ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

1. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟ «ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ» Τμήμα Γενικής Αγωγής Εργασία στο μάθημα: «Διδακτική της Ιστορίας» Διδάσκουσα: Μαρία Ρεπούση Ακαδημαϊκό έτος: 2008 – 2009 εαρινό εξάμηνο θέμα: «Η εθνική επέτειος της επανάστασης του 21: ο καθορισμός της ημερομηνίας και ο τρόπος εορτασμού της» - ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤ΄ ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ Θοδωρής Μπαλτάς Δάσκαλος

2. Στόχοι / προσδοκώμενα μαθησιακά οφέλη • Α. Γνώση περιεχομένου (δηλωτική) • Να γνωρίσουν οι μαθητές πότε και γιατί καθιερώθηκε ως εθνική επέτειος η 25η Μαρτίου • Να γνωρίσουν πως εξελίχθηκε ο θεσμός και τι μορφές έπαιρνε ο εορτασμόςτου. • Να γνωρίσουν πότε και από ποιους ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση • να κατανοήσουν τους λόγους των αλλαγών στο τρόπο εορτασμού τηςτης εθνικής επετείου • Να αντιληφτούν ότι η εθνική επέτειος σε συνδυασμό με το περιεχόμενο που δίνεται στον εορτασμό της δεν είναι μια ουδέτερη πράξη αλλά εξαρτάται από προθέσεις θρησκευτικές, εθνικές, πολιτικές, ιδεολογικές.

3. Στόχοι / προσδοκώμενα μαθησιακά οφέλη Β. Γνώση ιστορικών μεθόδων (μεθοδολογική) • Να κατανοήσουν οι μαθητές ότι η ιστορία γράφεται στηριζόμενη σε πηγές οι οποίες αποτελούν τεκμήρια ιστορικής ερευνάς • Να συγκρίνουν διαφορετικές ιστορικές πηγές που σχετίζονται με το ίδιο ιστορικό γεγονός • Να διακρίνουν τις πρωτογενείς πηγές από τις δευτερογενείς. • να διαπιστώσουν ότι από τις ίδιες ιστορικές πηγές μπορεί να εξαχθούν διαφορετικές ιστορικές ερμηνείες • Να μπορέσουν να συσχετίσουν ιστορικά γεγονότα και να αξιολογούν έτσιως ολότητα μια ιστορική συγκυρία Γ. Κατανόηση ιστορικών εννοιών (εννοιολογική) Να οι μαθητές την έννοια της επανάστασης

4. δραστηριότητες Οι παρακάτω δραστηριότητες δίνονται στην αρχή του μαθήματος και οι μαθητές απαντούν με βάση την προϋπάρχουσα γνώση που έχουν . Οι δραστηριότητες ερωτήσεις δίνονται σε ξεχωριστό φύλλο εργασίας • δραστηριότητα 1η • Πότε ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση και από ποια μέρη; • Γιατί νομίζετε επιλέχτηκε η 25η Μαρτίου ως ημέρα έναρξης της επανάστασης; • δραστηριότητα 2η • Τι έγινε στις 25 Μαρτίου του 1821

5. το βασιλικό διάταγμα του Βασιλιά Όθωνα «Θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25 Μαρτίου, λαμπρά καθ' εαυτήν εις πάντα Έλληνα διά την εν εαυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος διά την κατ' αυτήν την ημέραν έναρξιν του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού Εθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ». Εν Αθήναις τη 15η Μαρτίου 1838 ΟΘΩΝ Ο επί των εκκλησιαστικών κτλ. Γραμματεύς της Επικρατείας Γ. ΓΛΑΡΑΚΗΣ Απόδοση στη Δημοτική «επειδή θεωρούμε ότι η ημέρα της 25ης Μαρτίου είναι για όλους τους Έλληνες λαμπρή εξαιτίας της τελούμενης την μέρα αυτή γιορτής του ευαγγελισμού της υπεραγίας Θεοτόκου, είναι επιπλέον λαμπρή (είναι λαμπρή για τον πρόσθετο λόγο) και χαρμόσυνη για την έναρξη κατά την ημέρα αυτή του αγώνα της ανεξαρτησίας του ελληνικού έθνους, καθιερώνουμε την ημέρα αυτή ως ημέρα εθνικής γιορτής από δω και στο εξής». Π.1 Πηγή: Από www.PolitikoKafeneio.com ερώτημα: Ποιος και πότε όρισε την 25η Μαρτίου ως εθνική επέτειο;

6. Η έναρξη της επανάστασης 'Εναρξη Επανάστασης στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας «H ώρα ήλθεν, ω 'Ανδρες Έλληνες! Eίναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον Ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον, δι' ου πάντοτε νικώμεν: λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα, και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασεβών Καταφρόνησιν. Mεταξύ ημών ευγενέστερος είναι, όστις ανδρειοτέρως υπερασπισθή τα δίκαια της Πατρίδος και ωφελιμοτέρως την δουλεύση. Tο έθνος συναθροιζόμενον θέλει εκλέξη τους Δημογέροντάς του, και εις την ύψιστον ταύτην Βουλήν θέλουσιν υπείκει όλαι μας αι πράξεις. (...) Eις τα όπλα, λοιπόν, φίλοι, η Πατρίς Mας Προσκαλεί!». Με τα λόγια αυτά ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κήρυξε στις 22 Φεβρουαρίου 1821 την έναρξη του Αγώνα στο Ιάσιο της Μολδαβίας. Απόδοση στη δημοτική Η ώρα ήρθε ,Άνδρες Έλληνες! Είναι καιρός να αποτινάξουμε τον αφόρητο αυτόν Ζυγό, να ελευθερώσουμε την Πατρίδα, να γκρεμίσουμε από τα σύννεφα το την ημισέληνο, για να υψώσουμε το σημείο, με το οποίο πάντοτε νικάμε: μιλάω για τον Σταυρό, και έτσι να διεκδικήσουμε την Πατρίδα από την ασεβή των ασεβών καταφρόνηση. Μεταξύ μας ευγενέστερος θα όποιος υπερασπιστεί τα δίκαια της Πατρίδας με μεγαλύτερη ανδρεία και την υπηρετήσει με τον πιο ωφέλιμο τρόπο. Το έθνος συσπειρωμένο επιθυμεί να εκλέξει τους Δημογέροντες του και στην ύψιστη αυτή Βουλή να αξιώνονται και να υποτάσσονται όλες μας οι πράξεις. Π.2 ... Λόγια του Αλέξανδρου Υψηλάντη στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας την 22η Φεβρουαρίου 1821 πηγή: http://www.fhw.gr/fhw/index.php?lg=1&state=pages&id=272 (Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού)

7. Απόδοση στη δημοτική: Τέλος συγκεντρώθηκαν και βγήκαν στις 22 Μαρτίου (α) στην Καλαμάτα ο Π. Μαυρομιχάλης , οι Καπετάκηδες , Κουμουνδουράκηδες, ο Π. Μούρτσινος, ο Αναγνωσταράς Ο Νικίτας Σταματελόπουλος, ο αρχιεπίσκοπος τους Φλέσσας Παπαφλέσσας O Μήτρος Πέτροβας και οι υπόλοιποι καπεταναίοι με δυόμισι χιλιάδες στρατιώτες μανιάτες και άλλους, όπου αμέσως παραδόθηκαν οι Τούρκοι της Καλαμάτας στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Αυτός ήταν τότε ο αρχηγός του κινήματος και έπειτα όπου Βρίσκονταν είχε πάντοτε την αρχηγία μεταξύ των Μανιατών. Μετά από αυτά οι καπεταναίοι έκαναν Συμβούλιο Πως να εξαπλώσουν την επανάσταση . κατόπιν αποφασίσθηκε άλλοι να πάνε να πολιορκήσουν μαζί με τους ντόπιους τα φρούρια της Μεσσηνίας, , Μεθώνης, Κορώνειας και Νεοκάστρου... (α) την ίδια μέρα άρχισε η επανάσταση στην Καλαμάτα και μια μέρα πριν στα Καλάβρυτα. Παντού λοιπόν στην Πελοπόννησο έγινε (ξεκίνησε) ταυτόχρονα η επανάσταση. Αλλά περίεργο είναι πως χώρεσε στο νου του κ Τρικούπη ότι την ίδια μέρα όσοι καπεταναίοι ήταν στη Μάνη άκουσαν (ή καλύτερα πληροφορήθηκαν ) την επανάσταση της Πάτρας και κινήθηκαν. τα ίδια λέει (αναφέρει) και ο π. Πατρών στα απομνημονεύματά του Π.3 ... Απομνημονεύματα Περί της Ελληνικής Επαναστάσεως του Φωτάκου, Πρώτου Υπασπιστή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη από:http://www.scribd.com/doc/517927/-#document_metadata • η έναρξη της επανάστασης στην Πελοπόννησο Σ.Σ. σε όλες τις παραπάνω επιχειρήσεις συμμετείχε και ο Θ. Κολοκοτρώνης, δε το αναφέρει όμως στο συγκεκριμένο τμήμα των απομνημονευμάτων του.

