ونزوئلا

1. بسم الله الرحمن الرحیم ونزوئلا ونزوئلا کشوری است در شمال آمریکای جنوبی. پایتخت آن کاراکاس است.ونزوئلا در زبان لاتین به معنای ونیز کوچک است و از این رو این نام را یافته‌است که یابندگان این سرزمین دیدند که بومیان این سامان خانه‌های خود را بر روی آب ساخته‌اند. ونزوئلا در گذشته مستعمره اسپانیا بوده‌است، اما در حال حاضر یک جمهوری فدرال است. در طول تاریخ، ونزوئلا با گینه بر سر قلمرو درگیری و مشاجراتی داشته‌است که عمدتا مربوط به منطقه اسکیبو می‌شود و همچنین با کلمبیا بر سر خلیج ونزوئلا درگیری داشته‌است. ونزوئلا امروزه در بعد وسیع به خاطر صنعت نفت، تنوع زیست محیطی منطقه و مشخصه‌های طبیعی آن شهرت یافته‌است. کریستف کلمب وقتی در سال ۱۹۴۸ به کرانه‌های شرقی این کشور رسید، به قدری مجذوب چشم انداز منطقه شد که آن را Tierra de Gracia(سرزمین زیبایی) نامید که از آن زمان تاکنون لقب این کشور بوده‌است. اعتقاد بر این است که نام ونزوئلا از نام یک نقشه کش (آمریگو وسپوچی) که به همراه آلونسو د اوخدا درسال ۱۴۹۹ به سواحل شمال غربی خلیج ونزوئلا سفر کرد، گرفته شده باشد. گروه به محض رسیدن به شبه جزیره گوآخیرا، روستاهای پایه بلند متمایزی (پالافیتوها) را مشاهده کردند که مردم بومی آنو بر روی آب ساخته بودند. دیدن این مناظر، صحنه شهر ونیز ایتالیا را در ذهن وسپوچی زنده کرد و در نتیجه نام ونیسیلا به منطقه داده شد. برخی بر این باورند که این واژه معنای ‹‹ ونیس کوچک›› داشته و بعدها پس از تغییراتی به ونزوئلا تبدیل شده‌است. مورخان دیگر (مخصوصا فرانسیسکو هرا لوک) خاطر نشان می‌سازند که پسوند اسپانیایی-zuelaدارای بار منفی و تحقیرآمیز است .از این رو آنها معتقدند که نام انتخاب شده بیشتر معنای ‹‹ ونیس درجه دوم›› را القا می‌کند.

2. ونزوئلا از سوی دیگر، مارتین فرناندز انسیکو، جغرافی دان اسپانیایی، که یکی از اعضای همان گروه بوده‌است، در اثر خود به نام Summa de Geografíaچنین می‌آورد که جمعیتی که قبلا به آن اشاره شد، Veneciuelaخوانده می‌شدند و اینکه منطقه بر روی صخره بزرگ صافی ساخته شده بود. بر اساس این نظریه واژه Venezuela' می‌تواند یک واژه بومی باشد. با وجود این، نظریه اولی که مطرح شد، موافقان بیشتری دارد و به عنوان نسخه مورد قبولی که خاستگاه نام ونزوئلا را مشخص می‌سازد، مقبولیت یافته‌است.

