886201 หลักการ โปรแกรม 1

1. 886201 หลักการโปรแกรม 1 Lecture 3: ตัวแปร, นิพจน์คณิตศาสตร์, การคำนวณทางคณิตศาสตร์,การดำเนินการกับสายอักขระ

2. ตัวแปร (Variable) • ในโปรแกรมจะต้องกำหนดตัวแปรที่จะใช้ เพื่อจองเนื้อที่สำหรับเก็บข้อมูลในระหว่างการทำงานของโปรแกรม โดยระบุชื่อตัวแปร และชนิดข้อมูลที่จะเก็บ • ชื่อของตัวแปรควรสื่อความหมาย • การตั้งชื่อตัวแปรต้องขึ้นต้นด้วยตัวอักษรหรือเครื่องหมาย ‘_’ • ชื่อตัวแปรห้ามมีช่องว่าง ห้ามมีอักขระพิเศษ (ยกเว้น ‘_’) • ชื่อตัวแปรห้ามเป็นคำสงวน เช่น main, double, return, ฯลฯ • ตัวแปรที่เป็นตัวพิมพ์ใหญ่ พิมพ์เล็ก ถือว่าแตกต่างกัน (Case Sensitive)

3. ชื่อตัวแปร

4. ชนิดของตัวแปรที่เป็นตัวเลขชนิดของตัวแปรที่เป็นตัวเลข

5. พิจารณาโปรแกรมต่อไปนี้พิจารณาโปรแกรมต่อไปนี้

6. พิจารณาโปรแกรมต่อไปนี้พิจารณาโปรแกรมต่อไปนี้

7. ตัวดำเนินการเลขคณิต (Arithmetic Operators)

8. int main( ) {int A, B; float C, D; A = 3; B = 8;C = 4.5; D = 1.5; cout << “A*B = ” << A*B<< endl; cout << “C*D = ”<<C*D<< endl; cout << “C/D = ” << C/D << endl; cout << “A DIV B = ” << A/B << endl; cout << “A MOD B = ” << A%B << endl; cout << “B MOD A = ” << B%A<< endl; return 0; } โปรแกรมนี้พิมพ์ผลลัพธ์อะไรออกทางหน้าจอ ?

9. int main( ) {int A, B; float C, D; A = 3; B = 8;C = 4.5; D = 1.5; cout << “A*B = ” << A*B<< endl; cout << “C*D = ”<<C*D<< endl; cout << “C/D = ” << C/D << endl; cout << “A DIV B = ” << A/B << endl; cout << “A MOD B = ” << A%B << endl; cout << “B MOD A = ” << B%A<< endl; return 0; } โปรแกรมนี้พิมพ์ผลลัพธ์อะไรออกทางหน้าจอ ? A*B = 24 C*D = 6.750000 C/D = 3.000000 A DIV B = 0 A MOD B= 3 B MOD A = 2

10. ตารางลำดับความสำคัญของตัวดำเนินการตารางลำดับความสำคัญของตัวดำเนินการ *** ถ้าต้องการกำหนดลำดับความสำคัญเอง ให้ใช้วงเล็บจัดกลุ่มการคำนวณตามต้องการ

11. ตัวอย่างการหาผลลัพธ์จากนิพจน์ที่กำหนดตัวอย่างการหาผลลัพธ์จากนิพจน์ที่กำหนด

12. ตัวดำเนินการเพิ่มลด (Increment and Decrement Operators) • increment คือการบวกเพิ่มอีก 1 โดยใช้คำสั่ง ++x; หรือ x++;หมายถึงการกำหนดค่า x = x + 1; • decrement คือการลบออก 1 โดยใช้คำสั่ง --x; หรือ x--;หมายถึงการกำหนดค่า x = x - 1;

13. increment และ decrement แบบ prefix • Prefixคือ ทำบวกหรือลบก่อน (++a, --a) แล้วจึงนำค่าใหม่ไปใช้ ++aหมายถึง a = a+1; แล้วจึงนำค่า a ไปใช้งาน --aหมายถึง a = a-1; แล้วจึงนำค่า a ไปใช้งาน