8. η έναρξη της επανάστασης στην Πελοπόννησο …στις 21 Μάρτη 1821 ο Φιλικός και αρχηγός της Επανάστασης της Πάτρας, ο τσαγκάρης Παναγιώτης Καρατζάς, κάλεσε το λαό της Πάτρας στα όπλα και την άλλη μέρα την ελευθέρωσαν…. Π.4 Πηγή:«Η Επανάσταση του '21», τόμ. Ι. Δημ. Φωτιάδη.σελ. 23 ΟΠαναγιώτης Καρατζάς ήταν από τους πρωτεργάτες της εξέγερσης της Πάτρας κατά την επανάσταση του 1821. Γεννήθηκε στην Πάτρα και το πραγματικό του όνομα ήταν Αναστασόπουλος. Από παιδί έδειξε την ανδρεία του και περιφρόνηση κατά των Τούρκων και συχνά τσακώνονταν με τους συνομήλικους Τούρκους. Κυνηγημένος καταφεύγει στα Επτάνησα, που βρισκόταν υπό Αγγλική διοίκηση και συγκεκριμένα στην Ζάκυνθο, όπου κατατάσσεται στον Αγγλικό στρατό στο 3ο τάγμα Ελλήνων λεγεωνάριων. Το 1809 επιστρέφει στην Πάτρα και ασχολείται με το επάγγελμα του τσαγκάρη, αλλά συνεχίζει να έρχεται σε σύγκρουση με τους Τούρκους. Στις 16 Μαρτίου 1821 αρχίζει να ξεσηκώνει τους Πατρινούς κατά των Τούρκων τους οποίους τους αναγκάζει να εγκαταλείψουν την πόλη και να κλειστούν στο κάστρο και στις 21 Μαρτίου σηκώνει το λάβαρο της επανάστασης. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες και είχε γίνει αρκετά δημοφιλής στον λαό και αυτό προκάλεσε τον φθόνο των κοτζαμπάσηδων. Κατά την πολιορκία της Πάτρας από τον Κολοκοτρώνη, ρίχνεται πρώτος στις μάχες. Πηγές Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, Τόμος A΄ & Β΄, Σπυρίδων Τρικούπη, Εκδόσεις Νέα Σύνορα - Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 1993, SET ISBN 9602363703, Σελίδα 84 Ιστορία της Πόλεως Πατρών απο των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1921, Τόμος Β΄, Στέφανου Θωμόπουλου, Αχαϊκές εκδόσεις , Πάτρα 1999, ISBN 9607960092, Σελίδα 349 Πελοποννήσιοι αγωνιστές του 1821, Νικηταρά απομνημονεύματα, Φωτάκου, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996. Π.5 Ανακτήθηκε από "http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%AC%CF%82"

9. Ποιος και που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης Π.6 Π.7 L' Archeveque Germanos, 25 Mars 1821=Ο Αρχιεπίσκοπος Γερμανός, 25 Μαρτίου 1821 [/λιθογραφία.] / Berberian, Aram απο: http://cds.lib.auth.gr//archive.shtml?base=ARC&id=arc-2005-1750 Ο όρκος στην Αγία ΛαύραΠίνακας του 1867 στην έκθεση του Del Vecchio στην Λειψία Του Θεόδωρου Βρυζάκη, ο πίνακας φιλοτεχνήθηκε το 1851. Πηγή:Βικιπαιδεία http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_1821

10. Ποιος και που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης στην Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως που εξέδωσε το 1824 ο Γάλλος Πουκεβίλ αναφέρει ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα Π.8 πηγή:http://alex.eled.duth.gr/Htmlfiles/omilies/omilies.htm Μύθοι και σύμβολα μιας εθνικής επετείου ( Χρ. Κουλούρη, Επ. Καθηγήτρια)

11. Ποιος και που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης Κατά τη Μυστική Συνάντηση του Παπαφλέσσα με Πρόκριτους και Αρχιερείς στη Βοστίτσα (Αίγιο, 26-30 Ιανουαρίου 1821) διαπιστώθηκε πλήρης διάσταση απόψεων ανάμεσα στον ενθουσιώδη Απόστολο της Φιλικής και τους διστακτικούς  Προκρίτους και Αρχιερείς. Σε αυτή τη συνάντηση ειπώθηκαν τα παράκάτω:. Σωτήρης Χαραλάμπης, (προεστός): «...Μα εμείς εδώ, αφού ξεκάνουμε τους Τούρκους, τι θ' απογίνουμε; Ποιον θα έχουμε ανώτερο; Ο ραγιάς, άμα πάρει άρματα, δεν θα μας ακούει πια. Και τότε θα πέσουμε στα χέρια εκείνων που δεν μπορούν να κρατήσουν πιρούνι να φάνε»[1]. Παπαφλέσσας: «Για ακούτε δω, η Επανάσταση είτε το θέτε, είτε όχι θα γίνει! Πάρτε το απόφαση. Αν εσείς γυρεύετε να την εμποδίσετε, εγώ πήρα προσταγή από την Αρχή να ξεσηκώσω τον κοσμάκη και να την κάνω. Και τότε όποιον βρουν ξαρμάτωτο οι Τούρκοι ας τον κόψουν!»[2] Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός : «Όθεν οι μεν Πελοποννήσιοι έμειναν εν αμηχανία περί του πρακτέου, βλέποντες το παράκαιρον και ανέτοιμον· ο δε Δικαίος, άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος, περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του Έθνους, δια να πλουτίση εκ των αρπαγών, τους εβεβαίωνεν, ότι είναι τα πάντα έτοιμα.»[3]. «Τότε οι Πελοποννήσιοι βρέθηκαν σε αδιέξοδο και αμηχανία για το τι να πράξουν βλέποντας ότι το εγχείρημα (της επανάστασης ) ήταν παράκαιρο και ανέτοιμο και ο Δικαίος (ο Παπαφλέσσας) , άνθρωπος απατεώνας και ο πλέον αισχρός (αχρείος/ ανηθικότατος), ο οποίος με τίποτε άλλο δεν ασχολιόταν/για τίποτε άλλο δεν φρόντιζε παρά μόνο πώς να υποδαυλίσει την αναταραχή του Έθνους, για να πλουτίσει από τις αρπαγές, τους βεβαίωνε ότι είναι τα πάντα έτοιμα» Π.10 Πηγές:[1]Η Επανάσταση του '21, τόμ. ΙΙ Δημ. Φωτιάδη , σελ.16 [2]Η Επανάσταση του '21, τόμ. ΙΙ Δημ. Φωτιάδη , σελ. 17 [3]Παλαιών Πατρών Γερμανού, «Απομνημονεύματα», σελ. 21 Ανάκτηση από: 1. www.rizospastis.gr «Ο θρύλος της Αγίας Λαύρας και η ιστορική αλήθεια» 2. http:www.freeinquiry.gr

12. Ποιος και που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης Το παρακάτω είναι αντιγραφή απ την πηγή Απομημονεύματα του Π.Π. Γερμανού, εκδόσως Γ. Τσουκαλά «Βιβλιοθήκη», 1956, σειρά Απομνημονεύματα Αγωνιστών του 21, αριθ. Σειράς 3, σελ. 85: «Τη θ’ λοιπόν Μαρτίου εκίνησαν όλοι ομού εκ των Καλαβρύτων, αψάμενοι της δια Τριπολιτζαν οδού. Εις δε τον διωρισμένον τόπον απήντησαν τον άνθρωπον με τα γράμματα, εστάθησαν εκεί, τα ανέγνωσαν, εκοινολόγησαν εις όλους τους συνοδοιπόρους με αγανάτησιν και λύπην τα γραφόμενα, και αμέσως άλλαξαν τον δρόμον, και υπήγαν εις εν χωρίον λεγόμενον Καρνέσι, και εκείθεν έγραψαν εις τους εν Τριπολιτζά Αγάδες και Προεστώτας με επίτηδες ταχυδρόμον, ότι διευθυνόμενοι δια τα εκεί, κατά την επιταγήν της Διοικήσεως, απήντησαν καθ’ οδόν τα ειρημένα γράμματα, και φοβηθέντες εμποδίσθησαν. Επαραπονούντο δε εις τους Αγάδες, διατί ζητούν αδίκως να τους βλάψουν, και ενί λόγω τους παρεκάλουν να τους συγχωρήσωσι να μείνωσιν εις τα ίδια, και είναι ικανοί οι ες Τριπολιτζάν να θεωρήσωσι κάθε υπόθεσιν. Μετά δε την αποστολήν του ταχυδρόμου έμειναν εκεί την νύκτα εκείνην. Την δε επιούσαν ημέραν μετέβησαν εις το Μοναστήριον της Αγίας Λαύρας.»…… «Εκεί συσκεφθέντες απεφάσισαν να μη δώσωσιν αιτίαν τινά, αλλά να μείνωσι παραμερισμένοι, εως ου να ιδώσι τα πράγματα. Και ει μεν Διοίκησις θελήση να βιάση αυτούς ιδιαιτέρως, και να τους κατατρέξη με οποιονδήποτε τρόπον, να εξελθώσι της Πελοποννήσου, και να παρατηρήσωσιν τον καιρόν και τας περιστάσεις, δια να μη βάλουν εις κίνδυνον τους λοιπούς ομογενείς παρακαίρως, ειδέ και καθολικεύσει το πράγμα η Διοίκησις, μεταχειρισθή τα όπλα και την βίαν γενικώς εναντίον των ομογενών, τότε εξ ανάγκης να λάβωσι και αυτοί τα όπλα, και να κινήσωσι και τους λοιπούς ομογενείς εις υπεράσπισιν εαυτών ….. Όθεν μερισθέντες ανεχώρησαν εκ της Λαύρας, ο μεν Π.Π.Γερμανός δια τα Νεζερά....» Π.12 Πηγή:«Π. Π. Γερμανού, Απομνημονεύματα, 27-30.», από : http://www.tharrosnews.gr/ και http://www.pare-dose.net/blog/