3. تاريخ و سياست ونزوئلا ونزوئلا برای اولین بار در سال ۱۵۲۲تحت استعمار اسپانیا قرار گرفت. در واقع، اولین محل استقرار دائمی امپراطوری اسپانیا در آمریکای جنوبی در منطقه‌ای بود که امروزه کومانا نامیده می‌شود. قسمت اعظمی از ونزوئلا سرانجام بخشی از نیو گاراندا شد و بخشهای شرق ونزوئلا بخشی از نیو اندلوس شد. پس از چند شورش نافرجام، ونزوئلا تحت رهبری فرنسیسکو دی می‌راندا، که یکی از فرماندهان انقلاب فرانسه بود، در ۵ جولای ۱۸۱۱ استقلال خود را از اسپانیا اعلام کرد. با این حال، حکومت و تسلط کامل بر منطقه توسط داخلی‌ها، پس از پیروزی سیمون بولیوار آزادی بخش در ‹‹جنگ کارابوبو›› در ۲۴ ژوئن ۱۸۲۱، با کمک ژنرال خوزه آنتونیو پائز، و کمکهای ویژه فرمانده ارشد آنتونیو خوزه دی سوکره، که بولیوار طبق نقشه جنگ او عمل کرد و همچنین بعد از پیروزی خوزه پرودنسیو پادیلا در ‹‹جنگ دریایی دریاچه ماراکایبو›› در ۲۴ ژولای ۱۸۲۳ به دست آمد. "قلعه سانتا روزاً یک قلعه مربوط به دوران استعمار اسپانیا است که برای دفاع از جزیره مارگاریتا در برابر دزدان دریایی یا دیگر مهاجمان خارجی ساخته شده بود مجلس نیو گرانادا کنترل ارتش گرانادایی را به بولیوار سپرد که پس از آن او در راه آزادی چندین کشور را فرماندهی کرد و جمهوری جدیدی با نام کلمبیا تشکیل داد ( که برای متمایز ساختن آن از جمهوری کلمبیا به آن کلمبیا بزرگ یا بزرگتر نیز گفته می‌شد) و شامل کلمبیا، پاناما و و نزوئلای امروزی بود. پس از این مرحله، او ارتش خود را به سمت جنوب هدایت و فرماندهی کرد، پرو را آزاد و بولیوی را از سلطه اسپانیایی‌ها آزاد و آن راخلق کرد (نام این کشور از روی نام این منجی و آزادی بخش انتخاب شده و در گذشته بخشی از پرو، با نام ‹‹ آلتو پرو›› بوده‌است.

4. تاريخ و سياست ونزوئلا قرار بود ‹‹آنتونیو خوزه دی سوکره›› که در جنگهای زیادی برای بولیوار پیروزی به ارمغان آورد، به عنوان جانشین طبیعی بولیوار انتخاب شود، تا اینکه او در بروکوس کشته شد. پس از جنگ استقلال، ونزوئلا به همراه کلمبیا و اکوادور تبدیل به بخشی از گران کلمبیا شدند تا اینکه در ۱۸۳۰، بولیوی طی یک شورشی به رهبری ‹‹ خوزه آنتونیو پائز›› از مجموعه فوق الذکر جدا شده و خود رابه عنوان یک حکومت جمهوری مستقل اعلام کرد. پائز اولین رئیس جمهور ونزوئلا شد. بی ثباتی سیاسی، درگیری‌های سیاسی و حاکمیت دیکتاتوری مشخصه اصلی تاریخ ونزوئلا درسالهای زیادی از قرن نوزدهم و اوائل قرن بیستم بوده‌است. پس از مرگ خوآن ویسنته گومز در سال ۱۹۳۵ و فروخوابی موقت حکومت اتوریته، مبارزات دموکراتیک سرانجام در سال ۱۹۵۸ باعث شد نیروهای نظامی از مداخله مستقیم در سیاست ملی خودداری کنند. از آن سال تاکنون، ونزوئلا به طور مدام ازحاکمیت دموکراتیک غیر نظامی برخوردار بوده‌است که البته این روند نیز کاملا خالی از درگیری و اختلاف نبوده‌است. رئیس جمهور فعلی ونزوئلا هوگو چاوز است که پس از حمله آمریکا به عراق به یکی از منتقدان تند جورج بوش، رئیس جمهور آمریکا تبدیل شده‌است. چاوز بلافاصله پس از به قدرت رسیدن در سال ۱۹۹۸، سیاستهای عوام گرایانه اقتصادی را در کشور به اجرا گذاشت. ونزوئلا عضو جامعه ملل آمریکای جنوبی ‹‹SACN›› است.

5. تاريخ و سياست ونزوئلا رئیس جمهور ونزوئلا از طریق رای گیری انتخاب می‌شود و حق رای مستقیم برای عموم وجود دارد. رئیس جمهور پس از انتخاب شدن هم وظایف رئییس دولت و هم وظایف رئیس حکومت را به عهده دارد. مدت ریاست جمهوری شش سال است و هر فرد تنها برای دو بار متوالی می‌تواند به این سمت دست یابد. رئیس جمهور معاون خود را منصوب کرده و در مورد تعداد و ترکیب کابینه تصمیم گیری می‌کند و در نهایت با همکاری مجمع قانون گذاری اعضای کابینه را تعیین می‌کند. اگر رئیس جمهور تشخیص دهد که قسمتی از قانون قابل ایراد است می‌تواند از هیان مقننه بخواهد آن قسمتها را مورد بازنگری قرار دهد، اما اگر اکثریت اعضای مجلس با ایرادات مطرح شده از جانب رئیس جمهور مخالف باشند، ایرادات ملغی می‌شود .

