หน่วยการเรียนที่ 4 ภาวะโลกร้อน

1. หน่วยการเรียนที่ 4 ภาวะโลกร้อน

2. ภาวะโลกร้อน ภาวะโลกร้อน (Global warming) คือการเปลี่ยนแปลงของสภาวะภูมิอากาศ (Climate Change) ของโลกที่มีอุณหภูมิสูงขึ้น จนเป็นผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติ

3. สาเหตุของภาวะโลกร้อน โลกร้อนขึ้นเป็นผลมาจาก “ปรากฎการณ์เรือนกระจก” (Greenhouse Effect) เป็นปรากฎการณ์ที่ชั้นบรรยากาศของโลกถูกห่อหุ้มด้วยก๊าซเรือนกระจก

4. แหล่งกำเนิดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์แหล่งกำเนิดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ปัจจุบันบรรยากาศของโลกมีก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ 3 ล้าน ล้านตัน มนุษย์ปล่อยออกสู่ชั้นบรรยากาศปีละ 24,000 ล้านตัน

5. สถานการณ์ของภาวะโลกร้อนสถานการณ์ของภาวะโลกร้อน ประเทศที่ปลดปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ขึ้นสู่ชั้นบรรยากาศมากที่สุด เมื่อปี คศ. 2005 คือ สหรัฐอเมริกา ปีละ 5,762 ล้านต้น หรือคิดเป็นร้อยละ 24 ตามมาด้วย จีน ปล่อยปีละ 3,474 ล้านตัน หรือคิดเป็นร้อยละ 15 คนไทยปล่อยปีละ 172 ล้านตัน หรือเฉลี่ยคนละ 2.8 ตันต่อปี ซึ่งสูงที่สุดในกลุ่มประเทศแถบเอเชียอาคเนย์

6. ดร. ลอนนี ทอมป์สัน ศาสตราจารย์สาขาธรณีวิทยา และนักธารน้ำแข็งวิทยาของศูนย์ Byed Polar Research Center มหาวิทยาลัยแห่งรัฐโอไฮโอได้สำรวจ น้ำแข็งทั่วโลก โดยใช้เครื่องมือเจาะ เก็บตัวอย่างน้ำแข็งเป็นรูปแท่งรูปทรงกระบอกมาตรวจสอบฟองอากาศเล็ก ๆ ที่ติดอยู่ในแกนน้ำแข็ง เพื่อวัดปริมาณคาร์บอนไดออกไซด์ชั้นบรรยากาศของโลกช่วง 600,000 ปี ที่ผ่านมาปีต่อปี แสดงอุณหภูมิเฉลี่ยของโลกตลอดช่วงเวลา 600,000 ปี

7. ผลกระทบที่เกิดจากภาวะโลกร้อนผลกระทบที่เกิดจากภาวะโลกร้อน ทำให้น้ำแข็งที่ปกคลุมอยู่ตามภูมิอากาศต่าง ๆ ของโลกเกิดการละลาย น้ำแข็งที่ปกคลุมโลก แบ่งออกเป็น 2 ส่วนคือ 1. ส่วนที่อยู่บนแผ่นดิน เรียกว่า “พืดน้ำแข็ง” ส่วนใหญ่อยู่ที่ทวีปแอนตาร์กติกาในขั้วโลกใต้ และเกาะกรีนแลนด์ในขั้วโลกเหนือ เกิดจากการทับของหิมะ มีความหนาถึง 3,000 เมตร ประกอบด้วย ธารน้ำแข็ง (Glaciers) เป็นจำนวนมาก Antarctic ice sheet mass แสดงปฏิกริยาสะสม (Positive Feedback )

8. 2. ส่วนที่เกิดจากการแข็งตัวของน้ำทะเลแบ่งออกเป็น 2 ชนิด

9. 2. ส่วนที่เกิดจากการแข็งตัวของน้ำทะเลแบ่งออกเป็น 2 ชนิด ( ต่อ )

10. แนวทางการแก้ไขภาวะโลกร้อนแนวทางการแก้ไขภาวะโลกร้อน สหประชาชาติว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพัฒนา ได้มีการประชุมเพื่อแก้ไขปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่เกิดจากการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของมนุษย์ และการรักษาระดับความเข้มข้นของก๊าซเรือนกระจกให้อยู่ในระดับที่ปลอดภัย

11. อนุสัญญาการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศโลกอนุสัญญาการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศโลก การประชุมสหประชาชาติว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพัฒนา ณ กรุงริโอ เดอจาเนโร ประเทศบราซิล ได้มีการเสนอหัวข้อประชุมที่สำคัญหัวข้อหนึ่ง คือ หัวข้อที่ 21 ได้เสนอแนวทางต่างๆ ที่ต้องให้ทุกคนได้ร่วมปฎิบัติโดยมีโครงการชัดเจน

12. จากเรื่องต่างๆ 40 ประเด็น ได้แตกเป็นแนวทางปฎิบัติ 120 แนวทาง ทั้งหมดเป็นเรื่องที่สามารถใช้ร่วมกันได้ หัวข้อหลักทั้งหมด 7 หัวข้อ คือ • ให้ความสำคัญกับคุณภาพชีวิตของมนุษย์ทั้งหลาย • ให้เกิดการให้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างมีประสิทธิภาพ • ให้มีการพิทักษ์ส่วนของธรรมชาติที่ใช้ประโยชน์ร่วมกัน • ให้มีการจัดการเรื่องการตั้งถิ่นฐานอย่างเหมาะสม • ให้มีการจัดการที่ถูกต้องกับเรื่องของเสีย และสารพิษต่าง ๆ • ให้มีการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่ยั่งยืน • ให้มีแนวทางในการนำหัวข้อการประชุมที่ 21 นี้ไปสู่การปฏิบัติ

13. อนุสัญญาเวียนนา อนุสัญญาเวียนนา เป็นอนุสัญญาว่าด้วยการป้องกันบรรยากาศชั้นโอโซน (สตราโตสเฟียร์) จัดทำขึ้นโดยโครงการสิ่งแวดล้อมแห่งสหประชาชาติ (UNEP) เมื่อวันที่ 18 – 22 มีนาคาม ค.ศ. 1985 กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย โดยมีสมาชิกลงนามครั้งแรก 27 ประเทศ

14. พิธีสารมอนทรีออล พิธีสารมอนทรีออล เป็นข้อตกลงต่อเนื่องมาจากอนุสัญญาเวียนนา จัดทำขึ้นในวันที่ 15 กันยายน 1988 เพื่อกำหนดมาตรฐานในการควบคุมการผลิต การใช้สารเคมีที่ทำลายชั้นโอโซนในบรรยากาศ โดยประเทศสมาชิกจะต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดตามมาตรา 5 ในพิธีสารมอนทรีออลที่ว่า 1. ประเทศสมาชิกที่เป็นประเทศกำลังพัฒนา ต้องใช้สารเคมีควบคุมต่อปีน้อยกว่า 0.3 กิโลกรัมต่อคน 2. ประเทศภาคี รับผิดชอบอำนวยความสะดวกให้กับประเทศที่กำลังพัฒนา ด้านสิ่งทดแทน และเทคโนโลยี ที่ไม่ทำลายสภาพแวดล้อม 3. ประเทศภาคี รับผิดชอบอำนวยความสะดวก เรื่องเงินอุดหนุนเครดิต หลักประกันหรือโครงการประกันภัยต่อประเทศกำลังพัฒนา เพื่อให้ใช้เทคโนโลยีใหม่ และสร้างผลิตภัณฑ์ทดแทนใหม่ขึ้น

15. พิธีสารเกียวโต พีธีสารเกียวโต (Kyoto Protocol)ในปี ค.ศ. 1997 ที่ประเทศสมาชิกได้ร่วมลงนามทั้งสิ้น 186 ประเทศ โดยประเทศในภาคีภายใต้อนุสัญญาฯ แบ่งเป็น Annex I: กลุ่มประเทศอุตสาหกรรมหรือประเทศพัฒนาแล้ว 41 ประเทศ Non – Annex I : กลุ่มประเทศกำลังพัฒนา 145 ประเทศ (รวมประเทศไทยด้วย) พิธีสารนี้มีผลบังคับใช้แล้วตั้งแต่วันที่ 16 กุมภาพันธุ์ ค.ศ. 2005 โดยกลุ่มประเทศ Annex I จะต้องลดปริมาณการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลงให้อยู่ในระดับต่ำกว่าปริมาณการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในปี 1990 โดยเฉลี่ยร้อยละ 5 เป็นอย่างน้อย ให้ได้ภายในปี 2012 และต้องลดก๊าซเรือนกระจกให้ได้ถึงร้อยละ 79 ภายในปี 2050