępniony do czytania, pisania i egzekucji

50. UNIX – POLECENIA expr – wyznacz wartość wyrażenia Składnia: exprarguments Polecenie wyznacza wartość wyrażenia arguments . Wynik wypisywany jest na standardowe wyjście. Elementy wyrażenia muszą być oddzielone spacją. Znaki specjalne powłoki systemu muszą być poprzedzone znakiem \. Niektóre znaki mają specjalne znaczenie np.: .- zastępuje dowolny znak poza lf (przejściem do nowej linii)  - oznacza ostatni znak ciągu znaków . Wyrażenie ’. ’ oznacza wszystkie znaki tekstu a ’. /’ to wszystkie znaki tekstu zakończone znakiem /.