Download
1 / 69
690 likes | 907 Views
INDIANIE. Indianie z plemienia Janomanów:. Indianie z plemienia Karaża :. Indianie z plemienia Bora :. Indianie z plemienia Aqua :. Indiańska rodzina :. Plemię Bora. ŻYCIE. Indiańska kronika:.
E N D
Indiańska rodzina : Plemię Bora
Życie codzienne w indiańskim obozie na Wielkich Równinach warunkowały pory roku. Wiosna, lato i wczesna jesień były okresem polowań na bizony i przygotowywania zapasów na zimę. Takie działania wymuszały konieczność częstego przenoszenia obozu w ślad za stadami tych zwierząt.
Tym językiem mówi tylko garstka Indian żyjąca w Arizonie. Słynie z bardzo nietypowego systemu czasów, jakiego nie ma nigdzie indziej. Przeważnie wyróżniamy trzy czasy: przeszły, teraźniejszy i przyszły. W języku hopi jednak tak nie jest. Indianie kwalifikują czynności do trzech kategorii: zdarzenia, przewidywania i uogólnienia. Nie zwracają więc uwagi na to, kiedy coś miało miejsce, ale raczej, co o tym sądzi osoba wypowiadająca daną kwestię. Być może wiąże się to z tym, że dla Indian Hopi pojęcie czasu i chronologii, wcale nie było ważne. Język hopi stał się obiektem badań wielu naukowców. Zastanawiano się, czy to jakim językiem mówimy, wpływa na nasz sposób postrzegania świata i czy rację miał L. Wittgenstein formułując swoją tezę o tym, iż granice naszego języka są granicami naszego świata.
Było 500 indiańskich plemion – i tyleż było osobnych narodów, kultur, wierzeń. Ogólnie rzecz biorąc, Indianie to animiści: wierzą, że wszystko żyje. Niektóre religie były bardzo rozbudowane, oddawano cześć kilkunastu elementom natury (jak słońce czy woda), nad którymi czuwał bóg, zwany bardzo różnie: Wielki Starzec, Tajemnica Na Górze, Wielki Duch, Wielka Tajemnica.
AMULETY Uciętą i zasuszoną pępowinę umieszczano we wnętrzu skórzanego pojemnika, szytego na kształt żółwika lub jaszczurki. Amulet ten miał zapewnić dziecku zdrowie i długie życie oraz powodować, aby nie było zbyt ciekawskie.
BROŃ INDIAŃSKA Nieodłącznym elementem życia codziennego Indian były międzyplemienne walki. Walczono o tereny myśliwskie lub po prostu o prestiż plemienia. Im więcej zwycięstw i tzw. uderzeń zaliczonych na przeciwniku, tym większa chwała dla wojownika oraz dla całego narodu.
W kulturze Indian największym uznaniem cieszył się wojownik, potrafiący wykraść wrogom największą ilość koni i wykazujący się odwagą na polu bitwy. Było wiele okazji, pozwalających na bohaterskie czyny wojenne, ponieważ plemiona walczyły między sobą. Niekiedy były to swego rodzaju turnieje, mające na celu wykazanie, kto jest odważniejszy i nie dochodziło wcale do przelewu krwi. Często kończyło się na tzw. zaliczeniu dotknięcia bądź uderzenia przeciwnika. Było ono uważane za największy honor, możliwy do osiągnięcia na polu walki. Niejednokrotnie dochodziło jednak do krwawych starć, podczas których ginęli mężczyźni, a kobiety i dzieci porywano i włączano do zwycięskiego plemienia
Indiańskie „tatuaże” Malowidła, czyli tatuaże malowane przez Indian na ciele, są dla nich tak jakby odświętnym strojem, który zakładają na ważne okazje. Nic nie jest przypadkowe każda kreska jest tradycją plemienną, w różnych plamieniach wzory ulegają modyfikacją, zależnie od upodobań.Indianie rzadko tatuują ciało na zawsze, zazwyczaj stosują czerwony barwnik z nasion onoto, który pozostaje na ciele do pierwszej kąpieli, a jeśli jest zmieszany z łojem wytrzymuje nawet kilka dni, używany jest również czarny barwnik utarty z soku owoców huito i pozostaje on na skórze nawet dwa tygodnie.
Zwykły strój indiański wykonany był najczęściej ze skóry jelenia Wapiti, żyjącego w Ameryce Północnej. Codzienne stroje nie były ozdabiane. Ubrania ozdobne zakładano do ceremonii i do tańców. Wzory i kolorystyka miały znaczenie symboliczne. Ozdabianiem strojów zajmowały się kobiety.
Strój męski składał się z legginów, czyli nogawic, przepaski biodrowej, oraz bluzy z długimi rękawami bądź kamizelki.
Kobiety nosiły długie, skórzane sukienki, a na łydki zakładały damskie legginy, przypominające dzisiejsze getry.
Naszyjniki nazywane loop - wykonane z kilku sznurów o różnej długości. Popularną ozdobą zarówno kobiet, jak i mężczyzn, były kolczyki.
Indianie nosili rozmaite fryzury, co ciekawe - nie zawsze były to długie włosy. Niektóre plemiona długie włosy splatały w warkocze, wplatały w nie dodatkowo rzemyki. Inni golili prawie całe głowy, zostawiając tylko pojedyncze kosmyki.
Podobną różnorodność spotykamy w dziedzinie nakryć głowy: opaski, pióropusze, czapy.
Wigwam a tipi : Obecnie mylone jest pojecie wigwamu. Wigwam jest obłożony korą drzew którą najpierw się do tego przygotowuje. Tipi jest obłożony szytymi skórami zwierząt najczęściej bizonów lub niekiedy płótna żeglarskie zastępowały skórę.