6. جغرافياي ونزوئلا این جمهوری مساحتی در حدود ۹۱۲۰۵۰ کیلومتر مربع دارد. اگرچه کاملاً جزو مناطق گرمسیری است اما آب و هوای آن از گرم و مرطوب تا سردسیری آلپی تغییر می‌کند که بستگی به توپوگرافی، ارتفاع، جهت و شدت بادهای منطقه‌ای دارد. دراکثر مناطق کشور دوره باران مشخصی وجود دارد. دوره باران از ماه می‌تا نوامبر بوده و به صورت زمستان درنظر گرفته می‌شود و بقیه سال را تابستان در نظر می‌گیرند. این کشور را براساس ارتفاع به ۴ منطقه دمایی تقسیم می‌کنند: منطقه گرمسیری: شامل مناطق با ارتفاع کمتر از ۸۰۰ متر است. این مناطق گرم هستند و درجه حرارتشان بین ۲۶-۲۸ درجه سیلسیوس متغیر است. مناطقی با ارتفاع ۲۰۰۰ -۸۰۰ متر با درجه حرارت ۱۵-۱۲ درجه. بیشتر شهرهای ونزوئلا از جمله پایتخت آن در این منطقه آب و هوایی قرار می‌گیرند. مناطقی با ارتفاع ۳۰۰۰ -۲۰۰۰ متر که درجه حرارتی بین ۱۱-۹ درجه دارند و جزو مناطق سرد محسوب می‌شوند. مناطق با ارتفاع بیش از ۳۰۰۰ متر که جزء مناطق برف خیز و سردسیر کشور هستند و دمایی کمتر از ۸ درجه دارند. میزان بارش سالیانه در مناطق کم ارتفاع و دشت‌ها بین ۴۳۰ میلیمتر و در غرب ساحل دریای کارائیب تا ۱۵۰۰ میلیمتر در دلتای اورینوکو تغییر می‌کند. بیش از ۱۰۰۰ رودخانه در ونزوئلا جریان دارد که از این میان رودخانه اورینوکو از همه مهم‌تر است.که طولی معادل ۲۵۰۰ کیلومتر دارد و از مرز برزیل (رشته کوه‌های مرتفع گایانا)سرچشمه می‌گیردو به اقیانوس اطلس میریزد.

7. میراث، هنر و فرهنگ ونزوئلا میراث، هنر و فرهنگ ونزوئلا تاثیراتی بسیار زیادی را از تکامل تاریخی میراث، فرهنگ و هنر آمریکای لاتین پذیرفته‌است. این تاثیر پذیری در بناهای تاریخی و معماری، مناظر، بناهای یادبود و نظایر آن نیز صورت گرفته‌است.فرهنگ ونزوئلا را مردم بومی منطقه با توجه به تاثیراتی که از اسپانیایی‌ها و آفریقایی‌ها از آغاز دوران استعمار گرفتند، شکل داده‌اند. قبل از این دوره، فرهنگ بومی منطقه در هنر سنگ شناسی، صنایع دستی، معماری و سازمانهای اجتماعی منعکس شده بود. فرهنگ بومی طی سالیانی تا حد بسیار زیادی جذب فرهنگ اسپانیایی شد. فرهنگ مختلط حاصله به منطقه از لحاظ فرهنگی تنوع بخشیده‌است. هنر ونزوئلایی در داخل و خارج به تدریج مورد توجه و.اقع شده‌است. این فرهنگ در ابتدا بیشتر ریشه در مذهب داشته‌است، در اواخر قرن ۱۹ در هیات تاریخی و قهرمانی نمود پیدا کرد که این کار به رهبری مارتین تووار انجام شد. مدرنیسم در قرن بیستم بر کشور سلطه پیدا کرد. آرتور میشلان، کرستابول روجاس، آرماندو رورون، مانوئل کابر، جیزز-رافائل ساتو، کارلوس کروز- دی یز (که هر دو سهم عمده‌ای در زمینه تکامل هنر متحرک ایفا کردند) و یوسف مرهی از جمله هنرمندان بنام و شهیر ونزوئلایی هستند. پس از فتح ونزوئلا توسط اسپانیا، ادبیات ونزوئلا به تدریج شروع به رشد کرد و تفکر و فرهنگ اسپانیایی بر آن حاکم بود. به دنبال ظهور ادبیات سیاسی در خلال جنگ استقلال ونزوئلا، رومانتیسم در کشور جوانه زد. رومانتیسم اولین ژانر ادبی مهمی بود که در ونزوئلا ظهور کرد و نماینده آن ‹‹خوان ویسنته گونزالس ›› بود.

