ΤΑ ΣΥΝΘΕΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ (ΔΕΚΑΘΛΟ-ΕΠΤΑΘΛΟ)

1. ΤΑ ΣΥΝΘΕΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ(ΔΕΚΑΘΛΟ-ΕΠΤΑΘΛΟ) Κουτσιωρας Ιωαννης PhD Φυσικής Αγωγής Προπονητής Κλασικού Αθλητισμού

2. Τα σύνθετα αγωνίσματα στο πέρασμα των αιώνων • Από ιστορικές πηγές φαίνεται ότι τα πολυαθλα κάνουν την εμφάνιση τους για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα.Οι αρχαίοι Έλληνες θέλοντας να τιμήσουν τον Ηρακλή και τους άθλους του, θεσπίζουν περίπου το 700 Π.Χ το 5αθλο. • Το αγώνισμα αυτό αποτελούνταν από: 192μ., μήκος, δισκοβολία, ακοντισμός και πάλη. Η σειρά διεξαγωγής και τρόπος βαθμολόγησης δεν είναι γνωστός. Το μόνο είναι ότι το άθλημα της πάλης ήταν το τελευταιο.

3. Τα σύνθετα αγωνίσματα στο πέρασμα των αιώνων • Το δέκαθλο στην επίσημη σημερινή μορφή λαμβάνει χώρα για πρώτη φορά στην ολυμπιάδα της Στοκχόλμης το 1912. • Τα αγωνίσματα που συμπεριλήθφησαν στο πρόγραμμα ήταν: 100μ., άλμα σε μήκος, σφαιροβολία ,άλμα σε υψος,400μ.,110μ έμπα., δισκοβολία ,επί κοντώ, ακοντισμός και 1500μ. • Η μόνη διαφορά ήταν ότι το αγώνισμα λόγω της υπερβολικά μεγάλης συμμετοχής διεξηχθη σε τρεις ημέρες αντί των δυο που επικράτησε στις επόμενες ολυμπιάδες.

4. Εξέλιξη της βαθμολογίας • Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο στην εξέλιξη του αγωνίσματος ήταν και οι αλλαγές στη βαθμολογία που έγιναν κατά καιρούς μέχρι να φτάσουμε στη σημερινή μορφή της. • Σε όλα τα παλιότερα συστήματα, η βαθμολογία δεν ήταν αποτέλεσμα της αξιολόγησης των επιδόσεων από πίνακες βαθμολογίας, αλλά από συγκρίσεις με κάποιες αριθμητικές σταθερές.

5. Εξέλιξη της βαθμολογίας • Ο W.B.Gurtis (1883) έδωσε 1000 βαθμούς για να εξισώσει τις επιδόσεις του 1883 και στη συνέχεια κατασκεύασε κλίμακα βαθμολογίας χωρίς όμως να υπάρχει ισορροπία μεταξύ των αγωνισμάτων. • Στην προσπάθεια για την εξεύρεση ενός δικαίου συστήματος βαθμολόγησης χωρίς διακρίσεις στα αγωνίσματα έχουν γίνει πολλές προτάσεις από τους Σουηδούς, τους Φιλανδούς, τους Δανούς, τους Νορβηγούς και τους Γερμανούς.

6. Εξέλιξη της βαθμολογίας • Στις βαθμολογίες που προτάθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν μέχρι το 1962, δεν υπήρχε ισορροπία στην απόδοση βαθμών μεταξύ των αγωνισμάτων, με συνέπεια την εμφάνιση μεγάλων διαφορών μεταξύ των δρομικών, των αλτικών και των ριπτικών αγωνισμάτων. • Οι διαφορές αυτές μεγάλωσαν ακόμη περισσότερο με τη βελτίωση των τεχνικών και των μεθόδων προπόνησης στα διάφορα αγωνίσματα, καθώς και με τη βελτίωση των χρησιμοποιούμενων από τους αθλητές οργάνων όπως το κοντάρι, τα στρώματα προσγείωσης, το ακόντιο (Κέλλης 1995).