13. Ποιος και που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης Το παρακάτω είναι αντιγραφή απ την πηγή Απομνημονεύματα του Π.Π. Γερμανού, εκδόσως Γ. Τσουκαλά «Βιβλιοθήκη», 1956, σειρά Απομνημονεύματα Αγωνιστών του 21, αριθ. Σειράς 3, σελ. 85:Απόδοση στη Δημοτική «Στις 9 του Μάρτη λοιπόν ξεκίνησαν όλοι μαζί από τα Καλάβρυτα παίρνοντας (πιάνοντας κανονικά) τον δρόμο για την Τριπολιτσά. Στο συμφωνημένο μέρος/ στον τόπο που είχε οριστεί συνάντησαν τον άνθρωπο με τα γράμματα , στάθηκαν εκεί , τα διάβασαν ανακοίνωσαν σε όλους τους συνοδοιπόρους με λύπη και αγανάκτηση αυτά που έγραφαν, και αμέσως άλλαξαν πορεία και έφτασαν σε ένα χωριό που λέγεται Καρνέσι, και από εκεί έγραψαν στους αγάδες και προεστώτες της Τριπολιτσάς με ταχυδρόμο γι αυτόν το σκοπό διορισμένο, ότι ενώ κατευθύνονταν προς τα κει , σύμφωνα με την εντολή της διοίκησης έλαβαν στην πορεία τα γράμματα ( ειρημένα = αυτά που έχουν ειπωθεί,) και σταμάτησαν επειδή φοβήθηκαν. Και παραπονιόνταν στους αγάδες επειδή ζητούσαν να τους βλάψουν άδίκως και τους παρακαλούσαν να τους συγχωρήσουν για το λόγο που μείνουν στον ίδιο τόπο , και είναι ικανοί αυτοί που είναι στην Τριπολιτσά να εξετάσουν κάθε υπόθεση»….. «Αφού έκαναν σύσκεψη αποφάσισαν να μην δώσουν κάποια αφορμή, αλλά να παραμείνουν παραμερισμένοι μέχρι να εξετάσουν τα πράγματα. Και αν η διοίκηση θελήσει να πιέσει αυτούς ιδιαίτερα και να τους καταδιώξει με οποιονδήποτε τρόπο , να φύγουν εκτός Πελοποννήσου και να μελετήσουν τις συνθήκες και τις περιστάσεις για να μη βάλουν σε κίνδυνο τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους χωρίς λόγο σε λάθος χρόνο και αν γενικεύσει το πράγμα η διοίκηση και μεταχειριστεί τα όπλα και τη βία γενικά εναντίων των συμπατριωτών τους, τότε αναγκαστικά να πάρουν και αυτοί τα όπλα , και να παρακινήσουν και τους υπόλοιπους συμπατριώτες να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Από κει αφού χωρίστηκαν αναχώρησαν από τη Λαύρας, ο δε Π.Π. Γερμανός για τα Νεζερά Π.12 Πηγή:«Π. Π. Γερμανού, Απομνημονεύματα, 27-30.», από : http://www.tharrosnews.gr/ και http://www.pare-dose.net/blog/

14. Ποιος και που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης Π.11 Πηγή:«Π. Π. Γερμανού, Απομνημονεύματα, 27-30.» επιγραφόμενα απομνημονεύματα τινα της κατά του τυράννου των Ελλήνων οπλοφορίας, καί τινων πολιτικών συμβεβηκότων εν Πελοποννήσω κατά την πρώτην της διοικήσεως περίοδον / Γερμανού Π. Πατρών Μητροπολίτου, έκδοσις ___ υπό Γ. Ι. Παπούλα μετά προλεγομένων υπό του ιδίου. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου Σπύρου Τσαγγάρη, 1900., από : http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/5/b/a/metadata-141-0000124.tkl

15. Ποιος και που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης • Π. Καρατζάς, ο αγνοημένος Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο τιμημένος / Σιατόπουλος Π.13 πηγή:http://cds.lib.auth.gr

16. Για το αδάμαστο παλικάρι της αγωνιστικής κλεφτουριάς του Mωριά, πού το τρέμαν οι δυνάστες, τον Παναγή Καρατζά, ελάχιστα γράφτηκαν. Είναι κι αυτός ένας από τους μεγάλους αγνοημένους της Εθνεγερσίας, σ' αντίθεση με κάποιους άλλους λιγότερο άξιους, πού τόσο ευνοήθηκαν από τα μεταπελευθερωτικά κείμενα. Και τούτο, γιατί πολύ επίσης τιμήθηκαν, παρά την άξια τους. Όσοι έζησαν κι έδρασαν στο μεγάλο εκείνο καιρό, τον τόσο διαφορετικά φωτισμένο σε πολλές πτυχές του από τ’ αντιφατικά ιστορικά στοιχεία. Μια αποκατάσταση αδικίας του είδους πραγματώνει ό Νίκος Μόσχος με τη μυθιστορηματική του βιογραφία «Π. Καρατζάς ό αγνοημένος, Παλαιών Πατρών Γερμανός ό τιμημένος» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Κέδρος». Στην Πάτρα βασικά ξετυλίγεται ή μυθιστορηματική βιογραφία. Απ’ την άλλη μεριά στέκουν ο δεσπότης Γερμανός με τους προεστούς, κι απ' την άλλη ό λαός των ραγιάδων, που συνήθως πληρώνει όλα τα σπασμένα με σφαγές και λεηλασίες των δυναστών. Κι' ανάμεσα στον τελευταίο, το παλικάρι ό Καρατζάς. Θαρρείς ένας ημίθεος να ψυχώνει τους αδυνάτους και να οργανώνει, με τις μικρές του δυνάμεις το κίνημα. -Γράφει ό Νίκος Μόσχος χαρακτηριστικά : «Την ώρα που ο Γερμανός και προεστοί τα κουβεντιάζουν, ό Καρατζάς κάθεται σ' αναμμένα, κάρβουνα. Ολημερίς γυροβολάει σαν τη σβούρα. Μαζεύει παλικάρια, τα μαθαίνει να κρατάνε άρματα, τους μαθαίνει σημάδι, τους ψυχώνει. Θέλει να τους κάνει άξιους πολεμιστές. Ύστερα, τρέχει στα γειτονικά λημέρια, μιλάει με τους άλλους καπεταναίους. Κι' αργότερα, καθώς πέφτει το σκοτάδι, κάθεται ανάμεσα στους συντρόφους του, πού μαζεύονται γύρω απ' τη φωτιά. Οι νύχτες είναι υγρές και κρύες εδώ πάνω, τα ρούχα λιγοστά. Η φωτιά δεν είναι μονάχα για συντροφιά. Οι ώρες τής νύκτας περνάνε δύσκολα. Τη μέρα το μάτι μπλέκει και ξεσκοτίζει. Ό λιγοστός καπνός είναι φυλαγμένος για τις ώρες τούτες, τις ώρες πού οι σκέψεις παιδεύουν αλύπητα το μυαλό.» Ό Καρατζάς, πότε μπλέκει στις κουβέντες, πότε μένει σιωπηλός και σκέφτεται, θέλει να χτυπήσει τον εχτρό, να του κάνει δύσκολη τη ζωή, αβάσταχτη. Το μίσος του είναι μεγάλο για τους Τούρκους, δεν το χωράει ή ψυχή του, ξεχειλίζει. Σκέφτεται ακόμα και τα χτεσινά, τα προχτεσινά, όσα γίνηκαν ως τώρα, Μα δε στέκεται ο' αυτά. Πάει πια, ό,τι γίνηκε-γίνηκε... Εδώ ή Πάτρα ολάκερη γίνηκε στάχτη, τόσος κόσμος σφάχτηκε. Η Πάτρα είναι ό πόνος του. Μια σκέψη ωριμάζει σιγά-σιγά ατό νου του. Να γίνει^ ανεξάρτητος, όσο είναι μπορετό, από τους κοτζαμπάσηδες. Μονάχα έτσι θα τα καταφέρει να προλάβει κι’ άλλα σφάλματα τους αύριο...». Με την αφηγηματική αυτή δομή, κατορθώνει ό συγγραφέας να στήσει τον ήρωα μέσα στον χώρο, όχι μόνο σαν ιστορικό πρόσωπο, άλλα και σαν ψυχογραφική οντότητα, στερεή κι αληθινή. Και με λόγο τίμιο κι αντικειμενικό να παρουσιάσει τις μορφές και τα περιστατικά, όπως ήταν στην πραγματικότητα. Αυτό είναι το καθήκον τού ιστορικού μέρους μιας βιογραφίας, ακόμα και μυθιστορηματικής: Να απομονώσει καινά φωτίσει την αλήθεια, ^ έξω από το πλέγμα των πλανών, τα προπετάσματα μερικών κειμένων τού καιρού, γραμμένων «κατά_ παραγγελίαν» και άλλων «τινών» σκοπιμοτήτων, που διαστρεβλώνουν την Ιστορία, με πρόθεση να αποθησαυρίσουν .ανύπαρκτους ηρωισμούς και ν’ αγνοήσουν αληθινούς ήρωες. Είναι μια θετική και άξια προσφορά στην Ιστορική ώρα του μεγάλου Εικοσιένα, ή εργασία του Ν. Μόσχου. Δ.ΣΙΑΤ. Ποιος και που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης • Π. Καρατζάς, ο αγνοημένος Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο τιμημένος / Σιατόπουλος Π.13 πηγή:http://cds.lib.auth.gr