8. اگرچه شعرای ونزوئلایی بیشتر قصه سرایی را مطمح نظر خود قرار داده‌اند، با این حال چهره‌های مهمی در میان شاعران به چشم می‌خورد که شهیرترین آنها‹‹ آندراس الوی بلنکو›› است و پس از او‹‹ فرمین تورو››قرار دارد. از میان نویسندگان و رمان نویسان بزرگ این کشور می‌توان به ‹‹رامولو گالگوس››، ‹‹ترسا دی لا پارا››، ‹‹آرتور آسلر پیتری››، ‹‹آدریانو گونزالس لئون››، ‹‹میگوئل آترو سیلوا›› و ‹‹ماریانو پیکون سالاس›› اشاره کرد. یک شاعر بزرگ دیگری به نام ‹‹آندراس بلو›› هست که پیرو مکتب اصالت انسانی بود که علاوه بر شاعری مربی و روشنفکر نیز محسوب می‌شود. فلاسفه و روشنفکرانی نظیر ‹‹لاریانو والنیلا لانز›› و ‹‹خوزه گیل فورتول›› و بسیاری از نویسندگان ونزوئلایی معتقد به پوزیتیویسم ونزوئلایی بودند. بزرگترین آرشیتکت ونزوئلا در عصر جدید ‹‹کارلوس رائول ویلانووا›› بوده‌است که دانشگاه مرکزی ونزوئلا را طراحی کرد. دانشگاه مرکزی ونزوئلا یکی از بناهای میراث فرهنگی جهان است. Aula Magna. نمونه‌های بارز معماری ونزوئلا شامل ‹‹عمارت کنگره ونزوئلا››، ‹‹ تماشاخانه بارالت››، ‹‹مجتمع فرهنگی ترسا کارینو›› و ‹‹پل ژنرال رافائل اوردانتا›› می‌باشند. سبکهای موسیقایی بومی منطقه بوته آزمایشی برای میراث فرهنگی ونزوئلا است و اغلب گروههایی مانند ‹‹آن سولو پابلو›› و ‹‹سرناتا گویانیسا›› نماینده آن هستند. ‹‹کوآترو›› ساز موسیقی ملی ونزوئلا است. سبکهای موسیقی خاص و ویژه این کشور عمدتا از منطقه لانوس و مناطق اطراف آن، از قبیل ‹‹آلما لانرا›› (توسط پدرو الیاس گوتیرز و رافائل بولیوار کورونادو)، ‹‹فلورنتینو ی ال دیابلو›› (توسط آلبرتو آرولو تورآلبا، ‹‹ کنسرتو ان لا لانورا›› (توسط خوآن ویسنته تورآلبا) و ‹‹کابالو ویجو›› (توسط سیمون دیاز) گرفته شده‌است. ‹‹گائیتا›› نیز یکی دیگز از سبکهای مردم پسند در موسیقی است که معمولاً در جشن سال نو و به ویژه در منطقه زولیا نواخته می‌شود. ‹‹جاروپو›› رقص ملی ونزوئلا محسوب می‌شود. ترسا کارنو ونزوئلایی یکی از اساتید مسلم و شهیر پیانو در سطح جهانی در اواخر قرن ۱۹ بود.

