Sufí maixuaren parabola

1. Sufí maixuaren parabola “Sufí” maisua parabola zalea zen. Egunero kontatzen zuen bat eskola amaitzerakoan. Ikasleak, baina, ez zuten beti haren mezua harrapatzen.  • -         Maisu! – bota zion ikasle batek horrelako arratsalde batean- . Zuk kontuak kontatu bai beti, baina ez dizkiguzu haien esangurak azaltzen. • -         Barkaidazu horrela egiteagatik – erantzun zion maisuak-. Arinduko al dizu zure egoneza nik muxika gozo-gozo bat emateak?. • -         Bai horixe – ikaslea pozik-. • -         Eman bakarrik ez, zuritu ere egingo dizut, zuk hala nahi izanez gero. • -         Tira bada, eskerrik asko. • -         Bide batez eta labana eskuan dudala, ataletan zatituko dizut zuri lana errezteagatik?. • -         Nahiko nuke baina gehitxo iruditzen zait. • -         Ez da ezer, nik neronek eskaini egin dizut eta. Zure hobebeharrez ari naiz. Beste zerozer egingo dizut, gainera, apur bat murtxikatu egingo dizut zuk jan baino lehen. • -         Ez maisu, ez. Hori ez nuke nahi – ikasleak harri eta zur-. • -         Maisuak isiliune bat luzatu zuen. • -         Kontu bakoitzaren esanahia neuk emango banizue fruta mutxikatua ematea bezalakoa izango zen. • Sufí jakinduriatik hartu eta itzulita