17. Ποιος και που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης «Τρεις περδικούλες κάθουνταν στης Κούκουρης τη ράχιΗ μια τηράει τα πέλαγα κι’ η άλλη κατά την ΠάτραΚι’ η τρίτη η καλύτερη μοιρολογάει και λέει:Θε μου ο Καρατζάς τί γίνηκε,αυτός ο καπετάνιος;Μάϊδε στην Πάτρα φαίνεται μάϊδε στο ΣαραβάλιΜάς είπαν πως τον σκότωσαν μεσ’του Ομπλού την πόρταν». Π.14 Πηγή:«Η Ελληνική Επανάστασις» του Διονυσίου Κόκκινου Ανακτήθηκε από: http://stisrymestouxronou.blogspot.com/ ΟΠαναγιώτης Καρατζάς ήταν από τους πρωτεργάτες της εξέγερσης της Πάτρας κατά την επανάσταση του 1821….. Στις 16 Μαρτίου 1821 αρχίζει να ξεσηκώνει τους Πατρινούς κατά των Τούρκων τους οποίους τους αναγκάζει να εγκαταλείψουν την πόλη και να κλειστούν στο κάστρο και στις 21 Μαρτίουσηκώνει το λάβαρο της επανάστασης…. Δολοφονήθηκε, καθαρά από φθόνο μέσα στην μονή Ομπλού, από τους αχαιούς κοτζαμπάσηδες αδελφούς Κουμαναίους, που δεν σεβάστηκαν ούτε τον ιερό χώρο. Τάφηκε εκεί και ο τάφος του υπάρχει ακόμα και σήμερα στον χώρο της μονής. Πηγές Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, Τόμος A΄ & Β΄, Σπυρίδων Τρικούπη, Εκδόσεις Νέα Σύνορα - Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 1993, SET ISBN 9602363703, Σελίδα 84 Ιστορία της Πόλεως Πατρών από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1921, Τόμος Β΄, Στέφανου Θωμόπουλου, Αχαϊκές εκδόσεις , Πάτρα 1999, ISBN 9607960092, Σελίδα 349 Πελοποννήσιοι αγωνιστές του 1821, Νικηταρά απομνημονεύματα, Φωτάκου, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996. Π.15 Ανακτήθηκε από "http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%AC%CF%82"

18. Άλλες ιστορικές μαρτυρίες για την ύψωση του λαβάρου στην Αγίας Ο ιστορικός G. Finlay, που έζησε ανάμεσα στους Ελληνες του Εικοσιένα και έγραψε την «Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης» που εκδόθηκε στα αγγλικά το 1861, αφηγείται τα συμβάντα που έγιναν αρχές Μάρτη 1821 και που σχετίζονται με τον Αρχιεπίσκοπο Π. Πατρών Γερμανό, τον επίσκοπο Κερνίκης Προκόπιο και τους προκρίτους της Πάτρας, της Βοστίτσας και των Καλαβρύτων και τα οποία, όπως αναφέραμε, αργότερα οι κοινωνικές ομάδες, πρόκριτοι και το ανώτερο ιερατείο, γύρω στα 1840, τα παραποίησαν και άρχισαν να πλάθουν το θρύλο της Αγίας Λαύρας. Ο ιστορικός αυτός αναφέρει ότι δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια η γενική εντύπωση που επικρατεί στην Ελλάδα πως ο Γερμανός με τους άλλους, μόλις έφθασαν στο μοναστήρι (10 Μάρτη 1821) κήρυξαν την επανάσταση, επιδίωκαν να εξουδετερώσουν τις υποψίες των Τούρκων στα Καλάβρυτα, με το πλαστό γράμμα που τους κοινοποιήθηκε, και για να μη συλληφθούν όλοι μαζί στην Αγία Λαύρα, διασκορπίστηκαν. Και ρητά και κατηγορηματικά προσθέτει: «Η αλήθεια όμως είναι ότι ο λαός εμψυχωμένος από τους Φιλικούς αψήφησε τον κίνδυνο και πήρε τα όπλα ενώ οι άρχοντές του καιροσκοπούσαν» ….. Ο Σπ. Τρικούπης : "Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα, ότι εν τη μονή της Αγ. Λαύρας ανυψώθη κατά το πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως ... ( "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως", τ. Α΄, σ.312, εκδ. Β΄). …Ο Ι. Φιλήμων αποκαλεί τον μύθο της Λαύρας "ψεύδος παχυλόν" ("Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας", τ.Γ΄, σ.22-1834). Ο καθηγητής Απ. Β. Δασκαλάκης λέει: "ουδέν επαναστατικόν γεγονός εσημειώθη εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας. Κατά την 25ην Μαρτίου ουδείς ευρίσκετο εν Λαύρα ..." «Πως εκηρύχθη η Επανάστασις εις την Πελοπόννησον". "Πελοποννησιακή Πρωτοχρονιά", 19623 ). ….Ο παλαιών Πατρών Γερμανός δεν αναφέρει στα απομνημονεύματά του για ύψωση σημαίας στην Αγία Λαύρα…. Π.16 πηγή: από www1.rizospastis.gr «Ο θρύλος της Αγίας Λαύρας και η ιστορική αλήθεια» Ανάκτηση από http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5011144&publDate=25/3/2009

19. Τι τελικά έγινε την 25η Μαρτίου 1821, τοποθετήσεις ιστορικών. «Στις 25 Μαρτίου δε συνέβη τίποτε, απολύτως τίποτε. Εορτάζεται όμως την ημέρα εκείνη ο συμβολισμός της γέννησης του Χριστού -ας εορτασθεί μαζί και ο συμβολισμός της γέννησης του ελληνικού κράτους, ο συνδυασμός των δύο κάτι θα αφήσει στη σκέψη. Τι είναι όλα αυτά; Τυχαία δεν είναι, ούτε αθώα, ούτε ουδέτερα. Είναι μέρος ενός τεράστιου μηχανισμού που εκφράζει ένα πλήθος από σχέσεις, με κυριότερη τη σχέση στο επίπεδο της εξουσίας -των εξουσιών καλύτερα, πολιτικών, οικονομικών, εκκλησιαστικών, και όλες συμπυκνώνονται σε μία, στην κρατική εξουσία. Μέσα απ' αυτήν εκφράζονται όλες οι άλλες»[3]. Φυσικά, πρώτο και καλύτερο γρανάζι του μηχανισμού αυτού είναι, «η Εκκλησία», που μαζί με όλες τις βαθιά συντηρητικές δυνάμεις «έχουν κατασκευάσει τις οχυρώσεις της εξουσίας τους με ιστορικά ψεύδη και γι’ αυτό η αλήθεια για το παρελθόν είναι ο εχθρός τους»[4]. Στην πραγματικότητα «η Επανάσταση άρχισε σε δύο ημερομηνίες. Στις 22 Φεβρουάριου, στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και στις 23 Μαρτίου στην Καλαμάτα. Όμως επειδή ήθελαν να συνδεθεί η εθνική εορτή με την Εκκλησία, προτίμησαν την 25η Μαρτίου που είναι και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Αυτό είναι το γεγονός»[5]. Π.17 [3] . Β. Κρεμμυδά, «Η εθνική γιορτή στο σχολείο», εφ. Η ΕΠΟΧΗ, 31-10-2004. [4] . Β. Κρεμμυδά, «Η Σύγκρουση για την Ιστορία. Ο Ιστορικός στη Χλεύη του «Λαού», εφ. Τα ΝΕΑ, 26-04-2007. βλ. και του ιδίου, «H Eκκλησία στο Eικοσιένα Mύθοι και Ιδεολογήματα», εφ. Τα ΝΕΑ, 22-03-2005. [5] . Β. Κρεμμυδάς, «Δεν χωράνε 5 αιώνες ιστορίας σε 130 σελίδες», στο άρθρο – αφιέρωμα «Ιστορία μου, αμαρτία μου ...λάθος μου μεγάλο», εφ. ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 24-3-2007. Του ιδίου, «H Eκκλησία στο Eικοσιένα Mύθοι και ιδεολογήματα», εφ. ΤΑ ΝΕΑ, 22-03-2005. Πηγή: http://alex.eled.duth.gr/Htmlfiles/omilies/omilia1.htm

20. Τι τελικά έγινε την 25η Μαρτίου 1821, τοποθετήσεις ιστορικών. «Απ’όλες, ωστόσο, τις δυνατές ημερομηνίες για τον εορτασμό την Ελληνικής Επανάστασης, είχε επιλεγεί από το 1838 εκείνη της έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα, χωρίς πάντως την ακρίβεια που επέβαλλε η ιστορική έρευνα και τα πραγματικά γεγονότα. Πράγματι, τα γεγονότα υπαγόρευαν την επιλογή είτε της 24 Φεβρουαρίου, με την εκδήλωση του κινήματος του Υψηλάντη, ή έστω της 23 Μαρτίου, όταν ξεσπά η επαναστατική δράση στην Πελοπόννησο. Παρ’όλα ταύτα, το Β.Δ. του 1838 που καθιέρωνε την 25 Μαρτίου ως εθνική εορτή, επικαλούνταν τους εξής λόγους για την επιλογή: πρώτον, το γεγονός ότι τη μέρα αυτή το 1821 έγινε η έναρξη του “υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του ελληνικού έθνους” και δεύτερον, γιατί η μέρα αυτή ήταν “λαμπρά καθ’εαυτήν” λόγω του Ευαγγελισμού. Φαίνεται ότι από τους δυο λόγους ισχύει μόνον ο δεύτερος, η σύνδεση δηλαδή της εθνικής επετείου με τη θρησκευτική εορτή και τους συμβολισμούς για το έθνος που συνεπαγόταν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Μάλιστα, η ισχύς του συμβολισμού επικράτησε των πορισμάτων της έρευνας, εφόσον σήμερα κανένας δεν πιστεύει πλέον ότι η Ελληνική Επανάσταση κηρύχθηκε όντως την 25 Μαρτίου 1821 ούτε ότι αυτό συνέβη στην Αγία Λαύρα ….. Ο θρύλος για την ύψωση του λαβάρου της Επανάστασης από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στην Αγία Λαύρα πλάστηκε στην ουσία στο δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα, με τη συνδρομή ποικίλων παραγόντων, παρόλο που αγνοήθηκε ή διαψεύσθηκε από τη νεοελληνική ιστοριογραφία του 19ου αιώνα. Η αφετηρία του μύθου μπορεί να ανιχνευθεί στην περιγραφή ενός γάλλου περιηγητή, του Πουκεβίλ, που έγραψε το 1824 μια “Ιστορία της ελληνικής επανάστασης”. Εκεί δίνει μια ρομαντική περιγραφή της κήρυξης της επανάστασης, κατάλληλης προς κατανάλωση από το σύγχρονό του ευρωπαϊκό κοινό. Η παγίωση του μύθου θα ευνοηθεί πάντως από τις συνθήκες που θα αναπτυχθούν στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους μετά τη δημιουργία του, δηλαδή τις κοινωνικές ομάδες που θα αναλάβουν ηγετικό ρόλο και θα θελήσουν να εξάρουν τη συμβολή τους στο απελευθερωτικό έργο, την ανάπτυξη του νεοελληνικού τοπικισμού, την ανάγκη σύνδεσης θρησκείας και έθνους, κυρίως μετά την κήρυξη του αυτοκέφαλου της ελληνικής εκκλησίας το 1833 και την επακόλουθη ψυχρότητα με το Πατριαρχείο. Η καθιέρωση, εξάλλου, της εθνικής επετείου της 25 Μαρτίου συνέβαλε στη μυθοποίηση της Λαύρας, μυθοποίηση που στη συνέχεια κρυσταλλώνεται μέσα από τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική » Π.18 Απόσπασμα από το : «Μύθοι και σύμβολα μιας εθνικής επετείου» Της Χριστίνας Κουλούρη Πηγή: http://alex.eled.duth.gr/Htmlfiles/omilies/omilia1.htm