7. Η Βαθμολογία όπως αποδίδεται σήμερα • Οι παρόντες πίνακες απόδοσης της βαθμολογίας δημιουργηθήκαν το 1983 μετά από εκτεταμένες συζητήσεις • Βασικά η παρούσα μέθοδος απόδοσης της βαθμολογίας για το κάθε αγώνισμα βασίζεται στη παρακάτω εξίσωση: S(P) = A.(P-B)c P = η επίδοση στο συγκεκριμένο αγώνισμα όπως αυτή εκφράζεται σε cm,sec κτλ. S = η βαθμολογία που αποδίδεται από τον πίνακα βαθμολόγησης Α,Β και C είναι σταθερές που ορίζονται μαθηματικά ανάλογα με τη φύση του αγωνίσματος Για τα δρομικά αγωνίσματα το(P-B) πρέπει να αντικατασταθει από (B-P) λόγω της κατιουσας σχέσης της επίδοσης με το χρόνο.

8. Η Βαθμολογία όπως αποδίδεται σήμερα

9. Διάρκεια αγωνιστικής δράσης στα σύνθετα • Ένα δέκαθλο διαρκεί περίπου 30 με 36 ώρες • Ένα έπταθλο διαρκεί περίπου 22 – 26 ώρες • Ο δεκαθλητής βρίσκεται στο στάδιο 20 με 24 ώρες • Μια επταθλητρια βρίσκεται στο στάδιο 15 με 16 ώρες • Ο συνολικός χρόνος που αγωνίζεται ένας δεκαθλητής είναι 7 με 9 λεπτά • Ο συνολικός χρόνος που αγωνίζεται μια επταθλητρια 4 έως 6 λεπτά

10. Προφίλ αθλητών-τριών των συνθέτων αγωνισμάτων ως προς την αθλητική απόδοση Ο αθλητής των σύνθετων αγωνισμάτων πρέπει να συγκεντρώνει κάποια φυσιολογικά χαρακτηριστικά για να μπορέσει να διακριθεί σε υψηλό επίπεδο: • Ταχυδύναμη με έμφαση στην αλτική δύναμη • Ταχύτητα (κυκλική- άκυκλη) • Μ. Δύναμη • Αερόβια αντοχή • Αναερόβια αντοχή • Ευλυγισία - Ευκινησια • Νευρομυϊκή συναρμογή • Ψυχικά χαρίσματα όπως: πειθαρχία,επιμονη,υπομονη αποφασιστικότητα, επιθετικότητα και επιθυμία για νίκη.

11. Σωματοτυποι αθλητών-τριών σύνθετων αγωνισμάτων Οι αθλητές διακρίνονται από αυξημένο σωματικό ανάστημα και μεσαίο βάρος. Διακρίνονται και κατηγοριοποιούνται ως: • Δρομικός – Αλτικός τύπος • Δρομικός - Ριπτικος τύπος • Αλτικός – Ριπτικος τύπος • Γενικός τύπος

12. Σωματότυποι αθλητώνσύνθετων αγωνισμάτωνΣωματομετρικά χαρακτηριστικά (Kouptshinov 1983)

13. Εξέλιξη των επιδόσεωνΕξέλιξη επιδόσεων στο 10θλο σε βαθμούς της 1ης, 10ης και 50ης θέσης στις χρονιές. (Κελλης 2005)

14. Εξέλιξη των επιδόσεων Επιδόσεις των καλύτερων 10αθλητών στην Ελλάδα. (Κελλης 2005)

15. Εξέλιξη των επιδόσεων Επιδόσεις των καλύτερων 10θλητών στον κόσμο (Κελλης 2005)

16. Εξέλιξη των επιδόσεων Επιδόσεις των καλύτερων 7αθλητριων στην Ελλαδα

17. Εξέλιξη των επιδόσεων Επιδόσεις των καλύτερων 7αθλητριων στον κόσμο (Κελλης 2005)