14. ตัวอย่าง a = 10; b = 10 + ++a; ได้ a = 11 และ b = 21 a = 5; b = - -a + 7; ได้ a = 4 และ b = 11 a = 5; cout << “a = ” << --a << endl; แสดงผล a = 4 ค่าในตัวแปรคือ 4

15. increment และ decrement แบบ postfix • Postfixคือ ทำบวกหรือลบทีหลัง (a++, a--)นำค่าของตัวแปรไปใช้ก่อน แล้วจึงเพิ่มหรือลดค่าตัวแปร a++หมายถึง นำค่า a ไปใช้งาน แล้วจึงคำนวณ a = a+1; a--หมายถึง นำค่า a ไปใช้งาน แล้วจึงคำนวณ a = a-1;

16. ตัวอย่าง a = 10; b = 10 + a++; ได้ a = 11 และ b = 20 a =5; b = a--+ 7; ได้ a = 4 และ b = 12 a = 5; cout << “a = ” << a-- << endl; แสดงผล a = 5 แต่ค่าในตัวแปร a คือ 4

17. การใช้ compound statement • ใช้เพื่อแทนคำสั่งที่ตัวดำเนินการตัวแรกของนิพจน์ทางขวามือของเครื่องหมายเท่ากับ คือตัวเดียวกับตัวแปรทางซ้ายมือของเครื่องหมายเท่ากับ • มีความหมายดังนี้ a += 10; คือ a = a + 10; a += b; คือ a = a + b; a *= x + y; คือ a = a * (x + y); ต้องคำนวณ expression ทางขวาให้เสร็จเรียบร้อยก่อน โดยให้ใส่วงเล็บครอบไว้ด้วย += , -= , *= , /= , %=

18. Output on screen amount1 = 10700.000000 amount2 = 5778.000000 pay = 16478.000000 int main() { double amount1 = 10000, amount2 = 5400; double vat = 0.07, pay = 0; amount1 += amount1*vat; cout << “amount1 = ” << amount1 << endl; amount2 += amount2*vat; cout << “amount2 = ” << amount2 << endl; pay += amount1; pay += amount2; cout << “pay = ” << pay; return 0; }

19. ตัวแปรชนิดตัวอักขระ (char) • เก็บข้อมูลเพียงหนึ่งตัวอักขระ • ใช้เครื่องหมาย ' (single quote) ปิดหน้าและปิดหลัง • หนึ่งอักขระใช้ 8 บิต เช่น 'a', 'C', 'D', '^', '@' • escape character เช่น ‘\n’, ‘\t’, ‘\’’, ‘\”’

20. ASCII Table

21. ความสัมพันธ์ระหว่าง char กับ int

22. สายอักขระ (String) • เก็บข้อมูล 1 ตัวอักขระหรือมากกว่า • ใช้เครื่องหมาย " (double quote) ปิดหน้า และปิดท้าย เช่น "student", "diligent", "industrious" #include <string> using namespace std; ... string name = "Harry";

23. ตัวอย่าง string fname = "Harry"; string lname = "Morgan"; string name = fname + lname; cout << name << endl; name = fname + " " + lname; cout << name << endl; ผลลัพธ์ที่ได้คือ HarryMorgan Harry Morgan

24. การหาความยาวของ string int n; n = greeting.length(); cout << “n= ” << n << endl; // n = 13 string greeting = "Hello, World!"; H e l l o , W o r l d ! 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

25. การหา substring string greeting = "Hello, World!"; string sub = greeting.substr(0, 5); // ผลลัพธ์ที่เก็บในตัวแปร sub คือข้อความ"Hello" H e l l o , W o r l d ! 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

26. การหา substring string greeting = "Hello, World!"; string sub = greeting.substr(7, 5); // ผลลัพธ์ที่เก็บในตัวแปร sub คือข้อความ"World" H e l l o , W o r l d ! 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

27. การหา substring string greeting = "Hello, World!"; string sub = greeting.substr(7); // ผลลัพธ์ที่เก็บในตัวแปร sub คือข้อความ"World!" H e l l o , W o r l d ! 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

28. การพิมพ์ตัวอักษรหนึ่งตัวใน string string greeting = "Hello, World!"; cout<< greeting[7] << endl; // พิมพ์ตัวอักษร W ออกทางหน้าจอ H e l l o , W o r l d ! 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

29. ตัวอย่าง

30. ตัวอย่าง