9. ونزوئلا همچنین به خاطر داشتن بیس بال بازهایی که شهرت جهانی دارند مورد توجه بوده‌است. ‹‹لوئیز آپاریسیو›› که در تالار مشاهیر بیس بال کاپرستاون نیویورک (ایالات متحده) قرار دارد، ‹‹دیوید کانسپسیون›› ‹اوسوالدو گوئیلن››، ‹‹آندراس گالاراگا››، ‹‹عمر ویزکوئل››، ‹‹لوئیز سوجو››، ‹‹بابی آبرو›› و ‹‹خوان سانتانا›› برنده جایزه Cy Young در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ از جمله بیس بال بازان و معروف ونزوئلا هسستند. اگرچه بیس بال از محبوبیت فوق العاده‌ای در ونزوئلا برخوردار است (و سرگرمی مردم محسوب می‌شود)، اما با توجه به بازیهای زیاد تیم ملی فوتبال ونزوئلا، بر محبوبیت این ورزش نیز افزوده شده‌است.

10. سمبلهای ملی ونزوئلا گل ملی:ارکیده از نوع کاتلیا موزیا که همچنین به نام ‹‹گل ماه مه›› معروف است. این گل برای اولین بار در سال ۱۸۳۹ در منطقه شمالی کشور کشف شد و در تاریخ ۲۳ می‌سال ۱۹۵۱ به عنوان گل ملی انتخاب شد. نمادهای ملی ونزوئلا شامل ‹‹پرچم ملی ونزوئلا››، ‹‹نشان ملی ونزوئلا›› و‹‹سرود ملی ونزوئلا›› می‌شود . از آنجا که گیاهان و حیوانات نیز به وفور در منطقه یافت می‌شوند، دولت رسما این دو را نیز به عنوان سمبولهای ونزوئلا انتخاب کرد.  درخت ملی ونزوئلا ‹‹تاب بویا آراگوآنی›› نام دارد. کاریبها به این درخت‹‹ آراوانی›› می‌گویند که تنها در مناطقی که دمای ملایم دارند رشد می‌کند. این درخت بین ۶ تا ۱۲ متر قد دارد.‹‹تاب بویا آراگوآنی›› در دوره‌ای پس از بارش باران و اغلب در ماههای اولیه سال می‌روید. ‹‹رامولو گالیگوس›› این فصلها را ‹‹ بهار طلایی›› آراگوآنی‌ها می‌نامد. این درخت در ۲۹ ماه مه ۱۹۴۵ به عنوان درخت ملی ونزوئلا انتخاب شد. پرنده ملی این کشور تریپال ‹‹ایکتروس›› نام دارد. تمام اعضای این پرنده بجزء سر و بالهایش به رنگ زرد- پرتغالی است. سر و بالهای آن سیاه بوده و مایه‌ای از سفیدی نیز در آن به چشم می‌خورد و در اطراف چشمهای آن نیز دانه‌های آبی رنگی دیده می‌شود. این پرنده در جنگلهای لانوس، مناطق جنگلی و در بخشهای شمالی و جنوبی اوریناکو یافت می‌شود . ترپیال به خاطر صدای سحرآمیزش نزد مردم این کشور بسیار عزیز و دوست داشتنی است و در ۲۳ می‌۱۹۵۸ به عنوان پرنده ملی ونزوئلا انتخاب شد.

11. ونزوئلا کشور جشنها (آداب و رسوم) از آنجایی كه مسیحیان اكثریت جمعیت ونزوئلا را تشكیل می دهند، عید میلاد مسیح (ع ) بزرگترین جشن مردم این كشور است و برخلاف دیگر كشورها این جشن نه تنها با برف همراه نیست بلكه در هوای گرم و تابستانی برگزار می شود. در كشور سرسبز ونزوئلا برف را تنها در قله های كوههای آند می توان دید. با نزدیك شدن این جشن ، مردم در شهرهای كاراكاس ، پورلامار و والنسیا و سایر شهرهای ونزوئلا خود را برای برگزاری هرچه بهتر آن آماده می كنند. در اوایل دسامبر در خانه هایی كه عید میلاد مسیح را طبق رسوم باستانی این كشور جشن می گیرند، مجسمه هایی از حضرت مریم و مسیح با گل می سازند و به شكل بسیار زیبایی رنگ آمیزی می كنند. بهترین نوع این مجسمه ها توسط صنعتگران آند از چوب مرغوب تراشیده می شود. مردم ونزوئلا است . این رقا همه جا اعم از كلبه محقر روستایی تا ساختمان مجلل شهری و مهمانخانه های پرشكوه شهرهای ساحلی ، شادی و نشاط غیرقابل توصیف به همراه دارد. لباس دختران برای این رقا، لباس سفیدرنگ با گل های روشن و دامن پرچین و گشادی است و یك دسته گل زیبا را زینت موهای خود می كنند. باید اذعان در شب عید میلاد مسیح ، همه مردم به كلیسا می روند و سرودها ی مخصوص عید می خوانند و پس از صرف هالاكاس (شام لذیذی كه مخصوص این شب است )، به جشن و پایكوبی می پردازند. یكی از جمله مهمترین تفریحات ویژه كه در دیگر كشورهای امریكای جنوبی نیز رواج دارد، به راه انداختن كارناوال است و همه مردم از پیر و جوان در این كارناوال ها شركت می كنند و در میدان «سیمون بولیوار» در كاراكاس و در تمامی میدان های شهر، رقا، موسیقی و پایكوبی برپا می شود. رقاهای محلی ونزوئلا معمولا معنی دار و بیان كننده داستان های ساده است .