18. Τα Σύνθετα στην Ελλάδα σήμερα • ΠΠ-ΠΚ Β’ (12-13 ετών) αγωνίζονται στο τριαθλο με τις εξής τρεις μορφές. -Δρομικό (60 –Μήκος –1.000) -Ριπτικο (60-Μήκος- Σφαίρα) -Αλτικό (60 εμπ - Υψος – Μήκος) • ΠΠ Α’ (14-15 ετών) Εξαθλο (100 ΕΜΠ - Μήκος – Σφαίρα – Υψος -Ακοντιο -1.000) ΠΚ Α’ (14-15 ετών) Πένταθλο (80 ΕΜΠ - Μήκος –Σφαίρα – Ακοντιο - 600)

19. Τα Σύνθετα στην Ελλάδα σήμερα • Παιδες (16-17 ετών) Οκταθλο (100μ – Μήκος – Σφαίρα – 400 -110μ εμπ – ακόντιο – 1.000μ) Κορασίδες (16-17 ετών) Επταθλο (100 ΕΜΠ - Υψος - Σφαίρα – 200 – Μήκος – ακόντιο – 800μ)

20. Τα Σύνθετα στην Ελλάδα σήμερα • ΔΕΚΑΘΛΟ ΑΝΔΡΩΝ - ΝΕΩΝ (ΑΝΔΡΩΝ) - ΕΦΗΒΩΝ: -Α΄ ΗΜΕΡΑ: 100 – ΜΗΚΟΣ – ΣΦΑΙΡΟΒΟΛΙΑ – ΥΨΟΣ - 400 -Β΄ ΗΜΕΡΑ: 110 ΕΜΠ – ΔΙΣΚΟΒΟΛΙΑ - ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ – ΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ – 1.500. • ΕΠΤΑΘΛΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ – ΝΕΩΝ (ΓΥΝΑΙΚΩΝ) - ΝΕΑΝΙΔΩΝ: -Α΄ ΗΜΕΡΑ: 100 ΕΜΠ – ΥΨΟΣ – ΣΦΑΙΡΟΒΟΛΙΑ - 200 -Β΄ ΗΜΕΡΑ: ΜΗΚΟΣ – ΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ – 800.

21. Ιδιαιτερότητες στην προπονητική διαδικασία των συνθέτων αγωνισμάτων • Οι προπονητικες ιδιαιτερότητες των συνθέτων πηγάζουν αφ' ενός από την ανάγκη για την εξάσκηση 10 αγωνισμάτων ώστε να επιτευχθούν υψηλές επιδόσεις αφετέρου από τους κανονισμούς που ρυθμίζουν τη σειρά με την οποία διεξάγονται τα αγωνίσματα. Οι προπονητικες αυτές ιδιαιτερότητες αφορούν (Κελλης 2005): • την προπόνηση τεχνικής • τον αριθμό των αγώνων • τη συχνότητα των αγώνων • την προετοιμασία για τον αγώνα • την προθέρμανση πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα • την αποδοτικότητα στα σύνθετα αγωνίσματα • τον εξοπλισμό του αθλητή.

22. Εξαιτίας όμως των πολλών τεχνικών και της παράλληλης εξάσκησης αυτών, δημιουργούνται ορισμένες ιδιαιτερότητες στην προπονητική διαδικασία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη. Για παράδειγμα, πρέπει να αξιοποιούνται συστηματικά οι θετικές σχέσεις που υπάρχουν στην εκμάθηση των τεχνικών, και να ελαχιστοποιούνται οι αρνητικές σχέσεις που εμφανίζονται στην εκμάθηση των τεχνικών. (Κελλης 2005) Σε σχέση με τα παραπάνω, τα κύρια προβλήματα που παρουσιάζονται είναι τρία : -Τα αγωνίσματα κλειδιά ως προς την τεχνική -Η σειρά εκμάθησης και τελειοποίησης των τεχνικών Ιδιαιτερότητες στην προπόνηση τεχνικής

23. Τα αγωνίσματα τα οποία έχουν “θετική μεταφορά” σε άλλα αγωνίσματα στο δέκαθλο είναι τα εμπόδια, το επικοντώ και το ακόντιο. Στο έπταθλο είναι τα εμπόδια, το ακόντιο και το μήκος. Στα παραπάνω αγωνίσματα πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή στα πρώτα χρόνια προπόνησης. Αγωνίσματα κλειδιά

