Średniowieczne obyczaje rycerskie .

1. Średniowieczne obyczaje rycerskie . Najważnejsze rycerskie obyczaje .

2. Ślubowanie – jest to obyczaj polegający na tym, ze rycerz wybiera sobie damę, czyli kobietę która wywarła na nim wrażenie. Tejże wybrance ślubuje wierną służbę. Polegać ma ona miedzy innymi na tym, że rycerz ma bronić jej honoru w każdej sytuacji, sławić jej urodę, mądrość i wszelkie cnoty jakie dama ta posiada. Rycerz oddawać musiał cześć i szacunek swojej wybrance . Nie koniecznie musiała ona w przyszłości zostać żoną rycerza. Bywało, że rycerz składał ślubowanie przed żoną swego władcy lub innego wielkiego rycerza. I choć zwyczaj składania ślubów na przełomie XIV i XV wieku nie był jeszcze tak bardzo rozpowszechniony, jednak Zbyszko z Bogdańca traktował swe śluby bardzo poważnie. Ślubowanie „ damie serca”.

3. Tekst ślubowania Zbyszka • "Ślubuję jej, iże stanąwszy w Krakowie powieszę pawęż na gospodzie, a na niej kartę, którą mi uczony w piśmie kleryk foremnie napisze: jako panna Danuta Jurandówna najurodziwsza jest i najcnotliwsza między pannami, które we wszystkich królestwach bydlą. A kto by temu się sprzeciwił, z tym będę się potykał póty, póki sam nie zginę albo on nie zginie – chybaby w niewolę radziej poszedł. A potem (…) jako mać panny Jurandówny za przyczyną Niemca z pawim grzebieniem na hełmie ostatni dech puściła, ślubuję kilka takich pawich czubów ze łbów niemieckich zedrzeć i pod nogi mojej pani położyć.

4. Pasowanie na rycerza. Było to bardzo wzniosłe wydarzenie dla każdego młodego człowieka. Z chwilą pasowania bowiem, przechodził on w szranki braci rycerskiej, zdobywał wszelkie związane z tym honory i obowiązki. Przysięgę giermka przyjmował możny pan, lub dostojnik kościelny. Przyjmował on słowa giermka, po czym lekko uderzał go w ramię mieczem. Następnie giermek otrzymywał miecz i pas rycerski w którym miał odtąd chować miecz (stąd nazwa „pasowanie”). Zaszczytu tego mógł w zasadzie dostąpić każdy dobrze urodzony mężczyzna, jednak zdarzało się i tak, że pasowano na rycerza za szczególne sukcesy odniesione w bitwach. Pasowanie na rycerza .

5. Pojedynki i turnieje. • Pojedynki i turnieje w czasie wolnym od wojen były jedyną możliwością wykazania się przez rycerza swoimi umiejętnościami i walecznością. Odbywały się one zawsze według ścisle określonych zasad. Były to zawody rycerskie, walki na turniejach prowadzone było konno, pieszo, pojedynczo lub grupowo. Zwycięzcy turniejów cieszyli się uznaniem i sławą. Wielu uczestnikom turniejów patronowały dworskie damy. Młodzi, szlachetnie urodzeni wojownicy zjeżdżali się w jedno, wyznaczone miejsce, tam w dzień ćwiczyli i porównywali swe umiejętności bojowe, a wieczorami udawali się na ucztę, by przy winie słuchać pieśni trubadurów o wyczynach dawnych bohaterów: groźnych dla wrogów i wielbiących swe damy. Rycerze podczas turniejów mogli pokazać swą dzielność, popisać się przed damami, zdobyć bogactwo i chwałę, ponieważ często zwycięzca zabierał od pokonanego jego własność- konia, zbroję, łupy wojenne. Rycerz który został wyzwany na pojedynek, nie mógł odmówić wzięcia w nim udziału, ponieważ uznany zostałby za tchórza. Wyjątek stanowiła sytuacja, kiedy to wyzywający nie był jeszcze pasowany na rycerza, ponieważ nie godziło się walczyć z kimś nierównym sobie stanem.

7. Rozstrzygniecie sporu poprzez "sad Bozy" • W średniowieczu "sąd Boży" (inna nazwa "ordalia") był pozaprawnym środkiem dowodowym, mającym moc potwierdzenia czyjejś winy bądź oczyszczenia z zarzutów. W ramach sądu stosowano tzw. próbę wody (czyli pławienie skazanego), próbę żelaza (utrzymanie rozgrzanej żelaznej sztaby, brak oparzeń świadczył o niewinności) oraz pojedynek. Wierzono, że Bóg obdarzy zwycięstwem tego, kto jest niewinny, lub tego, kto ma rację. • Walczono pieszo aż do momentu, gdy jeden z przeciwników upadał na ziemię, wówczas dobijano go sztyletem (o ile nie poprosił o litość, ale wtedy jako "winny" i tak podlegał karze).

8. Pozostale obyczaje . • - Zarzucenie nałęczki na głowę skazańca w celu wybawienia go od śmierci, ale musiał się on ożenić z tą, która go uratowała.- Handel relikwiami i sprzedawanie odpustów.- Zwycięzca wyżej wymienionego pojedynku musiał pozostać na miejscu przez całą dobę.- Karmienie duchów nieczystych.- Glejt lub list żelazny zapewniał bezpieczeństwa na terenie wroga. • - Nietykalność posła.- Służenie w czasie mszy kobiecie, z którą przybyło się do kościoła.- Każdy ród rycerski miał swój herb i zawołanie w czasie bitwy, np. rycerze z Bogdańca herb - Tępa Podkowa, zawołanie - Grady. - Słowo rycerskie - rycerz, który trafił do niewoli przyrzekał, ze przybędzie na określone miejsce jako symbol swego stanu składał obietnice.- Możliwość wykupienia się z niewoli.- Prawo rycerskie zabraniało nierównej walki oraz zabijania jeńców.

9. Koniec