12. ونزوئلا کشور جشنها (آداب و رسوم) باید گفت از میان سازهای محلی مردم ونزوئلا،سه ساز مشهور وجود دارد كه در همه مراسم ها نواخته می شود.این سه ساز عبارتند از چنگ ، گیتار چهارسیمی به نام «كوآترو» و دیگری كه ، ماراكاس نام دارد. جالب است بدانید كه رقا نشاط انگیز «خوروپو» رقا ملی داشت كه تقویم كشور ونزوئلا پر از انواع جشن های مفرح است . عمده این جشن ها مذهبی و مربوط به كلیسای كاتولیك است . برخی از شهرهای ونزوئلا نیز جشن های خاص خود را دارند. یكی از مفرح ترین این جشن ها، جشن «رقا شیاطین » است كه در ماه ژوئن در شهر سان فرانسیسكو دویر در ایالت میراندا برگزار می شود. رقاصان لباس های قرمز می پوشند و با ماسك های عجیب ،خود را به شكل گاوهای وحشی یا حیوانات شاخدار دیگر در می آورند. خالی از لطف نیست بدانید دو روز مهم دیگر نیز در تقویم اعیاد مردم ونزوئلا وجود دارد. یكی روز پنجم ژوییه كه روز استقلال ونزوئلا است و جشن ملی دیگر، روز بیست و چهارم ژوییه ،روز تولد سیمون بولیوار قهرمان آزادی ونزوئلا است كه زندگی خود را وقف آزادی این كشور و سایر كشورهای امریكای جنوبی كرد. تفریح دیگر مورد علاقه ونزوئلایی ها، گاوبازی و مسابقات ورزشی است ، ماههای نوامبر تا فوریه ،موسم گاوبازی در این كشور است . دنیای حیوانات و گیاهان ونزوئلا برای زیست شناسان بیش از سایر كشورها جذاب و قابل مطالعه است . زیرا هنوز هم حیوانات و گیاهان عجیبی در این سرزمین یافت می شوند. مردمان ونزوئلا برای قهرمانان ملی كشورشان بسیار احترام قایلند و در هر شهری از این كشور پا بگذارید تندیس هایی از این قهرمانان را حتما خواهید دید. مردم ونزوئلا نیز همانند مردم سایر كشورهای امریكای جنوبی بسیار مهربان ، ساده زیست و مهمان نوازند. آنها علاقه عجیبی به ورزش فوتبال دارند. اگرچه كشور ونزوئلا كشوری نفت خیز است اما سطح زندگی اكثریت مردم این كشور متوسط روبه پایین است و میزان مهاجرت مردم ونزوئلا به خارج از كشور بسیار بالا است .