24. Αγωνίσματα κλειδιά Εμπόδια: σύνθετη επίδραση στη δύναμη και στις συντονιστικές ικανότητες Αγωνίσματα κλειδιά στα σύνθετα Επί κοντώ: σύνθετη επίδραση στη δύναμη και στις συντονιστικές ικανότητες Μπαλάκι/ακόντιο: σύνθετη επίδραση στη φυσική κατάσταση και στις συντονιστικές ικανότητες Αγωνίσματα κλειδιά του 10θλου (τροποποιημένο από Joch W. 1994)

25. Σειρά εκμάθησης και τελειοποίησης των τεχνικών • Οι τεχνικές ορισμένων αγωνισμάτων αλληλοσυμπληρώνονται τόσο σε επίπεδο νευρομυϊκού συντονισμού όσο και στις επιμέρους ικανότητες της φυσικής κατάστασης. (Κελλης 2005) • Σε μακροχρόνια βάση ακολουθείται μια σειρά η οποία δεν είναι κατ’ ανάγκη ίδια για όλους τους αθλητές. Συνιστάται να ξεκινά κανείς με τα αγωνίσματα κλειδιά και στη συνέχεια τα υπόλοιπα αγωνίσματα. (Κελλης 2005) • Σε ετήσια βάση η εκμάθηση και τελειοποίηση των τεχνικών γίνεται με δύο τρόπους : την επικεντρωμένη προπόνηση και τη συνδυασμένη προπόνηση. (Κελλης 2005)

26. Επικεντρωμένη προπόνηση • Η επικεντρωμένη προπόνηση είναι η στοχευμένη προπόνηση τεχνικής σε μερικά αγωνίσματα «προτεραιότητας» ή πιο συχνά για τα αγωνίσματα κλειδιά στους αρχάριους για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. • Χρησιμοποιείται κυρίως: 1) στους αρχάριους 2) στην περίοδο προετοιμασίας 3) σε προχωρημένους αθλητές όταν παρουσιάζουν αδυναμίες στην τεχνική συγκεκριμένων αγωνισμάτων

27. Συνδυαστική προπόνηση • Η συνδυαστική προπόνηση: 1) Είναι η εξάσκηση σε 2-3 αγωνίσματα μέσα σε μία προπονητική μονάδα με τη σειρά που εκτελούνται στον αγώνα. 2) Η ανάγκη για την εφαρμογή της συνδυασμένης προπόνησης προέκυψε από την πράξη, όπου διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι αθλητές δεν πετυχαίνουν παραπλήσιες επιδόσεις με τα ατομικά τους ρεκόρ, στα αγωνίσματα που γίνονται με τη σειρά του 10άθλου-7άθλου. 3) Η συνδυασμένη προπόνηση εφαρμόζεται στο τέλος της προαγωνιστικής και κατά την αγωνιστική περίοδο. 4) Η συνδυασμένη μορφήπροπόνησης πρέπει να εφαρμόζεται συστηματικά. Η τυχαία εφαρμογή της δεν φέρνει αποτελέσματα. 5) Εφαρμόζεται και σε άλλους συνδυασμούς αγωνισμάτων όταν ένας αθλητής παρουσιάζει προβλήματα.

28. Μακροχρόνιος Προγραμματισμός • Οι περισσότερες απόψεις γύρω από το ζήτημα αυτό καταλήγουν στη δημιουργία τριών σταδίων εξέλιξης σύμφωνα με την ηλικία του αθλητή: -Στάδιο πρώτο:12-15χρ (Βασική προπόνηση) -Στάδιο δεύτερο:16-19χρ (Ειδική ως προς τα σύνθετα) -Στάδιο τρίτο:20+ (Υψηλών επιδόσεων) • Υψηλότερες επιδόσεις στα σύνθετα μετά τα 26 έτη