21. γλωσσάρι επανάσταση: επανάσταση: ομαδική εξέγερση κατά της εξουσίας ή του καθεστώτος μεταφορικά: προσπάθεια ή επίτευξη ριζικής αλλαγής των καθιερωμένων-επανάσταση στην παιδεία, ο κυβισμός αποτέλεσε επανάσταση στις εικαστικές τέχνες.[1] Επανάσταση σημαίνειΕπί της ανάστασης,πιο πάνω κι από την ανάσταση,Επανάσταση σημαίνει πιο πολύ ανάσταση,πιο πολύ ζωή.[2] «Η Ιστορία σε πολλές σελίδες της είναι γραμμένη από αιματηρές επαναστάσεις και συγκρούσεις όπως η Άλωση της Βαστίλης στη γαλλική επανάσταση, η απελευθέρωση της Ελλάδας απ‘ τον τουρκικό ζυγό Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία του 1917,η εξέγερση των εργατών στο Chicago,ο Μάης του 1968,η εξέγερση των φοιτητών στη Νομική και στο Πολυτεχνείο κατά της χούντας το 1973» [3] [1] Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη [2] http://209.85.129.132/search?q=cache:Vzz6smWX-VQJ:fcpaokgr.blogspot.com/2007/11/blog-post.html+%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7+%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9&cd=5&hl=el&ct=clnk&gl=gr [3] http://209.85.129.132/search?q=cache:cJaoJFdXpNYJ:blogs.myspace.com/index.cfm%3Ffuseaction%3Dblog.ListAll%26friendId%3D429844019+%CE%97+%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CF%82+%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9+%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7+%CE%B1%CF%80%CF%8C+%CE%B1%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AD%CF%82+%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82&cd=1&hl=el&ct=clnk&gl=g

22. δραστηριότητες Οι παρακάτω δραστηριότητες δίνονται στην δεύτερη ώρα του 1ου διδακτικού δίωρου και οι μαθητές καλούνται να απαντήσουν με βάση τις πηγές που έχουν σε σχέση μ’ αυτά τα ερωτήματα • δραστηριότητα 1η • Πότε ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση και από ποια μέρη; • ποιοι ήταν εκείνοι που ξεκίνησαν την επανάσταση; • Αναφέρετε έναν από τους πρωτεργάτες και δικαιολογείστε γιατί επιλέγετε αυτόν. • Τι έγινε στις 25 Μαρτίου του 1821 • Γιατί νομίζετε επιλέχτηκε η 25η Μαρτίου ως ημέρα έναρξης της επανάστασης; • Βρείτε στο χάρτη (διαφάνεια 30) τα Καλάβρυτα, την μονή της αγίας Λαύρας, την Πάτρα, τη Βοστίτσα (Αίγιο) και τα Νεζερά (το σημερινό χωριό Κάλανος , γενικά τα Νεζεροχώρια) • Με τη βοήθεια της κλίμακας βρείτε την απόσταση (αεροπορική) αγίας Λαύρας-Πατρών Κάλανου -Αγ. Λαύρας και Κάλανου -Πατρών και εκτιμείστε τις οδικές αποστάσεις με δεδομένο ότι το 1821 δεν υπήρχαν δρόμοι αλλά περάσματα μέσα από τα βουνά της Αχαΐας. Δραστηριότητα 2η «Το εικοσιένα ,έχουμε ως την ώρα την ιστορία του;Φοβάμαι πως όχι.Την μυθολογία του ;Φοβάμαι πώς ναι.»Κωστής Παλαμάς σχολιάστε την άποψη του Κωστή Παλαμά , σε τι νομίζεται αναφέρεται με τον όρο «μυθολογία»;

23. Δραστηριότητες (συνέχεια) Οι παρακάτω δραστηριότητες δίνονται στην δεύτερη ώρα του 1ου διδακτικού δίωρου και οι μαθητές καλούνται να απαντήσουν με βάση τις πηγές που έχουν σε σχέση μ’ αυτά τα ερωτήματα • δραστηριότητα 3η • Μπορείτε από τις παραπάνω πηγές να αναφέρεται δυο που είναι προτεγενείς και δυο δευτερογενείς; • Πως κρίνεται την χρησιμότητα των δυο και την κρισιμότητα ως προς την βαρύτητά τους προκειμένου να διερευνηθεί η ιστορική αλήθεια; • δραστηριότητα 4η • (τα παιδιά έχουν το φύλλο εργασίας με το γλωσσάρι για την επανάσταση) • Πως αντιλαμβάνεστε εσείς την έννοια της επανάστασης; • Μπορείτε να γράψετε δυο δικές σας προτάσεις που να περιέχουν τη λέξη επανάσταση • δραστηριότητα 5η • Γιατί νομίζετε ότι οι ιστορικοί γενικότερα προβαίνουν σε διαφορετικές προσεγγίσεις για τα ιστορικά γεγονότα ενώ όλοι έχουν πρόσβαση στις ίδιες ιστορικές πηγές; • Από τι νομίζετε εξαρτάται η τοποθέτηση των ανθρώπων για την ορθότητα ή όχι απόψεων που σχετίζονται με την ιστορία;

24. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Ο εορτασμός το 1838 …Γερμανός επίσημος κατά πάσα πιθανότητα που θέλησε να μείνει ανώνυμος, γράφει στις 12 Απριλίου 1838 - κατά το νέο ημερολόγιο - μεταξύ άλλων τα εξής: «Κατά την τριετή παραμονή μου στην Ελλάδα, δεν έτυχε να ζήσω παρόμοιες σκηνές ενθουσιασμού και διθυραμβικών εκδηλώσεων όπως εκείνη την ημέρα της 25 ης Μαρτίου που γιορτάσθηκε για πρώτη φορά ως Εθνική Γιορτή του Ελληνισμού στην Εκκλησία της Αγίας Ειρήνης στην Αθήνα. Οι Αρβανίτες είχαν κατεβεί με τις σημαίες τους από τα βουνά τους, οι αγρότες της περιοχής έκαναν παρέλαση με τα νταούλια και το ζουρνά τους αθρόοι στην πόλη, οι συντεχνίες με τα λάβαρα των επαγγελμάτων τους άφηναν χαρούμενοι τις μεταξένιες σημαιούλες τους να κυματίζουν στον αέρα. Ένα ολόκληρο δάσος από σημαίες πλαισίωνε την άμαξα του βασιλέα που στις εννέα η ώρα το πρωί προχωρούσε πανηγυρικά προς την καταστολισμένη εκκλησία της Οδού Αιόλου ενώ ο λαός ξέσπαγε απ΄ όλες τις πλευρές σε ενθουσιώδεις ζητωκραυγές καθώς έβλεπε το βασιλικό ζεύγος ντυμένο ελληνικές λαϊκές φορεσιές»... Π.19 πηγή: από http://omogeneia.ana-mpa.gr Έρευνα του καθηγητή Πολυχρόνη Ενεπεκίδη για την καθιέρωση της 25ης Μαρτίου ως Εθνικής Γιορτής

25. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Ο εορτασμός το 1839 Μαρτυρία από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη για τον δεύτερο εορτασμό της επετείου της 25ης Μαρτίου το 1839 ….«Τον Μάρτιον μήνα τα 1839 – η Κυβέρνηση αποφάσισε να γίνεται μια εθνική γιορτή· και την αποφάσισε να γένεται κάθε χρόνο του Βαγγελισμού και να γιορτάζει εκείνη την ημέρα γενικώς το κράτος. Η Κυβέρνηση, κι ο γλάρος Γλαράκης1 εις τα πράματα της Γραμματείας του Εσωτερκού ως κρεατούρα ρούσσικη, αυτές οι γιορτές δεν τους δίνουν χέρι ν’ ακούγονται και θέλησαν εκείνη τη χρονιά και την έσβυσαν· δεν άφησαν να γένει τίποτας. Κάμποσοι άνθρωποι κι όλα τα παιδιά του σκολειού, του Γυμνάσιου, θέλησαν να κάμουν ένα μνημόσυνον όσων σκοτώθηκαν. Προσκάλεσαν πολλούς, προσκάλεσαν κι εμένα. Η εξουσία βγάζει αναντίον μου ότι θα κάμω επανάσταση και θα σκοτώσω εκείνους οπού έγιναν αίτιγοι να χαλάσει η γιορτή και με χιλιάδες τρόπους σώθηκα»…. ο στρατηγός Μακρυγιάννης Π.20 Πηγή: Στρατηγού Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα, [Βιβλίο Γ΄ 1833 – 1843, Κεφάλαιο 4]

26. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Ο εορτασμός το 1841 ….Τότε, τη μέρα του Ευαγγελισμού, δεν ακούσθηκαν οι πρωινοί κανονιοβολισμοί -δείγμα ενδεχομένως της ολιγωρίας και απροθυμίας της διοίκησης. Όπως θα γράψει ένα μήνα αργότερα ένας άλλος από τους πρωταγωνιστές, ο Θεόδωρος Ορφανίδης: “φθάνει η 25 Μαρτίου, η ημέρα καθ’ ην εκδικητικός κεραυνός επέσκηψεν μετά πατάγων κατά της κεφαλής των τυράννων μας” ... “και τί γίνεται; τίποτε: μήτε εσπερινή μουσική, μήτε εωθινά άσματα, μήτε πυροβόλων εκπυρσοκροτήσεις”. Οι νεαροί φοιτητές αποφασίζουν τότε να γιορτάσουν εκείνοι με τη λαμπρότητα που της άρμοζε την εθνική επέτειο. Φωταγωγούν έναν κατάλληλο χώρο και παρουσιάζουν στους διαβάτες σειρά συμβολικών εικόνων. Η εικόνα του Κοραή κατέχει κεντρική θέση. Ο αντιμοναρχισμός και οι δημοκρατικές ιδέες του “σοφού γέροντος των Παρισίων” εξηγούν τη συμβολική του εμφάνιση σε έναν τέτοιο εορτασμό. Κάποιες από τις υπόλοιπες εικόνες που είχαν αναρτηθεί στον ίδιο χώρο εκλαμβάνονται από τη διοίκηση ως αντιπολιτευτικές και καταστρέφονται. Επρόκειτο, μεταξύ άλλων, για την εικόνα ενός πλοίου που κλυδωνιζόταν χωρίς πηδάλιο. Οι πρωτεργάτες της εκδήλωσης συλλαμβάνονται και παραπέμπονται σε δίκη. Π.21 Απόσπασμα από το : «Μύθοι και σύμβολα μιας εθνικής επετείου» Της Χριστίνας Κουλούρη Πηγή: http://alex.eled.duth.gr/Htmlfiles/omilies/omilia1.htm

27. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Η εορτασμός της επανάστασης στην Παναγία της Τήνου «….Εντελώς διαφορετικός είναι ο συμβολισμός της εθνικής επετείου κάποιες δεκαετίες αργότερα, όταν το προσκύνημα στο νησί της Τήνου προσλαμβάνει όχι μόνο θρησκευτικό αλλά και εθνικό χαρακτήρα. Στη Μεγαλόχαρη, το μεγαλύτερο πλήθος των προσκυνητών ώς το 1922 συνέρρεε την 25 Μαρτίου και όχι την 15 Αυγούστου. Ενδεικτικά, σύμφωνα με μια στατιστική του 1881, μέσα σε μια μέρα στο πανηγύρι του Μαρτίου έφθασαν στο νησί 25000 προσκυνητές. Ο εορτασμός του ευαγγελισμού στην Τήνο λειτουργούσε ώς τη Μικρασιατική Καταστροφή σαν εθνικό προσκλητήριο, συγκεντρώνοντας προσκυνητές και από το ελληνικό κράτος αλλά και από τον ελληνισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κυρίως από τη Σμύρνη. Ο Δροσίνης περιγράφει γλαφυρά αυτή την ποικιλόχρωμη συνεύρεση: “Ο φουστανελλοφόρος χωρικός της Ρούμελης με την δασύτριχον κάπαν προστρίβεται επί του βελουδίνου γελεκίου του κομψού Σμυρναίου, ενώ του εκ Τσεσμέ βρακοφόρου η κεφαλή παρεμπίπτει μεταξύ του αργυροστεφούς μετώπου Ελευσινίας λυγερής και των μαύρων οφθαλμών Αλεξανδρινής Σφιγγός. Επεται τεφρόχρους πίλος Συριανου βιομηχάνου και χρυσούν παπάζι Μεσσηνίας δεσποίνης...”. Ο ρόλος αυτός του νησιού της Τήνου κατά την εθνική επέτειο παραλληλίζεται άλλωστε σε εφημερίδα της εποχής με το ρόλο του ιερού του Απόλλωνα στη γειτονική Δήλο κατά την αρχαιότητα. …» Π. 22 Απόσπασμα από το : «Μύθοι και σύμβολα μιας εθνικής επετείου» Της Χριστίνας Κουλούρη Πηγή: http://alex.eled.duth.gr/Htmlfiles/omilies/omilia1.htm

28. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Μια κριτική προσέγγιση από την Χριστίνα Κουλουρη των εορτασμώντης εθνικής επετίου του 1841 και του τρόπου που γινόταν στην Τήνο «…. Η αναφορά στις δυο διαφορετικές μορφές που προσέλαβε ο εορτασμός της 25 Μαρτίου μέσα στον προηγούμενο αιώνα έρχεται να συναντήσει όσα εισαγωγικά καταγράφηκαν σχετικά με τη μυθοποίηση και την ιδεολογική χρήση της ιστορίας. Μια επέτειος μπορεί να είναι ένα πολλαπλό, ακόμη και αντιφατικό, σύμβολο. Μπορεί να προβάλλεται για να τονίσει την ενότητα μιας κοινωνίας ή, αντίθετα, για να υπογραμμίσει τις ρωγμές και τις αντιπαλότητές της. Πέρα απ’όλα αυτά, συμπυκνώνει κάποιες αξίες, εκείνες που θεωρείται πως πραγματώθηκαν κατά τη διάρκεια των εορταζομένων γεγονότων. Ο εορτασμός της επετείου επιβεβαιώνει την προσήλωση των μελών της κοινωνίας στις αξίες αυτές. Ετσι και με την 25 Μαρτίου. Οι φοιτητές του 1841 διαδήλωναν με τον εορτασμό της την προσήλωσή τους στις δημοκρατικές αρχές της Επανάστασης, εκείνες που κατά τη γνώμη τους καταπατούσε η βαυαρική διοίκηση και η οθωνική απολυταρχία. Οι προσκυνητές της Μεγαλόχαρης, από τη μεριά τους, τιμούσαν τις αξίες της ενότητας του ελληνισμού αλλά και προσδοκούσαν την τελείωση της “ανολοκλήρωτης” επανάστασης. . …» Π.23 Απόσπασμα από το : «Μύθοι και σύμβολα μιας εθνικής επετείου» Της Χριστίνας Κουλούρη Πηγή: http://alex.eled.duth.gr/Htmlfiles/omilies/omilia1.htm

29. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Ο εορτασμός πριν το 1930 Με «αθάνατο κρασί» αλλά... «χλιαρά συμμετοχή» γιόρταζαν το 1821 Εκατό χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, η επίσημη πολιτεία διαπιστώνει ξαφνικά ότι οι γιορτασμοί της εθνεγερτικής επετείου ως τότε είχαν «μονότονο» περιεχόμενο. Η λαϊκή «συμμετοχή ήταν χλιαρά» και οι εκδηλώσεις περιορίζονταν κατά κανόνα «εις ιεροτελεστίας, στρατιωτικάς παρατάξεις και εκφωνήσεις πανηγυρικών»……Το φαινόμενο θα καταντήσει διαχρονικό, αν και σε εξαιρετικές εθνικές στιγμές (ανακήρυξης της αβασίλευτης δημοκρατίας το 1924, περίοδο γερμανικής κατοχής κ.ά.) οι γιορτασμοί θα είναι πράγματι αντάξιοι του γεγονότος. Λίγες φορές οι Νεοέλληνες στις εθνικές επετείους «μεθούσαν με τ αθάνατο κρασί του 21»... Π.24 Απόσπασμα από άρθο του Γ. Βλαχογιάννη στην εφημερίδα «Εθνος» με τίτλο: «Με «αθάνατο κρασί» αλλά... «χλιαρά συμμετοχή» γιόρταζαν το 1821»http://www.ethnos.gr/ …. «Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Γ.Χαριτάκης το 1921, ενόψει του εορτασμού της εκατονταετηρίδας της Επανάστασης, “αι παρ’ημίν τελεταί και εορταί συνίστανται, σχεδόν κατά κανόνα, εις ιεροτελεστίας, στρατιωτικάς παρατάξεις και εκφωνήσεις πανηγυρικών λόγων, έχουν δε συνήθως κάπως μονότονον χαρακτήρα. Εις τας τοιαύτας τελετάς η συμμετοχή του λαού, παρ’ όλας τας προσπαθείας των εκάστοτε οργανωτών είναι μάλλον χλιαρά, εκτός εάν πρόκειται περί εορτασμού προσφάτου εκάστοτε χαρμοσύνου εθνικού γεγονότος, το οποιον να ενθουσιάζη τους πάντας και να καλύπτη πάσαν ανεπάρκειαν οργανώσεως ή προπαρασκευής” (σ.20). Η Μικρασιατική Καταστροφή δεν επέτρεψε πάντως τον εορτασμό της εκατονταετηρίδας, η οποία γιορτάστηκε τελικά το 1930, επέτειο της ίδρυσης του ελληνικού κράτους.» Π.25 Απόσπασμα από το : «Μύθοι και σύμβολα μιας εθνικής επετείου» Της Χριστίνας Κουλούρη Πηγή: http://alex.eled.duth.gr/Htmlfiles/omilies/omilia1.htm

30. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Ο εορτασμός των εκατό χρόνων Π.26 παρέλαση Ευζωνικών Ταγμάτων   στο παναθηναϊκό στάδιο το 1930 Παρέλαση με εθνικές ενδυμασίες, ναύτες, φρακοφόρους με κράνη και ιεράρχες έφιππους την 25η Μαρτίου 1930, όταν γιορταζόταν η εκατονταετηρίδα της Επανάστασης. Η πομπή περνάει από τη Λ. Αμαλίας και θα καταλήξει στο Παναθηναϊκό Στάδιο αποhttp://users.sch.gr/geioanni/sel-eortes/eortes.htm Π.27 απο εφημερίδα «Εθνος» με τίτλο: «Με «αθάνατο κρασί» αλλά... «χλιαρά συμμετοχή» γιόρταζαν το 1821»http://www.ethnos.gr/ Π.28 Π.29 Π.30 Κύριο άρθρο της εφημερίδας εμπρός της 26ης Μαρτίου 1930 για τη εορτασμό της εκατονταετηρίδας της ελληνικής επανάστασης άρθρο της εφημερίδας εμπρός της 26ης Μαρτίου 1930 για την τελετή στη μητρόπολή και την παρέλαση άρθρο της εφημερίδας εμπρός της 26ης Μαρτίου 1930 για τον εορτασμό των 100 χρόνων στον Πειραιά

31. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου στο Σουφλί κατά τα έτη 1937 έως 1940 (δικτατορία Μεταξά) Η επέτειος της παλιγγενεσίας της Ελλάδας γιορτάζεται με εξαιρετική λαμπρότητα και μάλιστα δύο ημέρες , την 24η και την 25η Μαρτίου….. ….. Κατά τη διάρκεια αυτής ψέλνονται διάφορα πατριωτικά άσματα , απαγγέλλονται «εθνικά ποιήματα» από τα παιδιά, ενώ ένας από τους δασκάλους αναπτύσσει το ιστορικό της ημέρας προσδίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στη σημασία της «διπλής» αυτής γιορτής για τους Έλληνες και τους Χριστιανούς. Κάποιες χρονιές δίνεται θεατρική παράσταση από τα μεγαλύτερα παιδιά σχετική με την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Το απόγευμα της 24ης Μαρτίου όλα τα σχολεία του Σουφλίου, παρουσία και των αρχών της πόλεως καταθέτουν στεφάνια στο Ηρώον προς τιμή των πεσόντων της πατρίδας. Ανήμερα της 25ης Μαρτίου αντιπροσωπείες μαθητών με τα λάβαρά τους παραβρίσκονται στη δοξολογία στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου και μετά το τέλος αυτής όλα τα σχολεία και τμήματα της Ε.Ο.Ν[1]. συμμετέχουν στη μεγαλειώδη παρέλαση που διεξάγεται στην κεντρική οδό της πόλεως (Βασιλέως Γεωργίου). Την παρέλαση παρακολουθεί πλήθος κόσμου. [1] Η Ε.Ο.Ν. ιδρύεται το Νοέμβριο του 1936 και τελεί υπό την άμεση εποπτεία του δικτάτορα. Στόχος της είναι η άθληση, η ανάπτυξη του εθνικού φρονήματος και της θρησκευτικής πίστης, η δημιουργία πνεύματος συνεργασίας και αλληλεγγύης και ο έγκαιρος επαγγελματικός προσανατολισμός. Πίσω, όμως, από το στόχο αυτό βρίσκεται η επιθυμία του δικτάτορα να δημιουργήσει μέσω της Ε.Ο.Ν. έρεισμα για τον ίδιο και για το καθεστώς. Η Ε.Ο.Ν. και οι σχετικές δημόσιες εκδηλώσεις είναι, ίσως, ο τομέας που έχει σχέση περισσότερο από κάθε άλλον με ανάλογους τομείς δραστηριοτήτων και στόχων των αρχέτυπων καθεστώτων της Ιταλίας και της Γερμανίας ( Ελλάδα Ιστορία και Πολιτισμός, τόμος 6, εκδ. Μαλλιάρης Παιδεία, σελ. 185. Π.31 Φωτογραφία 7. 25η Μαρτίου 1937. Παρέλαση στην οδό Βασιλέως Γεωργίου Π.33 Π.32 Φωτογραφία 8. Η Ε.Ο.Ν. παρελαύνει ( 25η Μαρτίου 1939). οι πηγές Π.29,Π.30,Π.31 από :ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΕΛΗ ΟΛΥΜΠΙΑΣ «Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ 2ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΟΥΦΛΙΟΥ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ∆Ο 1937-1940» ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΟΥΠΟΛΗ 2004 Από το : alex.eled.duth.gr/eled/ekdoseis/olimpia.pdf

32. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου και η είσοδος του θεσμού της μαθητικής παρέλασης ….. για πρώτη φορά η μαθητική παρέλαση παίρνει χαρακτήρα επίσημο και συμπληρωματικό ως προς τη στρατιωτική, από το 1936. Το Μάρτιο της χρονιάς αυτής παρελαύνουν τα σχολεία επικεφαλής της πομπής, μπροστά στον Μεταξά και τον Βασιλιά. "Πρώτον παρήλασαν τα σχολεία, άι οργανώσεις, οι τροχιοδρομικοί, αντιπροσωπεία χωρικών Μακεδόνων με τας εθνικάς των ενδυμασίας, οι παλαιοί πολεμισταί", διαβάζουμε στο 'Εθνος' της 25.3.36. Ακολούθησε το στράτευμα. Ήταν μια πρώτη δοκιμή για τον επίδοξο δικτάτορα. Λίγους μήνες αργότερα, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με την ανάπτυξη της στρατιωτικής συνείδησης της νεολαίας και θα χρησιμοποιήσει γιορτές και παρελάσεις ως όργανα για την επίτευξη των σκοπών της. Το φασιστικό μοντέλο που θαύμαζε ο δικτάτορας πρόβλεπε κάθετη στρατιωτική οργάνωση της νεολαίας και έδινε ιδιαίτερο βάρος στις "γυμναστικές επιδείξεις", στις "παρατάξεις", στις "παρελάσεις" και στις "λαμπαδηφορίες". Η ελληνική μίμηση δεν έφτασε βέβαια την εφιαλτική επιβλητικότητα των γιορτών που οργάνωνε ο Μουσολίνι ή ο Χίτλερ , αλλά ακολουθούσε πιστά τη συνταγή τους. Στο διάστημα αυτό, η προσοχή δόθηκε κυρίως στην οργάνωση της ΕΟΝ, και δια μέσου αυτής επιβάλλονταν στα σχολεία οι επιδιωκόμενοι καταναγκασμοί.Ο ίδιος ο Μεταξάς σημειώνει στο Ημερολόγιό του στις 25 Μαρτίου 1938: "Τι όνειρο ήταν χθες και σήμερα! -Χθες στο πεδίον του Άρεως με την Εθνική Νεολαία. Το έργον μου! Έργον που ενοίκησε μέσα σε τόσες αντιδράσεις! Σχεδόν 18 χιλιάδες παιδιά από Αθήνας και Πειραιά, περίχωρα και από πολλές επαρχίες. Φάλαγξ "Ι.Μεταξά" Πατρών! (...) -Σήμερα. Τελετή. Ενθουσιασμός. Αποθέωσις. Παρέλασις στρατού θαυμασία. Απόγευμα παρέλασις Σχολείων Προσκόπων κτλ. και Εθνικής Νεολαίας με τα Τάγματα εις την ουράν. Αι φάλαγγες της ΕΟΝ ατέλειωτοι! Ολοι ντυμένοι! Περίπου 12-14 χιλιάδες! Εντύπωσις εις τον κόσμον καταπληκτική!"Σε μια από τις δεκάδες παρελάσεις μαθητών-φαλαγγιτών που οργάνωσε η 4η Αυγούστου στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ο Μεταξάς απευθύνθηκε προς τον Γεώργιο Γλίξμπουργκ: "-Ιδού, Μεγαλειότατε, ο στρατός σας, εις τον οποίον και μόνον πρέπει να στηρίζεσθε." Ο Βασιλιάς θυμόταν το μάθημά του. Και στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1941 συνεχάρη με ημερήσια διαταγή του την ΕΟΝ, η οποία "με πλήρη συνείδησιν της μεγάλης ημέρας, παρήλασεν ενώπιόν μου εις αρτίους σχηματισμούς και παρετάχθη κατά την δοξολογίαν με υπερηφάνειαν και κατανόησιν (...) Δια της τοιαύτης εμφανίσεώς της, ελάμπρυνε την ημέραν της Εθνικής μας Εορτής, αναπληρώσασα τον Στρατόν μας, όστις γενναίως μάχεται δια την τιμήν και Ελευθερίαν της Πατρίδος."Από τότε η σχολική παρέλαση συνδέθηκε απόλυτα με τη στρατιωτική, και η απουσία των μαθητών θεωρήθηκε αξιόποινη πράξη, ή στην καλύτερη περίπτωση ανάρμοστη …. Π.34 Ελευθεροτυπία, 29/10/1995) Από :http://www.iospress.gr/ios1995/ios19951029b.htm

33. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Το νόημα του εορτασμού της 25ης Μαρτίου μέσα απόεγκυκλίους και επετειακούς λόγους «Κυρίες και κύριοι, η σημερινή διπλή γιορτή γεμίζει τις καρδιές μας δύναμη και πάθος για την προάσπιση και διατήρηση της ελευθερίας μας. Χρειάστηκαν  αγώνες και θυσίες αιώνων για την απόκτηση της πολυπόθητης λευτεριάς, το αίμα κύλησε ποτάμι. Η σημερινή εθνική γιορτή είναι και γιορτή του ευαγγελισμού, της χαρμόσυνης είδησης του ερχομού του Μεσσία  Χριστού στη γη. Αυτή τη μέρα διάλεξε το έθνος για ν’ απελευθερωθεί από τα δεσμά του τούρκικου ζυγού. Τότε, τον Μάρτη του 1821 πρωτακούστηκε το κλέφτικο τουφέκι στις βουνοκορφές της πατρίδας μας που σκόρπισε το φόβο στον Τούρκο κατακτητή….»[1] Π.35 [1] Από ομιλία στο 2ο Δημοτικό σχολείο Τιρνάβου όπως αναρτήθηκε στο: 2dim-tyrnav.lar.sch.gr/25%20MARTIOY2.doc

34. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Το νόημα του εορτασμού της 25ης Μαρτίου μέσα απόεγκυκλίους και επετειακούς λόγους «….Η 25η του Μάρτη όμως είναι μέρα λευτεριάς και για μας τους χριστιανούς. Γιατί είναι σφραγισμένη με το μεγάλο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Είναι η μέρα που αποφάσισε ο Θεός να κατέβει στη γη για να διαλύσει τα σκοτάδια της αμαρτίας. Έχουμε και δω μια νύχτα μακραίωνη. Ο διωγμένος από τον παράδεισο άνθρωπος ζει στο σκοτάδι. Πρέπει να βρεθεί κι εδώ η μεγάλη αυγή. Αυτή που θα διαλύσει τα σκοτάδια τόσων αιώνων. Να ελευθερώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Και βρίσκεται. Είναι η 25η Μαρτίου. Μέσα από αυτή θα ξεπηδήσει η πανανθρώπινη λευτεριά, η πανανθρώπινη σωτηρία. Μεγάλη η νύχτα που έχει προηγηθεί κι εδώ. Πολύ το σκοτάδι Μεγάλος ο ανθρώπινος ξεπεσμός. Κι έρχεται στη γη ο Θεός να ανασηκώσει τον άνθρωπο. Εισπνέουμε κάθε στιγμή, γεμίζουμε τα πνευμόνια μας με Πίστη και Πατρίδα και εκπνέουμε Έθνος. Είναι η ζωή μας, η εθνική μας ταυτότητα. …..Λευτεριά λοιπόν από τη σκλαβιά της αμαρτίας και λευτεριά από τον τουρκικό ζυγό. Πρωταγωνιστές ένας αρχάγγελος κι ένας λαός. Ο αρχάγγελος φέρνει το μήνυμα της λύτρωσης: «Χαίρε κεχαριτωμένη». Ο λαός βροντοφωνάζει «Ελευθερία ή Θάνατος». Μεγάλες στιγμές! Στιγμές που όντας μεγάλοι σταθμοί λευτεριάς, αποτελούν και ορόσημα ανθρώπινης αξιοπρέπειας. … …Τέτοιο είναι το διπλό νόημα της 25ης Μαρτίου. Νόημα που δημιουργεί τεράστιες ευθύνες επαγρύπνησης και δίδυμο καθήκον διαφύλαξης και της λευτεριάς που κερδήθηκε με το αίμα των προγόνων μας του 21, αλλά και της λευτεριάς που χάρισε στον άνθρωπο ο Ευαγγελισμός της Παναγιάς μας από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ.[1]….» [1]2ο Δημοτικό σχολείο Λαγκαδά ομιλία για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 Λαγκαδάς 25/03/2009, όπως αναρτήθηκε στο:2dim-lagkad.thess.sch.gr/OMILIA.pdf Π.36 Ελευθεροτυπία, 29/10/1995) Από :http://www.iospress.gr/ios1995/ios19951029b.htm

35. ιι. ο τρόπος εορτασμού της Εθνικής επετείου Το νόημα του εορτασμού της 25ης Μαρτίου μέσα απόεγκυκλίους και επετειακούς λόγους «Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε σαν σήμερα στις 25 Μαρτίου του 1821, ανήμερα του Ευαγγελισμού της Παναγιάς».[1] «Οι Έλληνες την 25ην Μαρτίου 1821 στην Αγία Λαύρα κηρύσσουν την επανάσταση μετά από μακρούς αιώνας δουλείας…. Την ημέρα αυτή ο άξιος εκπρόσωπος της πίστεως και της Πατρίδος Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει υπερήφανον το λάβαρο της ελευθερίας, το ευλογεί και ευαγγελίζεται την απολύτρωση του Ελληνικού έθνους».[2] «Εικοσιπέντε Μαρτίου ο παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου[3] τη σημαία της επανάστασης και έστησε ξύλινο σταυρό, όπου ορκιζόταν όλοι».[4] «Η ιστορία του έθνους μας είναι παράλληλη με τον αγώνα του Σωτήρος»[5] «Οι Έλληνες είναι ευλογημένοι από το θεό και γι αυτό οι αγώνες τους είναι ιεροί[6]» «Ακριβώς αυτή τη μέρα, διάλεξαν για να σαλπίσουν εγερτήριο, τη μεγάλη για κάθε χριστιανό γιατί πίστευαν με όλη τους τη δύναμη και όλη τη φλόγα του ενθουσιασμού τους πως ο Θεός είναι πλάι. Δεν ήταν δυνατόν ο Θεός να αφήσει τα παιδιά τους στα χέρια των απίστων, θα έσωζε θα έκανε το θαύμα του, σε αυτό το θαύμα πίστεψαν και αυτό το θαύμα έγινε»[7] [1]ΥΠΕΠΘ. Εγκ. Γ4/203/14-2-1992 , από «εθνική και πολιτική διαπαιδαγώγηση στο ελληνικό Δημοτικό σχολείο, ο ρόλος των σχολικών γιορτών» διδακτορική διατριβή της Παρασκευής Γκόλια , σελ,436 [2] Επιθεωρητής Κοζάνης, Εγκ. 953/6/15-10-1957. Επιθεωρητής Παιονίας Κιλκίς, Εγκ. 523/12/4-3-1969, από «εθνική και πολιτική διαπαιδαγώγηση στο ελληνικό Δημοτικό σχολείο, ο ρόλος των σχολικών γιορτών» διδακτορική διατριβή της Παρασκευής Γκόλια , σελ,437 από «εθνική και πολιτική διαπαιδαγώγηση στο ελληνικό Δημοτικό σχολείο, ο ρόλος των σχολικών γιορτών» διδακτορική διατριβή της Παρασκευής Γκόλια , σελ,437 [3] Στην Πάτρα [4] Επιθεωρητής Αμυνταίου, Εγκ. 3078/25/17-3-1969 [5] ΥΠΕΠΘ. Εγκ. 46841/124/21-4-1952 , από «εθνική και πολιτική διαπαιδαγώγηση στο ελληνικό Δημοτικό σχολείο, ο ρόλος των σχολικών γιορτών» διδακτορική διατριβή της Παρασκευής Γκόλια , σελ,535 [6] Επιθεωρητής Φλωρίνης, Εγκ. 1862/36/22-10-1974. από «εθνική και πολιτική διαπαιδαγώγηση στο ελληνικό Δημοτικό σχολείο, ο ρόλος των σχολικών γιορτών» διδακτορική διατριβή της Παρασκευής Γκόλια , σελ,537 [7] ΥΠΕΠΘ. Εγκ. 30515/19-3-1954 , από «εθνική και πολιτική διαπαιδαγώγηση στο ελληνικό Δημοτικό σχολείο, ο ρόλος των σχολικών γιορτών» διδακτορική διατριβή της Παρασκευής Γκόλια , σελ,541 Π.37

36. δραστηριότητες Οι παρακάτω δραστηριότητες δίνονται την 2η διδακτική ώρα του 2ου διδακτικού δίωρου • δραστηριότητα 1η • Πως γιορτάζονταν η ελληνική επανάσταση κατά τα πρώτα έτη (1838 έως 1841); • Πως γιόρτασαν οι φοιτητές την ελληνική επανάσταση του 1841; Γιατί νομίζετε ότι προσήχθησαν σε δίκη; • δραστηριότητα 2η • Πότε γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια της επανάστασης του 21; Για ποιο λόγο γιορτάστηκαν τότε και όχι ακριβώς με το κλείσιμο των εκατό χρόνων; • Τι περιελάμβανε ο εορτασμός των 100 χρόνων και ποια ήταν η συμμετοχή του κόσμου; Τα σχολεία με ποιο τρόπο συμμετείχαν; • Τι ομοιότητες και τι διαφορές διακρίνετε στον εορτασμό της εκατονταετηρίδας με αυτόν που γινόταν κατά τη διάρκεια τηςδικτατορίας του Μεταξά;

37. δραστηριότητες Οι παρακάτω δραστηριότητες δίνονται την 2η διδακτική ώρα του 2ου διδακτικού δίωρου Δραστηριότητα 3η Με βάση τις εγκυκλίους και τις ομιλίες (πηγές Π.33, Π.34, Π35) με τι συνδέεται η ελληνική επανάσταση και τι νόημα δίνεται σ αυτή; Δραστηριότητα 4η Για εσάς τι νόημα έχει ο εορτασμός της ελληνικής επανάστασης και πως θα θέλατε να γίνεται αυτός;

41. Κλιμακα(περίπου):1 προς 500.000

45. http://cds.lib.auth.gr/cgi-bin/cds/search?p=Destouches&c=Aristotle%20University%20of%20Thessaloniki&f=author&sf=&so=&of=hb&jrec=46&rg=10http://cds.lib.auth.gr/cgi-bin/cds/search?p=Destouches&c=Aristotle%20University%20of%20Thessaloniki&f=author&sf=&so=&of=hb&jrec=46&rg=10