13. اقتصاد ونزوئلا • اقتصاد ونزوئلا وابسته به نفت است اگر چه تلاش‌هايي باعث پيشرفت صنايع سنگين بطور مثال فولاد، آلومينيوم و رونق بخش كشاورزي شده است.از سال 1950 تا شروع دهه 1980 اقتصاد ونزوئلا يكي از قويترين اقتصاد‌ها در آمريكايي جنوبي بود. رشد مداوم در اين دوره باعث جذب مهاجرين زيادي به كشور شده با افزايش قيمت نفت در سالهاي اخير، با رشد ده درصدي GDP اقتصاد ونزوئلا قوت گرفت.برخي از شاخص‌هاي اقتصادي ونزوئلاواحد پول: بوليوارسال مالي: سال ميلاديعضويت در سازمانهاي تجاري: سازمان جهاني تجارت، اوپك اتحاديه كشورهاي آمريكاي جنوبيتوليد ناخالص داخلي: 227 ميليارد دلار برآورد 2007رشد توليد ناخالص داخلي: 3/8درصد برآورد 2007توليد ناخالص داخلي سرانه: 800/12 دلار به روش برابر قدرت خريد (P.P.P)توليد ناخالص داخلي بر حسب بخش‌هاي اقتصادي: كشاورزي 4‌درصد، صنعت 9/41درصد و خدمات 1/54درصد برآورد 2005نرخ تورم: 9/21درصد (بانك مركزي براي ژانويه 2008)جمعيت زير خط فقر: 3/12درصدنيروي كار:31/12 ميليون نفرنيروي كار بر حسب بخش‌هاي مختلف: كشاورزي 13درصد، صنعت 23درصد و خدمات 64دردصدنرخ بيكاري: 2/6درصدصنايع اصلي: نفت، مصالح ساختماني، مواد غذايي، نساجي و پوشاك، اسباب‌بازي، آهن و مواد فولادي، آلومينيوم، خط توليد وسائل نقليه موتوري، توريسم و اكوتوريسم

14. صادرات: 73/52 ميليارد دلار كشور عمده صادرات: آمريكا 2/55درصد، كوبا 5/22درصد، هلند و جزاير آنينل 4/4 درصد و كانادا 8/2درصدواردات: 63/24 ميليارد دلار تركيب واردات: مواد اوليه، ماشين آلات و تجهيزات، تجهيزات حمل و نقلكشور عمده وارداتي: آمريكا 28درصد، كلمبيا 4/8درصد، برزيل 6درصدبدهيها: 51/41 ميليارد دلاردرآمدها: 63/39 ميليارد دلارهزينه‌ها: 27/41 ميليارد دلاركمك‌هاي اقتصادي: 74 ميليون دلار

15. در سالهای اخیر توجه به کشورهای آمریکای لاتین  به یکی از اولویت های سیاست خارجی ایران تبدیل شده و در دو دولت اخیر؛ یعنی دولت آقای خاتمی و آقای احمدی نژاد گام های عملی متعددی در این زمینه برداشته شده است. ایران، علاوه بر صادرات نفت، از توانایی بالایی برای صادرات خدمات مهندسی و فنی، تولیدات و مصنوعات فولادی و مسی، تولیدات پتروشیمی، تولیدات پلاستیکی و غیره برخوردار است و به واسطه موقعیت ژئواستراتژیک خود در خاورمیانه و توانایی های اقتصادی توانسته است  نقش مهمی را در متنوع سازی روابط تجاری و اقتصادی با کشورهای آمریکای لاتین از جمله ونزوئلا  ایفا نمایدهوگو چاوز رییس جمهور ونزوئلا با اختصاص اعتباری 4 میلیارد دلاری به خرید تجهیزات و فن­آوری مهندسی از ایران در زمان ریاست جمهوری آقای خاتمی باب تازه ای رادر روابط دو کشور گشود.بعد از استقرار دولت نهم، توجه به ارتباط با کشورهای جهان سوم به ویژه کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین مورد تاکید قرار گرفت. وابط ایران و ونزوئلا به ویژه در دوران آقای احمدی نژاد گسترش چشمگیری داشته است، به گونه ای که احمدی نژاد و چاوز همدیگر را برادر خطاب می کنند. از زمان روی کار آمدن احمدی نژاد روابط بین ایران ونزوئلا در عرصه های گوناگون پیشرفت داشته به ویژه در عرصه­ی اقتصادی که مبادلات تجاری فی­مابین از رشد روزافزون برخوردار است. روابط ايران و ونزوئلا

16. منابع و ماخذ • کتاب سرزمین و مردم ونزوئلا انتشارات  بنگاه ترجمه و نشر کتاب؛ ٣٥١: مجموعه چهره ملل؛ ٢٧ • کتاب "ونزوئلا" از مجموعه "جهان‌ ما" نوشته ‌ماه‌وش آموزگار موسسه انتشاراتی امیرکبیر • http://fa.wikipedia.org/wiki • http://hamshahrionline.ir/news • http://vista.ir • تهیه کننده : مریم سرخابی