29. Μακροχρόνιος Προγραμματισμός • Στάδιο πρώτο:Σ’ αυτό το στάδιο πρέπει να αναπτυχθούν οι βασικές τεχνικές των κυριότερων αγωνισμάτων μαζί με την ταχύτητα και την σωστή δρομική τεχνική. Η προπόνηση με τα βάρη πρέπει να έχει τη μορφή εκμάθησης της βασικής τεχνικής των ολυμπιακών άρσεων. Η δύναμη καλό θα είναι να αναπτύσσεται με ασκήσεις ενόργανης γυμναστικής και γενικώς με το βάρος του σώματος. Η γενική αντοχή, η ευκινησία και η ευλυγισία αποτελούν επίσης προπονητικους στόχους. • Σταθερή πρόοδος χωρίς τραυματισμούς είναι το κλειδί της επιτυχίας σε αυτό το στάδιο της εξέλιξης ενός ανερχόμενου δεκαθλητή. Γι’ αυτό τον λόγω δυο αγώνες σύνθετου αγωνίσματος είναι αρκετοί για να μην επιβαρυνθεί και σωματικά αλλά κυριότερα ψυχολογικά ο νεαρός αθλητής.

30. Μακροχρόνιος Προγραμματισμός Παράδειγμα ΜΙΚ Βασικής περιόδου πρώτου σταδίου ( 12-15)

31. Μακροχρόνιος Προγραμματισμός • Στάδιο δεύτερο: Καθώς ο αθλητής εισέρχεται σ’αυτό το στάδιο ο προπονητής έρχεται αντιμέτωπος με το πρόβλημα της γεφύρωσης του χάσματος που σίγουρα θα υπάρχει μεταξύ των αγωνισμάτων. Το πρόγραμμα πρέπει να γίνει πιο συγκεκριμένο με ισόμερη κατανομή της ανάπτυξης των φυσιολογικών και τεχνικών χαρακτηριστικών. • Η έμφαση εξακολουθεί να πέφτει στην ταχύτητα ακολουθεί η Ταχυδύναμη και στο τέλος η αντοχή[αερόβια –αναερόβια]. Υπερβολική προπόνηση της δύναμης και της αναερόβιας κυρίως αντοχής ,σε λάθος φάση θα καταστρέψει την ταχυδυναμικη ικανότητα του αθλητή.

32. Μακροχρόνιος Προγραμματισμός Ο προπονητής πρέπει είναι σίγουρος για την ιεράρχηση της προπονητικης διαδικασίας.(1ταχυτητα,2 ταχυδύναμη, 3 τεχνική). Σ’ αυτό το στάδιο καλό θα είναι πραγματοποιούνται 6-9 Π.Μ εβδομαδιαίως, πράγμα που εξαρτάται από το άτομο την σωματική ανάπτυξη και την προηγούμενη προπονητική ηλικία. Επίσης πρέπει να τονιστεί ότι αυτό το χρονικό σημείο είναι κρίσιμο διότι πολλοί σύνθετοι αθλητές τραυματίζονται εξαιτίας λανθασμένων επιλογών των προπονητών, δίνοντας πολύ μεγάλη αύξηση του προπονητικου φορτίου και μεγάλη αγωνιστική δραστηριότητα.

33. Μακροχρόνιος Προγραμματισμός Παράδειγμα ΜΙΚ Ειδικής περιόδου, δευτέρου σταδίου ,χειμερινού κύκλου ( 16-20)

34. Μακροχρόνιος Προγραμματισμός • Στάδιο τρίτο:Όταν ο αθλητής εισέλθει στο στάδιο αυτό η επιβάρυνση θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά εξατομικευμένα πάντα στις ανάγκες του. Η προπόνηση τεχνικής πρέπει να μοιραστεί σωστά σε όλα τα αγωνισματα.Τα αγωνίσματα εκείνα που τεχνικά ο αθλητής αντεπεξέρχεται σε υψηλό βαθμό θα χρειαστεί να δοθεί ελαφρώς μικρότερη σημασία έτσι ώστε να γίνει επικέντρωση στα πιο αδύναμα. • Σε όλες τις περιπτώσεις όμως θα πρέπει να δίνουμε πάντα ιδιαίτερη σημασία και να παραμένουμε προσεκτικοί με το άλμα επί κοντώ και το ακόντιο. Οι προπονητικές μονάδες εβδομαδιαίως πρέπει να αυξηθούν σημαντικά και μπορεί να φτάσουν και τις δώδεκα.

35. Μακροχρόνιος Προγραμματισμός • Ένα άλλο πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί σε αυτό το επίπεδο είναι το επίπεδο τις αποδοτικότητας του αθλητή. • Με τον όρο αυτό προσεγγίζουμε τη διάφορα των επιδόσεων εντός και εκτός δεκάθλου. • Η διάφορα αυτή δεν θα πρέπει να είναι πάνω από 5% σε αθλητές αυτού του επιπέδου. Μερικοί δεκαθλητές πολύ υψηλού επιπέδου έχουν καταφέρει να έχουν μια απόκλιση της τάξης του 2%.

36. Μακροχρόνιος Προγραμματισμός Παράδειγμα Προαγωνιστικης περιόδου σταδίου τρίτου (20+)

37. 8 6 4 2 Βασικό στάδιο Ειδικό στάδιο Μεταβατικό στάδιο Πρωταθλητισμός 11 12 13 14 15 16 17 18 19 Ηλικία 20+ Μακροχρόνιος Προγραμματισμός Aύξηση της ποσότητας της προπόνησης και της μέσης συχνότητας των Π.Μ/εβδομάδα, στην αναπτυξιακή φάση και στον πρωταθλητισμό (τροποποιημένο από Joch W. 1994). Π.Μ./εβδομάδα

38. Μακροχρόνιος Προγραμματισμός Συχνότητα εμφάνισης των βασικών προπονητικών στόχων σε επίπεδο Π.Μ. στην αναπτυξιακή φάση (Κελλης 2005)

39. Ετήσιος Προγραμματισμός Έμφαση στην εξάσκηση των βασικών κινητικών ικανοτήτων και της τεχνικής στον ετήσιο κύκλο (Κελλης 2005)

40. Ετήσιος Προγραμματισμός Έμφαση της γενικής πολύπλευρης προπόνησης στον ετήσιο κύκλο (το ύψος τον ενδείξεων αναφέρεται στην ποσότητα-έμφαση της προπόνησης). (Κελλης 2005)

41. Αγωνίσματα με θετική Μεταφορά • Οι παρακάτω συνδυασμοί έχουν θετική μεταφορά: • Μήκος - Ακόντιο • Εμπόδια – Επί κοντώ • Ύψος – Ακόντιο • Μήκος- Εμπόδια

42. Αγωνίσματα με αρνητική Μεταφορά • Ενώ οι παρακάτω συνδυασμοί έχουν αρνητική μεταφορά: • Σφαίρα – Ακόντιο • Επί κοντώ – Υψος • Δίσκος - Ακόντιο

43. Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα αγωνίσματα • Η βιβλιογραφία είναι φτωχή γενικώς για θέματα που αφορούν τα σύνθετα αγωνίσματα, και υπό τη γνώση υπάρχουν μόνο για το δέκαθλο. Αφορούν κυρίως τη συνεισφορά των αγωνισμάτων στην διαμόρφωση της τελικής επίδοσης και στον τρόπο απόδοσης της βαθμολογίας. • Παρακάτω θα αναφερθούν κάποιες που διεξηχθησαν με σοβαρό επιστημονικό τρόπο και προσπάθησαν να ρίξουν φως στο αρκετά σοβαρό αυτό ζήτημα.

44. Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα αγωνίσματα • Οι Κουτσιώρας Ι., Γεωργανάκης Γ., Τσιόκανος Α., Τσαόπουλος Δ. (2003) εξέτασαν την ποσοστιαία συνεισφορά του κάθε αγωνίσματος του δεκάθλου στην διαμόρφωση της επίδοσης του αγωνίσματος Ελλήνων και ξένων αθλητών. • Τον πληθυσμό της έρευνας αποτέλεσαν οι τρεις πρώτοι νικητές των πανελληνίων πρωταθλημάτων από το 1991 έως το 2001 και των αντίστοιχων τριών πρώτων νικητών των παγκοσμίων πρωταθλημάτων της IAAF. • Η κατάταξη των αγωνισμάτων έγινε σε δρόμους ταχύτητας, άλματα, ρίψεις και δρόμο αντοχής.

45. Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα αγωνίσματα • Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στη διαμόρφωση της τελικής βαθμολογίας σε ότι αφορά στους Έλληνες σε σύγκριση με τους ξένους δεκαθλητές συνεισφέρουν περισσότερο με τα άλματα (32,72% έναντι 31,31%) και με τους δρόμους ταχύτητας (33,18% έναντι 32,56%) ενώ παρουσιάζουν μειωμένη συνεισφορά με τις ρίψεις (27,02% έναντι 28%) και την αντοχή (7,08% έναντι 8,13%).

46. Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα αγωνίσματα

47. Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα αγωνίσματα • Ο Westera (2006) χρησιμοποιώντας μια απλή τεχνική σε σχέση με τις υπάρχουσες αναλύσεις στη βιβλιογραφία, ανέλυσε τους μέσους όρους των εκατό καλύτερων δεκαθλητών από το 1984 (ισχύουσα βαθμολογία) σε κάθε ένα από τα επιμέρους αγωνίσματα και κατέληξε ότι το παρόν σύστημα βαθμολόγησης φαίνεται να ωφελεί τους αθλητές που πετυχαίνουν πολύ αξιόλογες επιδόσεις στους δρόμους ταχύτητας. • Αντίθετα τα ριπτικά και αλτικά αγωνίσματα μειονεκτούν στην σχέση επίδοσης – απόδοσης βαθμολογίας. • Η έρευνα παρουσιάζει αρκετές αδυναμίες ως προς την εγκυρότητα του στατιστικού ελέγχου, λόγω ανομοιογένειας του εξεταζόμενου δείγματος και τη μη γραμμική σχέση των αγωνισματων μεταξυ τους.

48. Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα αγωνίσματα • Οι Cox και Dunn (2002) ανάλυσαν τα δεδομένα 5 παγκοσμίων πρωταθλημάτων 1991 (Tokyo), 1993 (Stuttgart), 1995 (Gotebοrg), 1997 (Athens), 1999 (Seville). • Χρησιμοποίησαν στατιστικές τεχνικές που βασίζονταν στην ανάλυση ομάδων (cluster analysis) στο τεστ ομοιογένειας της διακύμανσης του Bartlett, στο συντελεστή του Kendall για την συμφωνία των δεδομένων, και στη συσχέτιση κατάταξης του Spearman. • Οι πιο πάνω ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η βαθμολογία του δεκάθλου με τον τρόπο που δίνεται ευνοεί του αθλητές εκείνους που διακρίνονται για τις επιδόσεις τους στα ριπτικά και τα αλτικά αγωνίσματα.

49. Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα αγωνίσματα • Ο Χαλίτσιος (2007) μελέτησε την συνεισφορά των αγωνισμάτων του δεκάθλου, αφού πρώτα ομαδοποιήθηκαν σε δρομικά, αλτικά και ριπτικά, στην τελική επίδοση αθλητών παγκοσμίου επιπέδου. • Το δείγμα της έρευνας μας απαρτίσθηκε από τους δέκα πρώτους νικητές των Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων της IAAF από το 1995 έως το 2005 (n=60). • Για την ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε περιγραφική στατιστική και ανάλυση πολλαπλής γραμμικής παλινδρόμησης.

50. Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα αγωνίσματα • Από την ανάλυση των δεδομένων, όταν τα δεδομένα της κάθε μεταβλητής ληφθούν από κοινού για όλες τις χρονιές, παρατηρήθηκε ότι τα αλτικά (Beta = 0,543) και τα ριπτικά (Beta = 0,539) αγωνίσματα έχουν μεγαλύτερο μερίδιο συνεισφοράς στην τελική επίδοση (βαθμολογία) των αθλητών από ότι τα δρομικά αγωνίσματα (Beta = 0,503). • Το μοντέλο αυτό ερμηνεύει το 99,70% (Adjusted R Square) της συνολικής διασποράς της εξαρτημένης μεταβλητής.